Zeker als je dingen leert die hem (de boze, en ik schrijf dit heel bewust met een kleiner lettertype omdat hij klein is, hij is een overwonnen vijand leert de Bijbel ons) terrein gaan kosten.
Als je door o.a. een studie in een besloten groep gaat ontdekken wat voor krachtig wapen - wat zeg ik: het krachtigste wapen dat we hebben (!!) - is word die lelijkerd erg zenuwachtig.
Dat krachtigste wapen is trouwens gebed.
Hoe merkte ik dat ?
Op een gegeven moment ging er weer van alles mis met m'n eetgedrag, een oude hele zwakke plek van mij.
Een keer een uitglijder, dat kan geburen, ik heb geleerd daar geen punt van te maken, opstaan en weer verder gaan of zoals ik iemand eens heel mooi hoorde verwoorden, van het zijpaadje terug naar de Hoofdweg.
Maar als het een aantal dagen achter elkaar flink misgaat en ik me overvol en opgeblazen ga voelen en merk dat ik weer het liefst wegkruip omdat de realiteit te zeer doet klopt er iets niet.
"Ik dacht dat jij genezen was"
Toen dat in me opkwam gingen er alarm bellen rinkelen, dit is de boze die me onderuit probeert te halen, en dan voel je je beschaamd, hoe dom heb ik kunnen zijn ?
Maar waarom denk ik nou steeds weer dat ik faal ?
Waarom weer zo hart voor mezelf ?
Ik zit nog op de leerschool - en die leerschool de rest van mijn leven duren - leren is een proces, en God verwacht niet gelijk perfectie, je word geoefend in de praktijk.
Door fouten te maken leer je, het is geen falen maar ervaring opdoen las ik eens ergens en dat vond ik zo mooi.
In dat dal van het gevoel te hebben te falen bracht God een kinderliedje in mijn gedachten wat vroeger regelmatig voorbij kwam in de muziek die ik draaide voor onze kinderen toen ze klein waren.
"En toch en toch en toch, toch zegent Hij ons nog" en was het of Hij zei: Ik houd nog steeds even veel van je, ik breng je hier om weer verder te genezen, IK BEN is erbij.
Hij is genadiger dan ik, want ik kon dat niet zo makkelijk weer aanpakken, ook weer zo'n streek van die leugenaar natuurlijk, hij ziet me het liefst zo klein mogelijk.
O wat vind ik die geestelijke strijd lastig, en wat stink ik er nog makkelijk in.
Door een opmerking van iemand realiseerde ik me dat als je op één gebied leert en overwinning ervaart zoekt die leugenaar wel een andere plek om je aan te vallen. Het is dus zaak om altijd alert te blijven want die lelijkerd wacht op de momenten dat jij net even niet goed oplet.
Wat hebben we een Genadige, Liefdevolle en Geduldige Vader, ik vind het zo bijzonder dat Hij met mij op pad wilde om mij ONDERWEG zoveel te leren, over Hemzelf, over mezelf en over hoe ik mét Hem de strijd aankan tegen een vijand die al overwonnen is, maar die nog steeds zo enorm hart kan brullen dat ik er soms bang van word.
Gelukkig houd Hij mijn hand stevig vast en fluistert me dan steeds weer zachtjes in in mijn oor: Ik houd van je, Ik ben erbij, kom maar, het komt goed.
ONDERWEG naar Hem en met Hem.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Wat leuk dat je mijn blog hebt gelezen, laat gerust een reactie achter dat vind ik altijd leuk.
Doe je dat liever privé dan begrijp ik dat en kan dat via het volgende mailadres
danielle.hoogendijk@live.nl