Dankbaar terugkijken

Degene die mijn blog al langere tijd volgen weten dat God mij in 2016 genas van o.a. een eetstoornis, met als gevolg dat ik mijn eetpatroon kon veranderen en 30 kilo afviel wat voor mijn gezondheid erg belangrijk was omdat ik in de gevarenzone voor diabetes zat en dat met een erfelijke belasting omdat mijn beide ouders diabetes hadden. 

Toch sloop langzaam maar zeker regelmatig mijn oude eetgedrag er weer in en wat ik vooral heel moeilijk vond ook 10 kilo gewicht. God maakte me duidelijk dat mijn oude manier van eten jaren lang een mechanisme is geweest om te overleven. 
Ja, Hij had mij genezen en ik hoefde daar niet aan te twijfelen en ik hoefde ook niet bang te zijn want Hij was bij me. Maar die mechanismes werden getriggerd door onderliggende trauma's en Hij wilde samen met mij naar die trauma's kijken en ze in Zijn licht brengen, me leiden in bekering en overgave aan Hem. Hij wilde me brengen in diepere genezing van patronen waarvan ik me niet eens bewust was omdat ze zo gewoon voor me waren geworden. 

Het feit dat ik steeds weer terug viel (zo voelde ik dat) in mijn oude gedrag vond ik enorm frustrerend, ik snapte het niet. Wat deed ik verkeerd ? En dat was nou precies een van de denkpatronen waar God met me mee aan de gang wilde als ik Hem daar de ruimte voor zou geven. Ik deed niets fout. En niets van wat ik deed of niet deed kon iets veranderen aan Zijn enorme diepe liefde voor mij. 
Ik mocht leren Hem te vertrouwen, en nog meer te vertrouwen, en nog dieper Hem te leren vertrouwen en me leren veilig te weten bij Hem. Te weten dat ik weet dat ik weet dat ik weet dat Hij mij nooit in de steek zal laten en altijd op alle terreinen van mijn leven voor mij zal zorgen als ik Hem daar toestemming voor gaf. 

Toestemming ? Ja, het was nodig dat ik Hem toestemming gaf om al die pijnlijke goed verstopte dingen waarvan ik me niet eens bewust was dat ze er waren of als ik al een idee had van hun bestaan er gewoon liever niet naar wilde kijken omdat ik bang was voor wat ik dan zou zien, aan te wijzen. Me ervan bewust te worden en dan toestemming te geven voor de volgende stap : ze door Zijn liefdevolle genadige handen aan te laten raken, Hem toestemming te geven de pijn en het trauma eruit te tillen, me te bekeren van mijn eigen verkeerde handelen daarin, te vergeven, de ander en mezelf. 

Ik mocht leren geduld te hebben met mezelf en met het proces, met Zijn tempo wat ik zo graag een tandje opgeschroefd had. Maar Hij zei : nee kind, rustig, Mijn tempo, Ik weet wat het beste is, Ik ken jou, Ik heb jou gemaakt, Ik weet wat jij nodig hebt om helemaal vrij te komen van alles wat jou bind, en diep te genezen. Ik wil dat er geen spoortje van al die oude pijn achterblijft, ik wil je helemaal nieuw maken, zoals ik jou oorspronkelijk had bedoeld toen ik je weefde in de schoot van je moeder. En toen ik net als ieder ander in tijden van heel veel thuis zijn zo enorm met mijn eigen patronen geconfronteerd werd vond ik dat zo verschrikkelijk moeilijk om daar eerlijk naar te blijven kijken, om er met Hem naar te blijven kijken omdat het zo moeilijk was om te zien wat Hij aanwees.
Wat heb ik vaak verlangt naar zo'n vingerknip van Zijn hand dat het ineens in één keer klaar zou zijn. Maar zo werkte Hij niet. Het proces was en is nodig om mij zoveel te leren en inzichten te geven. 

Ik heb zoveel momenten gehad dat ik dacht : o bedoeld U dit, dank U Heer. Maar deze momenten gingen altijd  vooraf aan periodes dat ik verzuchtte : Heer ik weet dat U goed bent, dat U erbij bent en dat U me vasthoud en dat ik U kan vertrouwen maar ik snap hier helemaal niks van en ik vind dit niet fijn, ik vind het zo eng. Soms sloop er twijfel in me of ik wel écht geloofde wat ik beleed, waren het niet alleen woorden ? En dan zei Hij vaak niets, maar wist ik wel dat Hij naar me keek en me zag, alles wist en liefdevol doorging met Zijn werk in mij. 

Inmiddels ben ik iets meer als vier jaar verder dan die bijzondere zondagochtend 1e Paasdag 2016 die mijn leven totaal veranderd heeft. Het waren vier bijzondere jaren en op mijn 54ste verjaardag die ik vandaag mag vieren ben ik zo enorm dankbaar voor mijn Vader in de Hemel die Zijn Zoon Jezus voor mij naar deze aarde liet komen om de weg vrij te maken tot de Vader door Zijn offer op Golgotha, voor de Heilige Geest, de Geest van Jezus die in mij woont en Zijn werk in mij doet. 

Dank U wel voor wie U bent, dank U wel dat U doorgaat met Uw werk in mij, dank U wel dat ik het leven mag vieren op deze dag. Leven dat U mij gaf, in het natuurlijke, en het leven dat U mij geeft door Uw Geest waar ik nog veel dankbaarder voor ben. 


ONDERWEG naar Hem en met Hem.

P.S. Dit blog is een eerste aanzet in terugkijken en proberen onder woorden te brengen wat Hij mij geleerd heeft tot nu toe. 

Volharding

Volharding : het volharden, standvastigheid, zegt het woordenboek. Koppig volhouden wat je begonnen bent, was een andere definitie die ik vond. Toen ik het lied dat ik in deze blog voor het eerst hoorde kwam het flink binnen, alsof God zei : Ik wil dat je volhoud, wat er ook gebeurd. 

Het mooie aan de muziek van deze man is dat hij liedjes schrijft die op Bijbelteksten zijn gebaseerd en die zet hij ook in een bericht bij het lied op YouTube. Ik houd daarvan en wil er een aantal delen hier, Gods Woord zegt meer dan genoeg. Ook al heb ik het al zo vaak gehoord, ik vond het pittige woorden, en het lijkt wel of God steeds meer op die manier tegen me spreekt, in stevige aanmoediging, maar ik denk dat ik dat ook nodig heb. Maar wat Hij spreekt en doet, doet Hij uit liefde, Hij is liefde, Hij kent niets anders.

Jacobus 1:3-4, 12 "Want ik weet : wanneer uw geloof op de proef wordt gesteld, leidt dat tot standvastigheid. Als die standvastigheid ook daadwerkelijk blijkt, zult u volmaakt en volkomen zijn, zonder tekortkoming...........Gelukkig is de mens die in de beproeving staande blijft. Want wie de proef doorstaat, ontvangt als lauwerkrans het leven, zoals God heeft beloofd aan iedereen die hem liefheeft."

Hebreeën 13:14 "Onze stad is immers niet blijvend, wij kijken juist verlangend uit naar de stad die komt."

Hebreeën 10:36 "Blijf juist volharden, want als u  de wil van God doet, zult u ontvangen wat u beloofd is."

Hebreeën 12:2 "Laten we daarbij onze blik gericht houden op Jezus, de grondlegger en voltooier van ons geloof : denkend aan de vreugde die voor hem in het verschiet lag, liet hij zich niet afschrikken door de schande van het kruis. Hij hield stand en nam plaats aan de rechterzijde  van de troon van God."

Johannes 16:33 "Ik heb dit gezegd opdat jullie vrede vinden bij mij. Jullie zullen het zwaar te verduren krijgen in de wereld, maar houd moed : ik heb de wereld overwonnen."

Openbaringen 22:12 "Ik kom spoedig, en heb het loon bij me om iedereen te belonen naar zijn daden."

Genesis 15:1 "Enige tijd later richtte de Heer zich tot Abram in een visioen : Wees niet bang, Abram : ikzelf zal jou als een schild beschermen. Je loon zal vorstelijk zijn."

Jacobus 1:19-20, 22 "Geliefde broeders en zusters, onthoud dit goed : ieder mens moet zich haasten om te luisteren, maar traag zijn om te spreken, traag ook om kwaad te worden. Want de woede van een mens brengt niets voort dat in Gods ogen rechtvaardig is..........Vergis u niet : alleen horen is niet genoeg, u moet wat u gehoord hebt ook doen."

Jesaja 55:8-9 "Mijn plannen zijn niet jullie plannen, en jullie wegen zijn niet mijn wegen - spreekt de Heer. Want zo hoog als de hemel is boven de aarde, zo ver gaan mijn wegen jullie wegen te boven, en mijn plannen jullie plannen."

Perseverence, perseverence

may it be living strong in me

marching onward, looking forward to the

crown of life that I will receive

Lord, help me not

be a hearer only of Your Word

but live it out

in obedience and love

when trails come

Lord, help me not to stray away

but just grow stronger

in my hope and faith

Perseverence, perseverence

may it be living strong in me

marching onward, looking forward to the

crown of life that I will receive

Help me be quick

to listen, always slow to speak

slow to anger

extending only grace

help me control

my tongue with every word I say

speaking life

hope and healing every day

We won't give up, we won't give in

we'll carry on to the very end

we'll stand our ground

all through Your pow'r

it's for Your glory, we will live

Ik vind dit een hele moeilijke les, zeker in deze tijd.

Heer HELP, help me trouw te zijn en U boven alles te vertrouwen. Dank U wel dat U liefde bent en dat dat Uw motivatie is voor Uw werk in mij.

ONDERWEG naar Hem en met Hem.

Zo dus

In de tijd die achter me licht heeft werd ik zeer regelmatig wakker met zinnen uit lied "Goodness of God"  

Zinnen als "All my life You have been faithful, all my live You have been good so good" Ja U bent mijn hele leven trouw geweest, U bent er altijd geweest ook als ik dat niet zag. Mijn hele leven bent U goed geweest. Dan hoef ik alleen maar te denken aan het feit dat ik leef, iets wat helemaal niet zo vanzelfsprekend is. Ik schreef daar al eens over in de blog "Bijzonder" 

Maar ook de zin "Your mercy never failed me" Uw genade was daar steeds weer en dan moet ik denken aan Klaagliederen 3:22-23 "Het is de goedertierenheid van de Heer dat we niet omgekomen zijn, dat Zijn barmhartigheid niet opgehouden is ! Nieuw zijn ze, elke morgen; groot is Uw trouw !"

En dan vooral de zin "Whit every breath that I am able I'm will swing of the  goodness of God" Hem groot maken dat is het sterkste geestelijke wapen in de strijd.

In het filmpje hierboven word dit lied gecombineerd met een ander lied, maar eigenlijk zocht ik het nooit op om eens te kijken welk lied dat dat helemaal was. Toen ik dat wel deed kwam het enorm binnen. Dat stukje wat ik kende "This is how I fight my battles" sprak me al zo aan, want dat was precies wat God me heeft geleerd : zingen, Hem groot maken midden in de moeite.

Het lied begint met de tekst van Jesaja 61:3 aan te halen "Om over de treurenden van Sion te beschikken, dat men hun geve hoofdsieraad in plaats van as, vreugdeolie in plaats van een rauw, een lofgewaad in plaats van een kwijnende geest. En men zal hen noemen : Terabinten der gerechtigheid, een planting des Heren, tot zijn verheerlijking."

Het zegt eigenlijk : Trek je lofgewaad aan, want zo strijd je de strijd. 

Het deed me ook denken aan Paulus en Silas die in de gevangenis, midden in de nacht God lofzingen, met als gevolg dat er een aardbeving komt, de ketenen en de gevangenis deuren openspringen. Dit verhaal staat in Handelingen 16. De bijkomstigheid is dat de gevangenis bewaarder en z'n gezin zo verbaasd zijn dat ze meer willen weten over die God van Paulus en Silas en ervoor kiezen dat ze die God ook willen dienen. Deze mannen gingen op een hele bijzonder manier om met een hele benarde situatie, en dat staat denk ik juist in de Bijbel om ons aan te moedigen hun voorbeeld te volgen. Is de manier waarop wij met de moeilijke dingen in het leven omgaan voor de mensen om ons heen ook een reden dat ze wel eens iets meer willen weten over die God van ons ?

Uit ervaring durf ik inmiddels wel te zeggen dat het niet altijd de makkelijkste maar zeker wel de meest effectieve manier is om door moeilijke situaties heen te komen.

Vorige week schreef ik over los laten, nou zo doe ik dat dus. Niet op omstandigheden kijken maar je oog en vooral je hart op Hem richten en gericht houden. Als ik Hem groot maak om wie Hij is heb ik niet meer de behoefte zelf de touwtjes in handen te houden want dan weet ik dat Hij zorgt en zo tilt Hij mij boven al mijn zorgen en verdriet uit.

The word says

"For the spirit of heaviness

Put on the garment of praise"

This is how I fight my battles

This is how I fight my battles (4x)

Just when you think you're lost,

it may look like I'm surrounded, but I'm surrounded by You

it may look like I'm surrounded, but I'm surrounded by You

it may look like I'm surrounded, but I'm surrounded by You

it may look like I'm surrounded, but I'm surrounded by You

This is how I fight my battles.

Heer regelmatig lijkt het of ik omgeven word door van alles, voel ik me ingesloten en in het nauw gedreven, dan neig ik naar het optrekken van beschermingsmuren, en dan komt een andere zin uit dit lied in m'n gedachten "it may look like I'm surrounded, but I'm surrounded by You" U bent het die me omgeeft zoals Psalm 139:5 zegt "Gij omgeeft mij van achteren en van voren, en Gij legt Uw hand op mij." U beschermd mij, help me mezelf daar volledig aan over te geven en niet door gebrek aan vertrouwen in U mijzelf te gaan proberen te beschermen, want eigenlijk beschadig ik daar mezelf alleen maar mee.

ONDERWEG naar Hem en met Hem

Geloof en daden

Een tijdje geleden schreef ik de blog "Kennis of gehoorzaamheid" over dat God niet zal vragen als we voor Hem moeten verschijnen wat we wisten maar wel wat we er mee hebben gedaan. Het is een onderwerp wat de laatste tijd op allerlei manieren bij me terug komt. Zo las ik Jacobus 2:14-26, een gedeelte daarvan wil ik hier delen wat me nooit eerder was opgevallen "Is Abraham, onze vader, niet uit de werken gerechtvaardigd, toen hij Izaak, zijn zoon, op het altaar offerde ? Ziet u wel dat het geloof samenwerkte met zijn werken en dat door de werken het geloof volmaakt is geworden." Het volgende vers is zo bekent "En de Schrift is vervuld die zegt : En Abraham geloofde God, en het is hem tot gerechtigheid gerekend, en hij werd een vriend van God genoemd." Maar eerlijk gezegd dacht ik dan niet aan de verzen ervoor, dat het geloof van Abraham ook een keerzijde had : alles doen wat God van hem vroeg, zelfs als dat dwars tegen je menselijke gevoel en verstand ingaat. 

Geloof is vertrouwen.

"U ziet dus nu dat een mens uit de werken gerechtvaardigd wordt en niet alleen uit geloof." Ik geloof trouwens wel dat het hier gaat om de werken die God ook echt van je vraagt, waarvan je weet dat je weet dat je weet dat God dat van je vraagt. En niet de werken die je doet omdat je je min of meer verplicht voelt of waarvan je zelf denkt dat het goed is om te doen. Zulke werken putten je uit en daar verbind God denk ik ook niet Zijn kracht aan. Hij geeft kracht om te doen wat Hij van je vraagt, niet om te doen wat jij denkt dat goed is.

Het is zo belangrijk om in alles Gods raad en leiding te vragen.
Ik vind dat best een lastige weg, maar ik ervaar ook dat Hij nooit denkt : Help daar heb je d'r weer, nee ik geloof dat Hij blij is om mijn stem te horen en Hij vind het heerlijk om mij de weg te wijzen.

Soms lijken dingen zo tegenstrijdig, maar als we gewoon doen wat Hij van ons vraagt, zonder vragen, ervaar ik Zijn rust en vrede. God heeft op heel wat vlakken van mijn leven tegen me gezegd : Laat los. Een boek wat me daarin enorm heeft geholpen is "Laat los en leef" van Joseph Prince. Ik ging inderdaad ook ervaren dat loslaten genezing brengt. Als we dingen los laten in Zijn hand is dat het doen wat Hij van ons vraagt, de werken die de andere kant van geloof zijn zoals Jacobus zegt. 
Maar het is steeds weer een keuze. God gaf ons een eigen vrije wil, keuzevrijheid, niet om te doen waar we maar zin in hebben, maar om te kunnen kiezen om niet te doen wat ons vlees schreeuwt dat we moeten doen, maar in plaats daarvan Zijn wil te doen. En heel vaak zie ik daar niet eens direct het resultaat van, maar ook volhouden, volharden noemt de Bijbel dat is een keus.

Toen God mij vroeg mijn kinderen en kleinkinderen los te laten zodat ik ze niet meer vasthield en Hij alle ruimte kreeg om Zijn werk in hun levens te doen vond ik dat heel moeilijk. Maar ik realiseerde me ook dat Hij niets kon doen zolang ik van alles probeerde, zolang ik me zorgen maakte omdat ik er niets aan kon veranderen. Ik moest leren loslaten (mijn rechten om....opgeven) mijn ogen op Hem alleen leren richten, te vertrouwen dat Hij zal voorzien in alles wat nodig is, en Hem te eren voor wie Hij is, Hem groot maken. 
Ik vond (en vind dat soms nog steeds) dat zo verschrikkelijk moeilijk, ook al wist ik dat Hij veel meer nog van hen hield als ik, en Hij ook veel grotere en betere veranderingen kon doen in hun levens dan ik. Hij kan beschermen waar ik dat niet kan, Hij kan harten veranderen, spreken in gedachten. Hij weet waarom ze doen wat ze doen, Hij heeft alle achtergrondinformatie die ik niet weet. 

Maanden later kreeg ik zo nu en dan een inkijkje en dan werd ik zo enorm dankbaar dat God me leerde met Hem aan mij te werken en niet aan die ander. Ik had het nodig om verandert te worden, ik had het nodig om dingen te gaan zien door Zijn ogen en te leren dat ik alleen maar verantwoordelijk ben voor mij. Het was nodig dat ik leerde en nog leer om los te laten en ruimte te geven, dat is een daad van liefde waarvan ik nu mag weten dat die enorm gewaardeerd word en dat horen maakte me heel dankbaar. Uit liefde en door geloof iets kunnen doen wat je zelf graag gehad had, en dat nu kunnen geven. 

Ik ben dankbaar dat Hij me leert om te doen wat goed is ook als het helemaal niet goed voelt en zeker niet makkelijk is. Alleen geloof dat God dingen kan veranderen was niet genoeg, het was belangrijk dat ik ging handelen naar dat geloof en erop zou vertrouwen dat Hij zou zijn wie Hij is, de God die zorgt en voorziet als ik Hem vertrouw. Dank U wel Heer voor het werk dat U in mij doet.


ONDERWEG naar Hem en met Hem