Kijkje in mijn hart

In mijn vorige blog schreef ik dat genezing en bevrijding onderdeel zijn van het proces van reiniging en heiliging, van de weg om meer en meer op ons grote voorbeeld, de Heer Jezus te gaan lijken. In het proces van genezing en herstel heeft God mensen op mijn weg gebracht om relaties, vriendschappen mee aan te gaan. Spreuken 27:17 zegt "IJzer scherpt men met ijzer, zo scherpt een man het gezicht van zijn naaste." 

Een manier waarop ik mijzelf heel vaak heb beschermd is door contacten zo veel mogelijk te vermijden, en als het te ingewikkeld werd, stortte ik of een bak puin neer waarmee ik hoopte dat de ander zich terug trok, of ik trok me terug achter een hoge harde muur. Door Gods werk in mij stelt die muur over het algemeen niet zo veel meer voor (gelukkig), dat puin stortten daar schiet je niet zo veel mee op, je doet er jezelf en de ander pijn mee en dat wil ik niet meer. Dan blijft terugtrekken over, maar ook daarmee doe je jezelf en de ander geen recht, en doe je zowel jezelf als de ander ook pijn. En dan vind ik het best wel ingewikkeld worden want dat aan elkaar gescherpt worden kan best pijnlijk zijn en ik vind het in ieder geval heel confronterend.

Relaties laten mij zien wat er in mijn eigen hart is en ik moet eerlijk bekennen dat ik niet altijd heel blij word van wat ik dan zie. In het leesrooster  God vertrouwen van dag tot dag las ik iets wat het voor mij heel goed verwoordde : God wil ons helpen met de dingen die te groot voor ons zijn, maar ook met de dingen die niet zo belangrijk lijken. Hij wil ons helpen als we wanhopig zijn, maar ook als alles goed lijkt te gaan. Jaren geleden ontdekte ik (Joyce Meyer, die deze overdenking schrijft) al dat bijna alles in het leven mijn verstand te boven ging. Ik kon het niet alleen aan, het was te veel. Eigenlijk ging ik alleen naar God als ik wanhopig was, maar op een dag realiseerde ik me dat ik eigenlijk altijd wanhopig was !

Gelukkig ligt de tijd van wanhoop achter me maar ik ontdek meer en meer dat ik Hem zo nodig heb. Terugtrekken en de ander pijn doen wil ik niet meer, wegkijken en weg vluchten van mijn eigen gevoelens en van alles wat er zich in mij roert wil ik eigenlijk ook niet meer wat het lost niets op, het kost alleen maar bakken energie.  Laatst realiseerde ik me dat God een top-psycholoog is ! Weet wat je bid als je Hem vraagt om de ander te gaan zien zoals Hij die ander ziet. Weet wat je vraagt als je Hem vraagt jou Zijn liefde en bewogenheid voor de ander te geven. Weet wat je vraagt als je Hem vraagt door jou heen te werken. Ik dacht dat ik het wist maar ik had geen idee dat ik een blik op mijn eigen hart zou krijgen, dat ik liefde, geduld, vergeving eerst maar eens op mezelf mocht gaan toepassen. 

Leviticus 19:18 zegt "U mag geen wraak nemen of wrok koesteren tegen uw volksgenoten, maar u moet uw naaste liefhebben als uzelf. Ik ben de Heere." Als uzelf....ga dus eerst maar leren het op jezelf toe te passen en dan op diezelfde manier ook op je naaste. Leren, oefenen naast elkaar. Je hoeft niet volleerd te zijn voor je het kan toepassen, je hoeft maar één stapje vooruit te zijn. Het voelt flink wiebelig en ik moet me regelmatig bedenken dat ik dit wil leren, dat ikzelf vrijwillig deze keus heb gemaakt en dat ik in dit proces wil volharden. 

Ik bedacht me ook dat het eigenlijk niet eens een optie is, maar een gebod, een opdracht. In deze wereld moet alles maar zo leuk mogelijk zijn, het liefst ontlopen we de nare dingen, willen we daar zo snel mogelijk vanaf. En toen las ik 10 manieren waarop ik kan bidden voor mijn vervolgde familieleden -onze geestelijke broers en zussen - in het blaadje Stem van SDOK - verbonden in vervolging : 

* Bid dag vervolgde christenen Gods aanwezigheid ervaren. "Want Hij heeft zelf gezegd : Ik zal u beslist niet loslaten en ik zal u beslist niet verlaten " (Hebreeën 13:5b)

* Bid dat ze zich verbonden voelen met het wereldwijde Lichaam van Christus. "Nu zijn er echter wel veel leden, maar er is slechts één lichaam (...) En als één lid lijdt, lijden alle leden mee. Als één lid eer ontvangt, verblijden alle leden zich mee." (1 Korinthe 12:20,26)

* Bid dat ze Gods troost zullen ervaren wanneer hun familieleden worden gedood, verwond of gevangengezet vanwege hun getuigenis. "Geprezen zij de God en Vader van onze Heer Jezus Christus, de Vader van de barmhartigheden en de God van alle vertroosting. Die ons troost in al onze verdrukking, zodat wij hen kunnen troosten die in allerlei verdrukking zijn, met de vertroosting waarmee wij zelf door God vertroost worden. Want zoals het lijden van Christus overvloedig over ons komt, zo is door Christus ook onze vertroosting overvloedig." (2 Korinthe 1:3-5) 

* Bid dat zij mogelijkheden krijgen om het Evangelie te delen. "Bis meteen ook voor ons dat God voor ons de deur van het Woord opent, om van het geheimenis van Christus te spreken, om welke oorzaak ik ook geboren ben." (Colossenzen 4:3)

* Bid dat zij moed krijgen om Christus bekend te maken. "En dat het merendeel van de broeders in de Heer door mijn gevangenschap vertrouwen heeft gekregen om het Woord nog overvloediger onbevreesd te durven spreken." (Filippenzen 1:14) 

* Bid dat zij hun vervolgers zullen liefhebben en vergeven. "Zodat u kinderen zult zijn van uw Vader, Die in de hemelen is, want Hij laat Zijn zon opgaan over slechte en goede mensen, en laat het regenen over rechtvaardigen en onrechtvaardigen." (Mattheus 5:44)

* Bid dat hun werk geheim zal blijven voor degene die het willen vernietigen. "Maar de discipelen namen hem 's nachts mee en lieten hem door een opening in de muur neer, door hem in een mand te laten zakken." (Handelingen 9:25)

* Bid dat de vervolgde christenen zich verblijden in het lijden.  "Zij dan gingen weg uit de tegenwoordigheid van de Raad en waren verblijd dat zij waardig geacht waren, omwille van Zijn Naam schandelijk behandeld te worden." (Handelingen 5:41)

* Bid dat onze broeders en zusters zullen groeien in geloof en volharding. "En dit niet alleen, maar wij roemen ook in de verdrukkingen, omdat wij weten dat de verdrukking volharding teweegbrengt, en de volharding ondervinding en ondervinding hoop. En de hoop beschaamt niet, omdat de liefde van God in onze harten uitgestort is door de Heilige Geest, Die ons geven is." (Romeinen 5:3-5)

* Bid dat ze worden gesterkt door de gebeden van medegelovigen. "Maar u, geliefden, bouw uzelf op in het allerheiligst geloof en bid in de Heilige Geest, bewaar uzelf in de liefde van God en verwacht de barmhartigheid van onze Heer Jezus Christus, tot het eeuwige leven. En ontferm u over sommigen, en ga daarbij met onderscheid te werk." (Judas 1:20-22a) 

Het artikel sloot af met de de volgende vraag : Bidden dat vervolging stopt ? Bid niet dat God vervolgde christenen uit vervolging naar vrijheid leidt, zoals wij die mogen genieten. Gebed om vrijheid komt het vaakst voor. Maar Bijbels en theologisch gezien is vervolging een geschenk van God. Maarten Luther noemt degene die waardig wordt beschouwd om te lijden, gelukkig en gezegend door God. En Jacobus 1:2-3 zegt "Acht het enkel vreugde, mijn broeders, wanneer u in allerlei verzoeking terechtkomt, want u weet dat de beproeving van uw geloof volharding teweegbrengt."

Ik denk dat het goed is voor dit schepsel als ze geschuurd en geschaafd word aan een ander schepsel van God die ook met zijn/haar specifieke taak op deze aarde rondloopt om een onderdeel te zijn in Gods grote plan. Het is goed dat ik leer omgaan met mensen die anders in het leven staan dan ik, dat ik leer in liefde, genade en geduld leer te reageren op de ander. Ik denk dat ik veel kan leren van mijn geestelijke broers en zussen die vervolging aan de lijve ondervinden. Ook hier in ons zogenaamde vrije westen is onze vrijheid in mijn ogen niet zo vrij meer, want als je anders denk (bijvoorbeeld omdat je Gods waarden zonder compromis wil leven) dan is afwijzing en een niet zo vriendelijke houding een zeer reële mogelijkheid, maar ook uitsluiting zowel binnen als buiten de kerk.

Dank U wel Heer dat U zo'n goede en geduldige, liefdevolle Vader, Leraar, Psycholoog bent die mij vaardigheden leert die mij nog niet heel eigen zijn. Help me dit proces niet te willen ontvluchten maar er met U doorheen te gaan.

ONDERWEG naar Hem en met Hem

Christenreis

Ik had wel van het boek het oude boek "De Christenreis" van John Bunyan (1628-1688) gehoord maar het nooit gelezen, ik kan me ergens herinneren dat ik het ooit eens tweedehands gekocht had maar ik kan 'm nergens meer vinden. Het moet toch een boek zijn met een boodschap die echt wat te zeggen heeft als het nog steeds te lezen is in deze tijd. In de beschrijving die ik van hem vond zag ik dat hij ook een vervolg daarop had geschreven "De Christinnenreis" Als wat ik er van wist was dat het over de reis van een Christen door dit leven gaat.

Ik hoorde iemand eens zeggen : Het leven is een zoektocht en dat vond ik een mooie beschrijving. Ikzelf vind ik het ook wel een puzzel. Een leven geleid door Heilige Geest vind ik een avontuur en eerlijk gezegd snap ik het niet altijd, lijkt het mij niet logisch. Maar waar zegt de Bijbel dat God logisch is en dat mijn menselijke brein Hem kan bevatten of snappen. Dat vraagt Hij ook niet van mij, Hij vraagt mij Hem te vertrouwen en te volharden. 

En dat is er zo'n zondagmiddag waarop ineens een paar puzzelstukjes in elkaar lijken te vallen en je iets duidelijk word waar je blij van word en weet : hier kan ik me aan vasthouden, dit helpt me te volharden. In korte tijd hoorde ik een paar mooie uitspraken.

* Shalom - nothing lacking (er ontbreekt niets) nothing broken (niets gebroken) nothing missing (niets missend)

* Genezing en bevrijding is onderdeel van het proces van heiliging

1 Petrus 1:16 citeert de woorden uit Leviticus 19:2 waar de Heere Mozes opdraagt tegen het volk Israël te zeggen "Heilig moet u zijn, want Ik, de Heere, uw God, ben heilig." Petrus zegt in vers 15 "Maar zoals Hij Die u geroepen heeft, heilig is, word zo ook zelf heilig in heel uw levenswandel." 

Efeze 5:25-27 zegt "Mannen, heb uw eigen vrouw lief, zoals ook Christus de gemeente liefgehad heeft en Zich voor haar heeft overgegeven, opdat Hij haar zou heiligen, door haar te reinigen met het badwater van het Woord, opdat Hij haar in heerlijkheid voor Zich zou plaatsen, een gemeente zonder smet of rimpel of iets dergelijks, maar dat zij heilig en smetteloos zou zijn."

Heilig is dus zonder smet of rimpel

Heilig is dus Shalom, heel, zoals Jezus heel was, zonder zonden, smet of rimpel.

Om heilig te worden hebben genezing en bevrijding nodig. Door genezing en bevrijding komen steeds meer stukjes van de mens onder het bloed en de heerschappij van Jezus, gaan steeds meer stukjes van de mens Jezus toebehoren. Hoe meer stukjes van het leven van de mens toebehoren, hoe meer de mens in lijn komt met Gods plan en wil voor het leven van de mens, komt in de oorspronkelijke bedoeling waarvoor de mens geschapen is, namelijk het Koninkrijk van God zichtbaar maken op deze aarde. 

Ik had een (teken)film opgenomen van Family7 over het boek van Bunyan en die vond ik toch wel mooi om te zien. Op YouTube vond een een Engelstalige Musical film over dit boek, voor wie interesse heeft deel ik hier de link : The Pilgrim's Progress

Ik vond ook een Nederlandstalig filmpje waarin het verhaal ook word vertelt, het is wat oubollig maar het geeft wel een beeld. 

Het is een zoektocht naar Hem toe, Jezus zei daarover in Mattheus 7:7 "Bid, en je zal gegeven worden, zoek en je zult vinden, klop, en er zal voor je opengedaan worden." 

Wat mij raakte was dat de boodschap van dit verhaal gaat over volharding, mijn one-word voor dit jaar. Ik moet vaak aan dit woord denken want ik dreig regelmatig verstrikt te raken in verwarring. Dan vraag ik : Heer heb ik Uw stem goed verstaan ? Ben ik nog op de juiste weg ? Heb ik het gelispel van de bijna-waarheid van de boze verward met Uw stem ? 

Als Christen dan eindelijk de toegangspoort heeft gevonden krijgt hij te horen dat de reis daar pas begint. Hij heeft gezocht en gevonden, maar het is niet de bedoeling dat dat het eindstation is. Er ligt nog een hele reis voor hem, een weg van leren, ontwikkelen, groeien. De weg is niet een gebaand pad waar je alleen flierefluitend op je gemak overheen hoeft te slenteren. Jezus zegt in Johannes 16:33 "Deze dingen heb ik tot u gesproken, opdat u in Mij vrede zult hebben. In de wereld zult u verdrukking hebben, maar heb goede moed : Ik heb de wereld overwonnen." Het is niet allemaal klip en klaar in deze wereld, de boze probeert ons te verwarren door de enorme verdeeldheid, ook onder christenen. Ik vind het moeilijk en heel pijnlijk, maar het spoort me aan om zelf mijn oog alleen op Zijn ogen te richten, Hem te zoeken bij elke stap die ik zet. Niet af te gaan op wat men zegt maar alles wat ik hoor te toetsen aan Zijn Woord en die zachte stem in mijn hart. Resoneert dat wat ik hoor met Zijn Geest in mij, is dit een rhema woord woord in mij. 

Of wij meer en meer in lijn komen met Jezus, één worden met Hem, meer en meer heel worden, geheiligd worden heeft voor een groot deel met onszelf te maken. Het is een keuze om ons eraan over te geven, gewillig te zijn, mee te werken met het bewegen van Heilige Geest in ons, Hem Zijn werk in ons te laten doen. Zelf kunnen we het niet, zeker niet in eigen kracht, we kunnen het niet verdienen, het is allemaal en alleen genade, zelfs ons meewerken en overgeven aan Hem is genade. Genade is de weg naar heiligheid hoorde ik een prediker eens heel mooi zeggen. 

Heer ik vind het zo bijzonder dat er "zomaar" "opeens" allerlei dingen bij me voorbij komen over dit ene onderwerp, dat is niet "toevallig" dat is leiding van Heilige Geest die mij leert en onderwijst in Uw Weg, Uw Waarheid, Uw Leven, en daar wil ik U voor danken. U doet er alles aan mijn verwarring op te helderen als ik mijn ogen maar op Uw ogen richt en niet op allerlei wat er om me heen te horen en te zien is. De zoektocht op deze aarde die me brengt in dieper eenheid met U, zoals Jezus bad in Johannes 17:20-21 "En ik bid niet alleen voor dezen, maar voor hen die door hun woord in Mij zullen geloven, opdat zij allen één zullen zijn, zoals U, Vader, in Mij, en Ik in U, dat ook zij in Ons één zullen zijn, opdat de wereld zal geloven dat U Mij gezonden Hebt." Dank U wel dat Uw verlangen naar eenheid met U in mij gelegd hebt. Dank U wel dat U mij door genezing en bevrijding mij dieper in die eenheid brengt. Dank U wel voor wat U me daarover liet zien.

ONDERWEG naar Hem en met Hem

Angst is niet mijn baas.

Mijn vriendin en ik hebben ontdekt dat samen een leesrooster doen een hele mooie manier is om contact te houden in de tussenliggende afspraken die we maken, dus we hebben besloten na het leesrooster The hope quotient waar ik al verschillende keren aan gerelateerd heb in m'n blogs, door te gaan. Om en om kiezen we er een uit. Zo kwamen we in het Engelstalige leesrooster You're not the boss of me en een van de emoties die het behandelde kwam enorm bij me binnen : angst. Angst heeft bewust en onbewust een groot deel van mijn leven beheerd en het als een monster geregeerd, deel ook omdat ik dat liet gebeuren. 

In dit leesrooster las ik iets wat voor mij een enorme eyeopener was. Angst heeft te maken met onze van God gegeven vaardigheid om vooruit te kijken. Door deze vaardigheid zijn we ook in staat ons dingen te verbeelden, te dromen, te hopen. Dat zijn geweldige vaardigheden die ik aan het leren ben en die ik met vreugde omarm. Angst kan je daar niet van loskoppelen. 

Jezus zegt in de Mattheus 10:16 "Zie, Ik zend u als schapen te midden van de wolven, wees dus bedachtzaam als een slang en oprecht als een duif." Jezus werd niet echt met open armen ontvangen door de gevestigde wereld, maar ook niet in de religieuze wereld. Als wij Hem in alles willen volgen met ons hele hart, wat de consequenties ook zullen zijn zullen wij te maken krijgen met diezelfde tegenstand. Hij zegt in Johannes 15:18-21 "Als de wereld u haat, weet dat zij Mij eerder gehaat heeft. Als u van de wereld zou zijn, zou de wereld het hare liefhebben, maar omdat u niet van de wereld bent, maar Ik u uit de wereld het uitverkoren, daarom haat de wereld u. Herinner u het woord dat Ik u gezegd heb : Een dienaar is niet meer dan zijn heer. Als zij Mij vervolgt hebben, zullen zij ook u vervolgen, als zij Mijn woord in acht genomen hebben, zullen zij ook het uwe in acht nemen. Maar deze dingen zullen zij u aandoen omwille van Mijn Naam, omdat zij Hem niet kennen Die Mij gezonden heeft." 

Als we eerlijk zijn tegen onszelf zijn we allemaal wel ergens gevoelig voor de mening of goedkeuring van de mensen ons heen, zeker van onze geliefden. Ik ben daar zeker heel gevoelig voor geweest, maar ik merk dat het meer en meer belangrijk word van mijn hemelse Papa van me vind, ik wil Zijn goedkeuring, ik wil dat Hij blij kan zijn met mij. 

Het leven hier op aarde zal niet altijd makkelijk zijn, en eigenlijk merk ik dat dicht bij jezelf blijven ook nog niet altijd zo makkelijk is. Soms is dicht bij jezelf blijven een enorme confrontatie met je emoties, met angst. Angst om die emoties onder ogen te zien en om van je oude vertrouwde diep ingesleten paden af te komen en te gaan doen wat helpend is, wat je dichter bij de persoon brengt die je werkelijk bent, zoals God je bedoeld heeft. Ik kon niet zo'n goed woord vinden voor al die onzeker gevoelens, dat zoeken, aftasten, willen ontdekken, tot ik iemand het 'wiebelig' hoorde noemen, en toen dacht ik : Ja (!) dat is het juiste woord, en dat woord heb ik dus overgenomen. Ik voel me al een hele lange tijd ontzettend wiebelig, maar het is niet altijd vervelend, het is ook wel leuk spannend, ook daarin ben ik weer wiebelig. 

In de blog Zien wat het word beschreef ik het beeld wat God mij gaf over lopen over het koord van het leven. Het is een uitdaging, de bijzonder mooie vaardigheid die God in ons gelegd heeft om vooruit te kijken, te dromen, je dingen voor te stellen door je verbeeldingskracht, te hopen, te zien wat het kan worden heeft ook vrees in zich. Eigenlijk roept vrees je op tot even goed opletten, dat is niet verkeerd. Denk even goed na, zegt vrees, is dit goed voor je, vraagt vrees, wil je dit doen, vraagt vrees.  Mijn vriendin zei heel wijs : Vrees heeft twee kanten. Vrees voor God geeft rust en zekerheid, vrees voor situaties drijft je tot wanhoop en trekt je leeg. Voor wie vrees je ? Dat vond ik zo geweldig verwoord, daar kon ik flink op kauwen, en daar houd ik van. 

Papa dank U wel voor hoe U in mij werkt, hoe U mij leert en onderwijst over mijn emoties en hoe U ze gegeven hebt om me te helpen, hoe U me brengt in een diepere bewustwording en bewustzijn. Hoe U me daarin leert volharden. Dank U wel dat U ook dat woord dat U me gaf voor dit jaar steeds meer in een breder perspectief brengt. Het is niet alleen maar moeilijk en zwaar, het is ook uitdagend, het brengt veiligheid als ik volhard in het schuilen bij U, als ik volhard in het blijven kijken naar Uw ogen, het is ook een avontuur om niet op te geven maar door te gaan, nieuwsgierig naar wat de volgende stap met U zal brengen. Dat geld in mijn persoonlijke ontwikkeling maar ook in deze wereld. Wat er ook gebeurd U bent bij mij. Psalm 23:4 komt zo vaak in deze context in me op "....want U bent bij mij, Uw stok en Uw staf die vertroosten mij." Hoe eng het soms ook ik, angst is niet mijn baas, ik heb me vrijwillig gesteld onder een veel betere Baas : onder U mijn hemelse God en Vader. 

ONDERWEG naar Hem en met Hem

Confronterende lessen (vervolg)

In m'n blog van vorige week schreef ik dat God flink mijn beeld van de mens aan het veranderen is. Hij denk niet in wij (die Jezus als onze verlosser hebben aangenomen) en zij (die dat niet hebben gedaan) God ziet Zijn schepping, mensen die Hij met opzet en speciaal met specifieke gaven/talenten/potentie heeft gemaakt voor een alleen door die persoon uit te voeren specifieke taak in het leven hier op aarde. Ieder mens is een radertje in een groot geheel genaamd Gods plan met Zijn schepping. 

Als God zegt dat ik waardevol ben in Zijn oog, is ieder mens waardevol in Zijn oog, zelf diegene die ik op grond van zijn/haar gedrag als waardeloos zou bestempelen, wiens daden ik verafschuw. Het heeft een proces van bewustwording in mij op gang gebracht van hoe makkelijk en snel ik een oordeel/mening heb over wat ik zie/hoor. Ook al komt het niet altijd mijn mond uit, het flits toch even door mijn gedachten. Dan is daar aan mij de keus of ik die gedachte toe sta te wortelen in mijn denken of dat ik die gedachte afwijs en me bedenk hoe God die persoon of situatie bekijkt. Ik moet mijzelf daar steeds weer aan herinneren. Spreuken 4:23 zegt "Bescherm je hart boven alles wat te behoeden is, want daaruit zijn de uitingen van het leven."

Het is ook of God zegt : Praat maar met Mij over wat je ziet/hoort, breng jou gedachten maar bij Mij en wil je dan ook luisteren naar wat Ik daarover te zeggen heb ? Mag ik jou helpen om ernaar te kijken zoals Ik het zie ? Ben je bereid verder te kijken naar wat Ik zie wat het worden kan ? Best wel confronterend, maar ik realiseer me ook dat het een antwoord op mijn eigen gebed is, er komt alleen iets meer bij kijken dan ik me had gerealiseerd.  

Ik merk dat ik mag leren waarnemen zonder er direct iets van te vinden of er iets mee te hoeven. Dat is eerlijk gezegd heel erg wennen voor mij, ik realiseer me hierdoor hoe ik eigenlijk van nature in de actie-modus sta. Ik zeg van nature, maar eigenlijk denk ik dat dat al heel jong aangeleerd gedrag is. Ik mag ontdekken dat ik niet overal iets mee hoef of kan, dat dat niet kunnen me dan ook niet hoeft te frustreren. Dat ik net als ieder ander mens, een eigen verantwoordelijkheids-cirkel heb waarbinnen mijn plaats is. Zodra ik daarbuiten ga functioneren ontstaan er problemen. 

Een vriendin van mij zegt regelmatig : Blijf dicht bij jezelf, en ik begin hier steeds meer de waarheid in te zien. Stel jezelf ook vragen, kweek bewustwording bij jezelf, bewustzijn, ook dat is een leerproces voor mij. Er wordt flink aan mij gewerkt met hele liefdevolle handen, maar het is flink confronterend en vraagt een hoop van mijn brein want dat moet flink anders leren denken, maar ook daar sprak de Bijbel al over in Efeze 4:23 "En dat u vernieuwd wordt in de geest van uw denken." 

Ik ben zo dankbaar dat ik nu ik gestopt ben met de post wat meer ruimte heb gekregen, ook om gewoon meer tijd te nemen om te reflecteren, te leren stil te zijn bij Papa God, en ook dat is enorm wennen want ik ben nogal een doorstomer, doorgaan, vullen die tijd anders ga je alleen maar malen. Maar dat malen daar heb je controle over, dat mag je leren sturen, dat mag je leren toelaten en waarderen, leren zelfstandig te denken. Maar ook leren om stil te zijn, dat is best een uitdaging hoor. Weer een mogelijkheid om te leren om geduldig, liefdevol, barmhartig met jezelf om te leren gaan. 

Dat laatste is best wel belangrijk heb ik me gerealiseerd want als ik zo niet leer omgaan met mezelf, kan ik zo ook niet omgaan met een ander. Jezus zegt in Mattheus 22:37-39 "Jezus zei tegen hem : U zult de Heere, uw God, liefhebben met heel uw hart, met heel uw ziel en met heel uw verstand. Dit is het eerste en grote gebod. En het tweede, hieraan gelijk, is ; U zult uw naaste liefhebben als uzelf." Alleen in de mate  waarin ik van mijzelf kan houden kan ik van mijn naaste houden. 

Het is dus in het belang van de ander dat ik de waarde van mezelf leer zien en mezelf leer waarderen en van mezelf leer houden. Dicht bij mezelf leer blijven. Want pas vanuit die mate waarin ik van mezelf hou kan ik van die ander houden en die ander is enorm waardvol, God heeft daar met een speciaal doel specifieke gaven/talenten/potentie in gelegd en ik mag die leren te zien.

Ik heb ontdekt dat het me helpt bij het vernieuwen van mijn denken, om Gods woord uit te schrijven, op die manier komt het veel dieper binnen, blijft het beter bij me hangen, ik ben dat gaan doen met de Psalmen. Daardoor ben ik veel meer diepte daarin gaan zien, ze geven woorden aan mijn gevoel en emoties, er daar komen er genoeg van los in dit strech traject waarin ik opgevoed word. Anders leren kijken naar jezelf en de ander door Gods woord, een bijzonder proces voor mij.

ONDERWEG naar Hem en met Hem

Confronterende lessen

Vorige week schreef ik over kostbare lessen, maar naarmate we verder kwamen in The Hope Quotient en ik begon in het boek Het geschenk van Edith Eva Eger, riep het proces heel veel pijnlijke emoties/herinneringen op.  Ik weet dat God mij vergeven heeft voor alles wat er niet goed is gegaan in de opvoeding van mijn kinderen. Toen ik las over je kinderen hoop geven in de opvoeding die je ze geeft, realiseerde ik me opnieuw hoe ik in mijn onmacht de plank heb misgeslagen. Hoe ik ons minst meegaande kind (grotendeels onbewust) zo heb geprobeerd te sturen, dat ik zo min mogelijk getriggerd zou worden en er zo goed en zo kwaad als het ging mee om kon gaan. Ik deed het kind en mezelf in mijn onmacht en pijn zo tekort en heb schade aangebracht die ik niet had mogen en willen veroorzaken, maar wel deed. 

Ik realiseer me dat het ook hierin Gods genade is dat Hij die pijn aanraakt, omdat Hij ook daar genezing wil brengen als ik Hem daarin toelaat. De enige weg tot genezing is er doorheen. Zoals Edith zegt : Je kan niet genezen wat je niet voelt. Maar dit voelen dat doet zo'n zeer en ik knal keihard terug in m'n oude vluchtgedrag : eten, maar ik wordt er niet vrolijker van, en ook niet gelukkiger, en het helpt me ook niet echt. Want al die emoties wegduwen kost alleen maar meer energie. 

Weten dat Papa God je vergeven heeft is heel kostbaar, maar jezelf vergeven is iets anders. Ook dat gaat blijkbaar in laagjes, net als ik dat bij andere gebieden heb gemerkt in het genezingsproces. Ik vind dit best een lastige want ik wil hier niet nog een aantal keer bij terug komen. Dit vind ik de meest moeilijke situatie uit mijn verleden, weten dat je je eigen kind hebt beschadigt, wetend dat je een negatieve invloed heeft gehad op de ontwikkeling van het kind en de keuzes die het is gaan maken in het leven. De gevolgen daarvan zien in het leven van het kind, maar ook in het leven van de kinderen van dat kind. Ja ik weet dat we allemaal fouten maken en dat ik met de kennis en de mogelijkheden die ik toen had heb gedaan wat ik kon, maar ik loop daarin nog steeds tegen pijn aan als de situatie aan de orde komt.

Ik geloof dat Papa God nooit iets uit de hand loopt, dat Hij ieder afschuwelijk detail van ons leven (als gevolg van onze eigen keuzes of die van een ander) verweeft in het plan dat Hij met onze levens heeft. Hij weet als geen ander hoe Hij "scars into stars" (littekens in sterren) kan veranderen. De pijn en het verdriet zijn nooit Zijn intentie geweest, maar Hij werkt er wel doorheen als wij Hem daar de ruimte voor geven. Romeinen 8:28 zegt "En wij weten dat voor hen die God liefhebben, alle dingen meewerken ten goede, voor hen namelijk die overeenkomstig Zijn voornemen geroepen zijn." Hij roept ons om met onze gebrokenheid bij Hem te komen. Maar door de pijn keert de mens zich vaak ook van God af en het doet heel pijn als je je bedenkt dat je kind o.a. door de pijn die jij het hebt toegebracht niet zo erg uit de voeten kan met God. 

Jezelf daar in veroordelen is niet wat Hij wil, en het is ook zinloos, het breekt de hoop die Hij je heeft gegeven weer af en dan doe je ook geen recht aan Zijn werk. Wat een worsteling is dit....... 

Ik ben er inmiddels van overtuigd dat ieder mens ("ongelukjes" of "foutjes" bestaan niet) met een specifieke eigen taak/doel op deze aarde is gekomen, en daarvoor zijn/haar eigen specifieke pakketje gaven/talenten/mogelijkheden is geboren om die specifieke taak uit te voeren. De beste manier om deze taak uit te voeren is onder leiding en door de kracht van Heilige Geest. Ieder mens is een radertje in een groot geheel genaamd Gods plan met Zijn schepping. 

Ik denk dat God wil dat we de mensen om ons heen in dat licht gaan zien, het potentieel in hen gaan zien wat God in hen gelegd heeft, dat wij elkaar aanmoedigen om al die potentie te ontwikkelen en onze taak hier op aarde te volbrengen zodat God's plan volbracht zal worden en Hij daarin geëerd zal zijn. Dat betekend dat ik heel anders naar mezelf en mijn meest pijnlijke plekken mag leren kijken, maar ook de ander, die ik niet begrijp of waar ik het niet mee eens ben, anders mag leren gaan zien. Het is niet mijn taak om over de ander te oordelen. 

Wat zou de wereld er anders uitzien als we elkaar hoop zouden geven, op zouden bouwen in plaats van te (ver)oordelen, te bekritiseren, of naar onze hand zouden proberen te zetten. En dan kan ik alleen maar zeggen tegen Papa God : Help, help me alstublieft, open mijn ogen om de mensen te zien zoals U ze ziet, ook die mens die ik zo ingewikkeld vindt. Help me niet met vrome sausjes te komen of dingen minder pijnlijk te maken door ze te beredeneren, maar eerlijk te zijn en ze te erkennen. Ik ben dankbaar voor het werk dat U in mij doet, het is goed, ook al is het soms erg confronterend en pijnlijk. De enige weg is er doorheen, en dan bent U erbij, U bent zo goed en genadig en daar wil ik U voor bedanken.

ONDERWEG naar Hem en met Hem