God alle eer.

In de groep "Look Around The Corner" waar ik met een aantal vrouwen elke dag een Bijbelstudie doe lazen we een tijdje gelede in het thema "Helden uit de Bijbel" Johannes 3: 27-30 

"Johannes antwoordde: Een mens kan alleen ontvangen wat hem door de hemel gegeven wordt. Jullie kunnen van mij getuigen dat ik gezegd heb:  Ik ben de Messias niet, maar ik ben voor hem uitgezonden. De bruidegom krijgt de bruid, en de vriend van de bruidegom staat te luisteren en is blij dat hij de stem van de bruidegom hoort. Dat vervult mij met grote vreugde. Hij moet groter worden en ik kleiner."

Johannes trekt niet de eer naar zichzelf toe, hij wijst naar Jezus die alle eer toekomt, hij is een voorbeeld in nederigheid waar wij nog heel veel van kunnen leven.

Dan komt de vraag op, ben ik nederig ?

Geef ik God alle eer ?

Pasen 2016 genas God mij van een eetstoornis, daardoor was ik in staat om mijn eetgewoonte te veranderen - wat overigens heel hart nodig was voor mijn gezondheid - en tot nu toe ben ik ruim 30 kilo afgevallen. Dat valt op en is zichtbaar dus zo nu en dan geven mensen je een compliment - niks mis mee natuurlijk en ook weer een les om ze aan te leren kunnen nemen.

Maar als ik dan zeg dat ik het zonder Gods hulp nooit had kunnen doen kijken mensen je toch wat vreemd aan.

God deed wat ik niet kon (genezen) en daarna moest ik gaan doen wat ik kon. De weg van anders leren omgaan met eten een was voor mij vooral een proces in verandering van denken. 

Afgelopen Pinksteren heb ik de Opwekkingsconferentie via Family7 gevolgd en daar werd het heel mooi verwoord dat Gods Geest onze geest onderwijst en leid, en dat heeft uitwerking op ons denken, en dat heeft weer z'n weerslag op ons doen en laten.
Is het dus zo knap dat ik die kilo's ben verloren ?

NEE, voor mij is het door Gods genade dat mijn lichaam zo veranderd is en nog steeds veranderd want het proces is nog niet klaar. 
De grootste verandering voor mij zit in mijn denken en dat was heel hart nodig.

In onze maatschappij moeten we vooral trots zijn op wat we bereiken, want dat hebben we dan toch maar mooi voor elkaar gekregen, we verdienen een schouderklop, een schouderklopje is eigenlijk te klein. Etaleer maar wat je voor elkaar hebt gekregen.
Mensen kijken je toch een beetje raar aan als je God alle eer geeft.

Niet zelf met de eer gaan strijken heeft niets te maken met minderwaardige gevoelens.
Edgar Holder zei heel mooi dat in de school van de Heilige Geest geen ruimte is voor minderwaardige gevoelens want je weet wie je bent, een kind, een erfgenaam van God !
En dat straalt af op je houding. 

Hoe vaak zijn we toch niet geneigd zelf met de eer te gaan strijken, of Hem wel de eer te geven in ons hart maar niet met onze lippen omdat we anders raar worden aan gekeken. 
Ik ervaar daar best  strijd in, maar als ik beleid dat Hem alle eer toekomt dan zal ik ook mijn mond moeten open doen en die eer aan Hem moeten uitspreken. 

Andre Crouche schreef daar een prachtig lied over: 

To God be the glorie

Aan God alle eer

Ik wil God alle eer geven die Hem toekomt,  Lucas 19:40 zegt het heel mooi, als ik het niet doe zullen de stenen het doen. "Maar Hij antwoordde: Ik zeg jullie dat als zij zouden zwijgen, de stenen het zouden roepen !"


ONDERWEG naar Hem en met Hem.