2019 word 2020

Mijn vorige blog heette "Hij bied aan" naar aanleiding van een uitspraak van Henk Binnendijk. Op een keer haakte deze uitspraak in m'n ziel en heeft me niet meer los gelaten. De wetenschap dat God niks van mij vraagt, dat niets wat ik doe of laat iets kan veranderen aan de enorme diepe liefde die Jezus voor mijn heeft heeft mij dit afgelopen jaar diep geraakt, dat heb ik echt mogen ontvangen.
Ontvangen was mijn woord voor 2019, aan het begin van dit jaar kon ik niet bevroeden wat Hij dan voor mij zou hebben.

Ik heb zoveel mogen ontvangen dit jaar uit Zijn hand dat het me ook nu ik deze blog schrijf weer ontroerd. Nee het was geen geld, goederen of andere zichtbare mooie dingen, het is onzichtbaar voor het menselijk oog. Ik heb ontvangen in mijn hart. Als ik even terug grijp op m'n woord van 2018 : wortelen, dan zie ik dat ik inderdaad geworteld ben geraakt, in Hem en dat ik daardoor in 2019 me ontvangend heb kunnen opstellen. Met mijn hart open op Hem me heb kunnen richten, heb mogen leren me zo meer op Hem te richten. Het is een intensief en soms heel moeilijk jaar geweest maar ik ben er rijker van geworden. Ik hoorden Bobby Shuller eens zeggen dat dit nou juist de schatten zijn die je in de hemel verzameld, de immateriële dingen, de zaken die je hart aangaan, je wezen. Ik vond dat een hele mooie. 

Onze ziel zal ooit ons lichaam verlaten en voorleven zonder deze aardse tent. Kom ik weer even terug op een andere opmerking van Henk Binnendijk : Je zal daar zijn wat God hier van je heeft kunnen maken. Wat God hier van mij kan maken heeft niets te maken met mijn werken, het heeft te maken met mijn bereidheid mijzelf aan Hem te geven zodat Hij daarmee, en daar doorheen iets moois van mij kan maken. 
Ik denk dat dit het mooiste is wat ik dit afgelopen jaar heb mogen ontvangen. Deze immateriële schat gaat de rest van mijn leven met me mee en zal me beïnvloeden. 

Toen ik God ging bidden voor een woord voor 2020 kreeg ik een woord waar ik eerlijk gezegd eerst wat aan twijfelde, maar het kwam in een paar dagen tijd van alle kanten en op allerlei manieren op me af : "Vertrouwen" 
En ik dacht : Heer dat doe ik toch al, dat is toch de basis van leven met U ? 
Maar de indruk dat dit mijn nieuwe woord was bleef, ik moest erop gaan kauwen. Eerlijk gezegd beangstigde het me ook een beetje, zou het betekenen dat er zwaar weer op komst was, waarom zou ik anders zo gewezen worden op vertrouwen ? 

Ik krijg een heel jaar om erop te kauwen en ik zie er inmiddels ook de uitdaging in : Heer wat gaat U me dit komende jaar leren over U, over mezelf ? 
Weer een nieuw jaar om met Hem te wandelen, van Hem te leren en me door Hem te laten vormen.

Op deze laatste dag van 2019 wil ik ook al de mensen die m'n blog lezen bedanken en jullie een heel mooi en gezegend 2020 toewensen, aan Zijn hand.


ONDERWEG naar Hem en met Hem 

Hij bied aan

Degene die mijn blogs een beetje volgen weten dat ik al heel wat lessen heb mogen leren door mijn eetgedrag en mijn lichaam, twee dingen waar ik in mijn leven heel wat geworsteld heb. 
Hier is weer zo'n les.

Op een zondagochtend viel er ineens heel veel in elkaar voor mij.
Het begon met een zin uit het lied Breathe "and I, I'm lost without You" - en ik, ik ben verloren zonder U - Al een paar dagen ging het niet lekker met eten en de dag ervoor was het zo mis gegaan dat ik er last van had gehad in m'n lijf. En dan wakker worden met de wetenschap dat er zonder Hem geen leven meer voor mij is, ik kan en wil niet meer zonder Hem.  Daarna kwam er een zin boven drijven die ik in mijn jeugd vaak gehoord heb : "Betaal de Allerhoogste uw geloften", ik zocht 'm op en het blijkt Psalm 50:14b te zijn. En ik realiseerde me dat je God niet zomaar een belofte kan doen en 'm alleen te houden als het jou uitkomt of als het niet al te moeilijk is. Ik heb God gebeden en beloofd dat ik binnen de veilige kaders die Hij mij gesteld heeft met eten te leven.

Ik werk met het dagboek "Inspirator, 265 dagen met Jezus" van Willem de Vink en er kwamen herinneringen boven over wat ik in de dagen ervoor gelezen had die bij me binnen waren gekomen. 
Eén daarvan was over het bedroeven van de Heilige Geest. Als je de Allerhoogste je beloften niet betaald, zondig je, verdien en krijg je straf was mijn diepste gevoel daar altijd bij, maar in dat boek had ik geleerd dat je de Heilige Geest niet bedroeft door fouten te maken, je bedroefd Hem door niet je nieuwe mens aan te trekken. Je bedroeft de Heilige Geest dus als je niet vanuit Hem en Zijn kracht leeft, je de nieuwe mens die Hij je heeft gegeven aantrekt.
Een ander was een zin die erg bij me was binnen gekomen : Je valt niet uit de genade als je zondigt (genade is juist bedoeld om je op te vangen als je zondigt) Je valt uit de genade als je terug keert naar de wet. Als ik mezelf dus weer onder de wet plaats door mezelf te gaan veroordelen, zet ik mezelf buiten de genade die God me zo graag wil geven.

Zoals altijd keek ik die ochtend de preek van Hour of Power en juist daar werd er over gesproken dat ons lichaam, hoe imperfect ook, een krachtig werktuig voor God is om anderen te genezen, te zegenen en lief te hebben, die kwam binnen. Het raakte me dat Bobby zei dat we ook onszelf moeten vergeven, ons lichaam moeten vergeven. Het Woord werd vlees, zonder "vlees" kon Jezus niet zichtbaar worden op deze aarde. Ons "vlees" is niet onbelangrijk, het is hét materiaal waar Gods Geest in deze wereld in woont en doorheen werkt. 

Later las ik een blog van Zussenliefde over het spoor van liefde dat vaak een smalle weg is, en daarin sprongen er voor  de volgende zinnen uit : "Want op de smalle weg gaat het niet om wat jij wilt, maar om wat God van jou vraagt. Je moet keuzes maken die vaak tegen jezelf in gaan." 

Van Henk Binnendijk is er een uitspraak die me ook erg raakt, God zegt : Ik vraag niets van je, Ik bied je iets aan. Deze zin maalde al dagen door mij heen, en nu al deze dingen. God vraagt ons niets om ons iets af te pakken, Hij bied ons iets aan wat veel groter is.
de blog schreef : "Je moet keuzes maken die vaak tegen jezelf ingaan" ja zo voelt het regelmatig met eten, maar ik weet eigenlijk ook dat Hij iets veel beters voor me heeft. 

Soms valt het me zo tegen dat steeds dit onderwerp, deze strijd weer terug komt, aan de ander kant verwonder ik me over het enorme geduld van de Heilige Geest. Hoe Hij mij zo vol liefde leert, steeds weer een stapje verder, dieper, op weg naar vrijheid. Vrijheid van mijn eigen oordeel, vrijheid van de leugen, vrijheid zoals Hij mij graag wil zien, zoals Hij mij bedoeld heeft : een krachtig werktuig voor Hem. 

Dank U wel Vader dat U mij iets aanbied, dank U wel dat U mijn denken en mijn kijken veranderd, dank U wel dat U zo enorm geduldig bent en nooit zegt : zoek jij het nou maar lekker uit eigenwijs. Ik vind het soms verschrikkelijk moeilijk, maar toch wil ik dankbaar zijn voor deze weg die U met mij gaat, en dat U mij leert te ontvangen en aannemen wat U mij aanbied. Dat U mij leert loslaten wat ik blijkbaar zo moeilijk vind om echt helemaal los te laten, dat U mij leert mijzelf te vergeven, mijn lichaam te vergeven. Mijn oordeel nog verder los te laten en U dankbaar te zijn voor mijn lichaam. U bied mij iets aan, ook een gezonde relatie met mijn lichaam, in vrede en acceptatie.

ONDERWEG naar Hem en met Hem

Heilige Geest

In de blogs die ik schrijf heb ik het er regelmatig over dat ik denk dat God tot me spreekt. God doet dat door Zijn Heilige Geest, en die Heilige Geest is me enorm dierbaar geworden heb ik me gerealiseerd. Ik ben met het begrip "Heilige Geest" opgegroeid, maar dat Hij echt in mij woont, dat is nog niet zo lang geleden echt bij me geland doordat God op verschillende manieren tegen me zei : Ik woon in jou en jij leeft in Mij. Bijzonder hoe dingen die je denkt al lang te snappen ineens op een andere manier voor je gaan leven. Deze wetenschap heeft me zo blij gemaakt.

Ik hoef er nooit meer aan te twijfelen of Hij wel bij me is, Hij IS bij mij, nog mooier, Hij is IN mij en gaat nooit meer weg. 

Mijn gebed werd steeds vaker : Heer open mijn geestelijke ogen en oren, zet ze op scherp voor U, want ik wil niets missen van wat U tot me zegt. De liefdesrelatie die ik met Hem heb gekregen maakt dat ik alleen maar meer en meer tijd met Hem wil doorbrengen, meer en meer van Hem wil horen en zien. En eigenlijk wil Hij niets liever dan dat, het is ook Zijn verlangen, dat vind ik het meest bijzondere. 

Het is me op gaan vallen dat Hij me attendeert op de groei die ik door Zijn genade doormaak, dat raakt me. Hij wil dat ik oog heb voor het proces dat ik doormaak.

Op een gegeven moment begon het me op te vallen als ik weer struikelde met eten dat God tegen me zei : zie je het verschil in je reactie......Ja nu U het zegt. Hij wil ons niet alleen veranderen naar Zijn beeld, maar Hij wil ook dat we tijdens die reis van transformatie genieten : genieten van Hem, genieten van onze eigen verandering, genieten van onze interactie, gewoon genieten van al het moois dat we tegenkomen onderweg.

Het raakte me dit te ontdekken want ik was nogal doelgericht geworden door mijn opvoeding, blik op oneindig en gaan, maar Papa heeft dat anders bedoeld. 

Geniet, kijk om je heen, speel, lach, wees vrij.

Holy Spirit, guide my vision
Heilige Geest, stuur mijn visie
Help me see the way You see
Help me de dingen te zien zoals U ze ziet
Always Jesus, ever Jesus
Altijd Jezus, altijd Jezus
Christ in all as Christ in me
Christus in alles, Christus in mij

Holy Spirit, guide my speaking
Heilige Geest, stuur mijn spreken
Words of grace and truth abound 
Woorden van genade en waarheid
Let my lips be filled with stories
Laten mijn lippen zijn gevuld met verhalen
Of the mercy that I've found
Over de goedheid die ik heb gevonden

You're the light, You're my path
U bent mijn licht, U bent mijn pad
You're the shepherd of my soul
U bent de herder van mijn ziel
All I am, all I have
Alles wat ik ben, alles wat ik heb
Holy Spirit, lead me on
Heilige Geest, leidt mij verder

Holy Spirit, guide my hearing
Heilige Geest, stuur mijn horen
Wake my ears to words You speek
Maak mijn oren wakker voor de woorden die U spreekt
In the thunder, in the sillness
In de donder, in de stilte
Let Your voice be clear to me
Laat Uw stem heel helder voor mij zijn

Holy Spirit, lead me on
Heilige Geest leidt mij verder
Walking through the great unknown
Wandelend door het grote onbekende
Trusting, leaning, holding, clinging
Vertrouwend, lerend, vasthoudend, vastklampend
Till the day You lead me home
Tot de dag dat U me thuis brengt

Wat ben ik blij met deze Persoon van de Drie-Eenheid, wat is Hij levend voor mij geworden en wat ben ik dankbaar dat U me zo bewust hebt gemaakt van deze Persoon die in mij woont, Hij heeft me zoveel geleerd, zoveel gegeven, zo veel genezen, zoveel in mij wakker geroepen. Hij heeft mijn hart nog verder veroverd en de liefde in mij nog intenser aangewakkerd. 

Dit voelt als zo'n enorm groot cadeau dat ik dit jaar mocht ontvangen van U.

Als ik terug kijk op dit afgelopen jaar ben ik zo enorm dankbaar, maar ook enorm nieuwsgierig, of misschien vooral verwachtingsvol, vol verwachting naar wat er allemaal nog voor me licht op mijn reis naar Hem en met Hem.

ONDERWEG naar Hem en met Hem   

Gehoorzaam doen

In m'n blog van vorige week eindigde ik met mijn wedervraag aan God : Waarom Heer ?
Waarom wilde God dat ik bleef in een situatie die zo ongemakkelijk voelde, die zoveel gemengde gevoelens uit het verleden en het heden in mij los maakte ?
Inmiddels zijn we een jaar verder en zie ik nu ik terug kijk dat God mij wilde leren niet weg te lopen voor moeilijke en ongemakkelijke situaties. 
Oei wat ben ik daar mijn leven lang goed in geweest, maar ik werd er nooit gelukkig van, eigenlijk liep ik iedere keer regelrecht in een ander probleem, en zo kom je in de welbekende visiteuse cirkel waar je vaak heel lastig uitkomt. Maar Hij wist dat ik het nodig had om te leren en wist ook hoe Hij mij dat met heel veel liefde en geduld kon leren, op verschillende terreinen. 

Het antwoord wat Hij me gaf had ik niet verwacht, het was : "Bidden."
"Ik wil dat je blijft en dat je gaat bidden." 
Ik ?
Ik voelde me zo onbekwaam, wat wist ik nou van bidden ?
Bidden en bidden is twee toch, het gewone "huis, tuin en keuken bidden" oké, maar dit klonk als meer, een opdracht, gericht bidden, dit ging om een gemeente waar dingen speelde waar ik me liever buiten wilde houden.  Maar God had andere plannen, want na het antwoord : Bidden, zei Hij nog iets. "Ik wil dat je gaat verbinden."

Verbinden ?! 
Help....
U wilt dat ik niet meer gewoon kom en ga en de mensen de mensen laat, dat ik verder ga dan zo hier en daar groeten of beleeft antwoord geef als me wat gevraagd word. U wilt dat ik relaties aanga, dat vind ik best eng. Ja ik weet dat U me hier geplaatst hebt, en U doet nooit iets zonder rede, maar dit vind ik best griezelig. 

En dan komt er in je gedachten : "Ik bekwaam degene die ik roep", en dan komen op allerlei manieren in de tijd die volgt mannen als Mozes, als Jozef, als Paulus voorbij. 
Het bijzondere was dat ik niet de enige was die dit op haar hart kreeg van God voor onze gemeente, er was nog een vrouw en samen begonnen we 1 x in de week bij mij thuis te bidden. Alleen na een paar weken moest deze vrouw terug naar de U.S.A. waar ze een groot deel van het jaar woont. 
Ik wist dat stoppen geen optie was, maar in m'n eentje ?
Ze attendeerde me 2 ander vrouwen en ik trok de stoute schoenen aan om hen te vragen om met elkaar te gaan bidden. Langzaam begon God mensen toe te voegen. 

Ik was gehoorzaam en zette ons huis open (met toestemming van mijn man) en God deed de rest. 
Bidden veranderde mij, God bracht allerlei boekjes, filmpjes onder mijn aandacht die me hielpen in de Bijbel te gaan zien wat daar staat over gebed en procederen in de hemelse rechtbanken. Dingen die me nooit waren opgevallen kwam ik ineens overal tegen. Wat heb ik nog veel te leren en wat maakt het me klein. Het gaat er zelfs niet om dat ik het allemaal ga snappen, het gaat er alleen maar om dat ik Zijn stem versta en daarop reageer, meebeweeg met Zijn Heilige Geest en me door Hem laat leiden. 

Al verschillende keren is het me gebeurd dat er in de gemeente dingen gebeurde die me aangenaam verraste en dat God me influisterde : Daar heb je toch gevraagd, alsof Hij me wilde laten weten : Ik hoor je wel. 

Ik heb er enorm veel steun in ervaren, deze lieve mensen waarmee een relatie is ontstaan, waarmee ik mijn privé nood mocht delen en die mee gingen bidden. 
Samen bidden is zo krachtig ! 
Je mag elkaars lasten dragen.

Maar ik zie ook Gods humor. Onze gemeente is samengesteld in uit vele culturen en talen. Een van de vrouwen die komt met haar man spreekt hoofdzakelijk Spaans. Taal is voor God geen probleem, het gaat er niet om dat ik versta wat zij bidden, Hij verstaat het en daar gaat het om. Maar in onze tijd van gebed proeven we allemaal de aanwezigheid van Gods Geest. 
Wat vind ik hier de humor in ?  Wat je niet weet (verstaat) daar kan je ook geen controle op uitoefenen. Het is zo duidelijk Zijn werk deze groep mensen die Hij bij elkaar brengt om te bidden, en dat in ons huis. Ik zie het als een statement naar de geestelijke wereld : deze plek is nu Gods terrein. 

Op een middag had ik het erg moeilijk maar had er niets over gezegd, niet iedereen was er die middag dus we waren met ons vieren. Deze Spaanssprekende vrouw begint mij terwijl ik huilde te zalven met olie en voor mij te bidden. Ik verstond er geen woord van, maar ik ervaar in mijn binnenste dat er iets vrij gezet werd en ik ervaar een diepe rust. Dit had ik nog nooit van haar meegemaakt,  maar het was veilig en goed. 
Kan ik het verklaren ?
Nee, maar ik weet dat het God was, de God die ik steeds meer en dieper leer vertrouwen en die zegt : Wat ik doe is veilig, wat ik aan jou vraag dat kan je omdat ik je ertoe in staat stel.

Ik ben dankbaar dat God dingen in mij ziet die ik nooit had verwacht, Hij heeft dingen in mij, in ieder mens gelegd die alleen Hij tot volle bloei en ontwikkeling kan brengen in een mens. Eigenlijk begin ik nieuwsgierig te worden naar wat Hij allemaal in mij heeft gelegd, en die nieuwsgierigheid verwonderd mij, want nieuwsgierigheid zat achter een deur die vergrendeld was in mijn leven. Als kind leerde ik doen wat er gezegd werd en verder niet vragen. Ik mag weer een stukje kind welkom heten in mijzelf, ik mag Zijn nieuwsgierige kind zijn.

Ook dit is voor mij weer "ontvangen", ja 2019 is echt een jaar waarin ik ontvangend mocht leren leven, mocht ontvangen, aanpakken en dank U wel mocht zeggen, dat was genoeg. Wow wat een geweldige weg om samen met mijn Hemelse Papa te gaan, is Hij niet geweldig !


ONDERWEG naar Hem en met Hem

Geschut

In de afgelopen tijd heb ik regelmatig geschreven over lessen die ik mocht leren dwars door strijd heen. Ik las ergens dat we soms door moeilijke dingen heen worden geleid om ons te schudden, zodat er naar boven komt wat er diep van binnen verborgen zit, dat klinkt mij inmiddels heel logisch in de oren. 
We zien God graag als liefdevol en genadig, maar Hij is absoluut niet zoetsappig. God de Vader voed ons ook op, en daar horen soms lessen bij die we liever overslaan omdat ze niet fijn voelen. Maar achteraf zien we pas dat de les heel waardevol en nodig was.

Het volk Israël deed 40 jaar over een reis van 11 dagen : ze moesten lessen leren en daar was tijd voor nodig. En laten we eerlijk zijn het waren soms stevige lessen, maar die lessen waren gebaseerd op Gods liefde voor Zijn volk, niet op Zijn boosheid, hardheid of ongeduld, ja we lezen ook dat Hij dreigde Zijn geduld te verliezen en in Exodus 32 lezen we hoe Mozes in de bres springt bij God ten gunste van het volk. Mozes herinnerd God aan Zijn belofte aan Abraham, Isaak en Jacob en aan Zijn macht die Hij toonde toen Hij het volk bevrijdde uit Egypte. Het gedrag van het volk heeft wel consequenties, net zo goed als ons eigen gedrag consequenties heeft, maar God vernietigd hen niet.

De woestijn tijd heeft het volk geschut en in hen naar boven gebracht wat verborgen lag in hun harten. Wat daar lag was verklaarbaar door de jaren van slavernij die achter hun lag, maar God zag hun als Zijn volk, Zijn geliefde kinderen en wilde dat wat Hij in hen gelegd had, wat Hij in hen zag, naar boven brengen in hen, Hij verlangde naar een diepe intense intieme relatie met Zijn volk.

Ik mocht leren dat God aan de fundamenten waarop ik bouw schut om mij te laten zien dat het niet het fundament is wat Hij voor mij bedoelt had om op te bouwen. Hij en Hij alleen wil het fundament zijn waar ik op bouw. Paulus zegt daarover in 1 Korinthe 3:11 "Want een andere fundering dan Jezus Christus mag niemand leggen."  Waarom denk ik dat God aan mijn fundamenten schut ? 
Ik ben er van overtuigd dat Zijn motief liefde is, Zijn diepe intense liefde voor mij, omdat Hij niet zonder mij wil en kan. Ik schreef daar al over in de blog "God wil mij"

Een ander punt waar God flink aan een van mijn fundamenten schudde was mijn eigen veilige plekjes die ik graag voor mijzelf creëerde, ik houd van die voorspelbare plekjes. Maar Hij had me  inmiddels al wel geleerd dat zogenaamde veilige plekjes heel makkelijk eigen gecreëerde gevangenisjes worden, gevangenisjes, die Hij niet voor mij bedoeld heeft. Hier schreef ik eerder al eens over in mijn blog "Comfortzone" 

In 2015 maakte God mij duidelijk dat Hij me graag elke week in de gemeente wilde zien waar ik voor die tijd af en aan kwam, maar ook regelmatig periodes weg bleef omdat het (nog) te confronterend voor me was, het me herinnerde aan oude pijn. Gehoorzaam ben ik daarna elke week gegaan en God deed daar bijzondere dingen in mijn leven, en ik kwam geen enkele keer van die plaats thuis zonder dat ik heel duidelijk wist dat God tot mij had gesproken of dat ik Hem daar had ervaren.
Maar net als ik elke gemeente, elk gezin, gebeuren er ook in deze gemeente soms dingen waarbij je denkt : oei, is dit wat ik fijn vind, voelt dit nog veilig voor mij ?  Vorig jaar ontstond zo'n situatie en eigenlijk zou ik het liefst weg rennen omdat het herinneringen bij mij boven bracht van toen ik jong was en er in de gemeente waar ik opgroeide een scheuring was die dwars door de familie van mijn vader heenging en dus ook scheuring in de familie bracht waardoor er vrijwel geen contact meer was en dat had blijkbaar meer sporen in mij achter gelaten als dat ik me bewust was. 

Ik ben er voor gaan bidden want in wist dat God me in deze gemeente geplaatst had en Gods antwoord was duidelijk : Ik wil dat je blijft. 
Mijn wedervraag was : Heer waarom ? 
En weer was Zijn antwoord duidelijk, en oei wat vond ik het lastig, maar dat Hij wilde dat ik bleef was me duidelijk, en dat heb ik dus gedaan. Het werd een weg die ik zelf niet zou hebben gekozen, maar Hij weet wat het beste is.

Volgende week verder.


ONDERWEG naar Hem en met Hem