Overgave

In de blog Heiligheid schreef ik over het boek Heiligheid is geen optie, dit is een boek wat me enorm prikkelt en me tot nadenken zet. Toen ik daar mee bezig was kreeg ik van iemand anders het boek Algehele overgave van Andrew Murray. Ik bleek het al in m'n kast te hebben staan, maar het liet me wel weten dat het tijd was om ook dat boek te lezen. God legde ze naast elkaar en dat maakte aardig wat los. Ik ervaar zo dat het voor God alles of niets is. Met iemand die niet bereid is zich volkomen in te zetten en er alles voor te geven is het heel lastig samenwerken. Hij kan alleen werken tot de hoogte waarin ik mijzelf overgeef aan Hem. Daar los van staat de gave die Hij op je leven legt. Het voorbeeld van Petrus dat Andrew aanhaalt raakte me enorm. Petrus had zieken genezen, demonen uitgedreven, en daarna wanneer Petrus vol vuur vanuit zijn vlees reageert dat Jezus niet moet zeggen dat Hij gedood gaat worden, want dat zal niet gebeuren volgens hem, zegt Jezus tegen hem in Mattheus 16:23 : "Ga weg achter Mij, satan ! U bent een struikelblok voor Mij, want u bedenkt niet de dingen van God, maar die van de mensen."

Best heftig. Ons vlees moet in algehele overgave onderworpen zij aan de Heilige Geest. Ons vlees is met Christus gekruisigd, dood. Niet mijn vlees stond met Jezus op uit de dood. In de doop stond ik op in het nieuwe leven met Christus. 1 Korinthe 6:19-20 zegt : "Of weet u niet dat uw lichaam een tempel is van de Heilige Geest, Die in u is en en Die u van God hebt ontvangen, en dat u niet van uzelf bent ? U bent immers duur gekocht. Verheerlijk daarom God in uw lichaam en in uw geest, die van God zijn." Deze woorden gingen mij steeds dieper raken en ik proefde een steeds dieper verlangen om Hem waardig te leven, in volkomen overgave aan Hem, geleid door Zijn Heilige Geest, niet leunend op mijn eigen inzichten of het denken van deze wereld. Afgezonderd, apart gezet voor Hem. Andrew haalt de tempel aan die door Salomo werd gebouwd aan, die was compleet aan de God van Israël toegewijd, alles aan dat gebouw stond symbool voor Die God en Zijn Heiligheid. Er was totaal geen ruimte voor iets of iemand anders op die plaats, alles stond in dienst van God. Zo zijn wij ook een tempel voor God. 

Toen hoorde ik iemand zeggen : Heiligheid kan niet zonder eerlijkheid. Deze uitspraak raakte me enorm. Volkomen eerlijkheid, transparantie van mij naar God toe, maar ook naar mezelf. Eerlijk kijken naar wat er in mijn hart is, eerlijk onder ogen zien wat ik nou werkelijk geloof en me daar waar nodig is bekeren. 

Dit houd mij enorm bezig en ik verlang hierin te ontwikkelen tot eer van God, uit mijzelf kan ik dat niet, maar ik geef Hem toestemming dit in mij uit te werken. Ik kan mijzelf niet veranderen, dat is iets waar ik me meer en meer bewust van word, wat ik wel kan is me uitstrekken naar Hem en Hem toestemming geven Zijn werk in mij te doen. Vorm mij naar Uw beeld Heer, op Uw manier, Uw tijd en de plaatst die U verkiest om te werken. Laat me nooit meer vergeten dat dit leven dat ik leef van U is, dat U het hebt gegeven en tot nu toe in stand hebt gehouden, help mij het te leven tot Uw eer ongeacht de omstandigheden waarin ik terecht kom. 

Het is of U me steeds meer aanmoedigt dag bij dag te leven, en soms is het bij het dagdeel, in het volle vertrouwen dat U bij me bent, van me houdt en voor me zorgt en dat er niets zal gebeuren dat mij van U kan scheiden. Dat ook alles wat ik tegenkom op mijn weg U dat zal laten meewerken te goede. Dat ik mag leren ontspannen te leven omdat ik veilig ben in/bij U.

Ik heb nu bijna 5 jaar geblogd (3 Februari 2018 kwam m'n eerste blog online) over wat God gedaan heeft en doet in mijn leven. Het afgelopen jaar begon ik het lastig te vinden het in woorden te vatten die geen aanstoot zouden geven, die niet veroordeelde. Dit is mijn proces, heel persoonlijk, ik ben er enorm dankbaar voor en wil niet liever dan hierin groeien en ontwikkelen. Ik heb ook de indruk dat ik met de wekelijkse blog zoals het tot nu toe was mag stoppen. Eind september, misschien begin oktober, schreef ik deze blog, denkend dat het mijn laatste zou zijn. Het was voor mij een opluchting dat ik mocht stoppen. 

Maar.........alleen het bovenstaande stuk is gebleven en het onderstaande stuk heb ik herschreven.

Na een maand of twee ging het toch bij me knagen, mede omdat ik 2 reacties kreeg (en ik krijg weinig reactie en vind dat ook helemaal prima, het is ook geen makkelijk, luchtig blogje, wat moet je er op zeggen) waarin werd aangegeven dat mijn blog iets in mensen raakte en dat raakte mij. Is het niet waardevol om de lessen die ik mag leren in mijn eigen proces door te blijven geven, we ontvangen om uit te delen Mattheus 10:8 zegt "U hebt het voor niets ontvangen, geef het voor niets." Ik weet dat dit over de gaven van genezing en demonen uitdrijven gaat, maar ik denk dat het op alle gebieden geld. Je ontvangt van God om door te geven, zo verspreid je Zijn licht.

Het was of God zei : Wat wil jij, wat je ook besluit, Ik zal altijd van je houden. Dit was de 2e keer dat God me zo vroeg wat ik wilde en mij de keus liet. De eerste keer kwam dat enorm binnen, God vroeg aan mij wat ik wilde ??? ik kon daar niet bij. Ik vroeg niet eens aan mezelf wat ik wilde, en blijkbaar was dat nou precies wat Hij wilde dat ik ging doen. Hij heeft mij geschapen met een vrije wil en met een persoonlijke voorkeur. Ook nu raakte het me weer. Zijn liefde zou ik hoe dan ook niet verliezen. Het is best nog wennen om te bedenken wat ik wil. Het was of Hij zei : Je hoeft het niet te doen als opdracht, Ik zoek jou hart, ik verlang naar jou liefde, niet het werk van jou handen, niet naar jou eigen kracht. 

Ik heb een tijdje zitten denken aan 1 keer per maand een blog te plaatsen, maar ik wist ook niet zo goed hoe ik dat dan het beste kon invullen, er gebeurd zo veel en het is zo'n intens proces, hoe ga ik dat vatten  in minder woorden ? Ik weet het nog niet precies. 

Uiteindelijk kies ik er toch voor om inderdaad te stoppen met deze blog, het is goed geweest zo. Schrijven blijf ik zo en zo doen, maar voor nu weer voor mezelf. Er zijn in de afgelopen tijd verschillende keren woorden uitgesproken over een boek, mij klinkt dat als veel te groot voor mij in de oren, maar bij God is iets nooit te groot. Als dat Gods weg is met mij dan zal Hij dat leiden, ik zie nog niet hoe of wat. Maar als ik terug kijk zijn er meer dingen gebeurd die ik nooit had gedacht dat ze zouden gebeuren, neem bijvoorbeeld deze blog. Deze blog is in mijn ogen altijd Zijn blog geweest, en als er een boek komt zal ook dat ook Zijn boek zijn, ik ben van Hem en alles wie ik ben en wat ik doe vloeit daar uit voort, wil ik geven als eer aan Hem. Een ding weet ik zeker I can trust Jesus, dit lied komt de laatste tijd regelmatig in me opborrelen. Waar de weg ook gaat, ik kan Jezus vertrouwen, aan Hem wil ik leven in volledige overgave.

Ik dank degene die hier hebben gelezen voor het lezen, misschien zelfs wel volgen. ook wens ik jullie een mooie jaarwisseling en een bijzonder nieuw jaar met Papa God. Geniet van elkaar en het leven dat God geeft, koester je in Zijn liefde. Ik bid jullie Gods zegen op alle terreinen van je leven toe en een jaar waarin je je liefhebben Vader nog beter mag leren kennen en mag genieten met en van Hem.

ONDERWEG naar Hem en met Hem.

Heiligheid

De blogs van de laatste tijd waren geen luchtige kost, het was voor mij een proces wat soms voelde als ploegen door de modder, zoeken wat God toch bedoelde te zeggen, waar de weg heen ging. En die vraag heb ik Hem vaak gesteld. Op een gegeven moment was het alsof Hij zei : Ik heilig je zodat Ik je meer kan toevertrouwen. Ja ik heb Hem vaak gevraagd mij te reinigen en te heiligen omdat het mijn verlangen is zuiver voor Hem te zijn, Hij is dat waard. Hij die mij kocht met Zijn kostbaar bloed verdient het beste van wie ik ook maar zou kunnen zijn. Maar ik realiseer me ok meer en meer dat ik die beste versie van wie ik zou kunnen zijn absoluut niet kan zijn in eigen kracht. Ik heb Hem nodig dat in mij uit te werken.

Ik was ergens de mogelijkheid tegen gekomen om me aan te melden voor  overdenkingen van Derek Prince, en dat had ik gedaan. Ik kan het onderwijs van deze man die inmiddels juicht voor Gods troon enorm waarderen. Bij één van de overdenkingen die ik las stond een aanbeveling voor zijn boek Heiligheid is geen optie en ik wist dat ik die moest gaan lezen. Het bleek zelfs in mijn kast te staan en ik ben er in begonnen. Eigenlijk kwam het woord "heilig" al regelmatig bij me voorbij. Ik bad : Heer geef mij een diep ontzag voor U, want ik was me bewust van mijn gebrek daarin. En ik bad ook : Heer laat mij maar zien wat Uw heiligheid inhoud, Wie U bent : een Heilig God, wat dat werkelijk betekend en wat dat inhoud voor mij. Ik wil Uw hart kennen. 

Bij God gaan Zijn Liefde en Zijn Heiligheid hand in hand, met dat ik dit schrijf komt het woord "zuiverheid" in me op, zo zuiver dat je jezelf erin kan spiegelen. Dat is Gods doel met Zijn kinderen, dat ze zo zuiver zullen zijn dat Hij in hen weerspiegeld word.  Ook al heb ik het boek nog niet uit wil ik een paar stukjes die me tot zover enorm hebben geraakt hier delen : "Als we Zijn heerlijkheid zien, dan wordt Hij ontzagwekkend, en dit inspireert ons om Hem te prijzen en verheerlijken. Als we Hem prijzen, dan doet Hij wonderen, Wat een prachtige openbaring. Wanneer je Gods heiligheid op waarde schat dan prijs je Hem zoals Hij geprezen moet worden, dan beginnen wonderen te gebeuren. Dat is Gods volgorde." Toen ik dit las bad ik : Dat zou ik willen Heer, want mijn aanbidding is niet wat U recht doet, ik mis daarin iets, het doet U niet de eer aan die U verdient.

Verderop las ik : "Heiligheid is het delen in Gods eigen wezen." Derek zegt : "In het bestuderen van de Bijbel ben ik tot de conclusie gekomen dat het hoogste wat God ons te bieden heeft, de openbaring is van Hemzelf. Maar we moeten voor die openbaring worden klaargemaakt. Veel dingen in ons moeten eerst worden aangepast. Onze prioriteiten moeten misschien veranderen, voordat God Zijn eigen wezen kan laten zien." Deze woorden zegt Derek terwijl hij het boek Job aanhaalt. Eerder zei Derek : "Hij (God) bracht Job naar de plaats waar Hij hem kon confronteren met de openbaring van Hemzelf." Ineens viel bij mij het kwartje : De weg van pijn, confrontatie met mijn eigen houding in het verleden naar mijn ouders, mijn oordeel, ik moet daarvan gezuiverd worden. Mijn hart moet in lijn komen met Zijn hart, wie ben ik te oordelen - vanuit mijn eigen pijn - Ik zie niet het hele plaatje, Hij wel. Het is nodig dat ik mijn rechten opgeef en Hem groot maak. God is mij geen uitleg verschuldigd, ik ben Hem mijn dank, eer, lofprijs en aanbidding verschuldigd. 

Het proces van het vuur opstoken om het (vloeibare) edelmetaal nog meer te verwarmen zodat het vuil boven komt drijven en het eraf kan worden geschept doet zeer, maar het vuil komt los en ik wil niets liever dan dat het vuil uit mij los komt. Het zit op plekken waarvan ik me vaak niet eens bewust ben, maar Degene die mijn leven bewerkt met heel veel Liefde en precisie weet het wel, en Hij weet ook precies hoe Hij het eruit kan krijgen op zo'n manier dat ik erin mee kan werken, want dat is een vereiste. Hij doet niets buiten mijn wil om. In elke moeilijke situatie - en die horen bij het leven - heb ik steeds weer de vrije keus over hoe ik erop ga reageren : ga ik het op mijn manier doen, of ga ik het op Zijn manier doen ? Dat is denk ik wat de Bijbel noemt : je kruis opnemen en Hem volgen wat Jezus zegt in Lucas 9:23 "Hij zei tegen allen : Als iemand achter Mij wil komen, moet hij zichzelf verloochenen, zijn kruis opnemen en Mij volgen." Ik heb besloten dat ik dit leven op Zijn manier wil doen. Hij gaf mij dit leven en ik wil het op Zijn manier leven, uit dankbaarheid, om Hem te eren, maar ook omdat Hij de Enige is die er ten volle uit kan halen wat Hij erin heeft gelegd. En dat is nou juist waar ik steeds nieuwsgieriger naar word, wil ik zien. 

Ik ben enorm dankbaar dat Hij een tipje van de sluier heeft opgelicht en dat ik iets mag zien van waar we heen gaan, van welk doel dit alles dient. Dit geeft me moet, ik ben in de handen van een goede, wijze Vader die absoluut het allerbest met mij voor heeft. Het gaat Hem niet om mijn korte termijn ervaring, het gaat Hem om de lange, het eeuwige termijn. Dit leven hier is maar zo'n klein stukje op de eeuwigheid. Heer leer mij de dingen zien in Uw perspectief, door Uw ogen en Uw hart. 

ONDERWEG naar Hem en met Hem

Zoekend leren (vervolg)

Terwijl ik verder las in het boek De tranen van God dat geschreven is door Joni Eareckson Tada en goede vriend Steven Estes realiseerde ik me dat ik ook op het gebied van leren omgaan met lijden, maar vooral in hoe daarin te reageren op mensen die lijden enorm zoekend aan het leren ben. Omdat ik van jong kind af aan ergens mijn gevoel op slot had gezet omdat het te pijn deed kon ik flink tactloos en bot uit de hoek komen. Nadat God mij met Pasen 2016 heel bijzonder had aangeraakt stond het als een paal boven water dat Jezus het enige antwoord is op alles waar je in je leven tegenaan loopt. En hoewel dat een waarheid is als een koe in mijn ogen, het maakt een groot verschil hoe je het brengt naar een mens in nood. Ook daar vestigde God mijn aandacht op door dit boek. Joni zegt het heel mooi : "God vindt het belangrijker mij te vormen naar het beeld van zijn Zoon dan mij een gemakkelijk en comfortabel leventje te geven. God is meer geïnteresseerd in mijn innerlijke kwaliteit dan in mijn uiterlijke omstandigheden. Hij wil mijn geloof verdiepen, mijn hart nederiger maken, mijn gedachten reinigen, mijn karakter versterken, enzovoort. Geen slecht antwoord, maar niet altijd het beste antwoord. Soms zijn goede antwoorden niet toereikend." Dit stukje raakte me diep.

Het bracht me bij herinneringen uit mijn jeugd, waar Gods Woord werd geciteerd in bepaalde situaties, maar waar ik niets mee kon. Je kan met ware woorden mensen verwonden. 1 Korinthe 13 zegt een aantal keer : Als ik de liefde niet had..... Zonder liefde/Liefde, is waarheid, zelfs de Waarheid en pijnlijk wapen, en ik heb die fout heel erg vaak gemaakt. Daar kan ik excuses voor aanvoeren als : ik heb dat zelf ook niet meegekregen, en wat je niet hebt geleerd kan je ook niet doorgeven, maar het blijft heel pijnlijk en dat raakt me nu. 

Joni ging verder : Antwoorden, hoe goed ze ook zijn, vormen niet de ultieme oplossing voor het probleem van het lijden. Gelouterd geloof is nooit een doel op zichzelf, het bereikt het hoogtepunt in God. Ons karakter wordt niet sterker gemaakt omwille van het karakter zelf , maar omwille van God. Levende hoop is vuriger omdat deze op de Heer gericht is. Als we dit vergeten, wordt ons geloof aangetast en ons karakter verzwakt en valt onze hoop in duigen." En dan haalt Joni 2 Petrus 1:8 aan "Want als deze dingen bij u aanwezig zijn en toenemen, zullen ze u niet doelloos en onvruchtbaar laten wat de kennis van onze Heere Jezus Christus betreft." Het laatste zinnetje wat ik dik gedrukt heb benadrukte zij, het gaat allemaal om het beter leren kennen van de Here Jezus. En dan moet ik weer denken aan de blog Andere waarden waarin ik het voorbeeld aanhaal wat Joni aanhaalt van Michelangelo Buonarri. 

Ik werd op een ochtend vroeg wakker en er was een vraag in mij, en ik weet dat dat God's vraag aan mij was : Mag Ik het doen op Mijn manier ? En tegelijk was daar een zin uit het lied Thank You Jesus for the blood, een lied waar ik echt weken mee wakker ben geworden, soms dagen achter elkaar met dezelfde zin, soms weer een andere. De ochtend was het de zin : There is nothing stronger then the wonder working power of the blood (er is niets sterker dan het wonder werkende bloed) God heeft al in verschillende periodes mijn aandacht op Zijn bloed gevestigd. Durfde ik mijn agenda op te geven, durf ik mijn verwachtingen los te laten. Psalm 51:12-13 is mijn gebed "Schep in mij een rein hart, o God, en vernieuw in mijn binnenste een standvastige geest. Verwerp mij niet van voor Uw aangezicht en neem Uw Heilige Geest niet van mij weg."

Op een gegeven moment was het of Hij vroeg : wil je je verwachtingen loslaten. Toen deed ik het zus, die andere keer deed ik het zo, de volgende keer, mag ik het dan doen op Mijn manier, Mijn tijd, Mijn plaats, ook als dat niet de manier is die jij verwacht of gelijk herkend als Mijn hand ? Daar heb ik een poosje mee geworsteld, want als mens weet ik graag wat ik kan verwachten. Maar Hij hielp me los te laten, te vertrouwen, ik mocht struikelen en weer opstaan, leren, en dat doe ik nog steeds. En zo mag ik ook leren omgaan met mensen, vriendschappen, met het reageren op lijden dat anderen met me delen of dat ik zelf zie bij anderen of bij mezelf.  De (Engelstalige) Viering van het leven van Beni Johnson heeft enorme indruk op mij gemaakt. Er werd verteld dat toen Beni ziek en in enorme pijn was God tegen haar heeft gezegd : Just love Me, heb me gewoon lief. Dat is Gods Vaderhart, heb Mij gewoon lief, om Wie Ik ben. Ik zorg voor jou, vertrouw Mij, geloof Mij, stel je hoop alleen op Mij. 

Dan kom ik weer bij wat God tegen Mij heeft gezegd : Kijk naar Mijn ogen, niet naar Mijn handen, ik schreef daarover in de blog Zien wat het word. Ogen weerspiegelen de ziel, het hart. God wil niets liever dat we Zijn hart kennen, Hem liefhebben om Wie Hij is. Heer U bent bij mij in de zoektocht, en ik mag leren, leer en onderwijs mij alstublieft.

ONDERWEG naar Hem en met Hem

Zoekend leren

De lessen die God mij heeft geleert in de afgelopen periode en waar ik verschillende blogs (Liefdevolle Heelmeester, Andere waarden, Andere waarden (vervolg))  over heb geschreven, over Hem danken voor alles, ook voor de menselijk bijna onverteerbare dingen kunnen bij mensen zeer gemengde gevoelens oproepen. Ik snap dat, ik heb die ook gehad, maar steeds druppelde mijn liefdevolle Vader druppeltjes van Zijn Waarheid voor mij in mijn hart. Ik wil echt benadrukken dat het mijn persoonlijke proces is en dat kan en mag je denk ik dan ook niet op een ander drukken en dat is ook zeker niet wat ik wil doen.

Op een gegeven moment had ik het idee dat er even wat adempauze kwam om alles te laten bezinken. Ik kwam bij een boek wat alweer een tijdje onderop de stapel lag : Goliath de baas van Max Lucado, en eigenlijk was ik blij dat het even wat luchtiger werd. Maar dan lees ik dat satans primaire doel is ons van onze vreugde te beroven en ineens gaat er bij mij een licht op. Als je je vreugde verliest ligt moedeloosheid op de loer, dan ben je geneigd om op te geven en ga je niet meer vooruit. Stilstand is achteruitgang. Je wandelt niet meer in je bestemming, je dreigt weg te drijven bij God vandaan omdat je op de omstandigheden gaat zien, en dan heeft satan je precies waar hij je hebben wil. Ineens zag ik waarom God zegt : Wil je mij danken voor.....al die enorme moeilijke dingen. Dankbaarheid zet vreugde vrij. Als je dankbaar bent kies je voor vertrouwen dat Hij alles in Zijn machtige hand heeft en dat het Hem niet uit de hand loopt en dat Hij alles doet meewerken ten goede. Of zoals ik het later ergens las : Vreugde is meer dan een gevoel, het is volkomen tevredenheid in God ongeacht je omstandigheden.

Het is pas klaar als Hij zegt dat het klaar is. Papa weet wat Hij doet en Papa weet hoe het moet. Ik heb Hem het roer van mijn leven in handen gegeven, Hij mag bepalen wat Hij aanraakt, of ik me er bewust van ben of dat het iets is wat verborgen zit in het duister omdat ik er geen raad mee weet. Hij mag het aanraken waar, wanneer en hoe Hij wil, en dat geeft nogal eens wat verassingen die ik niet aan zag komen zoals nu ook weer. Het is of ik langzaam af en toe inkijkjes krijg van waar het heengaat en dat geeft me vreugde : mijn liefdevolle Vader is zo te vertrouwen ! Al een tijd geleden zei God tegen me : Kijk naar m'n ogen, niet naar mijn handen, ik schreef daarover in de blog Zien wat het word. Als je vertrouwd dan stel je geen vragen, dan geloof je dat het allemaal goed komt, dat degene/Degene die de zaken regelt alles onder controle heeft. 

Ik begon me af te vragen : vertrouw ik God echt ? Als ik Hem echt vertrouw, waarom is er dan nog zorg over mijn benen, en twijfel ik zo of ik het wel goed doe door ervoor te kiezen me hierin alleen door Zijn Geest te laten leiden ? Wat je gelooft, heeft invloed op hoe je bid. Ik weet dat God mij geroepen heeft voor gebed en ik kreeg steeds meer iets van : dan wil ik ook dat mijn gebeden naar Zijn wil zijn, dat het gebeden zijn die uit Zijn hart komen. Ineens viel het me op dat God me al bezig was te brengen naar boeken over gebed, en ik kwam ineens een artikel tegen bij Zij lacht over voorbidder Corrie ten Boom, ze vertelt daarin hoe Betsie haar zus hardop bid terwijl ze voor een bunker staan midden in een concentratiekamp en ze verwachten gedood te zullen worden. Als ik daaraan denk zou ik op die plaats waarschijnlijk al in tranen zijn uitgebarsten bij het eerste woord dat ik zou willen bidden, als ik het zou willen weet ik niet of ik het zou kunnen. Mijn emo's kunnen soms zo hoog zitten als ik hardop wil bidden, ook al heb ik daar nu iets minder moeite mee, soms vind ik het nog lastig. 

Ik begon te lezen in boeken als Bidden door de kracht van de Heilige Geest en De vrolijke voorbidder, wat ik daarin las was dat bidden gaat om Hem groot maken, Zijn hart zoeken en dat uitbidden, stil zijn en vragen wat Hij je door Heilige Geest in gedachten wil brengen of wil laten zien waar je voor mag bidden, waar je mee mag instemmen. Laat je eigen agenda, je eigen verlanglijstje thuis. Dit was best confronterend want ik moet eerlijk bekennen dat mijn eigen noden toch regelmatig over mijn lippen komen in gebed. Ja ik kies ervoor Hem te danken, maar ondertussen wil ik heel graag dat Hij het voor me oplost omdat het me soms beangstigd. Dat is geen volkomen tevredenheid, vertrouwen dat bij Hem niets uit de hand loopt. Dat is best een worsteling voor me, want ik wil het op Zijn manier doen. 

Corrie ten Boom zei : Zelf als wij door ons gebed geen verschil zien ontslaat het ons niet van onze opdracht om te bidden. Tot nu toe heb ik die opdracht van God om te bidden als wat ongemakkelijk ervaren, maar het laat me ook niet los, Hij bracht me zelfs in een gebedsgroep. En eigenlijk weet ik pas sinds kort dat dat ik daar ook echt op m'n plaats ben, dat heeft bijna een jaar geduurd, een jaar waarin ik regelmatig dacht : ik zit God hier alleen maar in de weg, wat doe ik hier. Ook al weet ik nu dat ik daar op mijn plaats ben betekent niet dat het nu gesneden koek is. Ik heb eerder het idee dat de reis nu pas gaat beginnen. Bidden is God zoeken, Amos 5:4 raakt mij dan ook "Want zo zegt de Heere tegen het huis Israël : Zoek Mij en leef !" Dit geld niet alleen voor het fysieke volk Israël, maar voor alle gelovigen in Jezus Christus, door het geloof in Jezus zijn we geënt op het volk Israël. Er is maar één manier om te leven, dat is door God te zoeken, Hem zoeken op Zijn manier, met een zuiver hart, los van je eigen agenda. je kan God niet voor ons karretje spannen. Heer help me mijn agenda los te laten en U te vertrouwen ongeacht de omstandigheden.

Dank U wel Vader dat U mij de ruimte geeft om te zoeken, dat ik mag leren, mag struikelen en weer mag opstaan. U vind het fijn als ik U zoek want U wilt niets liever dan dat ik leef.

ONDERWEG naar Hem en met Hem