Andere waarden (vervolg)

Ik borduur nog even verder op het blog van vorige week Andere waarden  Toen ik deze blogs schreef kwam mijn blog Vier Mijn overwinning online, en deze woorden die God toen tegen me zei kwamen ook in het verband van deze blogs bij me binnen. Ik ga het proberen uit te leggen want ik kan me voorstellen dat dit niet helemaal duidelijk over komt. Dat God uiteindelijk door een diepe weg mijn hart wist terug te brengen bij Hem is een absolute overwinning die gevierd mag worden, net als het leven. Niet meer overleven maar leven/Leven in en met Hem. Opnieuw door de oude pijn om het door Vaders liefdevolle ogen te leren zien is ook een overwinning. Ik moest denken aan Mattheus 16:18 "......en de poorten van de hel zullen haar niet overweldigen." Dat zegt Jezus over de gemeente, maar ik ben onderdeel van Zijn gemeente, dus dat geld ook voor mij. Dat bracht me bij Kolossenzen 2:15, een tekst die ik in dit proces voor mezelf vaker ben gaan uitspreken "Hij (Jezus) heeft de overheden en de machten ontwapend, die openlijk te schande gemaakt en daardoor over hen getriomfeerd." Jezus heeft overwonnen, Hij heeft over al die machten die hebben geprobeerd mij kapot te maken getriomfeerd. Zolang die oude pijn nog in mij verstopt zit heeft het invloed op mij. Daarom was het zo belangrijk dat ik me daar weer doorheen liet leiden door mijn liefdevolle Vader, door mijn liefdevolle Heelmeester.

Ik haal nog iets aan wat Joni  aanhaalde in haar boek De tranen van God, ze schreef dat er eens aan Michelangelo Buonarri werd gevraagd hoe hij zulke mooie beelden zag in enorme blokken marmer, hij schijnt geantwoord te hebben dat hij gewoon met hamer en bijtel alles weg begon te hakken wat niet bij het beeld hoorde. En dan zegt Joni : wat als het lijden nou Gods hamer en beitel is ? God geeft het kwaad niet, maar Hij werkt wel door het kwaad heen. Als iemand kwaad in de zin heeft zal Hij daar doorheen werken hoe onbegrijpelijk ik het ook vind, maar Hij gaat nooit tegen iemands vrije wil in. 

Het lijkt wel hoe verder ik kom in mijn reis met Hem naar Hem toe of ik steeds minder zeker ga weten, maar wel steeds zekerder ga weten dat Hij zo ontzettend goed is en dat Zijn liefde zo onbegrijpelijk is en dat dat in mij een intense liefde naar Hem toe oproept. Wat ben ik dankbaar dat ik mag leren om door Zijn ogen heen te kijken naar mensen, dat ik oog mag krijgen voor de afschuwelijke gebrokenheid in mensen (of ze dat zelf zo zien of niet) en te weten dat Hij daar oog voor heeft, dat Hij mensen zoekt die die mensen voor Zijn troon willen benoemen. 1 Timotheüs 2:1 "Ik roep er dan voor alles toe op dat smekingen, gebeden en dankzeggingen gedaan worden voor alle mensen." 

Ik weet dat God mij geroepen heeft voor gebed, maar het bidden vind ik soms nog een hele uitdaging als ik heel eerlijk ben, ik bid dan ook regelmatig : Heer leer mij maar bidden, bid U met Uw Geest maar door mij heen.  Het is regelmatig stoeien, ook omdat ik vaak niet zo goed ben in het vinden van woorden om het te verwoorden, dat gaat me op papier makkelijker af. In het boekje wat ik 's morgens gebruik in mijn tijd met God staat dus niet alleen wat God mij in die tijd te binnen brengt maar ook met zinnen die eigenlijk gebeden zijn. Maar ik kan moeilijk de hele dag met pen en papier in de weer zijn, soms moet het gewoon verbaal of in gedachten verwoord. God vraagt niet om mooie woorden, dat weet ik, Hij wil gewoon dat ik mijn hart met Hem deel, dat ik met mijn eigen woorden met Hem deel wat Hij mij in her hart legt. 

Hij houd er zulke andere waarden op na als ik geneigd ben te doen. Zijn visie op het leven is heel anders dan de mijne heel lang vanuit mijn pijn is geweest. Ik ben zo dankbaar dat Hij mij daarop aangesproken heeft en ik hoop daar echt verder in te groeien. Ik snap nu ook dat mensen vaak vanuit hun eigen angst en pijn reageren, en daarmee ook flink uit de bocht kunnen vliegen, ver bij Gods liefdevolle waarheid vandaan die bedoeld is om ons te beschermen. We passen God aan aan wat wij kunnen verteren, waar wij mee overweg kunnen. Het mooie is dat Hij ons zo geschapen heeft dat wij zulke overlevingsmechanismen hebben, maar het is niet het beste wat Hij voor ons heeft. Hij verlangt ernaar dat we met onze pijn bij Hem schuilen en Hem vertrouwen ook als wij door alle bomen het bos niet meer zien. 

Jacobus 1:13-15 zegt "Laat niemand zeggen, als hij verzocht wordt : Ik word door God verzocht. God immers kan niet verzocht worden met het kwade en Hijzelf verzoekt niemand. Maar ieder mens wordt verzocht, als hij door zijn eigen begeerte wordt meegesleurd en verlokt. Daarna, wanneer de begeerte bevrucht is, baart ze zonde, en wanneer de zonde volgroeid is, baart ze de zonde."   Je kan er als mens niet altijd de vinger op leggen wat de bron van de narigheid is, hoe graag ik dat soms ook zou willen, maar de Bijbel zegt dat niet God ons verzoekt, ons vlees, en het vlees van een ander mens bezorgt ons al genoeg verzoekingen. En zelfs als de boze het op m'n bord gooit, wat er ook gebeurd, er gebeurd niets wat mijn hemelse Vader niet weet en niet toelaat, ook als het Hem pijn doet. Maar Hij ziet het grotere plaatje en Hij heeft goede gedachten over de mensen zegt Jeremia 29:11 "Ik immers, Ik ken de gedachten die Ik over U koester, spreekt de Heere. Het zijn gedachten van vrede en niet van kwaad, namelijk om U een toekomst van hoop te geven."

Heer U mag alles van mij afhalen wat verhinderd dat Uw mooie creatie zichtbaar word, soms doet dat pijn, soms schuurt het alleen wat, de ene keer voelt het als grof schuurpapier, de ander keer als fijn. En dan moet het beeld ook nog gepolijst worden zodat het er op z'n best uit zal zien. Het is een levenslang proces. Ik kies ervoor om tijdens het hele proces U te vertrouwen en te danken, ook als het pijn doet. En ieder stukje wat weer doorgewerkt is een overwinning, een rede om U te eren voor het geweldige mooie werk dat U in mij doet. En Heer help mij ondertussen te doen wat Paulus ons leert in Filippenzen 2:14-16 "Doe alle dingen zonder morren en meningsverschillen, opdat u onberispelijk en oprecht zult zijn, kinderen van God, smetteloos te midden van een verkeerd en ontaard geslacht, waaronder u schijnt als lichten in de wereld, door vast te houden aan het Woord van het leven, mij tot roem met het oog op de dag van Christus, dat ik niet tevergeefs heb hardgelopen en niet tevergeefs heb ingespannen." En dan zegt hij in Filippenzen 3:1 nog "Verder, mijn broeders, verblijd u in de Heere......" Je kan niet dankbaar zijn en morren tegelijk, het is het één of het ander, en van een dankbaar hart wordt je blij. 

Ja het is regelmatig een uitdaging maar Gods waarden brengen leven/Leven voort, Heer ik wil getraind  worden door U om de dingen op Uw manier te doen. Leer mij te volharden in het doen van Uw wil zodat mijn wortels diep in U gegrondvest zullen raken, gegrondvest, mijn one-word van 2022, U heeft mij dit jaar dat al weer bijna op z'n eind loopt heel veel mogelijkheden gegeven om mijn wortels dieper in U uit te slaan, ik heb veel van U mogen leren en veel gekregen om over na te denken en daar wil ik U voor danken.  

ONDERWEG naar Hem en met Hem

Andere waarden

Ik heb geen idee hoe ik dit op een wijze en liefdevolle manier in een blog moet gieten maar ik ga mijn best doen. Door twee boeken waar ik in bezig ben heeft God mijn denken flink op de kop gezet over hoe ik kijk naar de moeilijke dingen in het leven, het lijden. Het ene boek is Van kramp naar kracht, ik ben daar al een tijdje mee bezig en regelmatig verdween het weer onderop de stapel omdat ik het zo lastig vond om te verteren. Uiteindelijk belande het naast mijn bed en las ik voor het slapen gaan een paar stukjes en bad ik : Heer als dit Uw Waarheid is werk het dan maar in mij uit. Hoe meer ik nadacht over God danken voor alles, ook de dingen die in eerste instantie nou niet een dankbaar gevoel oproepen, daar heb ik enorm mee geworsteld. Toch was er iets in mij dat me zei : Dit is Mijn wil. 1 Thessalonicenzen 5:18 is duidelijk "Dank God in alles. Want dit is de wil van God in Christus Jezus voor u." 

Na het blok van mijn 12e tot mijn 16e jaar waar God me liefdevol doorheen leidde om te verwerken en te genezen, ik schreef daarover in de blog Liefdevolle Heelmeester bracht Hij me naar de jaren 2003, het jaar dat mijn vader stierf, tot 2012, het jaar dat mijn moeder stierf. Negen jaren die een enorme wissel hebben getrokken op ons gezin. Ik wil niet te veel ingaan op details, maar God begon mij te laten zien dat mijn kijk toen op de waarde van leven niet Zijn kijk was en dat ik daar mee af moest rekenen. Zijn vraag was : Ben je dankbaar voor de dingen die toen zijn gebeurd, waar jij en je gezin doorheen zijn gegaan en wat de gevolgen zijn geweest. Wil je Mij danken en geloven dat Mijn hand daarin was ? Ik vond het een hele lastige. Ik had inmiddels geleerd dat steigeren niet zou helpen, ik wist : God is goed, ik kan Hem vertrouwen. Ik wist ook : ook hier moet ik doorheen om genezing te kunnen ontvangen, om hier vrede mee te gaan krijgen. 

Het andere boek is De tranen van God waarin Joni een gesprek beschrijft tussen haar en een vrouw wiens lichaam als gevolg van diabetes steeds verder uitvalt, en lichaamsdelen kwijt raakt. BAM dat kwam enorm binnen want beide mijn ouders zijn overleden aan complicaties als gevolg van diabetes. Deze vrouw uit het gesprek zag niet meer in waarom ze nog verder zou moeten leven, ze wilde sterven en naar haar hemelse Thuis, en o wat snap ik dat. Ik heb dat zo vaak voor mijn moeder gewenst omdat ik het niet meer trok. Toch was mijn dementerende moeder steeds weer blij als ze terug kwam van het randje van de dood, en daar heb ik heel wat mee afgeworsteld. Dan komt het gesprek (ik ga even kort door de bocht) op Filippenzen 1:21-24 waar Paulus zegt : "Want het leven is voor mij Christus en het sterven is voor mij winst. Maar blijf ik leven in het vlees, dan betekent dit voor mij vruchtbaar werk, en wat ik verkiezen zal weet ik niet. Want  ik word door deze twee gedrongen, ik heb de begeerte om heen te gaan en bij Christus te zijn, want dat is verre weg het beste, maar in het vlees te blijven is noodzakelijk voor u." Joni zei heel voorzichtig tegen deze vrouw : "Je bent nog hier op aarde, niet in de hemel. Dat betekent dat God er Zijn rede voor heeft." Vooral de laatste zin die ik dikgedrukt heb kwam ook bij mij binnen. 

Wie ben ik over het leven te oordelen wat waarde heeft als God nog steeds de adem in longen geeft en dus leven. Mijn moeder was blij als ze weer van het randje van de dood wegkwam. Mag ik dat leven bestempelen als geen leven van waarde ? Welke waarde ? Wie bepaalt de waarde van een leven ?  Dat bracht mij ook bij mijn vader, hij koos ervoor na zijn beenamputatie (eerst zijn onderbeen, een week later zijn bovenbeen) het leven op te geven en te stoppen met eten en drinken. Hij kon niet met het verlies van zijn been leven. Heb ik of iemand anders het recht om hem daarom te veroordelen ? God verhoorde niet het gebed van onze dochter om opa beter te maken, daardoor kan zij nog steeds niets met God. Maar wat als mijn vaders gebed was : Heer haal me maar Thuis, en zijn gebed wel is verhoord ? 

Ik bleef achter met een enorme puinhoop en zag  (laat ik het even houden op 2) levens van mensen die behoorlijk ontwricht raakte. Door al het ge-zorg voor de ene, en het daardoor niet voldoende aandacht kunnen geven aan de ander. Dit zien, en het er zelf niet met die onmogelijke spagaat om kunnen gaan bracht mij letterlijk aan het eind van mijn latijn, ik stortte compleet in. 

Joni schreef een paar dingen die me niet los laten : als je niet gelooft dat God Zijn hand heeft in het lijden dan ben je overgeleverd aan de grillen van de satan. God laat soms dingen toe die Hij afschuwelijk vind om een hoger doel te bereiken, dat de mens aan Zijn hart komt. Door dit afschuwelijk dal heeft Hij mij terug gebracht aan Zijn hart, en ik ben enorm dankbaar dat Hij nooit heeft opgegeven. Ik heb gezegd : ja Heer leer mij U maar te danken voor als die moeilijke dingen die er in die jaren zijn gebeurd, en waar ik nog steeds wat gevolgen van zie. Ik kies ervoor U te danken. 

Jozef ging een diepe weg om uiteindelijk op de plaats te zijn waar God hem hebben wilde en hij zei tegen zijn broers in Genesis 45:8 "Nu dan, niet jullie hebben mij hiernaartoe gestuurd, maar God. Hij heeft mij aangesteld als een vader voor de farao, als heer over heel zijn huis en als heerser over heel het land Egypte."  Job zegt in Job 2:10 tegen zijn vrouw ".....Zouden wij het goede van God ontvangen en het kwade niet ontvangen ?...." En dan staat er nog achter : "..In dit alles zondigde Job met zijn lippen niet." Job kwam niet in opstand tegen God om wat hem overkwam. En dan nog een voorbeeld uit de Bijbel wat ik anders ben gaan bezien. Naomi, ze leed grote verliezen, man, 2 zonen, maar als zij hier niet doorheen was gegaan was ze nooit met haar schoondochter Ruth terug gekomen in Bethlehem, waar Ruth met Boaz trouwt, waar Obed uit geboren is, een van de voorvaders uit het Geslachtsregister van Jezus.

Is het nu klaar, heb ik nu nergens geen moeite meer mee, nee, dat kan ik niet zeggen, maar mijn liefdevolle hemelse Vader, mijn Heelmeester durft aan mijn overtuigingen te schudden en dat doet Hij omdat Hij van me houd. Hij wil graag dat ik de moed neem om met Hem in gesprek te gaan, Hem mijn hart te laten zien en te leren luisteren naar Hem, ook als ik dan dingen hoor of denk te horen waar ik moeite mee heb. Hij is daar niet bang voor, en ik hoef dat ook niet te zijn. Hij zal mij nooit dwingen, Hij zal nooit over me heen walsen. 

ONDERWEG naar Hem en met Hem

P.S. Ik kan me goed voorstellen als deze blog heel veel vragen en misschien wel irritaties oproept, maar ik deel hier alleen mijn eigen persoonlijke proces, ik wil niemand iets opleggen. 

Liefdevolle Heelmeester

In mijn vorige blog Op reis (vervolg) Vertelde ik al iets over mijn vragen rond het lijden dat ik in mijn leven gezien had en wat een periode van mijn jeugd, van mijn 12e tot mijn 16e enorm in de knoop heeft gebracht, mede doordat ik me in die tijd nergens, niet thuis, niet op school en niet in de kerk, gezien of gehoord voelde. In die periode gebeurde er dingen in mijn leven die te zwaar waren voor een jong, naïef meisje, zeker als je geen antwoord kan vinden op de vragen die je niet eens weet hoe te formuleren. Het stapelt allemaal op in je binnenste en begint te gisten. Ik proefde dat God hiermee aan de gang wilde, dat het tijd was om hier samen met Hem doorheen te gaan.

Ineens begonnen er dingen samen te vallen. Al een tijdje viel mij een boek in mijn kast op : De tranen van God wat geschreven is door Joni Earecson-Tada en Steven Estes. Ik wist wat dat betekende maar het trok me niet erg. Uiteindelijk heb ik het opgepakt en toen begon het balletje van herinneringen te rollen en ontdekte ik dat ik met deze periode uit mijn jeugd te maken had. Bij de blogspot Frisse kijk op oude waarheden kwam het blog Tot eer van Zijn Naam (2) online en dat was een enorme eyeopener voor mij : Als wij vergeving aannemen of een ander vergeven word God geëerd. En toen ik daar wat op liep na te kauwen was het of God zei : Ik heb jou geschapen om mij te eren. Hij bracht mij een bepaalde gebeurtenis in gedachten en ik wist dat ik moest vergeven. Ook al had ik dit al gedaan, het was nodig om dit uitgebreider en dieper te doen met de kennis die ik inmiddels had gekregen van Hem over de enorme waarde van vergeving. 

Nadat ik dat gedaan had kwam een droom die ik een aantal weken daarvoor gehad had, en had opgeschreven terug in mijn herinnering. Ik zocht 'm weer op en ik wist dat het met delen van mij te maken had (ieder mens bestaat uit "delen" zoals een boom uit jaarringen heeft waaraan je z'n levensloop kan aflezen, zo heeft een mens "delen" waarin herinneringen zijn opgeslagen, gezonde delen doen nog gewoon mee in je dagelijkse leven, getraumatiseerde delen zijn vaak weggestopt zodat ze minder pijn veroorzaken, maar toch hebben ze ook dan vaak meer effect op het dagelijkse leven als dat je denkt, er ontstaan ook situaties waarin ze zich niet meer weg laten stoppen) Verder kwam ik er niet achter wat God hier toch mee wilde zeggen. In de droom zag ik tot drie keer toe een oude motor, bepakt en bezakt, bereden door rijders zonder helm, in verschillende snelheden aan me voorbij gaan. Ze parkeerde hun motor op in de grasberm en verdwenen in de bossages die langs het grasberm stonden. Na het lezen van de blog van Marja had ik de indruk dat ik mijn droom moest delen met een vrouw van het gebedshuis waar ik onderdeel van ben en haar moest vragen of zij mij kon helpen met het begrijpen van deze droom omdat ik er zelf niet verder mee kwam. Bij het antwoord wat zij mij gaf wist ik direct : dit is het. De delen van mij hadden zich het bos in gestuurd gevoeld, niet gezien, niet erkend. God had mij door een droom laten weten dat Hij wist van de situatie, en dat Hij het niet vergeten was en dat ik nu met Hem door deze periode heen mocht gaan om te vergeven en te genezen.

Ook al was dit verschrikkelijk pijnlijk, het was ook heel kostbaar. Papa wil niets liever dan ons hart genezen, dat is ook wat Hij Pasen 2016 tegen mij zei. In het boek dat ik begon te lezen las ik dingen die ik nog nooit zo gezien had, en waar ik nu ook voor open stond. Het was en is mijn gebed dat Hij door Heilige Geest mij Zijn Waarheid en Weg laat zien. Ik vind het balanceren tussen allerlei verschillende uitleggingen van de Bijbel soms een lastige, zeker als ik proef dat er niet altijd even respectvol op elkaar word gereageerd. Ik heb het daar al eerder over gehad in mijn blogs. De pink weet niet hoe het leven er als lever uitziet en andersom ook niet, maar beiden zijn ze wel een onderdeel van het lichaam van Christus en ze helpen dat lichaam niet door om elkaar te lachen of nog vervelender, elkaar te bekritiseren. 

Heer wat een liefdevolle Heelmeester bent U, dank U wel dat U de tijd neemt, en het proces opbouwt en alles zorgvuldig voorbereid. Ik mocht weer los komen van een moeilijk stuk trauma wat als een betonblok voelde achteraf gezien, en in de ruimte die is ontstaan  is er ruimte om de pijn van het lijden te verwerken dat ik heb gezien bij mijn moeder en vader, bij de vrouw waar ik al zo lang mantelzorger voor ben, maar ook de pijn in ons eigen leven. De pijn en het lijden waar ik zo vaak geen raad mee weet, wat ik vaak ook maar weg heb gestopt en wat er nu mag zijn, wat gehoord en gezien mag worden, net als die delen van mij door U wel werden gezien en gehoord en die hersteld mochten worden als onderdeel van mij. U maakt mij heel, ik mag er zijn, elk onderdeel van mij mag uit de schaduw in Uw licht komen en één worden met mij en er gewoon zijn.

Dank U wel dat ik mag leren zien waar U was in dit alles en dat U goed bent, dat Uw motivatie altijd liefde is, ook als U dingen toelaat die U afschuwelijk vind. Dank U wel dat U mensen nooit dwing, U geeft ze altijd de vrije keus, ook als iemand keuzes maakt die U afschuwelijk vind en die andere mensen pijn doen. Toch bent U daarin en werkt U daar doorheen. Nee, ik begrijp het niet allemaal, ik heb zeker geen pasklare antwoorden meer. Het lijkt wel of ik die steeds meer kwijtraak. Maar ik weet één ding Heel zeker : U houd van mij en van ieder mens op deze aarde, Uw lievelings planeet in het hele heelal dat U schiep. U koos ervoor op deze planeet leven te scheppen in water en land, de natuur, de dieren, en als kroon op Uw werk de mensen. De mens keerde zich van U af maar U liet de mens niet los, U liet mij niet los, ook niet toen ik van U wegliep. U hield mij in het oog, dank U wel daarvoor.

ONDERWEG naar Hem en met Hem

Op reis (vervolg)

De reis die ik maak door dit leven heeft flinke dieptepunten gekend, en hele mooie bijzondere hoogtepunten. God is er altijd bij geweest, daar ben ik inmiddels van overtuigd en daar ben ik Hem enorm dankbaar voor. Ik mag weten wie ik ben en ik mag mijn reis met Hem gaan op de manier die ik kies, ook als dat keuzes zijn die anderen niet begrijpen of waar anderen een andere mening over hebben.

Ik heb bijzondere wonderen meegemaakt, wat het meeste indruk op me heeft gemaakt gebeurde Pasen 2016. Ik leerde God op een hele andere manier kennen en Hij leidde mij langs wegen die ik nooit had kunnen bedenken. Toch zit ik nu sinds half april van dit jaar in een periode waarin ik worstel en ik met heel veel vragen zit waar ik niet 1,2,3, een antwoord op heb, en als ik het denk te hebben gebeurd er weer iets waardoor ik me afvraag : is dat wel zo ? Dan komt een tekst als Jacobus 1:6-8 in me op "Maar, laat hij er in geloof  om vragen en daarbij niet twijfelen. Immers, wie twijfelt, lijkt op een golf van de zee, die door de wind voortgestuwd en op- en neergeworpen wordt. Want zo iemand moet niet denken dat hij iets ontvangen zal van de Heere. Hij is een dubbelhartig man, onverstandig in al zijn wegen." Ik vond dat heen en weer ge-slinger in mijn denken, tussen verschillende dingen die ik geleerd heb door onderwijs wat ik luister (waar op zich niets mis mee is en wat ik ook geloof), wat ik gezien heb bij mijn ouders, vooral bij mijn gehandicapte moeder, en nu mijn eigen worsteling met beperking door pijn en stijfheid in mijn lichaam. Het is mijn keuze om het van God alleen te verwachten en niet van mensen/dokters, en te luisteren naar wat Heilige Geest mij zegt te doen. Dat is zoeken, en het duurt lang voor mijn gevoel, maar ik ervaar ook dat Hij bij me is en tot mijn hart spreekt. Vrijwel elke ochtend is daar Zijn bemoediging, door een lied, Zijn Woord, dingen die Hij me in herinnering brengt.

Op een avond (eind juli) vroeg ik of Hij me wilde laten zien wat er nou toch allemaal aan de hand was, of Hij mij iets wilde laten zien van waar dit heen gaat. Ik voelde me dippig en wilde niet afglijden naar wanhoop.  Ik wist dat ik deze vraag mocht stellen omdat Hij me zelf had laten weten dat ik die vraag moest stellen in plaats van de vraag hoelang dit nog ging duren. Ik schreef daarover in de blog Waar gaat dit heen ? Inmiddels weet ik dat ik rustig moet wachten en dan op een gegeven moment weet ik : dit is het antwoord. De volgende ochtend werd ik weer wakker met een zin uit een lied Yeshua waar Hij me al weken mee wakker maakte : My beloved is the most beautiful among thousands and thousands. Ik las een linkje van wat iemand me toe had gestuurd en kwam daarvandaan terecht bij een uitleg over beproeving die mijn aandacht trok. Op de site van Herschepping vond ik er een heel hoofdstuk/Bijbelstudie over. Kort daarna springt de titel van een spreekbeurt van Jack van der Tang, een spreker die ik enorm kan waarderen, van de Messiaanse Shamar gemeente, waar ik zo nu en dan naar luister er voor mij uit : Wat als onze verwachtingen van God niet uitkomen. Deze toespraak zetten mij enorm aan het denken.

Denk ik te vaak het zeker te weten, zelfs gebaseerd op Gods Woord, en geloof ik het ook, maar ervaar ik ook dat het niet altijd gebeurd. Er gebeuren gewoon dingen in het leven die je niet verwacht, of die heel anders lopen ondanks dat je het echt geloofd en niets liever wil dat het ook gebeurd en het waarheid word en dat God erdoor geëerd zal worden denk je er dan nog (vroom) bij en dat wil je dan ook nog wel echt. Dan bespringen mij allerlei vragen zoals : wat doe ik fout, wat heb ik gemist, Heer help, laat me het alstublieft zien, maar ook andere : gaat dit veranderen, Heer wat als.......

Ik heb in mijn leven heel veel lijden gezien als gevolg van ziekte/zwakte, mijn beide ouders, mijn broertje, de vrouw waar ik al jaren mantelzorger ben, het verhaal van Joni Eareckson Tada waar ik al vroeg mee in contact kwam door mijn moeder. Joni is nooit genezen, mijn moeder is niet genezen, mijn vader ook niet, mijn broertje overleed ook al jong. Ben ik niet vaak te makkelijk geweest in mijn oordeel : Jezus alleen is het antwoord. En dat is ook wat ik werkelijk geloof. Maar hoe ga je daar mee om als je reis anders verloopt dan dat je had gehoopt/verwacht ? Zit daar eigenlijk niet een heleboel, angst, boosheid, onzekerheid, misschien nog een restje bitterheid, in mij waar ik eigenlijk niet goed naar durf te kijken ? Brengen mijn omstandigheden me nu een hoek waar ik gelukkig inmiddels wéét dat ik weet dat mijn liefdevolle Vader God, mijn hemelse Papa die zo intens veel van mij houd bij me is, dat alles wat Hij doet gemotiveerd is door Zijn intense liefde voor mij, is Papa nu gemotiveerd door Zijn liefde die wortels bloot gaat leggen ? 

Is Hij eerst jaren vol liefde en geduld bezig geweest om mij te doordringen van Zijn liefde, en me te helpen mezelf te zien zoals Hij mij ziet, iets wat ik soms nog wel een dingetje vind als ik eerlijk ben. Wilde Hij eerst dat ik daar zo van doordrongen was voor Hij dit volgende onderdeel van de reis met mij aanging. 

Niet zo lang geleden moest ik denken aan landbouwgrond die ontgonnen moest worden. Alle stenen moeten eruit, alle oude wortels moeten eruit zodat ongewenste gewassen (bolwerken waar ik over schreef in de blogs Bolwerken verslaan en Op reis) niet meer kunnen opkomen. Hij heeft het onderwerp boosheid al eerder aangestipt in de afgelopen tijd, en dat vond ik niet fijn en net makkelijk, ik schreef daar al over in de blogs Woede, Woede (vervolg) en Mogen zijn Zelfs als ik dacht dat ik het nu echt doorleeft had wist ik eigenlijk wel in m'n achterhoofd dat er nog meer laagjes zaten, en nu is het blijkbaar weer tijd voor nieuwe laagjes.

Ik realiseer me dat het hiermee niet de luchtigste en makkelijkste blogs worden om te lezen, maar het is mijn opdracht om te schrijven van wat Hij heeft gedaan en doet in mijn leven, en dat ik wat ik zal en wil doen. Mijn verhaal kan iets voor anderen betekenen. Eigenlijk is het mijn getuigenis, en getuigenis betekend : doe het opnieuw. Wat God heeft gedaan - wat we ook lezen in de Bijbel - doet Hij nog steeds, want zoals Hebreeën 13:8 zegt : "Jezus Christus is gisteren en heden Dezelfde en tot in eeuwigheid." De Bijbel staat vol met verhalen over Gods trouw, steeds weer, keer op keer, ondanks de ontrouw van mensen.

Jack sluit af met de beslissen God te vertrouwen wat er ook gebeurd, ook ik heb dat besloten voor mijn leven, Hij is trouw en ik wil het op Zijn manier doen en niet anders. Spreuken 3:5-8 zegt : "Vertrouw op de Heere met je hele hart, en steun op je eigen inzicht niet. Ken Hem in al je wegen, dan zal Hij je paden rechtmaken. Wees niet wijs in je eigen ogen : vrees de Heere en keer je af van het kwade. Het zal een medicijn wezen voor je vlees en lafenis voor uw gebeente."  Ik blijf doorgaan, stap voor stap, aan Vaders hand in een groeiend vertrouwen in/op Hem, Hij laat mij niet los, Hij weet alles, Hij kent mij beter dan ik mijzelf ken. Ik geef Hem regelmatig toestemming om alles in mijn leven aan te raken, dat waar ik me van bewust ben, maar ook dat waar ik me niet bewust van ben, op de manier, de tijd en de plaats die Hij kiest. Mijn leven is van Hem, Hij heeft het voor een hele dure prijs gekocht en betaald, het behoord Hem toe en Hij mag er mee doen wat Hij wil om het te reinigen en heiligen voor Zijn doel. Snap ik het altijd....nee, ik snap hier niets van, maar Hij is mij geen uitleg verschuldigd, ik ben Hem mijn dank en aanbidding verschuldigd. Hem wil ik eren met mijn leven en daar is mijn blog onderdeel van. 

U komt de eer en glorie toe

ONDERWEG naar Hem en met Hem

Op reis

God bleef maar doorgaan over de verandering van mijn denken. Het onderwijs dat Hij gebruikt in mijn leven komt echt van allerlei kanten, ik ga proberen er een samenhangend verhaal van te maken. Toen ik mijn leven aan Jezus gaf was dat het begin van een levenslange reis. Een reis/proces waarin ik door het werk van de Heilige Geest in mij veranderd zou gaan worden naar het beeld van de Heer Jezus. Bekering is zoveel meer dan een ticket naar de hemel, het is het begin van een leven met God om te leren te leven onder leiding en door de kracht van de Heilige Geest. 

God gaf de wet aan Mozes op de berg Sinai, de wet is Gods standaard voor heiligheid. De wet laat ons zien dat wij daar als mens in onze eigen kracht onmogelijk aan kunnen voldoen. Jezus zegt in Mattheus 5:17 "Denk niet dat Ik gekomen ben om de Wet of de Profeten af te schaffen, maar te vervullen." God is een heilige God en zal dat ook altijd blijven. Petrus haalt in 1 Petrus 1:16 woorden uit Leviticus aan waar God zegt : "Wees heilig want Ik ben heilig."  Daarmee bedoelde God precies wat Hij zei, toen en nu. Ons proces van gaan lijken op de Heer Jezus is een proces naar heilig worden zoals God heilig is. Dat begint in je denken en daar moeten bolwerken voor worden geslecht. Dingen waar ik al over schreef in de blogs ,Helm van het heil, Helm van het heil (vervolg), Bolwerken verslaan. Deze hele reis heeft één doel : Het hart van God. Toen dat tot me door ging dringen was dat een enorme eyeopener voor mij. 

In het (Engelstalige) leesplan Brick by brick las ik Nehemia en wat ik daar las raakte me. Nehemia krijgt van Arthahsasta, voor wie hij werkt als schenker, de koning van het land waarin hij en een deel van zijn volk in ballingschap leeft, toestemming om terug te gaan naar Jeruzalem om de stad te herbouwen. De koning voorziet hem van de nodige papieren om naar Juda te reizen, de koning geeft zelf een brief mee aan Asaf, de bewaker van het kroondomein om Nehemia van de benodigde materialen te voorzien. Wat een gunst krijgt deze man door deze koning die niet eens in God gelooft. In Nehemia 1  is te lezen hoe Nehemia namens zijn volk God om vergeving smeekt voor zijn volk en familie omdat het zich van God heeft afgekeerd en daardoor in deze ballingschap terecht is gekomen, maar ook met het gevolg dat dat Jeruzalem, Gods woonplaats, verwoest is. Dit heeft Gods gunst in werking gezet. 2 Kronieken 7:14 zegt "A's Mijn volk, waarover Mijn Naam is uitgeroepen, in ootmoed buigt en bidt, en zij Mijn aangezicht zoeken, en zij zich bekeren van hun slechte wegen, dan zal Ik vanuit de hemel horen, hun zonden vergeven en hun land genezen."

Maar als Nehemia in Jerusalem komt zitten ze niet te wachten op zijn boodschap en op wat hij komt doen. Het volk dat met hem meekomt bouwt uiteindelijk liever eerst hun eigen huizen dan Gods huis, terwijl God zegt : Bouw eerst Mijn huis. (Dat zei God toen en nu nog steeds Mattheus 6:33) En de andere volken die daar ook wonen doen er alles aan om het werk te frustreren. Ze ontmoedigen door wat ze zeggen en als dat niet werkt  zoeken ze naar andere manieren. Nehemia 4:3 raakte me "En Tobia, de Ammoniet, stond naast hem en zei : Ook al bouwen ze, als er slechts een vos op klimt maakt hij een bres in hun stenen muur." Ik moest denken aan Hooglied 2:15 "Vang voor ons de vossen, de kleine vossen, die de wijngaard ten gronde richten, nu onze wijngaarden bloeien." Ik vond een mooi artikel waar de uitleg duidelijk is dat de kleine vossen gedachten zijn die ons denken ondermijnen. De satan heeft een heel leger kleine vosjes tot zijn dienst, ze lijken zo schattig, wollig en aaibaar en ze worden je makkelijk aangepraat als nuchter verstand, logisch. Maar ze ondermijnen Gods Waarheid. En wat die kleine vosjes teweeg brengen kan uitgroeien tot een bolwerk van een leugen die je bent gaan geloven en die tussen jou en God is in komen te staan waardoor je geen open verbinding meer hebt met het hart van God. 

Ik moest denken aan een stuk grond wat rijp moet worden gemaakt om er zaad in te kunnen zaaien, de grond moet vrij zijn van stenen en oude wortelresten, het moet bemest worden (met Gods zuivere Woord van de Waarheid) zodat het zaad kan sterven en ontkiemen, groeien en tot wasdom kan komen en uiteindelijk zelf vrucht gaat dragen. Dat is denk ik het levenslange proces waar we aan beginnen als we Jezus Heer van ons leven maken. Dan leggen we onszelf als een levend offer op Zijn altaar. Romeinen 12:1 "Ik roep u er dan toe op, broeders, door de ontferming van God, om uw lichamen aan God te wijden, als een levend offer, heilig en voor Gods welbehagen : dat is uw redelijke godsdienst." Als ik dat dus doe dan geef ik alle rechten om te beslissen over mijn lichaam/leven op. Dit heeft me de nodige tijd gekost om dat te verteren. Mijn weg met eten waar ik in het verleden regelmatig over heb geschreven is daar als ik nu terug kijk een onderdeel van geweest. Het was nodig dat ik kwam op het punt dat ik ging zeggen : mijn ziel (wil, emoties, denken) jij hebt Jezus nodig, en als een goed rentmeester van het lichaam dat ik van God heb gekregen om te doen wat Hij in mijn hart heeft gelegd, ga ik jou alleen nog geven wat jou leven brengt, waarvan ik weet dat God wil wat ik jou geef. 

Ik kwam tot de ontdekking dat ik op diezelfde manier ook met mijn lichaam om wilde gaan ten aanzien van allerlei symptomen. Ik had tegen God gezegd : ik wil in alles in mijn leven het alleen nog op Uw manier doen, ik kies ervoor eerst naar U te gaan met de dingen die ik op mijn weg vind, het lied All is for Your glory kwam dan ook heel vaak in mijn gedachten, U op de eerste plaats, U krijgt altijd voorrang, alles voor Uw glorie, alles voor Uw Naam. 

De enige manier waarop zo'n leven mogelijk is is door de kracht van Heilige Geest, Hij stelt ons in staat om zo te leven. Ik ben niet maar gewoon een mens, ik ben een met Heilige Geest kracht vervuld kind van God en dat maakt een groot verschil. Wanneer ik vanuit mijn vlees leef ga ik de mist in, wanneer ik vanuit de Geest leef ben ik in Christus meer dan overwinteraar zegt Romeinen 8:37 "Maar in dit alles zijn wij meer dan overwinnaars door Hem die ons heeft liefgehad." en dan gaat Paulus verder in vers 38-39  "Want ik ben er van overtuigd dat nog dood, noch leven, noch engelen, noch overheden, noch krachten, noch tegenwoordige, noch toekomstige dingen, noch hoogte, nog diepte, noch enig ander schepsel ons zal kunnen scheiden van de liefde van God in Christus Jezus, onze Heer." Het is regelmatig met vallen en opstaan, jezelf opnieuw realiseren waar je staat, en hoe je bedoeld bent, waar je bedoeld bent te gaan en waar je naar op weg bent. Ik ben zo dankbaar voor Gods Woord in 2 Timotheus 2:13 "Als wij ontrouw zijn, blijft Hij getrouw, Hij kan Zichzelf niet verloochenen." 

God van trouw, U veranderd nooit !

ONDERWEG  naar Hem en met Hem