Beschut in Gods armen

Een tijdje geleden werd ik wakker met de zin "For I'm sheltered in die arms of God" dat raakte me, zeker omdat ik in een proces zit van waarin ik enorm worstel met God, om Hem Zijn werk in mij te laten doen en het niet weer steeds zelf te proberen te doen. 

Dit is echt een terugkerende strijd voor mij, m'n eigen autonomie zit zo enorm diep verankerd.  Zelfs als ik zie dat het niet goed gaat, dan nog.......

Op verschillende momenten in mijn leven heb ik gezien dat ik me pas volledig overgeef als ik ook echt niet anders meer kan.

Waarom vecht ik zo, ik hoorde laatst iemand zeggen dat vechten tegen jezelf (want dat is dan eigenlijk wat ik doe) een gevecht is dat de verkeerde kant op is gericht.

Als ik echt niet meer kan dan is Hij daar, maar Hij is er ook als ik wel weer die vechtlust in me heb, maar die eigen kracht en wil dan ondergeschikt maken aan Zijn wil vind ik heel erg lastig.

Hem alle ruimte geven om Zijn werk te doen door mij heen.

Mijn verstand weet dat dat de enige weg is, en dat is ook het verlangen van mijn hart, maar regelmatig is er ook verzet in mij, een soort van "nu even niet Heer" maar daarmee houd ik het proces alleen maar op, duurt het alleen maar langer weet ook mijn verstand.

Staak de strijd, je hoeft niet te vechten, niet meer, je mag rusten en Hem laten leiden, maar waarom is dat soms dan zo enorm moeilijk voor dit mens ?

Ik las in "Genade op Genade" van Willem de Vink nog een hele goede raad : Stel de juiste vragen.

De vraag naar goed of fout bepaald je steeds bij jezelf.

Vraag je af : ben ik me bewust dat ik in Jezus ben.

In Jezus kies je ervoor om te rusten in Hem, zodat Hij door je heen kan werken. Dan laat je het aan Hem over hoe jij je zal gedragen, geen krampachtigheid meer.

 

I feel the touch of hands so kind and tender.

They're leading me in paths that I must trod.

I'll have no fear when Jesus walks beside me

And I'm sheltered in the arms of God.

So let the storms rage high,
And wake in God's new heaven
Sheltered safe within the arms of God.
He walks with me,
And naught of earth can harm me
For I'm sheltered in the arms of God.

Soon I shall hear the call from heaven's portals.

Come home my child,
It's the last mile you must trod

I'll just fall asleep,
And wake in God's new heaven

Sheltered safe within the arms of God.

So let the storms rage high,

The dark clouds rise,

For I'm sheltered in the arms of God

They won't worry me;

For I'm sheltered safe within the arms my God.
Jesus walks with me
Not a thing in his world can harm me

For I'm sheltered in the arms of God

Hij wil mij de zachte aanraking van Zijn hand laten voelen, mij leiden over de weg die ik te gaan heb, mij laten schuilen in Zijn armen.
Heer help me om me aan die zachte leidende hand over te geven die me naar die veilige armen wil brengen waar ik mag schuilen.

Ik betrap me erop dat ik na periodes van echt Gods nabijheid en helende werk van heel dichtbij te hebben ervaren, ik me daarna terugtrek (uit zijn aanwezigheid ?) alsof Hij te dichtbij komt, het te eng en confronterend is.

Misschien is het een behoefte aan een adempauze, maar waarom dan die afstand, Hij is toch veilig ?
Soms begrijp ik mezelf niet........
Maar Hij begrijpt mij wel en Hij is er nog steeds bij, Hij laat me nooit meer alleen.

ONDERWEG naar Hem en met Hem.