Alles of niks

Er word me steeds duidelijker dat het er in het leven op aan komt waar je voor kiest, Ik denk dat God wil dat we kleur bekennen.

Alles of niks, zwart of wit, wij mensen vinden dat vaak wat te radicaal, er ligt een heel gebied tussen naar ons idee, we hebben het liever wat genuanceerder.
Maar doet God aan nuance ?

"Als je niet vóór Mij bent, ben je tégen Mij" (Mattheus 12:30)

"Het is net als met vruchten: aan een doornplant zul je geen druiven vinden en aan een distel geen vijgen. Aan een goede boom groeien goede vruchten, maar aan een slechte boom groeien slechte vruchten. Aan een goede goede boom kunnen geen slechte vruchten groeien, en aan een slechte boom kunnen geen goede vruchten groeien." (Mattheus 7:16-18) 

Je bent of het één of het ander, een tussen weg is er niet, je kan niet God dienen en ook nog je eigen zin doen. 

In Kolossenzen 1:13 staat "Hij heeft ons gered uit de macht van de duisternis. En heeft ons overgeplaatst in het Koninkrijk van zijn Zoon, van wie Hij heel veel houdt."

We zijn uit de ene macht overgeplaatst in de een ander macht, dat kan niet onopgemerkt blijven. 
Vruchten aan een boom zijn zichtbaar, en zolang ze aan die boom hangen groeien ze van een klein bloemetje (bloesem) uit tot een mooie volgroeide rijpe vrucht.

Gelukkig hoeven we dit proces niet op eigen kracht te doen, Hij wil dat proces in ons uitwerken, Hij maakt dat we groeien, vol zijn van Hem. 
Het enige wat wij hoeven te doen is in Hem blijven, maar eigenlijk is ook dat Zijn werk.
Paulus zegt tegen de gelovigen in Filippenzen 2:13: "God is in jullie een goed werk begonnen. En ik weet zeker dat Hij dat werk ook zal afmaken. Hij zal met jullie bezig blijven, totdat Jezus Christus terugkomt." 

Het is Gods werk dus, wat Hij begonnen is laat Hij niet meer los, zelfs David zong dat al in Psalm 138:8 "De HEERE zal Zijn werk voor mij voltooien, Uw goedertierenheid, HEERE, is voor eeuwig; laat de werken van Uw handen niet los."

In onze westerse maatschappij gaan we af op wat we zien, we houden weinig rekening met de onzichtbare wereld, terwijl díe wereld nu juist zo reëel is, veel reëler dan de zichtbare wereld.

Als je er voor kiest in die geestelijke wereld te leven, staan je voeten nog wel op deze aardse grond maar ben een raam waardoor de geestelijke wereld zichtbaar is. 
"Wel in deze wereld maar niet van deze wereld" zegt Jezus zelf in Johannes 17:14-26 

Eigenlijk is ieder mens een raam waardoor een geestelijke wereld zichtbaar word, als je niet hebt gekozen voor Gods wereld ben je automatisch een raam van die andere wereld, de wereld waar Satan de septer zwaait. 
In onze wereld denken we zelf de zeggenschap te hebben over ons eigen leven maar dat is een leugen, je bent onder de invloed van het duister of van het Licht, er is geen grijs gebied wat zelfbeschikking heet.

"Kiest dan heden, wie gij dienen zult." (Jozua 24:15)

De keus is aan ons. 
Ik weet wie ik kies: Jezus.
Ook als dat betekent dat ik in deze wereld misschien een beetje vreemd lijk omdat ik niet mee draai in de malle molen.


ONDERWEG naar Hem en met Hem.

Genade is liefde

Al een aardig tijdje ben ik aan het herkauwen op het begrip genade, wat is dat nou eigenlijk, hoe werkt het ? 
Het is zo moeilijk te vatten voor mij.

In het Nederlands hebben we daar alleen ons woord genade voor, maar in het Engels zijn daar twee woorden voor : mercy (iets wat je niet krijgt terwijl je het wel verdient, straf voor gemaakte fouten)  en grace (je krijgt iets wat je niet hebt verdiend, vergeving, bevrijding bescherming) 

Zelf vind ik die twee verschillende benaderingen heel mooi, je krijgt niet wat je eigenlijk verdiend, maar je krijgt iets wat je helemaal niet verdiend. Waar je totaal geen recht op hebt als mens.
Je krijgt het omdat God zo ontzettend veel van je hield (Hij kon niet anders want Hij is liefde) dat Hij Zijn enige Zoon : Jezus, voor je naar de aarde stuurde met een opdracht, om te sterven in jou plaats, en Jezus was bereid om die weg te gaan en die opdracht uit te voeren, uit liefde om ons door Zijn dood weer met God te verzoenen.
Liefde, niet alleen in woord maar vooral in daden. 

Ik had al een hele tijd een (dag)boek van Willem de Vink op de plank staan en ik ben het als studieboek gaan gebruiken, ik ben de teksten gaan uitschrijven omdat ze op die manier veel beter bij me binnen komen en beter blijven hangen, en ben het van plan helemaal door gaan werken, ik ben nu op de helft en ik begin me zo te verbazen over Zijn enorme bijzondere gave, want dat is wat genade is.
Het is een cadeau van de Vader aan ons, uit liefde.

Toen kwam ik op de site van de Bijbelse Cultuur Stichting een  uitleg tegen over genade (als je op het woord genade klikt kom je op die link) die me raakte. 
Het is gerelateerd aan een gebaar van vriendelijkheid, genegenheid, vol aandacht en zorgzaamheid.

Genade is inherent aan liefde zegt Willem in zijn boek en dat raakte me, want liefde is toch echt nog wel een dingetje voor mij, liefde moet je leren ontvangen, liefde leer je pas echt kennen als je erop vertrouwd. 
Voor mij een enorme uitdaging, of zoals hij het zegt : een geweldig rijk avontuur, het is een weg die je aflegt, een proces waarin je Zijn liefde meer en meer leert kennen naarmate je Hem meer en meer gaat vertrouwen. 

In het leren kennen van Zijn liefde ontdek je ook die enorme genade, je kan alleen genade krijgen vanuit liefde, het is niet los verkrijgbaar.

Het kost me wat om dit echt heel diep binnen te laten komen, ik kan het niet bevatten, voel me onwaardig, ik heb het niet verdiend voor m'n gevoel. 
Zo vaak betrap ik mezelf nog op oordeel, vind ik dat ik het niet goed genoeg heb gedaan, gefaald heb.
Maar Romeinen 8:1 kan gewoon niet duidelijker zijn

"Dus wie in Christus Jezus zijn, worden niet meer veroordeeld"

Dan hoef of kan ik beter zeggen, dan mag ik mezelf ook niet meer veroordelen, dan zou ik dat niet eens meer moeten willen doen.

Het cadeau is er, het is gekocht en betaald, het word me aangeboden door doorboorde handen en daarboven ogen vol liefde en verwachting die me aankijken, waar ik de vraag in zie : pakt ze het aan ?

Pak ik het aan ?
Durf ik dat ?
Zeg ik "Dank U wel"
Ga ik het uitpakken ?
Ga ik ontdekken wat erin zit ?

De Gever wil zo graag dat ik het aanpak, Hij wil het me zo graag geven, Hij weet hoe hart ik het nodig heb, en Hij gunt het me zo dat ik ten volle zal begrijpen wat het betekend, wat het inhoud. 
Ik denk dat ik bezig ben met uitpakken, ontdekken, maar ik kan nog steeds niet geloven dat het voor mij is.

Waarschijnlijk zal ik nog heel lang in dit proces zitten om deze twee dingen : genade en liefde te leren omarmen, en dat mag, want ook dat is genade.


ONDERWEG naar Hem en met Hem.

Woorden van Gods liefde.

God is liefde, Zijn woorden zijn vol liefde, in Zijn liefde zijn we veilig en beschut tegen alles wat ons aanvliegt.

Op een Facebook site genaamd Woorden van Gods liefde vond ik het volgende stukje wat heel erg bij mij binnen kwam: 

Rust op Mijn schouders,

jij bent geborgen

in Mijn liefde,

jij bent gedragen

door Mijn kracht.

Ik heb je lief,

Mijn liefde voor jou is zo groot,

Ik ben machtig en sterk

en Ik geef je Mijn krachtige hulp

wanneer jij het moeilijk hebt.

Mijn liefde tilt jou op

zodat jij kunt zien wat Ik zie

Ik toon je Mijn vergezichten,

al Mijn zegeningen die voor jou klaarliggen in de hemel

en die Ik met jou wil delen,

zodat jij niets tekort komt.

Mijn liefde voor jou

is onbegrensd, onvoorwaardelijk en oneindig

Ik laat jou genieten van wie Ik ben,

en Ik omring jou met Mijn zorgzame en genezende liefde.

Ik geniet ervan als je Mij noemt bij Mijn naam:

Ik ben jouw Abba Vader, 

Jij bent Mijn liefste kind !

(Ps.23:1, 50:15, Rom.8:15, Gal.4:6, Ef.1:3, Hebr.13:6, 1 Joh.3:1)

Deze woorden zijn niet zomaar een positieve pep-talk, ze zijn gebaseerd op Gods woord, Gods woord vol liefde, liefde voor mij als ik me zo klein en onwaardig voel en worstel met mezelf.

Gods woord dat tot mij (ons allemaal) spreekt, niet een briefje uit de hemel maar een heel boek vol woorden !
Woorden vol liefde die tot je hart spreken in de situatie waar je in zit, wat voor situatie dan ook. 

Hij overziet Zijn grote plan, ik en jij kijken tegen de achterkant van het borduurwerk aan zei Corrie ten Boom, Zijn plan voor ons is dat we leven in Zijn bestemming, dat we zullen zijn zoals we gemaakt zijn door Hem, en dat is zo'n groot verschil met hoe ik mezelf vaak zie.

In Zijn liefde wil Hij mij leren om door Zijn ogen te kijken naar de mens die ik zie als ik in de spiegel kijk.

Dit stukje las ik op een ochtend dat ik het moeilijk had met wat er voor die dag voor me te doen lag, dat oude angst me aanvloog.

Dan kan ik alleen maar de Naam van mijn Vader fluisterend bidden, meer woorden kan ik dan niet vinden, maar die Naam zegt alles wat ik nodig heb : Jezus.

Ik vind het zo bijzonder hoe Papa me kent en laat weten dat Hij weet wat er in me omgaat en me bemoedigd en aanmoedigt door me te laten weten dat ik er niet alleen voor sta, maar dat Hij weetb waar ik ook doorheen ga er altijd bij is.

ONDERWEG naar Hem en met Hem.

Kavana

De Bijbel is een boek dat me heel erg dierbaar is geworden de laatste jaren, maar er zijn vaak dingen die ik niet helemaal begrijp vanuit het westerse denken waar ik mee opgegroeid ben.

De Bijbel speelde in een hele andere tijd en cultuur, Jezus was een Jood en was bekend met de Joodse gewoonten en gebruiken, van daaruit leefde en leerde Hij.

Toen ik dus dit boek van Lois Tverberg en Ann  Spangler tegen kwam en begreep dat deze de Bijbel in de tijd van Jezus zetten, en er daardoor een heel ander licht op Zijn uitspraken en de Bijbel geven werd ik heel nieuwsgierig en wilde ik het heel graag lezen.

 In het boek "Zittend aan de voeten van Rabbi Jezus" werd ik enorm geraakte door de uitleg van het woord "kavana"
Nee het is geen woord dat in de Bijbel staat maar het beschrijft de levenshouding van gelovige Joden, ook Jezus had deze houding.

In het boek halen ze de Joodse theoloog en schrijver Abraham Herchel aan die het woord kavana als actieve aandacht voor God, de grote dankbaarheid voor het feit dat je in Zijn nabijheid mag zijn  verwoord. 

Hier in het westen hebben we God losgekoppeld van ons dagelijkse leven, God is ver weg in de hemel.
Maar God is met een ouderwets woord alomtegenwoordig, wij zijn constant overal in Gods nabijheid.
Toe ik dat las was het eigenlijk ook wel heel logisch, Hij woont door Zijn Geest in ons, natuurlijk is Hij altijd overal bij.

Oeps, daar gedraag ik me niet altijd naar als ik heel eerlijk ben.
Toch is het ook niets iets om bang van te worden, want deze God is één en al liefde, goedheid, trouw, genade.
Die God verdiend al onze dank en eer !

In Jezus' tijd en ook nu nog spreken Joden zegenspreuken uit, ze danken God voor alles, daardoor komen ook teksten als "Dankt aldoor God de Vader voor alles, door onze Heer Jezus Christus" uit Efeze 5:20 en "En alles wat jullie zeggen en doen, moeten jullie doen namens de Heer Jezus. Dank ook God de Vader door Hem" uit Kolossenzen 3:17 en "Bid zonder ophouden. Dankt God altijd, wát er ook gebeurt. Want dat is wat God van jullie wil nu jullie bij Jezus Christus horen" uit 1 Tessalonicenzen 5:17-18 in een ander licht.
Het was geen vraag om het onmogelijke, God danken voor alles en in allerlei omstandigheden was gewoon onder gelovige Joden en de discipelen riepen ook heidenen die in Jezus gingen geloven op dit te doen voor hun was het niet iets wat ze hun leven lang al hadden mee gekregen, wij ook niet.

Daarnaast heeft het ook een enorme invloed op hoe je in je leven staat. 
Een dankbare levenshouding veranderd je kijk op het leven, maakt je positiever. 

Toen ik me dit realiseerde moest ik terug denken aan een ander boek van Ann Voskamp wat ik een tijdje terug las, de titel zegt al genoeg "Duizendmaal dank" Zij beschrijft daarin hoe ze had geleerd om God heel bewust voor alles tot in de kleine dingen te danken en hoe dat haar leven heeft veranderd.  

Efeze 4:23 zegt "Maar nu kunnen jullie je leven veranderen door een nieuwe manier van denken"

Na het boek van Ann gelezen te hebben heb ik een tijdje heel bewust me op dankbaarheid gericht maar door de tijd heen ebt het dan toch weer weg. Je bedenkt het je nog wel eens zo nu en dan maar het is niet in je leven verweven.


Volgens de Rabbi's zijn er vier activiteiten die we met kavana moeten doen :
* Gebed
* Bestuderen van de Schrift
* Daden van vriendelijkheid en liefde
* Ons dagelijks werk
Het is dus een levenshouding die in alles wat je doet door zou moeten vloeien.

Een mooie les die me zeker aan het denken heeft gezet.
Wat staan er mooie en wijze lessen in Gods woord, alleen door ons westerse (filosofisch gerichte) denken zien we ze niet zo duidelijk meer.

Ik ervaar het als een verrijking om door het lezen van dit boek meer te leren over de context van de tijd van de Bijbel, gelukkig heb ik nog een paar boeken van deze schrijfster staan dus ik kan nog even vooruit, heerlijk genieten, ik kom deze zomer zo wel door.

Dank U wel voor mensen die deze prachtige boeken maken waar ik weer zoveel van kan leren.
Dank U wel dat ik deze boeken heb ontdekt en ze kon kopen.
Dank U wel dat mijn ogen deze boeken kunnen lezen.
Dank U wel dat mijn handen in staat zijn om het boek vast te houden.
Dank U wel ......
Of zoals een Jood het zou zeggen : Gezegend is Hij.....

Het doet me ook nog denken aan Filippenzen 4:8 zegt "En broeders en zusters, richt je gedachten op alles wat waar, eerlijk, heilig, mooi en goed is"

Inderdaad er zijn duizenden redenen waarvoor ik Hem elke dag kan groot maken.

Misschien klinkt het overdreven maar ik word er wel heel blij van om me te realiseren dat ik altijd in Zijn aanwezigheid mag zijn, dat maakt dankbaar.


ONDERWEG naar Hem en met Hem.

Maandagmorgen

De maandagochtenden zijn me dierbaar geworden.

Een tijdje geleden vertelde ik in deze blog dat God mij een vriendin heeft gegeven, een vriendschap waar ik heel blij mee ben en waar ik ook veel van leer, we maken mooie dingen mee.

Sinds een tijdje gebruiken we onze ochtenden om samen Bijbelstudie te doen omdat we beide naar verlangen naar meer van Hem te leren.

We kiezen ervoor om ieder keer gewoon te zien hoever we komen en zo doen we rustig 2 tot 3 weken over een hoofdstukje, de gesprekken gaan meestal heel erg diep en dan vind ik het heerlijk om daarna even m'n hoofd leeg te lopen in een flinke omweg van een uur of anderhalf terug naar huis.

Eigenlijk loop ik dan nog na te kauwen op onze studie en ons gesprek en vraag ik God het bij me te laten zakken wat er diep in mijn hart moet zakken, en me te helpen zien wat Hij tegen me wil zeggen.

Op een van die wandelingen na een ochtend waarin we het hadden gehad over puzzelstukjes die in elkaar vallen en over God hand kreeg die wandeling een mooi vervolg.

Gods hand die naar ons uitgestoken is om ons te geven.

Maar soms pakken we die hand vast (dat is heel wat anders dan je hand in Zijn hand leggen om je te laten leiden) om zelf grip op die hand te hebben omdat we bang zijn voor wat die hand gaat doen.

Ontvangen doe je met open handen, en al lopend moest ik denken aan "loslaten" een onderwerp waar God ook mee bezig is met mij en waar ik laatst een hele mooie preek over hoorde n.a.v. Lucas 14:33  "Zo kunnen jullie dus alleen mijn leerlingen zijn als jullie alles wat jullie hebben kunnen loslaten." 

Het loslaten van je wil, jou controle over de dingen, loslaten.......het kan van alles zijn wat je moet loslaten, wat je mag leren overlaten aan die goede, veilige Vaderhanden.

En toen kwam er een oud lied in mij op, een lied wat al op verschillende momenten in mijn leven een speciale betekenis voor me had. 

Wat kwam die tekst weer opnieuw binnen en ik bad: Heer wat er ook gebeurd, ik wil U vertrouwen, ik wil loslaten en het overlaten aan U want U weet wat het beste is voor mij (deze situatie), ik wil niet zelf beslissen, ik wil Uw hand niet sturen, ik wil loslaten en mijn handen open doen om te ontvangen wat U voor mij (deze situatie) hebt.

Wat de toekomst brengen moge, mij geleidt des Heren hand

moedig sla ik dus de ogen naar het onbekende land

Leer mij volgen zonder vragen: Vader wat Gij doet is goed

Leer mij slechts het heden dragen met een rustig kalme moed.

Heer, ik wil uw liefde loven, al begrijpt mijn ziel U niet

Zalig hij die durft geloven, ook wanneer het oog niet ziet.

Schijnen mij uw wegen duister, zie ik vraag U niet : waarom ?

Eenmaal zie ik al uw luister als ik in de hemel kom.

Laat mij niet mijn lot beslissen: zo ik mocht, ik durfde niet.

Ach hoe zou ik mij vergissen, als Gij mij de keuze liet.

Wil mij als een kind behand'len dat alleen de weg niet vindt

neem mijn hand in uwe handen en geleid mij als een kind.

Waar de weg mij brengen moge, aan des Vaders trouwe hand,

loop ik met gesloten ogen naar het onbekende land.

Wat voel ik me dan geliefd, gezien, gezegend als ik zo met mijn Vader door de polder mag wandelen.

ONDERWEG naar Hem en met Hem.

Het leven van de geliefde

Henri Nouwen was een hele bijzonder man, een katholieke priester die in 1992 in de Crystal Cathedral 3 preken hield over het thema "U bent geliefd"  

Ik weet niet meer of ik die preken toen heb gezien maar in die tijd keer ik ook al  regelmatig "Hour of Power" dus het zou best kunnen, maar bijna ieder jaar komen ze in de zomer periode van "Hour of Power" weer voorbij omdat ze zo enorm inspirerend zijn en zo de vinger leggen op een plek die bij heel veel mensen pijn doet: ons zelfbeeld.

Omdat ze zoveel voor mij betekend hebben en ze me nog steeds raken wil ik ze delen.

Ik ben niet wat ik doe

Ik ben niet wat ik heb

Ik ben niet wat mensen van me zeggen

Ik ben Gods geliefde kind

Dat is wie ik ben

Niemand kan dat van me afnemen

Ik hoef me geen zorgen te maken

Ik hoef me niet te haasten

Ik kan Jezus vertrouwen

en Zijn liefde

met de wereld delen

ONDERWEG naar Hem en met Hem

In U weet ik wie ik ben

Ik vind het zo bijzonder om te leven met mij Hemelse Vader, dat leven is nooit saai, de hele dag sta ik met Hem in contact, Hij heeft altijd tijd en aandacht voor me.
We hebben een constante open verbinding, iemand heb ik eens horen zeggen dat Gods Wifi nooit stoort.
Als ik het idee heb dat de verbinding verstoord (en dat gebeurd regelmatig) is komt die storing van mijn kant, nooit van de Zijne !

Een van de manieren waarop Vader tegen mij spreekt is door zinnen uit liederen. Een van die zinnen die voor langere tijd steeds weer bij mij terug kwam was "In U weet ik wie ik ben", dan ga ik dus zoeken en bleek het een Nederlandse vertaling van een lied van Hillsong 

Vader wil heel graag dat ik doordrongen ben van wie ik ben : Zijn geliefde kind, Zijn geliefde dochter. Hij wil dat ik er ook van doordrongen ben dat Hij altijd bij mij is. Psalm 139 zegt het zo mooi dat Hij overal is waar ik ben, dat Hij weet wat ik denk nog voor ik het zeg, overal houd Hij mij vast en lijd Hij mij.

Ik vind het zo mooi hoe Hij regelmatig puzzelstukjes in elkaar laat vallen en weer een stukje zichtbaar word, een les die Hij wilde dat ik leerde. Hij is zo liefdevol bij elk detail van ons leven betrokken.   
Door die open verbinding is er communicatie mogelijk, maar hoe en waar heb je het dan de hele dag over en hoe breng je dat ? 
Ik kan ook enorm genieten van de stiltes, gewoon weten dat Hij er is geeft al zo'n vrede in mijn hart.

In het boekje "Afslag naar echt gebed" van Andrew Wommack las ik de vergelijking tussen de relatie tussen een aardse vader en zijn kind en onze Hemelse Vader en ons, Zijn kinderen. 
Als we bidden kun je de neiging hebben je eerst uit te putten in verontschuldigingen omdat je gefaald hebt en tekort bent geschoten, hoe zou je reageren als je kind steeds zo naar jou toe kwam ? Hij schreef "Onze Vader houd er niet van dat Zijn kinderen op die manier bij Hem komen. Als jij je zo ellendig voelt, prijs Hem dan voor het feit dat Hij zoveel houdt van zo'n ellendig mens als jij ! In plaats van je te richten op jouw onwaardigheden, dank je Hem voor Zijn goedheid."

De eerste zin uit het "Onze Vader" : "Onze Vader die in de hemelen zijt, Uw Naam worde geheiligd" Voor je ook maar begint met vragen is het belangrijk dat we Hem eerst groot maken en danken om Wie Hij is, we Hem alle eer geven die Hem toekomt. 
1 Thesselonisenzen 5:16-18 zegt "Wees altijd blij. Bid zonder ophouden. Dank God altijd, wat er ook gebeurt. Want dat is wat God van jullie wil nu jullie bij Jezus Christus horen."
Het maakt dus niet uit in wat voor omstandigheden je bent en waarom : Dank God .

Dat is een opdracht !

In Openbaringen lezen we keer op keer dat de engelen om Gods troon Hem lof en eer brengen, omdat Hij het waard is. Hij is het Lam van God dat de zonden van de wereld op zich nam, iets wat niemand ooit kon doen. Verdient Hij daarom niet al onze eer ?

Dat zet mij aan het denken, want van nature heb ik nog wel eens de neiging om als een jengelend kind bij Hem te komen, en laten we eerlijk zijn, een jengelend kind ben je op een gegeven moment zat, ik wel tenminste. 
God raakt ons niet zat, maar het maakt wel dat ik ben gaan na denken over hoe ik naar mijn Vader toe ga. 

Ik weet wie ik ben, maar bovenal weet ik wie Hij is, een liefdevolle, goede, genadige Vader die mij nooit een steen voor een brood zal geven (Lucas 11:11) Hij weet wat Hij mij belooft heeft en Hij houd Zijn beloftes altijd !  Het is aan mij Hem te vertrouwen dat Hij het zal geven op het juiste moment, als ik er aan toe ben, want Zijn timing is altijd perfect. 

Wat een mooie weg mag ik afleggen samen met mijn Papa.


ONDERWEG naar Hem en met Hem.