Leren luisteren

Ik verbaas me steeds weer over de manier waarop God me dingen duidelijk maakt, leert, tot ons spreekt in hele gewone alledaagse dingen. 
Nee ik hoor absoluut geen verstaanbare stem, het is zoals de Bijbel zegt een zachte stem, een gedachte of idee, maar op de een of andere manier weet ik dan gewoon dat het Hij is.

Die stem leren verstaan is een proces, een oefening en meestal in hele kleine dingen.

Laatste las ik een aantal boeken van en over Corrie ten Boom, wat een voorbeeld is deze hele gewone en toch zo bijzondere vrouw geweest en nog steeds, voor mij in ieder geval.
Het begon met een klein boekje dat ik leende van mijn schoondochter, en dat maakte me zo nieuwsgierig naar deze vrouw dat ik meer van haar wilde lezen.

Als ik lees hoe haar relatie met God was moest ik denken aan wat er in de Bijbel over Henoch en Noach staat, ze leefde in nauwe verbondenheid met God.

Nauwe verbondenheid daar word ik toch wel een beetje nieuwsgierig naar, hoe deden ze dat ?  
Overlegde ze ook alles met God, net als Corrie.
Haar voorbeelden van de meest eenvoudige gebeden  heeft me enorm geraakt. 
Bidden is praten met God, een gesprek gaat twee kanten op, je praat maar moet op z'n tijd ook luisteren, anders is er geen echte communicatie.
De Bijbel verteld ons ook dat God helemaal niet op een omhaal van woorden zit te wachten, gewoon kort en duidelijk zeggen wat je wilt zeggen of vragen.

Ik moet bekennen dat ik in mijn proces van leren de stem van God te verstaan regelmatig vraag "Begrijp ik U goed, zegt U nu dit of dat ?"

Hoe ver ga je in alles aan God vragen ? 

Ik moet denken aan Johannes 15:5 waar Jezus zegt "IK BEN de ware wijnstok en jullie zijn de takken. Als jullie in Mij blijven en Ik in jullie blijf, zal er veel vrucht aan jullie groeien. Want zonder Mij kunnen jullie niets doen."

In Lucas 16:10 houd Jezus de mensen een principe voor "Wie in zeer weinig getrouw is, is ook in veel getrouw. En wie in zeer weinig onrechtvaardig is, is ook in veel onrechtvaardig."

Trouw is voor God heel belangrijk, om trouw te zijn moet je goed luisteren naar de opdracht. Leren doe je in kleine stapjes dus zal ik dat leren moeten oefenen in hele kleine dingen, dingen waarin ik me bijna afvraag of God zich daar wel mee bemoeid, of Hij daar nou moeilijk over zou doen. 

Een voorbeeld : ik maak regelmatig een flinke wandeling en die wandelingen gebruikt God nogal eens om mij wat te leren. Zo liep ik laats ergens en ik kreeg het idee dat ik een pad in moest slaan waarvan ik absoluut niet wist waar dat uit zou komen. en dan komt daar mijn vraag "Bent U dit Heer, bedoelt U dat ik hier heen moet ?" en dan komt er een vraag in mij op "Vertrouw je Mij ?" "Ja ik vertrouw U" en ik sla de weg in waarvan ik niet weet waar die me gaat brengen en geniet van de zon en de mooie omgeving waarin in loop in de polders om Delft heen en uiteindelijk herken ik een bepaalt punt en zie waar ik uit kom. 

Zo mag ik leren te luisteren naar die zachte stem die me  nooit de verkeerde kant zal opsturen. 
Henoch, Noach en Corrie zullen ook ongetwijfeld met kleine stapjes zijn begonnen, zouden zij ook zulke gesprekjes hebben gevoerd........


ONDERWEG naar Hem en met Hem.

Bijzonder.

Bijzonder heb ik boven dit blog gezet, in eerste instantie een bijzonder verhaal, maar voorzichtig durf ik ook te zeggen dat ik bijzonder ben. 
God had mij op het oog, gelukkig niet alleen mij, maar ieder mens die op deze aarde rondloopt, allemaal Meesterwerkjes. 

Psalm 139 zegt het heel mooi:

13. U hebt mij gemaakt, mij in de buik van mijn moeder gevormd.
14. Ik prijs U, want het is een wonder hoe U mij heeft gemaakt.
Alles wat U heeft gemaakt, is bijzonder.
Ik weet het heel goed.
15. U zag me al toen U mij daar in het donker vormde, waar nog niemand mij zag.
16. U zag me al toen ik nog helemaal geen vorm had.
Al mijn dagen stonden al in uw boek toen ik nog niet één dag daarvan had geleefd.

Vandaag is het 52 jaar geleden dat ik het levenslicht zag, het werd een bijzonder verhaal.

Artsen vonden dat  mijn moeder met haar lichaam geen kinderen mocht krijgen.

Als kind had zij in de oorlog polio gehad. 
Omdat ze wel was ingeënt met een suikerklontje (zo ging dat toen) is ze niet echt verlamt maar liep haar lichaam wel grote schade op. 
Haar lichaam groeide scheef, de ene kant was kleiner dan de andere kant.

Aan haar kortste been werd ze na de oorlog geopereerd (men dacht dat ze een stilstand in de groei had) 
Het resultaat was een klompvoet waardoor ze zeer slecht liep.

Mijn moeder heeft altijd heel graag kinderen gewilt en was dus blij dat ze zwanger raakte.

Toen ze  zo'n 3 maanden zwanger was is ze met haar fiets over de kop sloeg en was ze bang dat ze mij zou verliezen maar dat gebeurde niet. Later zou blijken dat dat ook niet kon omdat ik niet op het plekje zat waar ik had moeten zitten.
De meeste van die zwangerschappen lopen niet goed af, zeker toen niet.

24 uur voor mijn geboorte kreeg mijn moeder een acute niervergifteging een zeer gevaarlijke situatie voor zowel haar als voor mij.

Tijdens de bevalling kwam ik maar niet te voorschijn, uiteindelijk besloten de artsen mij met een keizersnee te gaan halen.

Mijn vader moest afscheid nemen van mijn moeder want ze vreesde voor het leven van moeder en kind.
Ze hadden geen millimeter dieper moeten snijden anders hadden ze in mijn mooie velletje gezeten, ik bleek vlak onder de huid te liggen en niet binnen de baarmoeder waar ik hoorde te zitten, mijn moeder was buitenbaarmoederlijk zwanger. 

Door de niervergiftiging had mijn moeder 24 uur niks mogen drinken en daardoor was ik dus droog komen te liggen. 

De eerste 3 dagen van mijn leven heb ik in quarantaine gelegen omdat ze bang waren voor infectiegevaar.

Mijn moeder was er zo slecht aan toe dat ze 8 zakken bloed heeft gekregen bij deze operatie, maar we zijn er beide levend uitgekomen.
De artsen noemde het "het wonder van Dijkzicht" maar mijn moeder gaf resoluut God de eer, en terecht ! 
Zij wist wie de Gever van het leven is.

Zij hoorde regelmatig een baby huilen met een flink stemgeluid en haar werd verteld dat dat haar dochter was, zij kreeg mij pas na die 3 dagen te zien.
Wat moet dat afschuwelijk voor haar zijn geweest, maar ook op mij hebben die dagen invloed gehad ontdekte ik jaren later in therapie, het had zeker z'n invloed op het vermogen om te hechten.

Deze versie heb ik mijn hele leven gehoord, maar pas veel later heb ik me bedacht dat ik hier dus ben omdat Hij dat zo gewild heeft, blijkbaar had Hij hier een taak voor mij op aarde.

Ik heb ontdekt dat één zo'n taak is Hem groot maken en vertellen wat Hij gedaan heeft in mijn leven en nog doet.


ONDERWEG naar Hem en met Hem.

Beste bedoelingen

Nog maar een lesje dat ik geleerd heb uit dat mooie boek van Arie-Jan Mulder "De Jezus manier"

Met onze beste bedoelingen willen we vaak een ander helpen omdat iets niet goed gaat in onze ogen, maar de laatste tijd vraag ik me wel eens af of we met ons goedbedoelde helpen God ook niet flink voor de voeten kunnen lopen omdat we denken dat we Zijn plan begrijpen, maar er in werkelijkheid helemaal naast zitten en Hij een hele andere wending aan het verloop wil geven.

Ik moest denken aan Petrus - ik begin die man met z'n grote mond, maar met z'n hart op de goede plaats zo te waarderen -
Petrus heeft begrepen wie Jezus is, hij zegt : "U bent de Messias, de Zoon van de levende God" (Matteus 16: 16) en dan begint Jezus uit te leggen wat er te gebeuren staat. Dat Hij naar Jeruzalem moet gaan en dat Hij daar mishandeld moet worden door de leiders van het volk, de leiders van de priesters en de wetgeleerden. Dat Hij zelfs moet worden gedood, maar ook dat Hij op de derde dag uit de dood zou opstaan.

Petrus ziet dat scenario helemaal niet zitten en neemt Jezus apart om Hem eens streng toe te spreken, hij zei : "Heer God zal er voor zorgen dat dat niet zal gebeuren !" 
Hij is er van overtuigd dat God dat nooit zal toestaan, dat kan niet waar zijn en hij zal er alles aan doen om dat te voorkomen.

Maar de reactie van Jezus valt 'm denk ik koud op z'n dak "Ga weg duivel! Je probeert Mij ongehoorzaam aan God te maken. Want jij wil niet wat God wil, maar wat mensen willen !"

Die laatste zin van Jezus zette me aan het denken, is wat ik met mijn goede bedoelingen wil altijd Gods wil, of is het wat mensen willen, wat ik als mens het liefste zou willen.

Zo graag zou ik zonder pijn en verdriet dingen zien opgelost, situaties zien veranderen omdat ik het scenario van wat zou kunnen gebeuren gewoon doodeng vind, en niet aan durf te denken omdat ik dan bang ben te verzuipen in m'n gevoelens en emoties.

Wat is dan "de Jezus manier" ?
Ik las ergens eens een quote uit dat gelijknamige boek :  "Jezus dringt mensen niet de waarheid op, maar kiest ervoor om eerst en vooral hun metgezel te zijn in hun angst en hulpeloosheid. Hij wijst hun gedrag niet af, maar Hij loopt urenlang met hen de verkeerde kant op, om hen te kunnen helpen in hun worsteling"

Durf ik voorbij te gaan aan mijn eigen angsten en wensen om de weg te gaan die God voor ogen heeft, om het op Zijn manier te doen en te vertrouwen dat dan het eindresultaat vele male beter zal uitpakken dan als ik het op mijn eigen manier aanpak.
Durf ik ook als ik het doodeng vind te zeggen : Uw wil geschiede en niet de mijne.


ONDERWEG naar Hem en met Hem.

Pinksteren

Voor het eerst in mijn leven heb ik bewust stil gestaan bij de tijd tussen Pasen en Hemelvaart (40 dagen) en nog 10 dagen later Pinksteren. Ik vond het heel bijzonder en ben zo blij met de Heilige Geest die Jezus beloofde en gaf. Ja Hij moest daarvoor deze aarde verlaten en dat was voor de discipelen die toen met Hem wandelde en leefde heel erg moeilijk. Maar Jezus kon in Zijn menselijk lichaam maar op één plek tegelijk zijn en door Zijn Geest woont Hij in ieder mens dat Hem toelaat in zijn of haar leven, op die manier kan Hij op zoveel meer plekken zijn, hoe bijzonder.

Maar wat een verantwoording hebben wij daarmee ook gekregen.
Zijn we ons dat bewust, dat wij nu degene zijn waar Hij zichtbaar in zou moeten zijn, hoeveel van Hem durven wij te laten zien aan de wereld om ons heen.

Hoe ben ik deze dagen bezig geweest ?
Een van de dingen was een boekje van Jan Mudde dat ik had gevonden in onze plaatselijke evangelische boekhandel. In de maand April hebben we in de online groep waar ik meedoe aan Bijbelstudie 30 dagen teksten gelezen over de Heilige Geest en al zoekend op YouTube heb ik heel wat filmpjes gevonden over dit onderwerp.
Wat heb ik er een hoop van mogen leren, wat mooi om je in Gods woord te verdiepen en je door de Heilige Geest zelf te laten onderwijzen. Ik kan daar zo van genieten. 

Het klinkt misschien raar om het zo te noemen, maar bezig zijn met de Bijbel is mijn grootste "hobby" geworden, en tegelijk ook iets waar ik eigenlijk niet meer zonder kan. Het is mijn "zuurstof" geworden en als je niet genoeg zuurstof  krijg dan merk je dan echt.

Het is mijn "voedsel", en één keer in de week op zondagmorgen een geestelijke maaltijd daar kan ik echt geen week op teren, dan verhonger ik. We hebben het nodig thuis zelf elke dag te zorgen dat we eten, en het mooie is dat je net zoveel kunt "eten" als je zelf wilt. 

We zeggen wel eens dat we zo graag een briefje uit de hemel zouden willen. maar God heeft ons een heel boekwerk gegeven en wat staan daar een mooie dingen in, ik word er zo blij van !
Hoe bijzonder dat de Heilige Geest ons zelf onderwijst als wij ons daar voor openstellen en Hem alle ruimte geven.

Johannes 14:26 zegt "Omdat jullie bij Mij horen, zal de Vader jullie straks de Helper sturen. Hij is de Heilige Geest. Hij zal jullie alles leren en alles helpen herinneren wat Ik tegen jullie heb gezegd."

1 Johannes 2:27 zegt "Maar jullie zijn gezalfd met de Heilige Geest. En Hij woont in jullie. Het is niet nodig dat iemand jullie leert wat God van jullie wil: de Heilige Geest leert jullie alles. Wat Hij zegt is de waarheid. Hij liegt niet. Daarom moeten jullie één met Hem blijven, zoals Hij jullie heeft geleerd." 

Wat een beloftes en wat bijzonder dat Hij mee gaat door ons leven, er altijd bij is en zelfs in ons woont.

Toch is er een spanningsveld legt de schrijver van dit mooie boekje uit tussen het "reeds" hebben (de hemel is al op de aarde) en net "nog niet" (de hemel moet nog op de aarde komen)  
Niet alles op deze aarde is zoals het in de hemel zal zijn, maar er is meer hemel op aarde als dat we met ons menselijke oog kunnen zien.

Opwekking 187 is een oud liedje maar nog steeds een prachtig gebed.

Open mijn ogen

'k wil Jezus mijn Heer zien

Open mijn ogen, opdat ik U zien kan

Open mijn oren , opdat ik Uw stem hoor

Open mijn hart Heer, opdat ik gehoorzaam.

ONDERWEG naar Hem en met Hem.

Investeren in relatie

Een bekend spreker in christelijk Nederland is Henk Binnendijk, en hij heeft uitspraken gedaan die mij enorm aan het denken hebben gezet over hoe toegewijd ik de Here Jezus wil zijn, hoeveel mijn relatie met Hem mij waard is.

Hoelang lees jij per dag uit je Bijbel, heb ik Henk wel eens horen vragen.
God wil een relatie met ons, persoonlijk, één op één.
Een relatie opbouwen vraagt tijd en inzet. Als je die relatie goed wil houden zal je er in moeten blijven investeren. 
Je partner zal niet echt tevreden zijn met jullie relatie als je maar een kwartiertje per dag echt aandacht voor hem hebt.

Natuurlijk is het prima als we preken luisteren of een boek lezen waar we meer van kunnen leren over God en Zijn weg en wil.
Maar hoeveel tijd lezen we echt in de Bijbel, Gods Woord aan ons ?

Vaak als ik de Bijbel lees kan ik er niet echt iets uit halen, maar door de opmerkingen van Henk heb ik geleerd dat het dan zeker niet nutteloos is, want ook hij heeft die ervaring dat het lijkt of hij er niks uithaalt vertelde hij.
Door te lezen vullen wij onszelf, zoals je een glas vult met water, en als het nodig is kan het eruit komen. 
Maar als er niks in dat glas zit, kan ik er ook niet uit drinken als ik dorst heb.

De Bijbel noemt ons mensen, de Gemeente van Christus Zijn bruid.  Wij zijn dus Gods partner waar Hij een liefdes relatie mee wil hebben. Als je verliefd bent wil je zo veel mogelijk tijd met je geliefde doorbrengen.
Hoeveel tijd breng ik met Jezus door, hoeveel tijd geef ik Hem.

Een andere opmerking van Henk is : "Je zult daar zijn wat Hij hier van je heeft kunnen maken" 
De enige weg naar "daar" is Jezus Christus, en mijn verlangen is om daar heel dicht bij Hem te zijn, aan Zijn voeten te zitten, naar Zijn stem te luisteren en naar Zijn ogen te kijken. Het kan niet anders of die ogen moeten prachtig zijn, die moeten zoveel liefde uitstralen, misschien heb ik dan zelfs wel de neiging mijn ogen neer te slaan omdat ik geen raad weet met zoveel liefde, voor mij klein mens.

Hier op deze aarde vormt Hij mij, Johannes 3:30 zegt in de Statenvertaling : "Hij moet wassen, maar ik minder worden" of in een wat eenvoudigere vertaling zegt de Basis Bijbel : "Hij moet belangrijker worden, en ik moet steeds minder belangrijker worden"
Wat mag de Here Jezus hier van mij maken, ben ik bereid om te sterven aan mijn oude "ik" zodat Hij meer en meer zichtbaar kan worden ?

Dat sterven aan mijn eigen oude ikkie vind ik best lastig hoor, het heeft nog zo vaak de neiging z'n kop weer op te steken. Het is een constant actief proces, en lijkt soms wel op een regelrechte strijd, de ene keer gaat het me makkelijker af dan het andere maar het is zo de moeite waard, daar ben ik inmiddels wel achter.

God is bezig om ons tijdens ons leven hier op aarde te maken tot mensen naar Zijn beeld, met Zijn karakter : Barmhartig, genadig, verdraagzaam, vol mededogen, trouw, liefdevol, zachtmoedig, vriendelijk, geduldig, brengers van vrede en goedheid.
Het is Zijn grote verlangen dat wij precies worden zoals Hij is, mensen naar Zijn beeld (Genesis 1:26-27)

Om maar even bij uitspraken van Henk te blijven, God vraagt niks van je Hij bied je iets aan.


ONDERWEG naar Hem en met Hem.

Moederdag

Morgen is het weer zover : Moederdag, een dag die voor mij altijd hele gemengde gevoelens oproept. 
Ik roep al jaren dat deze dag beter is voor de commercie dan voor m'n portemonnee, aandacht en waardering hoeven in mijn ogen geen geld te kosten.

Als ik aan mijn eigen moeder terug denk dan voel ik heel veel pijn om wat er niet was en wat ik heb gemist. 

Ze was geestelijk getekend door een oorlog waarin ze als kind was ingezet om briefjes en codes (uit haar hoofd geleerd) rond te brengen, heeft dingen gezien die een kind niet moet zien, belande regelmatig op het politiebureau waar haar vader werkte en werd dan weer weg gesmokkeld. En dan is die ellendige oorlog eindelijk afgelopen en verbied je vader je om er ooit nog een woord over te zeggen. Meer heeft ze er nooit over gezegd tot ze ging dementeren en ze meer los ging laten, wat ik toen hoorde was hartverscheurend.

Maar ook een verleden van misbruik, haar handicap (die niet geaccepteerd werd door haar vader) de dood van haar moeder (waar ze wel een sterke band mee had) en haar zoontje binnen een half jaar hebben enorm veel invloed op haar leven gehad.
De vrouw had in mijn ogen veel te veel op haar al volle bordje gehad.

Ik heb altijd wel geweten dat ze op haar manier enorm veel van me heeft gehouden, maar wat zo ontzettend pijn deed was dat ik periodes meer voor haar zorgde dan zij voor mij.
Aan de ene kant probeerde ik me intuïtief gedeisd te houden, maar aan de andere kant was ik ook enorm boos en opstandig en dat projecteerde ik op mijn vader wat ook de sfeer in huis geen goed deed.
Ik zag constant verdriet en onmacht bij mijn moeder. 
Als kind wil je je moeder gelukkig zien en dat was mama niet in mijn ogen en dat vind ik nog steeds heel verdrietig.

Ook al heb ik haar hele leven voor haar gedaan wat ik kon, we konden elkaar eigenlijk niet echt bereiken, en dat vind ik heel verdrietig. We waren beide niet bij machte een brug te slaan. 

Aan het einde van haar leven kon ik gelukkig wel oprecht zeggen dat zij met de middelen die ze had, haar uiterste best had gedaan en zeggen "het is goed zo"  

Zelf mocht ik ook moeder worden van 2 prachtige kinderen, een zoon en een dochter..........maar ik was niet de moeder waar zij recht op hadden en daar doet heel erg veel pijn.
Ook ik had een enorme "rugzak" die me beperkte en die heel veel aandacht opeiste. 
Voor mij was het heel belangrijk dat mijn kinderen absoluut niet voor mij zouden moeten zorgen, die last is te zwaar voor een kind, ik heb dat als een veel te zware last ervaren.

Zeker na de dood van mijn vader had mijn moeder nog meer zorg nodig, die ik dan ook gaf en bleef geven omdat ik geen nee kon zeggen. 
Ik voelde me enorm verantwoordelijk, op zijn sterfbed had ik mijn vader belooft voor haar te zorgen.
Daarbij had ik nooit geleerd mijn grenzen aan te geven. 
Je ging door tot je erbij neer viel, en zelfs dan ging je door, stoppen of opgeven dat deed je niet.

Ik ging zover dat ik mijzelf en mijn eigen gezin tekort deed.
Mijn kinderen kregen niet de aandacht die ze verdiende van mij, waar ze recht op hadden.
Als ik er lichamelijk wel was, was ik er vaak ook niet omdat ik te veel bezig was met die rugzak die eigenlijk meer een beerput was waarvan de deksel niet meer wilde / kon afsluiten.

Ik "overleefde" mijn jaren, maar ook mijn moederschap.
Hield ik van deze kinderen die God ons had gegeven ?
JA !
Dat durf ik volmondig te zeggen, maar wat heb ik ze tekort gedaan en wat heeft dat aan me gevreten en doet het soms nog.

Nu de kinderen volwassen zijn en hun eigen levens leiden ben ik dankbaar dat ook hun conclusie is dat ik met de middelen die ik had alles heb gedaan wat ik kon. 
Daar ben ik dankbaar voor, dat we dat nu al tegen elkaar hebben kunnen uitspreken.
Toch wringt het af en toe nog, maar dan maak ik bewust de keuze te kijken naar wat we wel hebben.

20 jaren van therapie en Gods liefde hebben me inzicht gegeven in de patronen, hebben me geholpen deze jaren door te komen.
Gaven me inzicht in het leven: het leven van mijn moeder en mij als kind, en hoe dat invloed heeft gehad op mij als moeder naar mijn kinderen. 
Inzicht helpt enorm, zorgt dat er ruimte komt voor begrip, voor die ander maar ook voor jezelf. 
Ik mocht leren compassie te hebben, ook met mezelf, wat was dat moeilijk, maar het was ook bevrijdend. 

We zijn geen hecht gezin en soms doet dat me als ik eerlijk ben best pijn, maar ik ben blij en dankbaar voor wat we wel hebben en zijn, dat is een hele bewuste keus. 
Als we elkaar zien is er respect voor elkaar, laten we elkaar in de waarde.
We laten elkaar vrij om te zijn wie we zijn (geen verstikkende verwachtingen zoals ik ze ervoer in het gezin waar ik uit kwam)
We kunnen bij elkaar zijn in een ontspannen en gezellig sfeer, er kan er worden gelachen en als het nodig is gehuild.
Als ik ze ontmoet en een dikke knuffel kan geven voel ik me rijk.

Onze dochter zei eens heel mooi "we maken nu nieuwe herinneringen" 

Ik ben een dankbare moeder die er op vertrouwd dat zowel zij als haar kinderen veilig zijn in Gods liefdevolle Vaderhand.
Die hand is bijzonder machtig en is in staat pijn te veranderen in vreugde als wij Hem dat toestaan. 

Ik heb ONDERWEG veel mogen leren, en mogen ervaren dat Hij die is de grote IK BEN er bij was, ook toen het zo verschrikkelijk moeilijk was.


ONDERWEG naar Hem en met Hem.

Privecy Statement

Even een ander blogje da normaal, beetje technisch maar naar ik begrijp noodzakelijk dat ik het deel.

Per 25 mei 2018 treedt de Europese wetgeving AVG (Algemene Verordening Gegevenswerking) in werking en ook bloggers moeten dan een verklaring op hun blog hebben staan.

Ik heb er voor gekozen om deze als Pagina toe te voegen aan mijn blog, je kunt 'm links van mijn blog vinden onder het bovenste kopje "Pagina's"

Hier kun je 'm lezen.


ONDERWEG naar Hem en met Hem.

Ik en mijn lijf.

Ik en mijn lijf.........een combinatie die best gevoelig ligt, vind het lastig om naar mijn lijf te luisteren. Eigenlijk luister ik gewoon het liefst niet eens naar 'm.

Bij het eten volgens de GOK manier is het ook belangrijk dat je leert luisteren naar je lijf, genoeg is genoeg, vol is vol en dan stop je met eten. Leren te onderscheiden of je echt honger hebt, of je lichaam echt voedsel nodig heeft of dat je hoofd-honger (emotionele honger) hebt. Dat onderdeel heb ik tot nu toe eigenlijk nog niet onder de knie gekregen.

Inmiddels heb ik wel ontdekt dat God mijn eetgewoontes gebruikt om mij heel veel te leren.
Ik heb iemand ooit eens horen zeggen dat God je van een eetstoornis geneest maar dat je wel aan de gang moet met de achterliggende oorzaken, redenen waarom je die eetstoornis had. 
Hij doet wat ik niet kan : mij genezen van mijn eetstoornis, en daarna moet ik aan de gang met waar ik wel wat aan kan doen, de gedragspatronen onder ogen zien en ze met Zijn hulp aanpakken en veranderd worden in mijn denken.

Eerst leerde God me dat Hij me niet veroordeeld als ik me weer vol heb gedouwd. 
Dan leert Hij mij dat Hij me ook de rug niet toe keert, niet bij me weg gaat als ik weer de mist in ga en over m'n grenzen heen eet omdat ik goed genoeg ben zoals ik ben en dat er niets is wat ik kan doen of laten wat Zijn liefde voor mij zal veranderen, of ik me nou vol prop op niet, Hij houd van me, onvoorwaardelijk.
Daarna leert Hij me dat ik het niet altijd heel geestelijk hoef te maken en het als een aanval van de boze hoef te zien waar ik tegen moet vechten. 

Als ik deze onderdelen doorhad ging het weer beter en dan ging ik later toch weer de mist in, en vroeg ik "Heer waarom, waarom gebeurd dit ?
En dan lees ik een blog van Judith Stoker en haar strijd met luisteren naar haar lichaam en ik denk, of beter gezegd, wéét ik  : Bam !"
Ik herinner mij dat God na de dood van mijn psychotherapeut tegen mij zei "nu ga IK met jou verder" 

Hij is met mij bezig, daar ben ik van overtuigd maar o wat vind ik dit een lastig stukje.
Judith beschrijft in haar blog over de lege-stoel-techniek, ik ben blij dat ik daar niet zit maar ik zie het helemaal voor me en kan het bijna voelen maar dat wil ik niet.
Wat zou mijn lijf zeggen, ik kijk weg van die legen stoel, wil m'n ogen dicht stoppen, wil het antwoord niet horen want dat mijn lichaam niet gelukkig is dat hoeft ie me niet te vertellen, dat weet ik zo ook wel.

God ik vind dit zo moeilijk !!

En terwijl ik dit schrijf komt er een lied in mijn gedachten

U leert me lopen op het water, 

de oceaan is weids en diep.

U vraagt mij alles los te laten,

daar vind ik U en ik twijfel niet.

Refrein: 

En als de golven overslaan, 

dan blijf ik hopen op Uw Naam.

Mijn ziel vind rust

want in de storm bent U dichtbij,

Ik ben van U en U van mij.

De diepste zee is vol genade.

Uw sterke hand, die houd mij vast.

En als mijn voeten zouden falen,

dan faalt U niet want Uw trouw houd stand.

(Refrein)

Bridge 4x:

Geest van God, leer mij te gaan over de golven, 

in vertrouwen U te volgen,

te gaan waar U mij heen leidt.

Leid me verder dan mijn voeten kunnen dragen.

Ik vertrouw op Uw genade, 

wan ik ben in Uw nabijheid.

(Refrein)

De tekst is wel heel erg toepasselijk want  dit voelt als een storm en hier doorheen gaan vind ik doodeng, maar ik weet ook dat ik dit moet gaan doen. 
Maar eigenlijk weet ik inmiddels ook heel zeker dat ik niet alleen door die storm hoef omdat Hij bij mij is.

Mattheus 14 vertelt dat Petrus tegen Jezus zegt die door een storm over het water naar de boot loopt waar hij met nog andere discipelen doodsbang inzit  "Heer als U het bent zeg me dan dat ik over het water naar U toe moet komen" en dan zegt Jezus "Kom"
Petrus hoeft hier niet zijn geloof te bewijzen, Jezus geeft Hem hier antwoord op zijn vraag of Hij echt Jezus is, en ja het is Jezus.

Als Hij mij vraagt deze volgende stap te nemen, de confrontatie met mijn pijn en onvermogen om naar mijn lijf te luisteren aan te gaan, dan weet ik ook dat Hij hier bij mij zal zijn en blijven, dat Hij mij hand zal vast grijpen als ik het gevoel heb dat ik wegzak in de golven want Zijn trouw houd stand ook als ik denk te falen. 
Met vallen en opstaan mag ik ook de volgende les gaan leren.


ONDERWEG naar Hem en met Hem.

Bevrijdingsdag

Bevrijdingsdag, de dag dat we ieder jaar de vieren dat we in dit land geen oorlog hebben en in vrijheid kunnen en mogen leven met en naast elkaar. Op het eerste gezicht is dat ook zo en is het een groot goed maar als we verder kijken heb ik wel wat vraagtekens bij wat vrijheid is en hoe het geïnterpreteerd word en hoe we er mee omgaan.

Heel veel van wat de één denk te kunnen doen omdat het kan en er de vrijheid voor heeft kan een ander schade aan brengen, en de ander in de vrijheid beknotten, meestal op emotioneel vlak.

Je voelt je niet meer vrij om te functioneren zoals je graag zou willen omdat je niet niet verder beschadigd wil worden.

Jezus kwam naar deze aarde om ons echte vrijheid te brengen, Hij gaf zichzelf tot in de dood zodat wij vrij konden zijn, vrij van de straf die we verdienden.

Christus bevrijdt ons door de kracht van zijn Geest en Hij houdt die vrijheid in stand door ons te leren om van dag tot dag in zijn kracht te leven.

(Beth Moore)

Deze quote las ik in het dagboekje "Gods woord bidden" en zette me aan het denken.
Hij geeft ons vrijheid en dat niet alleen Hij leert ons ook met die vrijheid omgaan, dat Hij ons dat leert hebben we blijkbaar nodig, ik heb het nodig dat Hij me leert daar mee om te gaan. 
Ik heb het nodig dat Hij me dat leert zodat ik mijn vrijheid niet zal misbruiken voor mezelf maar dat ik in die vrijheid de juiste keuzes zal maken die goed zijn voor een ander en mezelf.

In mijn jonge jaren was er Charlotte, een zangeres die het lied "Free" zong en één zin is blijven hangen bij mij. 
"I am free - yet bound by Your love" 
Ik ben vrij - maar gebonden door Uw liefde

We worden geboren in zonden en zijn dus een nature een slaaf van de zonde, Jezus kwam en kocht ons vrij met zijn bloed dat Hij vergood op Golgotha. 
Vanuit die vrijheid verklaard Paulus zich een slaaf van Christus, hij kiest er vrijwillig voor zich onder de heerschappij van Christus te stellen en zich aan Zijn richtlijnen te houden, te doen wat Hij van hem vraagt en niet zijn eigen zin te doen.

Voor mij is Paulus een enorm groot voorbeeld en ben ik enorm blij dat de Bijbel zoveel laat zien van de strijd die Paulus voert met zijn eigen oude ik, lees Romeinen 7 maar eens.

Vrijheid, wat een voorrecht om in een land te leven waar ik de vrijheid heb om er voor te kiezen om mijzelf als slaaf aan Christus te verbinden. Niet iedereen zal het begrijpen en misschien word ik er om uitgelachen, maar ik kom er niet door in de gevangenis wat op andere plekken op deze wereld wel een reële kans is.

Ik kies ervoor zoals die zin uit dat lied zeg, me te laten binden door Gods liefde, van dag tot dag in Zijn kracht te leren leven naast de mensen in deze wereld die het niet zo goed hebben als ik, of die uitgekotst worden door de maatschappij of die het heel erg moeilijk hebben. 

Dankbaar ben ik dat God me dat wil leren en ik heb daar nog heel veel in te leren, ik schreef daar ook iets over in een ander blog.


ONDERWEG naar Hem en met Hem.

Stop met vechten

Toen ik niet anders meer kon heb ik me gewonnen gegeven aan God, ik kon niet meer, ik had Zijn genade zo nodig.
Maar langzaam maar zeker kwam mijn eigen kracht weer terug en stak ook mijn eigen wil z'n kop weer op.

Soms bid je dingen en is het antwoord heel anders dan je had verwacht. Ik bad eens dat God alle donkere hoekjes van mijn hart zou leeg vegen omdat ik zo graag dichter bij Hem wilde zijn.
Het effect had ik niet goed ingeschat, God bracht me in situaties die me lieten zien wat er in die donkere hoekjes lag en daar werd ik eerlijk gezegd niet vrolijk van.

Wat ik zag en het idee dat dat opgeruimd moest worden riep een enorme weerstand in me op, wil ik dit wel ?!?!

God heeft een plan met m'n leven, en Hij weet wat het beste voor me is, zat dit besef toch meer in m'n hoofd dan in m'n hart ?
Wilde, durfde ik mijn trotse kop te buigen nu mijn kopje niet vanzelf meer buigt, nu ik daar heel bewust voor moest kiezen ?
Dat heeft een flinke strijd in mij ontketend.

Ik vind het zo mooi hoe God dan een lied gebruikt en een muziekje wat doel weet te raken in je hart, en op die manier dingen bij elkaar brengt. Dat deed Hij met het lied "Living in the name of Love"  
Love - Hij is liefde

Ik ga de tekst even doorlopen: 
Let me be as your lamb - met Pasen was ik daar mee bezig geweest.
Help me know who I am - was Hij me dat al niet een tijdje aan het duidelijk maken.
Open up my mind like a child - die ochtend was ik wakker geworden met de gedachte dat een dienaar uit gehoorzaamheid reageert, maar met een kind heb je een relatie, in een relatie is ruimte voor vragen en daar zat ik vol mee.
Touch my heart touch my soul - was dat niet mijn verlangen geweest sinds God mij aangeraakt had die Pasen in 2016.
Precious Jesus make me whole - is dat niet wat ik graag wil, wat Hij in al Zijn liefde graag voor mij wil.
Let me live my life
Living in the name of love.

Living in the name of love, livin in the name of love.
I'll live my life praising the Lord abouve - was dat niet wat ik zei dat mijn verlangen was.
Living ik the name of love, living in the name of love
Praise God livin in the name of love.

Give me strength to carry on - was dat niet Zijn belofte dat Hij altijd kracht zou geven.
Till the day that I'm called hame
To the everlasting land beyond the sun
Put your word om my tounge - was dit niet de opdracht die Hij mij had gegeven, te vertellen wat Hij in mijn leven had gedaan met daarbij de belofte dat Hij me zou helpen.
Lord and let your will be done - dit was het punt waar ik zo mee worstelde, geeft een Vader zijn kind stenen voor brood staat er ergens in de Bijbel, nee, Hij wil het beste voor zijn kind. 
Let me live my life
Livin in the name of love

Living in the name of love, livin in the name of love.
I'll live my life praising the Lord abouve 
Living ik the name of love, living in the name of love
Praise God livin in the name of love.

En dan geeft Hij gewoon nog een lied als antwoord op mijn vraag waarom het dan zo verschrikkelijk moeilijk is.
Het refrein van het volgende lied kreeg ik het antwoord.

In the eye of the storm God is waiting
You'll find shelter there for your weary soul
He'll be right there by  your site
with His arms held open whyte
In the eye of the storm He'll make you whole.

Midden in de storm die in mij woedde was Hij erbij, liet Hij me niet aan mijn lot over, was daar Zijn bescherming en wachtte Hij tot ik heel dicht bij Hem zou komen en mijn strijd zou opgeven. 
Hij herinnerde me eraan dat ik in een eerder proces had ik geleerd dat Hij pas iets kan doen als ik loslaat.
Loslaten en buigen is soms heel lastig en pijnlijk en kost me soms enorm veel moeite, maar in het oog van de storm was Hij. 
Hij wachtte daar op mij tot ik  kom en Hem de ruimte  geef en me voeg naar Zijn wil om met Hem mee te werken, zodat we samen kunnen bereiken wat ik Hem gevraagd had.
Daar was alles mee begonnen, met een vraag van mij aan mijn Hemelse Vader.


ONDERWEG naar Hem en met Hem.