Zoekend leren

De lessen die God mij heeft geleert in de afgelopen periode en waar ik verschillende blogs (Liefdevolle Heelmeester, Andere waarden, Andere waarden (vervolg))  over heb geschreven, over Hem danken voor alles, ook voor de menselijk bijna onverteerbare dingen kunnen bij mensen zeer gemengde gevoelens oproepen. Ik snap dat, ik heb die ook gehad, maar steeds druppelde mijn liefdevolle Vader druppeltjes van Zijn Waarheid voor mij in mijn hart. Ik wil echt benadrukken dat het mijn persoonlijke proces is en dat kan en mag je denk ik dan ook niet op een ander drukken en dat is ook zeker niet wat ik wil doen.

Op een gegeven moment had ik het idee dat er even wat adempauze kwam om alles te laten bezinken. Ik kwam bij een boek wat alweer een tijdje onderop de stapel lag : Goliath de baas van Max Lucado, en eigenlijk was ik blij dat het even wat luchtiger werd. Maar dan lees ik dat satans primaire doel is ons van onze vreugde te beroven en ineens gaat er bij mij een licht op. Als je je vreugde verliest ligt moedeloosheid op de loer, dan ben je geneigd om op te geven en ga je niet meer vooruit. Stilstand is achteruitgang. Je wandelt niet meer in je bestemming, je dreigt weg te drijven bij God vandaan omdat je op de omstandigheden gaat zien, en dan heeft satan je precies waar hij je hebben wil. Ineens zag ik waarom God zegt : Wil je mij danken voor.....al die enorme moeilijke dingen. Dankbaarheid zet vreugde vrij. Als je dankbaar bent kies je voor vertrouwen dat Hij alles in Zijn machtige hand heeft en dat het Hem niet uit de hand loopt en dat Hij alles doet meewerken ten goede. Of zoals ik het later ergens las : Vreugde is meer dan een gevoel, het is volkomen tevredenheid in God ongeacht je omstandigheden.

Het is pas klaar als Hij zegt dat het klaar is. Papa weet wat Hij doet en Papa weet hoe het moet. Ik heb Hem het roer van mijn leven in handen gegeven, Hij mag bepalen wat Hij aanraakt, of ik me er bewust van ben of dat het iets is wat verborgen zit in het duister omdat ik er geen raad mee weet. Hij mag het aanraken waar, wanneer en hoe Hij wil, en dat geeft nogal eens wat verassingen die ik niet aan zag komen zoals nu ook weer. Het is of ik langzaam af en toe inkijkjes krijg van waar het heengaat en dat geeft me vreugde : mijn liefdevolle Vader is zo te vertrouwen ! Al een tijd geleden zei God tegen me : Kijk naar m'n ogen, niet naar mijn handen, ik schreef daarover in de blog Zien wat het word. Als je vertrouwd dan stel je geen vragen, dan geloof je dat het allemaal goed komt, dat degene/Degene die de zaken regelt alles onder controle heeft. 

Ik begon me af te vragen : vertrouw ik God echt ? Als ik Hem echt vertrouw, waarom is er dan nog zorg over mijn benen, en twijfel ik zo of ik het wel goed doe door ervoor te kiezen me hierin alleen door Zijn Geest te laten leiden ? Wat je gelooft, heeft invloed op hoe je bid. Ik weet dat God mij geroepen heeft voor gebed en ik kreeg steeds meer iets van : dan wil ik ook dat mijn gebeden naar Zijn wil zijn, dat het gebeden zijn die uit Zijn hart komen. Ineens viel het me op dat God me al bezig was te brengen naar boeken over gebed, en ik kwam ineens een artikel tegen bij Zij lacht over voorbidder Corrie ten Boom, ze vertelt daarin hoe Betsie haar zus hardop bid terwijl ze voor een bunker staan midden in een concentratiekamp en ze verwachten gedood te zullen worden. Als ik daaraan denk zou ik op die plaats waarschijnlijk al in tranen zijn uitgebarsten bij het eerste woord dat ik zou willen bidden, als ik het zou willen weet ik niet of ik het zou kunnen. Mijn emo's kunnen soms zo hoog zitten als ik hardop wil bidden, ook al heb ik daar nu iets minder moeite mee, soms vind ik het nog lastig. 

Ik begon te lezen in boeken als Bidden door de kracht van de Heilige Geest en De vrolijke voorbidder, wat ik daarin las was dat bidden gaat om Hem groot maken, Zijn hart zoeken en dat uitbidden, stil zijn en vragen wat Hij je door Heilige Geest in gedachten wil brengen of wil laten zien waar je voor mag bidden, waar je mee mag instemmen. Laat je eigen agenda, je eigen verlanglijstje thuis. Dit was best confronterend want ik moet eerlijk bekennen dat mijn eigen noden toch regelmatig over mijn lippen komen in gebed. Ja ik kies ervoor Hem te danken, maar ondertussen wil ik heel graag dat Hij het voor me oplost omdat het me soms beangstigd. Dat is geen volkomen tevredenheid, vertrouwen dat bij Hem niets uit de hand loopt. Dat is best een worsteling voor me, want ik wil het op Zijn manier doen. 

Corrie ten Boom zei : Zelf als wij door ons gebed geen verschil zien ontslaat het ons niet van onze opdracht om te bidden. Tot nu toe heb ik die opdracht van God om te bidden als wat ongemakkelijk ervaren, maar het laat me ook niet los, Hij bracht me zelfs in een gebedsgroep. En eigenlijk weet ik pas sinds kort dat dat ik daar ook echt op m'n plaats ben, dat heeft bijna een jaar geduurd, een jaar waarin ik regelmatig dacht : ik zit God hier alleen maar in de weg, wat doe ik hier. Ook al weet ik nu dat ik daar op mijn plaats ben betekent niet dat het nu gesneden koek is. Ik heb eerder het idee dat de reis nu pas gaat beginnen. Bidden is God zoeken, Amos 5:4 raakt mij dan ook "Want zo zegt de Heere tegen het huis Israël : Zoek Mij en leef !" Dit geld niet alleen voor het fysieke volk Israël, maar voor alle gelovigen in Jezus Christus, door het geloof in Jezus zijn we geënt op het volk Israël. Er is maar één manier om te leven, dat is door God te zoeken, Hem zoeken op Zijn manier, met een zuiver hart, los van je eigen agenda. je kan God niet voor ons karretje spannen. Heer help me mijn agenda los te laten en U te vertrouwen ongeacht de omstandigheden.

Dank U wel Vader dat U mij de ruimte geeft om te zoeken, dat ik mag leren, mag struikelen en weer mag opstaan. U vind het fijn als ik U zoek want U wilt niets liever dan dat ik leef.

ONDERWEG naar Hem en met Hem