Mijn vorige blog heette "Hij bied aan" naar aanleiding van een uitspraak van Henk Binnendijk. Op een keer haakte deze uitspraak in m'n ziel en heeft me niet meer los gelaten. De wetenschap dat God niks van mij vraagt, dat niets wat ik doe of laat iets kan veranderen aan de enorme diepe liefde die Jezus voor mijn heeft heeft mij dit afgelopen jaar diep geraakt, dat heb ik echt mogen ontvangen.
Ontvangen was mijn woord voor 2019, aan het begin van dit jaar kon ik niet bevroeden wat Hij dan voor mij zou hebben.
Ik heb zoveel mogen ontvangen dit jaar uit Zijn hand dat het me ook nu ik deze blog schrijf weer ontroerd. Nee het was geen geld, goederen of andere zichtbare mooie dingen, het is onzichtbaar voor het menselijk oog. Ik heb ontvangen in mijn hart. Als ik even terug grijp op m'n woord van 2018 : wortelen, dan zie ik dat ik inderdaad geworteld ben geraakt, in Hem en dat ik daardoor in 2019 me ontvangend heb kunnen opstellen. Met mijn hart open op Hem me heb kunnen richten, heb mogen leren me zo meer op Hem te richten. Het is een intensief en soms heel moeilijk jaar geweest maar ik ben er rijker van geworden. Ik hoorden Bobby Shuller eens zeggen dat dit nou juist de schatten zijn die je in de hemel verzameld, de immateriële dingen, de zaken die je hart aangaan, je wezen. Ik vond dat een hele mooie.
Onze ziel zal ooit ons lichaam verlaten en voorleven zonder deze aardse tent. Kom ik weer even terug op een andere opmerking van Henk Binnendijk : Je zal daar zijn wat God hier van je heeft kunnen maken. Wat God hier van mij kan maken heeft niets te maken met mijn werken, het heeft te maken met mijn bereidheid mijzelf aan Hem te geven zodat Hij daarmee, en daar doorheen iets moois van mij kan maken.
Ik denk dat dit het mooiste is wat ik dit afgelopen jaar heb mogen ontvangen. Deze immateriële schat gaat de rest van mijn leven met me mee en zal me beïnvloeden.
Toen ik God ging bidden voor een woord voor 2020 kreeg ik een woord waar ik eerlijk gezegd eerst wat aan twijfelde, maar het kwam in een paar dagen tijd van alle kanten en op allerlei manieren op me af : "Vertrouwen"
En ik dacht : Heer dat doe ik toch al, dat is toch de basis van leven met U ?
Maar de indruk dat dit mijn nieuwe woord was bleef, ik moest erop gaan kauwen. Eerlijk gezegd beangstigde het me ook een beetje, zou het betekenen dat er zwaar weer op komst was, waarom zou ik anders zo gewezen worden op vertrouwen ?
Ik krijg een heel jaar om erop te kauwen en ik zie er inmiddels ook de uitdaging in : Heer wat gaat U me dit komende jaar leren over U, over mezelf ?
Weer een nieuw jaar om met Hem te wandelen, van Hem te leren en me door Hem te laten vormen.
Op deze laatste dag van 2019 wil ik ook al de mensen die m'n blog lezen bedanken en jullie een heel mooi en gezegend 2020 toewensen, aan Zijn hand.
ONDERWEG naar Hem en met Hem
dinsdag 31 december 2019
dinsdag 24 december 2019
Hij bied aan
Degene die mijn blogs een beetje volgen weten dat ik al heel wat lessen heb mogen leren door mijn eetgedrag en mijn lichaam, twee dingen waar ik in mijn leven heel wat geworsteld heb.
Hier is weer zo'n les.
Op een zondagochtend viel er ineens heel veel in elkaar voor mij.
Het begon met een zin uit het lied Breathe "and I, I'm lost without You" - en ik, ik ben verloren zonder U - Al een paar dagen ging het niet lekker met eten en de dag ervoor was het zo mis gegaan dat ik er last van had gehad in m'n lijf. En dan wakker worden met de wetenschap dat er zonder Hem geen leven meer voor mij is, ik kan en wil niet meer zonder Hem. Daarna kwam er een zin boven drijven die ik in mijn jeugd vaak gehoord heb : "Betaal de Allerhoogste uw geloften", ik zocht 'm op en het blijkt Psalm 50:14b te zijn. En ik realiseerde me dat je God niet zomaar een belofte kan doen en 'm alleen te houden als het jou uitkomt of als het niet al te moeilijk is. Ik heb God gebeden en beloofd dat ik binnen de veilige kaders die Hij mij gesteld heeft met eten te leven.
Ik werk met het dagboek "Inspirator, 265 dagen met Jezus" van Willem de Vink en er kwamen herinneringen boven over wat ik in de dagen ervoor gelezen had die bij me binnen waren gekomen.
Eén daarvan was over het bedroeven van de Heilige Geest. Als je de Allerhoogste je beloften niet betaald, zondig je, verdien en krijg je straf was mijn diepste gevoel daar altijd bij, maar in dat boek had ik geleerd dat je de Heilige Geest niet bedroeft door fouten te maken, je bedroefd Hem door niet je nieuwe mens aan te trekken. Je bedroeft de Heilige Geest dus als je niet vanuit Hem en Zijn kracht leeft, je de nieuwe mens die Hij je heeft gegeven aantrekt.
Een ander was een zin die erg bij me was binnen gekomen : Je valt niet uit de genade als je zondigt (genade is juist bedoeld om je op te vangen als je zondigt) Je valt uit de genade als je terug keert naar de wet. Als ik mezelf dus weer onder de wet plaats door mezelf te gaan veroordelen, zet ik mezelf buiten de genade die God me zo graag wil geven.
Zoals altijd keek ik die ochtend de preek van Hour of Power en juist daar werd er over gesproken dat ons lichaam, hoe imperfect ook, een krachtig werktuig voor God is om anderen te genezen, te zegenen en lief te hebben, die kwam binnen. Het raakte me dat Bobby zei dat we ook onszelf moeten vergeven, ons lichaam moeten vergeven. Het Woord werd vlees, zonder "vlees" kon Jezus niet zichtbaar worden op deze aarde. Ons "vlees" is niet onbelangrijk, het is hét materiaal waar Gods Geest in deze wereld in woont en doorheen werkt.
Later las ik een blog van Zussenliefde over het spoor van liefde dat vaak een smalle weg is, en daarin sprongen er voor de volgende zinnen uit : "Want op de smalle weg gaat het niet om wat jij wilt, maar om wat God van jou vraagt. Je moet keuzes maken die vaak tegen jezelf in gaan."
Van Henk Binnendijk is er een uitspraak die me ook erg raakt, God zegt : Ik vraag niets van je, Ik bied je iets aan. Deze zin maalde al dagen door mij heen, en nu al deze dingen. God vraagt ons niets om ons iets af te pakken, Hij bied ons iets aan wat veel groter is.
de blog schreef : "Je moet keuzes maken die vaak tegen jezelf ingaan" ja zo voelt het regelmatig met eten, maar ik weet eigenlijk ook dat Hij iets veel beters voor me heeft.
Soms valt het me zo tegen dat steeds dit onderwerp, deze strijd weer terug komt, aan de ander kant verwonder ik me over het enorme geduld van de Heilige Geest. Hoe Hij mij zo vol liefde leert, steeds weer een stapje verder, dieper, op weg naar vrijheid. Vrijheid van mijn eigen oordeel, vrijheid van de leugen, vrijheid zoals Hij mij graag wil zien, zoals Hij mij bedoeld heeft : een krachtig werktuig voor Hem.
Dank U wel Vader dat U mij iets aanbied, dank U wel dat U mijn denken en mijn kijken veranderd, dank U wel dat U zo enorm geduldig bent en nooit zegt : zoek jij het nou maar lekker uit eigenwijs. Ik vind het soms verschrikkelijk moeilijk, maar toch wil ik dankbaar zijn voor deze weg die U met mij gaat, en dat U mij leert te ontvangen en aannemen wat U mij aanbied. Dat U mij leert loslaten wat ik blijkbaar zo moeilijk vind om echt helemaal los te laten, dat U mij leert mijzelf te vergeven, mijn lichaam te vergeven. Mijn oordeel nog verder los te laten en U dankbaar te zijn voor mijn lichaam. U bied mij iets aan, ook een gezonde relatie met mijn lichaam, in vrede en acceptatie.
ONDERWEG naar Hem en met Hem
Hier is weer zo'n les.
Op een zondagochtend viel er ineens heel veel in elkaar voor mij.
Het begon met een zin uit het lied Breathe "and I, I'm lost without You" - en ik, ik ben verloren zonder U - Al een paar dagen ging het niet lekker met eten en de dag ervoor was het zo mis gegaan dat ik er last van had gehad in m'n lijf. En dan wakker worden met de wetenschap dat er zonder Hem geen leven meer voor mij is, ik kan en wil niet meer zonder Hem. Daarna kwam er een zin boven drijven die ik in mijn jeugd vaak gehoord heb : "Betaal de Allerhoogste uw geloften", ik zocht 'm op en het blijkt Psalm 50:14b te zijn. En ik realiseerde me dat je God niet zomaar een belofte kan doen en 'm alleen te houden als het jou uitkomt of als het niet al te moeilijk is. Ik heb God gebeden en beloofd dat ik binnen de veilige kaders die Hij mij gesteld heeft met eten te leven.
Ik werk met het dagboek "Inspirator, 265 dagen met Jezus" van Willem de Vink en er kwamen herinneringen boven over wat ik in de dagen ervoor gelezen had die bij me binnen waren gekomen.
Eén daarvan was over het bedroeven van de Heilige Geest. Als je de Allerhoogste je beloften niet betaald, zondig je, verdien en krijg je straf was mijn diepste gevoel daar altijd bij, maar in dat boek had ik geleerd dat je de Heilige Geest niet bedroeft door fouten te maken, je bedroefd Hem door niet je nieuwe mens aan te trekken. Je bedroeft de Heilige Geest dus als je niet vanuit Hem en Zijn kracht leeft, je de nieuwe mens die Hij je heeft gegeven aantrekt.
Een ander was een zin die erg bij me was binnen gekomen : Je valt niet uit de genade als je zondigt (genade is juist bedoeld om je op te vangen als je zondigt) Je valt uit de genade als je terug keert naar de wet. Als ik mezelf dus weer onder de wet plaats door mezelf te gaan veroordelen, zet ik mezelf buiten de genade die God me zo graag wil geven.
Zoals altijd keek ik die ochtend de preek van Hour of Power en juist daar werd er over gesproken dat ons lichaam, hoe imperfect ook, een krachtig werktuig voor God is om anderen te genezen, te zegenen en lief te hebben, die kwam binnen. Het raakte me dat Bobby zei dat we ook onszelf moeten vergeven, ons lichaam moeten vergeven. Het Woord werd vlees, zonder "vlees" kon Jezus niet zichtbaar worden op deze aarde. Ons "vlees" is niet onbelangrijk, het is hét materiaal waar Gods Geest in deze wereld in woont en doorheen werkt.
Later las ik een blog van Zussenliefde over het spoor van liefde dat vaak een smalle weg is, en daarin sprongen er voor de volgende zinnen uit : "Want op de smalle weg gaat het niet om wat jij wilt, maar om wat God van jou vraagt. Je moet keuzes maken die vaak tegen jezelf in gaan."
Van Henk Binnendijk is er een uitspraak die me ook erg raakt, God zegt : Ik vraag niets van je, Ik bied je iets aan. Deze zin maalde al dagen door mij heen, en nu al deze dingen. God vraagt ons niets om ons iets af te pakken, Hij bied ons iets aan wat veel groter is.
de blog schreef : "Je moet keuzes maken die vaak tegen jezelf ingaan" ja zo voelt het regelmatig met eten, maar ik weet eigenlijk ook dat Hij iets veel beters voor me heeft.
Soms valt het me zo tegen dat steeds dit onderwerp, deze strijd weer terug komt, aan de ander kant verwonder ik me over het enorme geduld van de Heilige Geest. Hoe Hij mij zo vol liefde leert, steeds weer een stapje verder, dieper, op weg naar vrijheid. Vrijheid van mijn eigen oordeel, vrijheid van de leugen, vrijheid zoals Hij mij graag wil zien, zoals Hij mij bedoeld heeft : een krachtig werktuig voor Hem.
Dank U wel Vader dat U mij iets aanbied, dank U wel dat U mijn denken en mijn kijken veranderd, dank U wel dat U zo enorm geduldig bent en nooit zegt : zoek jij het nou maar lekker uit eigenwijs. Ik vind het soms verschrikkelijk moeilijk, maar toch wil ik dankbaar zijn voor deze weg die U met mij gaat, en dat U mij leert te ontvangen en aannemen wat U mij aanbied. Dat U mij leert loslaten wat ik blijkbaar zo moeilijk vind om echt helemaal los te laten, dat U mij leert mijzelf te vergeven, mijn lichaam te vergeven. Mijn oordeel nog verder los te laten en U dankbaar te zijn voor mijn lichaam. U bied mij iets aan, ook een gezonde relatie met mijn lichaam, in vrede en acceptatie.
ONDERWEG naar Hem en met Hem
dinsdag 17 december 2019
Heilige Geest
In de blogs die ik schrijf heb ik het er regelmatig over dat ik denk dat God tot me spreekt. God doet dat door Zijn Heilige Geest, en die Heilige Geest is me enorm dierbaar geworden heb ik me gerealiseerd. Ik ben met het begrip "Heilige Geest" opgegroeid, maar dat Hij echt in mij woont, dat is nog niet zo lang geleden echt bij me geland doordat God op verschillende manieren tegen me zei : Ik woon in jou en jij leeft in Mij. Bijzonder hoe dingen die je denkt al lang te snappen ineens op een andere manier voor je gaan leven. Deze wetenschap heeft me zo blij gemaakt.
Ik hoef er nooit meer aan te twijfelen of Hij wel bij me is, Hij IS bij mij, nog mooier, Hij is IN mij en gaat nooit meer weg.
Mijn gebed werd steeds vaker : Heer open mijn geestelijke ogen en oren, zet ze op scherp voor U, want ik wil niets missen van wat U tot me zegt. De liefdesrelatie die ik met Hem heb gekregen maakt dat ik alleen maar meer en meer tijd met Hem wil doorbrengen, meer en meer van Hem wil horen en zien. En eigenlijk wil Hij niets liever dan dat, het is ook Zijn verlangen, dat vind ik het meest bijzondere.
Het is me op gaan vallen dat Hij me attendeert op de groei die ik door Zijn genade doormaak, dat raakt me. Hij wil dat ik oog heb voor het proces dat ik doormaak.
Op een gegeven moment begon het me op te vallen als ik weer struikelde met eten dat God tegen me zei : zie je het verschil in je reactie......Ja nu U het zegt. Hij wil ons niet alleen veranderen naar Zijn beeld, maar Hij wil ook dat we tijdens die reis van transformatie genieten : genieten van Hem, genieten van onze eigen verandering, genieten van onze interactie, gewoon genieten van al het moois dat we tegenkomen onderweg.
Het raakte me dit te ontdekken want ik was nogal doelgericht geworden door mijn opvoeding, blik op oneindig en gaan, maar Papa heeft dat anders bedoeld.
Geniet, kijk om je heen, speel, lach, wees vrij.
Holy Spirit, guide my vision
Heilige Geest, stuur mijn visie
Help me see the way You see
Help me de dingen te zien zoals U ze ziet
Always Jesus, ever Jesus
Altijd Jezus, altijd Jezus
Christ in all as Christ in me
Christus in alles, Christus in mij
Holy Spirit, guide my speaking
Heilige Geest, stuur mijn spreken
Words of grace and truth abound
Woorden van genade en waarheid
Let my lips be filled with stories
Laten mijn lippen zijn gevuld met verhalen
Of the mercy that I've found
Over de goedheid die ik heb gevonden
You're the light, You're my path
U bent mijn licht, U bent mijn pad
You're the shepherd of my soul
U bent de herder van mijn ziel
All I am, all I have
Alles wat ik ben, alles wat ik heb
Holy Spirit, lead me on
Heilige Geest, leidt mij verder
Holy Spirit, guide my hearing
Heilige Geest, stuur mijn horen
Wake my ears to words You speek
Maak mijn oren wakker voor de woorden die U spreekt
In the thunder, in the sillness
In de donder, in de stilte
Let Your voice be clear to me
Laat Uw stem heel helder voor mij zijn
Holy Spirit, lead me on
Heilige Geest leidt mij verder
Walking through the great unknown
Wandelend door het grote onbekende
Trusting, leaning, holding, clinging
Vertrouwend, lerend, vasthoudend, vastklampend
Till the day You lead me home
Tot de dag dat U me thuis brengt
Heilige Geest, stuur mijn visie
Help me see the way You see
Help me de dingen te zien zoals U ze ziet
Always Jesus, ever Jesus
Altijd Jezus, altijd Jezus
Christ in all as Christ in me
Christus in alles, Christus in mij
Holy Spirit, guide my speaking
Heilige Geest, stuur mijn spreken
Words of grace and truth abound
Woorden van genade en waarheid
Let my lips be filled with stories
Laten mijn lippen zijn gevuld met verhalen
Of the mercy that I've found
Over de goedheid die ik heb gevonden
You're the light, You're my path
U bent mijn licht, U bent mijn pad
You're the shepherd of my soul
U bent de herder van mijn ziel
All I am, all I have
Alles wat ik ben, alles wat ik heb
Holy Spirit, lead me on
Heilige Geest, leidt mij verder
Holy Spirit, guide my hearing
Heilige Geest, stuur mijn horen
Wake my ears to words You speek
Maak mijn oren wakker voor de woorden die U spreekt
In the thunder, in the sillness
In de donder, in de stilte
Let Your voice be clear to me
Laat Uw stem heel helder voor mij zijn
Holy Spirit, lead me on
Heilige Geest leidt mij verder
Walking through the great unknown
Wandelend door het grote onbekende
Trusting, leaning, holding, clinging
Vertrouwend, lerend, vasthoudend, vastklampend
Till the day You lead me home
Tot de dag dat U me thuis brengt
Wat ben ik blij met deze Persoon van de Drie-Eenheid, wat is Hij levend voor mij geworden en wat ben ik dankbaar dat U me zo bewust hebt gemaakt van deze Persoon die in mij woont, Hij heeft me zoveel geleerd, zoveel gegeven, zo veel genezen, zoveel in mij wakker geroepen. Hij heeft mijn hart nog verder veroverd en de liefde in mij nog intenser aangewakkerd.
Dit voelt als zo'n enorm groot cadeau dat ik dit jaar mocht ontvangen van U.
Als ik terug kijk op dit afgelopen jaar ben ik zo enorm dankbaar, maar ook enorm nieuwsgierig, of misschien vooral verwachtingsvol, vol verwachting naar wat er allemaal nog voor me licht op mijn reis naar Hem en met Hem.
ONDERWEG naar Hem en met Hem
dinsdag 10 december 2019
Gehoorzaam doen
In m'n blog van vorige week eindigde ik met mijn wedervraag aan God : Waarom Heer ?
Waarom wilde God dat ik bleef in een situatie die zo ongemakkelijk voelde, die zoveel gemengde gevoelens uit het verleden en het heden in mij los maakte ?
Inmiddels zijn we een jaar verder en zie ik nu ik terug kijk dat God mij wilde leren niet weg te lopen voor moeilijke en ongemakkelijke situaties.
Oei wat ben ik daar mijn leven lang goed in geweest, maar ik werd er nooit gelukkig van, eigenlijk liep ik iedere keer regelrecht in een ander probleem, en zo kom je in de welbekende visiteuse cirkel waar je vaak heel lastig uitkomt. Maar Hij wist dat ik het nodig had om te leren en wist ook hoe Hij mij dat met heel veel liefde en geduld kon leren, op verschillende terreinen.
Het antwoord wat Hij me gaf had ik niet verwacht, het was : "Bidden."
"Ik wil dat je blijft en dat je gaat bidden."
Ik ?
Ik voelde me zo onbekwaam, wat wist ik nou van bidden ?
Bidden en bidden is twee toch, het gewone "huis, tuin en keuken bidden" oké, maar dit klonk als meer, een opdracht, gericht bidden, dit ging om een gemeente waar dingen speelde waar ik me liever buiten wilde houden. Maar God had andere plannen, want na het antwoord : Bidden, zei Hij nog iets. "Ik wil dat je gaat verbinden."
Verbinden ?!
Help....
U wilt dat ik niet meer gewoon kom en ga en de mensen de mensen laat, dat ik verder ga dan zo hier en daar groeten of beleeft antwoord geef als me wat gevraagd word. U wilt dat ik relaties aanga, dat vind ik best eng. Ja ik weet dat U me hier geplaatst hebt, en U doet nooit iets zonder rede, maar dit vind ik best griezelig.
En dan komt er in je gedachten : "Ik bekwaam degene die ik roep", en dan komen op allerlei manieren in de tijd die volgt mannen als Mozes, als Jozef, als Paulus voorbij.
Het bijzondere was dat ik niet de enige was die dit op haar hart kreeg van God voor onze gemeente, er was nog een vrouw en samen begonnen we 1 x in de week bij mij thuis te bidden. Alleen na een paar weken moest deze vrouw terug naar de U.S.A. waar ze een groot deel van het jaar woont.
Ik wist dat stoppen geen optie was, maar in m'n eentje ?
Ze attendeerde me 2 ander vrouwen en ik trok de stoute schoenen aan om hen te vragen om met elkaar te gaan bidden. Langzaam begon God mensen toe te voegen.
Ik was gehoorzaam en zette ons huis open (met toestemming van mijn man) en God deed de rest.
Bidden veranderde mij, God bracht allerlei boekjes, filmpjes onder mijn aandacht die me hielpen in de Bijbel te gaan zien wat daar staat over gebed en procederen in de hemelse rechtbanken. Dingen die me nooit waren opgevallen kwam ik ineens overal tegen. Wat heb ik nog veel te leren en wat maakt het me klein. Het gaat er zelfs niet om dat ik het allemaal ga snappen, het gaat er alleen maar om dat ik Zijn stem versta en daarop reageer, meebeweeg met Zijn Heilige Geest en me door Hem laat leiden.
Al verschillende keren is het me gebeurd dat er in de gemeente dingen gebeurde die me aangenaam verraste en dat God me influisterde : Daar heb je toch gevraagd, alsof Hij me wilde laten weten : Ik hoor je wel.
Ik heb er enorm veel steun in ervaren, deze lieve mensen waarmee een relatie is ontstaan, waarmee ik mijn privé nood mocht delen en die mee gingen bidden.
Samen bidden is zo krachtig !
Je mag elkaars lasten dragen.
Maar ik zie ook Gods humor. Onze gemeente is samengesteld in uit vele culturen en talen. Een van de vrouwen die komt met haar man spreekt hoofdzakelijk Spaans. Taal is voor God geen probleem, het gaat er niet om dat ik versta wat zij bidden, Hij verstaat het en daar gaat het om. Maar in onze tijd van gebed proeven we allemaal de aanwezigheid van Gods Geest.
Wat vind ik hier de humor in ? Wat je niet weet (verstaat) daar kan je ook geen controle op uitoefenen. Het is zo duidelijk Zijn werk deze groep mensen die Hij bij elkaar brengt om te bidden, en dat in ons huis. Ik zie het als een statement naar de geestelijke wereld : deze plek is nu Gods terrein.
Op een middag had ik het erg moeilijk maar had er niets over gezegd, niet iedereen was er die middag dus we waren met ons vieren. Deze Spaanssprekende vrouw begint mij terwijl ik huilde te zalven met olie en voor mij te bidden. Ik verstond er geen woord van, maar ik ervaar in mijn binnenste dat er iets vrij gezet werd en ik ervaar een diepe rust. Dit had ik nog nooit van haar meegemaakt, maar het was veilig en goed.
Kan ik het verklaren ?
Nee, maar ik weet dat het God was, de God die ik steeds meer en dieper leer vertrouwen en die zegt : Wat ik doe is veilig, wat ik aan jou vraag dat kan je omdat ik je ertoe in staat stel.
Ik ben dankbaar dat God dingen in mij ziet die ik nooit had verwacht, Hij heeft dingen in mij, in ieder mens gelegd die alleen Hij tot volle bloei en ontwikkeling kan brengen in een mens. Eigenlijk begin ik nieuwsgierig te worden naar wat Hij allemaal in mij heeft gelegd, en die nieuwsgierigheid verwonderd mij, want nieuwsgierigheid zat achter een deur die vergrendeld was in mijn leven. Als kind leerde ik doen wat er gezegd werd en verder niet vragen. Ik mag weer een stukje kind welkom heten in mijzelf, ik mag Zijn nieuwsgierige kind zijn.
Ook dit is voor mij weer "ontvangen", ja 2019 is echt een jaar waarin ik ontvangend mocht leren leven, mocht ontvangen, aanpakken en dank U wel mocht zeggen, dat was genoeg. Wow wat een geweldige weg om samen met mijn Hemelse Papa te gaan, is Hij niet geweldig !
ONDERWEG naar Hem en met Hem
Waarom wilde God dat ik bleef in een situatie die zo ongemakkelijk voelde, die zoveel gemengde gevoelens uit het verleden en het heden in mij los maakte ?
Inmiddels zijn we een jaar verder en zie ik nu ik terug kijk dat God mij wilde leren niet weg te lopen voor moeilijke en ongemakkelijke situaties.
Oei wat ben ik daar mijn leven lang goed in geweest, maar ik werd er nooit gelukkig van, eigenlijk liep ik iedere keer regelrecht in een ander probleem, en zo kom je in de welbekende visiteuse cirkel waar je vaak heel lastig uitkomt. Maar Hij wist dat ik het nodig had om te leren en wist ook hoe Hij mij dat met heel veel liefde en geduld kon leren, op verschillende terreinen.
Het antwoord wat Hij me gaf had ik niet verwacht, het was : "Bidden."
"Ik wil dat je blijft en dat je gaat bidden."
Ik ?
Ik voelde me zo onbekwaam, wat wist ik nou van bidden ?
Bidden en bidden is twee toch, het gewone "huis, tuin en keuken bidden" oké, maar dit klonk als meer, een opdracht, gericht bidden, dit ging om een gemeente waar dingen speelde waar ik me liever buiten wilde houden. Maar God had andere plannen, want na het antwoord : Bidden, zei Hij nog iets. "Ik wil dat je gaat verbinden."
Verbinden ?!
Help....
U wilt dat ik niet meer gewoon kom en ga en de mensen de mensen laat, dat ik verder ga dan zo hier en daar groeten of beleeft antwoord geef als me wat gevraagd word. U wilt dat ik relaties aanga, dat vind ik best eng. Ja ik weet dat U me hier geplaatst hebt, en U doet nooit iets zonder rede, maar dit vind ik best griezelig.
En dan komt er in je gedachten : "Ik bekwaam degene die ik roep", en dan komen op allerlei manieren in de tijd die volgt mannen als Mozes, als Jozef, als Paulus voorbij.
Het bijzondere was dat ik niet de enige was die dit op haar hart kreeg van God voor onze gemeente, er was nog een vrouw en samen begonnen we 1 x in de week bij mij thuis te bidden. Alleen na een paar weken moest deze vrouw terug naar de U.S.A. waar ze een groot deel van het jaar woont.
Ik wist dat stoppen geen optie was, maar in m'n eentje ?
Ze attendeerde me 2 ander vrouwen en ik trok de stoute schoenen aan om hen te vragen om met elkaar te gaan bidden. Langzaam begon God mensen toe te voegen.
Ik was gehoorzaam en zette ons huis open (met toestemming van mijn man) en God deed de rest.
Bidden veranderde mij, God bracht allerlei boekjes, filmpjes onder mijn aandacht die me hielpen in de Bijbel te gaan zien wat daar staat over gebed en procederen in de hemelse rechtbanken. Dingen die me nooit waren opgevallen kwam ik ineens overal tegen. Wat heb ik nog veel te leren en wat maakt het me klein. Het gaat er zelfs niet om dat ik het allemaal ga snappen, het gaat er alleen maar om dat ik Zijn stem versta en daarop reageer, meebeweeg met Zijn Heilige Geest en me door Hem laat leiden.
Al verschillende keren is het me gebeurd dat er in de gemeente dingen gebeurde die me aangenaam verraste en dat God me influisterde : Daar heb je toch gevraagd, alsof Hij me wilde laten weten : Ik hoor je wel.
Ik heb er enorm veel steun in ervaren, deze lieve mensen waarmee een relatie is ontstaan, waarmee ik mijn privé nood mocht delen en die mee gingen bidden.
Samen bidden is zo krachtig !
Je mag elkaars lasten dragen.
Maar ik zie ook Gods humor. Onze gemeente is samengesteld in uit vele culturen en talen. Een van de vrouwen die komt met haar man spreekt hoofdzakelijk Spaans. Taal is voor God geen probleem, het gaat er niet om dat ik versta wat zij bidden, Hij verstaat het en daar gaat het om. Maar in onze tijd van gebed proeven we allemaal de aanwezigheid van Gods Geest.
Wat vind ik hier de humor in ? Wat je niet weet (verstaat) daar kan je ook geen controle op uitoefenen. Het is zo duidelijk Zijn werk deze groep mensen die Hij bij elkaar brengt om te bidden, en dat in ons huis. Ik zie het als een statement naar de geestelijke wereld : deze plek is nu Gods terrein.
Op een middag had ik het erg moeilijk maar had er niets over gezegd, niet iedereen was er die middag dus we waren met ons vieren. Deze Spaanssprekende vrouw begint mij terwijl ik huilde te zalven met olie en voor mij te bidden. Ik verstond er geen woord van, maar ik ervaar in mijn binnenste dat er iets vrij gezet werd en ik ervaar een diepe rust. Dit had ik nog nooit van haar meegemaakt, maar het was veilig en goed.
Kan ik het verklaren ?
Nee, maar ik weet dat het God was, de God die ik steeds meer en dieper leer vertrouwen en die zegt : Wat ik doe is veilig, wat ik aan jou vraag dat kan je omdat ik je ertoe in staat stel.
Ik ben dankbaar dat God dingen in mij ziet die ik nooit had verwacht, Hij heeft dingen in mij, in ieder mens gelegd die alleen Hij tot volle bloei en ontwikkeling kan brengen in een mens. Eigenlijk begin ik nieuwsgierig te worden naar wat Hij allemaal in mij heeft gelegd, en die nieuwsgierigheid verwonderd mij, want nieuwsgierigheid zat achter een deur die vergrendeld was in mijn leven. Als kind leerde ik doen wat er gezegd werd en verder niet vragen. Ik mag weer een stukje kind welkom heten in mijzelf, ik mag Zijn nieuwsgierige kind zijn.
Ook dit is voor mij weer "ontvangen", ja 2019 is echt een jaar waarin ik ontvangend mocht leren leven, mocht ontvangen, aanpakken en dank U wel mocht zeggen, dat was genoeg. Wow wat een geweldige weg om samen met mijn Hemelse Papa te gaan, is Hij niet geweldig !
ONDERWEG naar Hem en met Hem
dinsdag 3 december 2019
Geschut
In de afgelopen tijd heb ik regelmatig geschreven over lessen die ik mocht leren dwars door strijd heen. Ik las ergens dat we soms door moeilijke dingen heen worden geleid om ons te schudden, zodat er naar boven komt wat er diep van binnen verborgen zit, dat klinkt mij inmiddels heel logisch in de oren.
We zien God graag als liefdevol en genadig, maar Hij is absoluut niet zoetsappig. God de Vader voed ons ook op, en daar horen soms lessen bij die we liever overslaan omdat ze niet fijn voelen. Maar achteraf zien we pas dat de les heel waardevol en nodig was.
Het volk Israël deed 40 jaar over een reis van 11 dagen : ze moesten lessen leren en daar was tijd voor nodig. En laten we eerlijk zijn het waren soms stevige lessen, maar die lessen waren gebaseerd op Gods liefde voor Zijn volk, niet op Zijn boosheid, hardheid of ongeduld, ja we lezen ook dat Hij dreigde Zijn geduld te verliezen en in Exodus 32 lezen we hoe Mozes in de bres springt bij God ten gunste van het volk. Mozes herinnerd God aan Zijn belofte aan Abraham, Isaak en Jacob en aan Zijn macht die Hij toonde toen Hij het volk bevrijdde uit Egypte. Het gedrag van het volk heeft wel consequenties, net zo goed als ons eigen gedrag consequenties heeft, maar God vernietigd hen niet.
De woestijn tijd heeft het volk geschut en in hen naar boven gebracht wat verborgen lag in hun harten. Wat daar lag was verklaarbaar door de jaren van slavernij die achter hun lag, maar God zag hun als Zijn volk, Zijn geliefde kinderen en wilde dat wat Hij in hen gelegd had, wat Hij in hen zag, naar boven brengen in hen, Hij verlangde naar een diepe intense intieme relatie met Zijn volk.
Ik mocht leren dat God aan de fundamenten waarop ik bouw schut om mij te laten zien dat het niet het fundament is wat Hij voor mij bedoelt had om op te bouwen. Hij en Hij alleen wil het fundament zijn waar ik op bouw. Paulus zegt daarover in 1 Korinthe 3:11 "Want een andere fundering dan Jezus Christus mag niemand leggen." Waarom denk ik dat God aan mijn fundamenten schut ?
Ik ben er van overtuigd dat Zijn motief liefde is, Zijn diepe intense liefde voor mij, omdat Hij niet zonder mij wil en kan. Ik schreef daar al over in de blog "God wil mij"
Een ander punt waar God flink aan een van mijn fundamenten schudde was mijn eigen veilige plekjes die ik graag voor mijzelf creëerde, ik houd van die voorspelbare plekjes. Maar Hij had me inmiddels al wel geleerd dat zogenaamde veilige plekjes heel makkelijk eigen gecreëerde gevangenisjes worden, gevangenisjes, die Hij niet voor mij bedoeld heeft. Hier schreef ik eerder al eens over in mijn blog "Comfortzone"
In 2015 maakte God mij duidelijk dat Hij me graag elke week in de gemeente wilde zien waar ik voor die tijd af en aan kwam, maar ook regelmatig periodes weg bleef omdat het (nog) te confronterend voor me was, het me herinnerde aan oude pijn. Gehoorzaam ben ik daarna elke week gegaan en God deed daar bijzondere dingen in mijn leven, en ik kwam geen enkele keer van die plaats thuis zonder dat ik heel duidelijk wist dat God tot mij had gesproken of dat ik Hem daar had ervaren.
Maar net als ik elke gemeente, elk gezin, gebeuren er ook in deze gemeente soms dingen waarbij je denkt : oei, is dit wat ik fijn vind, voelt dit nog veilig voor mij ? Vorig jaar ontstond zo'n situatie en eigenlijk zou ik het liefst weg rennen omdat het herinneringen bij mij boven bracht van toen ik jong was en er in de gemeente waar ik opgroeide een scheuring was die dwars door de familie van mijn vader heenging en dus ook scheuring in de familie bracht waardoor er vrijwel geen contact meer was en dat had blijkbaar meer sporen in mij achter gelaten als dat ik me bewust was.
Ik ben er voor gaan bidden want in wist dat God me in deze gemeente geplaatst had en Gods antwoord was duidelijk : Ik wil dat je blijft.
Mijn wedervraag was : Heer waarom ?
En weer was Zijn antwoord duidelijk, en oei wat vond ik het lastig, maar dat Hij wilde dat ik bleef was me duidelijk, en dat heb ik dus gedaan. Het werd een weg die ik zelf niet zou hebben gekozen, maar Hij weet wat het beste is.
Volgende week verder.
ONDERWEG naar Hem en met Hem
We zien God graag als liefdevol en genadig, maar Hij is absoluut niet zoetsappig. God de Vader voed ons ook op, en daar horen soms lessen bij die we liever overslaan omdat ze niet fijn voelen. Maar achteraf zien we pas dat de les heel waardevol en nodig was.
Het volk Israël deed 40 jaar over een reis van 11 dagen : ze moesten lessen leren en daar was tijd voor nodig. En laten we eerlijk zijn het waren soms stevige lessen, maar die lessen waren gebaseerd op Gods liefde voor Zijn volk, niet op Zijn boosheid, hardheid of ongeduld, ja we lezen ook dat Hij dreigde Zijn geduld te verliezen en in Exodus 32 lezen we hoe Mozes in de bres springt bij God ten gunste van het volk. Mozes herinnerd God aan Zijn belofte aan Abraham, Isaak en Jacob en aan Zijn macht die Hij toonde toen Hij het volk bevrijdde uit Egypte. Het gedrag van het volk heeft wel consequenties, net zo goed als ons eigen gedrag consequenties heeft, maar God vernietigd hen niet.
De woestijn tijd heeft het volk geschut en in hen naar boven gebracht wat verborgen lag in hun harten. Wat daar lag was verklaarbaar door de jaren van slavernij die achter hun lag, maar God zag hun als Zijn volk, Zijn geliefde kinderen en wilde dat wat Hij in hen gelegd had, wat Hij in hen zag, naar boven brengen in hen, Hij verlangde naar een diepe intense intieme relatie met Zijn volk.
Ik mocht leren dat God aan de fundamenten waarop ik bouw schut om mij te laten zien dat het niet het fundament is wat Hij voor mij bedoelt had om op te bouwen. Hij en Hij alleen wil het fundament zijn waar ik op bouw. Paulus zegt daarover in 1 Korinthe 3:11 "Want een andere fundering dan Jezus Christus mag niemand leggen." Waarom denk ik dat God aan mijn fundamenten schut ?
Ik ben er van overtuigd dat Zijn motief liefde is, Zijn diepe intense liefde voor mij, omdat Hij niet zonder mij wil en kan. Ik schreef daar al over in de blog "God wil mij"
Een ander punt waar God flink aan een van mijn fundamenten schudde was mijn eigen veilige plekjes die ik graag voor mijzelf creëerde, ik houd van die voorspelbare plekjes. Maar Hij had me inmiddels al wel geleerd dat zogenaamde veilige plekjes heel makkelijk eigen gecreëerde gevangenisjes worden, gevangenisjes, die Hij niet voor mij bedoeld heeft. Hier schreef ik eerder al eens over in mijn blog "Comfortzone"
In 2015 maakte God mij duidelijk dat Hij me graag elke week in de gemeente wilde zien waar ik voor die tijd af en aan kwam, maar ook regelmatig periodes weg bleef omdat het (nog) te confronterend voor me was, het me herinnerde aan oude pijn. Gehoorzaam ben ik daarna elke week gegaan en God deed daar bijzondere dingen in mijn leven, en ik kwam geen enkele keer van die plaats thuis zonder dat ik heel duidelijk wist dat God tot mij had gesproken of dat ik Hem daar had ervaren.
Maar net als ik elke gemeente, elk gezin, gebeuren er ook in deze gemeente soms dingen waarbij je denkt : oei, is dit wat ik fijn vind, voelt dit nog veilig voor mij ? Vorig jaar ontstond zo'n situatie en eigenlijk zou ik het liefst weg rennen omdat het herinneringen bij mij boven bracht van toen ik jong was en er in de gemeente waar ik opgroeide een scheuring was die dwars door de familie van mijn vader heenging en dus ook scheuring in de familie bracht waardoor er vrijwel geen contact meer was en dat had blijkbaar meer sporen in mij achter gelaten als dat ik me bewust was.
Ik ben er voor gaan bidden want in wist dat God me in deze gemeente geplaatst had en Gods antwoord was duidelijk : Ik wil dat je blijft.
Mijn wedervraag was : Heer waarom ?
En weer was Zijn antwoord duidelijk, en oei wat vond ik het lastig, maar dat Hij wilde dat ik bleef was me duidelijk, en dat heb ik dus gedaan. Het werd een weg die ik zelf niet zou hebben gekozen, maar Hij weet wat het beste is.
Volgende week verder.
ONDERWEG naar Hem en met Hem
dinsdag 26 november 2019
God is goed
God is good, all the time. All the time God is good.
God is goed, altijd. Altijd is God goed.
Het is nogal een statement, en ik kan me voorstellen dat het ook heel erg verkeerd kan overkomen bij mensen. Ik denk dus ook niet dat je het zomaar tegen iemand kan zeggen, zeker niet tegen iemand die het heel moeilijk heeft. Het is heel wat anders als iemand zelf tot deze conclusie komt en uit eigen beweging beleid : God is good, all the time, all the time God is good.
Deze woorden hebben ooit een hele diepe indruk op me gemaakt toen ik hoorde dat ze uit de mond van een man kwamen die al een heel leven achter zich had dat absoluut niet makkelijk was geweest. Toen ik dit van zijn vrouw hoorde raakte het me diep, deze man was op dat moment ernstig ziek en hij wist niet of hij zou blijven leven, en nog beleed hij : God is goed, altijd, en altijd is God goed.
Dat heeft me toen enorm aan het denken gezet, dat was in de tijd dat ik terug kwam bij God en nog niet goed wist wat ik met Hem moest, maar ik wist wel dat ik niet meer zonder Hem kon.
Inmiddels is het jaren geleden en juicht deze man voor Gods troon. Lang heb ik hem niet gekend, maar hij heeft een onuitwisbare indruk op mij gemaakt.
Toen ik laats in een oud intervieuw hoorde dat er zelfs een lied gemaakt was naar aanleiding van deze woorden door Don Moen en Paul Overstreet (een country singer/songwriter die ik erg waardeer) kon ik het niet laten het op te zoeken, ik heb gewoon een zwak voor de country sound en ik vind het een heerlijk lied.
God is good all the time
He put His song of praise in this hart of mine
God is good all the time
Through the darkest night, His light will shine
God is good, God is good all the time
If you're walking through the valley
And there are shaddows all around
Do not fear, He will guide you
He will keep you safe and sound
He has promised to never leave you
Or forsake you, and His word is true
God is good all the time
He put His song of praise in this hart of mine
God is good all the time
Through the darkest night, His light will shine
God is goed, God is good all the time
We were sinners and so unworthy
Still for us He chose to die
Filled us with His Holy Spirit
Now we can stand and testify
That His love is everlasting
And His mercies, they will never end
God is good all the time
He put His song of praise in this hart of mine
God is good all the time
Through the darkest night, His light will shine
God is goed, God is good all the time
Though I may not understand
All the plans You have for me
My life is in Your hands
And through the eyes of faith I can clearly see
That God is good all the time
He put His song of praise in this hart of mine
God is good all the time
Through the darkest night, His light will shine
God is goed, God is good all the time
Ik zing en beleid dit met heel mijn hart uit volle borst mee, en ik moet bekennen dat de muziek en melodie daar zeker aan meewerken : God IS good, ALL the time, all the time God is good.
Hij zal me nooit verlaten, Hij houd me vast en is er altijd bij hoe moeilijk dit aardse leven soms ook is.
Mijn woord voor dit jaar is "Ontvangend" en terwijl ik deze blog schrijf realiseer ik me dat dit misschien wel het grootste is wat ik dit jaar van Hem heb mogen ontvangen: verdieping in de relatie met Hem, verdieping in vertrouwen in Hem, dieper leren loslaten. Maar ook dieper vergeven, dat gaf diepere vrijheid en vrede. Waar ik dacht : ik heb het toch gedaan, zo is het toch wel goed, leerde Hij me verder te gaan, dieper te gaan, Hem toestemming te geven om dieper in mijn pijn en wanhoop te laten komen, waar Hij kon troosten en kon werken, doen wat ik onmogelijk kan.
Nee het is nog niet voorbij, maar Hij is erbij en Hij is goed.
Het jaar schiet al aardig op dus alvast wat terug kijken is wel op z'n plaats. Het was privé een heel pittig jaar waarin ik me als moeder compleet machteloos wist, en nog, maar ik ben zo enorm dankbaar dat in dit alles ik Hem zo van dichtbij heb mogen ervaren en zoveel van Hem heb mogen leren over het leven en over wie Hij werkelijk is.
Al schrijvend komt er een zin in me op van weer een heel ander lied "You're a good, good Father, thats Who You are"
Ik vind het zo geweldig dat God tot me spreekt door muziek, ik weet me zo geliefd, ik voel het niet altijd, maar ik hoef het ook niet te voelen, ik WEET het, diep, diep, heel diep in mijn hart.
Vader wat bent U goed, dank U wel.
Mijn woord voor dit jaar is "Ontvangend" en terwijl ik deze blog schrijf realiseer ik me dat dit misschien wel het grootste is wat ik dit jaar van Hem heb mogen ontvangen: verdieping in de relatie met Hem, verdieping in vertrouwen in Hem, dieper leren loslaten. Maar ook dieper vergeven, dat gaf diepere vrijheid en vrede. Waar ik dacht : ik heb het toch gedaan, zo is het toch wel goed, leerde Hij me verder te gaan, dieper te gaan, Hem toestemming te geven om dieper in mijn pijn en wanhoop te laten komen, waar Hij kon troosten en kon werken, doen wat ik onmogelijk kan.
Nee het is nog niet voorbij, maar Hij is erbij en Hij is goed.
Het jaar schiet al aardig op dus alvast wat terug kijken is wel op z'n plaats. Het was privé een heel pittig jaar waarin ik me als moeder compleet machteloos wist, en nog, maar ik ben zo enorm dankbaar dat in dit alles ik Hem zo van dichtbij heb mogen ervaren en zoveel van Hem heb mogen leren over het leven en over wie Hij werkelijk is.
Al schrijvend komt er een zin in me op van weer een heel ander lied "You're a good, good Father, thats Who You are"
Ik vind het zo geweldig dat God tot me spreekt door muziek, ik weet me zo geliefd, ik voel het niet altijd, maar ik hoef het ook niet te voelen, ik WEET het, diep, diep, heel diep in mijn hart.
Vader wat bent U goed, dank U wel.
ONDERWEG naar Hem en met Hem
dinsdag 19 november 2019
Les van een oud verhaal.
Bijzonder hoe je een oud bekent Bijbelverhaal ineens heel anders leest. God spreekt door Zijn Woord.
Dat gebeurde me met het verhaal uit Exodus 3 tot 14 over Mozes die door God word geroepen om het volk Israël uit Egypte te leiden. Dat was niet een opdracht die hij "even" kon doen. In eerste instantie zag hij het niet echt zitten, vroeg hij zich af of God in hem wel de juiste persoon had gekozen. Zelfs als God hem wonderen toont om zijn woorden kracht bij te zetten voor Farao blijft Mozes twijfelen. Door zijn gesputter werd God zelfs boos. In hoofdstuk 4: 11 zegt God "Wie heeft de mens een mond gegeven ? ......Ben Ik het niet, de Heere ? Nu dan, ga, en Ik zal Zelf met uw mond zijn, en u leren wat u spreken moet.", maar dat stelt Mozes nog niet genoeg gerust. "Toen ontbrandde de toorn van de Heere.." zegt vers 14, maar toch besluit God hem Aaron, zijn oudere broer, als helper te geven, ze mogen het samen gaan doen maar God bepaald wat ze zullen spreken en doen. In 15 staat "Dan moet u (Mozes) tot hem (Aaron) spreken en hem de woorden in zijn mond leggen. Ikzelf (God) zal met uw mond zijn en u leren wat u doen moet."
God zelf zal hen leren, dat bleef hangen. Nee het was niet nieuw voor me, maar het bleef haken, ik moest er blijkbaar bij stil staan en er over na denken, het niet vergeten.
In de hoofdstukken die volgen worden één voor één de plagen die over Egypte komen beschreven, en ook waarom : God verharde het hart van de Farao, maar dat deed Hij met een doel. Hij wilde Zijn macht laten zien aan de de Egyptenaren. Farao heeft magiërs in dienst en deze mannen krijgen het de eerste 2 plagen kregen deze magiërs het voor elkaar deze plaag na te doen. De boze word ook wel de aap van God genoemd, ook hij kan wonderen doen, maar bij de 3e plaag houd het voor hem op. Gods macht is groter !
Dat was een eye-opener voor mij, het was me nog nooit eerder opgevallen.
In hoofdstuk 9:16 moet Mozes tegen deze koppige, verharde Farao namens God zeggen als hij de 7e plaag aankondigt : "Maar juist hierom heb Ik u laten bestaan, om Mijn kracht aan u te tonen, zodat Mijn Naam bekent zal worden op heel de aarde." God doet niets zomaar, alles wat Hij doet is opdat Hij bekend zal worden en Hij de eer zal krijgen die Hem toekomt.
In hoofdstuk 12 lezen we over de instelling van het Pascha, het bloed van het lam dat was geslacht wat aan de deurposten en de bovendorpel moest worden gemeerd zou hen beschermen tegen de engel des doods. Wat mij opviel was dat ze het moesten eten terwijl ze klaar stonden voor vertrek, vers 11 zegt "En zo moet u het eten: uw middel omgord, uw schoenen aan uw voeten..." Dat deed me denken aan Efeze 6 waar we leren over de geestelijke wapenrusting. "Houd stand, uw middel omgord met de waarheid......en uw voeten geschoeid met de bereidheid van het Evangelie van de vrede."
Nooit eerder was die link me opgevallen, maar deze kwam binnen, je moet altijd klaar staan om te vertrekken, bereid zijn om in beweging te komen op Gods stem. Niet verslappen en je kleding laten los hangen. De gordel diende ervoor om te zorgen dat je niet over je lange kleding zou struikelen, met je gordel om kon je als het nodig was snelheid maken. Het zei mij iets over niet verslappen, ben ik geestelijk ten alle tijden paraat om Zijn stem te horen en daarop te reageren, in beweging te komen.
Als de Farao het volk uiteindelijk weggestuurd zorgt God ervoor dat de Egyptenaren op verzoek van de Israëlieten hun allerlei rijkdommen meegeven, maar de Israëlieten moesten er wel om vragen : ze moesten in actie komen op bevel van God.
Dan trekken ze het land van de slavernij uit richting de Schelfzee, God leid hen niet gelijk via de kortste weg, maar via de weg die God het beste lijkt, vers 13 van hoofdstuk 13 zegt "....dat God hen niet leidde langs de weg door het land van de Filistijnen, hoewel dat korter was. Want God zei: Anders zal het volk berouwen bij het zien van oorlog en wil het naar Egypte terug keren."
God weet dat het volk dat nog niet aankan en neemt hen in bescherming, Hij houd van het volk en zal het nooit meer geven als wat ze aankunnen. Hij is duidelijk aanwezig door een wolkkolom, voor iedereen was Hij zichtbaar, Hij wees hen de weg en zelfs 's nachts lichte Hij op zodat Hij zichtbaar bleef en zij niet in het donker de weg zouden kwijt raken.
De Farao krijgt spijt omdat God zijn hart verhard en hij komt achter het volk aan, als het opgemerkt word gaat het als een lopend vuurtje, binnen de kortste keren is het hele volk op de hoogte en breekt er min of meer paniek uit : waren we hier maar nooit aan begonnen. Weg zijn de herinneringen aan de wonderlijke uittocht, aan de God die hen tot daar toe heeft geleid.
Maar dan zegt Mozes in hoofdstuk 14:13-14 "...Wees niet bevreesd, houd stand, zie het heil van de Heere dat Hij vandaag voor u zal bewerken ! Want de Egyptenaren die u vandaag ziet, zult u tot in eeuwigheid niet meer terugzien. De Heer zal voor u strijden, en ú moet stil zijn."
Het volk is angstig en onrustig, maar Mozes doet wat God hem zegt lezen we in vers 21-22 "Toen stak Mozes zijn hand uit over de zee, en de Heer liet de zee die hele nacht wegvloeien door een krachtige oostenwind. Hij maakte de zee droog, en het water werd doormidden gespleten. Zo gingen de Israëlieten midden in de zee op het droge. Het water was voor hen aan hun rechter- en linkerhand een muur."
Het was nacht, maar de vuurkolom was hun licht, er stond een krachtige oostenwind. Ik ken die wind als koud en guur, niet prettig, maar die wind werd wel gebruikt door God om de zee te splijten. Rechts en links van je van die hoge muren van water lijkt me ook best beangstigend, ik kan me voorstellen dat dat ook wel een flink geluid kan hebben gegeven. Een wandeling dus die niet echt relaxed was, maar toen ze handelde op Gods bevel en over het pad wat was ontstaan gingen lopen kwamen ze wel veilig aan de andere kant van de zee.
Ook dit was weer een gedachte die niet eerder bij me was opgekomen. Ineens las ik deze geschiedenis heel anders, en wat een lessen zaten hier voor mij in. Een flinke tijd heb ik hier op door lopen kauwen, nog regelmatig brengt God aspecten hieruit in m'n gedachten, herinnerd Hij mij.
Dank U wel Vader dat U Uw Levende Woord voor mij opent en U me uit dit boek dat ik mijn leven lang al ken zomaar ineens lessen leert die tot dan verborgen voor mij waren.
Hoe de weg ook gaat, U leid mij en U bent altijd bij me en weet welke route het beste is voor dat moment.
ONDERWEG naar Hem en met Hem.
Dat gebeurde me met het verhaal uit Exodus 3 tot 14 over Mozes die door God word geroepen om het volk Israël uit Egypte te leiden. Dat was niet een opdracht die hij "even" kon doen. In eerste instantie zag hij het niet echt zitten, vroeg hij zich af of God in hem wel de juiste persoon had gekozen. Zelfs als God hem wonderen toont om zijn woorden kracht bij te zetten voor Farao blijft Mozes twijfelen. Door zijn gesputter werd God zelfs boos. In hoofdstuk 4: 11 zegt God "Wie heeft de mens een mond gegeven ? ......Ben Ik het niet, de Heere ? Nu dan, ga, en Ik zal Zelf met uw mond zijn, en u leren wat u spreken moet.", maar dat stelt Mozes nog niet genoeg gerust. "Toen ontbrandde de toorn van de Heere.." zegt vers 14, maar toch besluit God hem Aaron, zijn oudere broer, als helper te geven, ze mogen het samen gaan doen maar God bepaald wat ze zullen spreken en doen. In 15 staat "Dan moet u (Mozes) tot hem (Aaron) spreken en hem de woorden in zijn mond leggen. Ikzelf (God) zal met uw mond zijn en u leren wat u doen moet."
God zelf zal hen leren, dat bleef hangen. Nee het was niet nieuw voor me, maar het bleef haken, ik moest er blijkbaar bij stil staan en er over na denken, het niet vergeten.
In de hoofdstukken die volgen worden één voor één de plagen die over Egypte komen beschreven, en ook waarom : God verharde het hart van de Farao, maar dat deed Hij met een doel. Hij wilde Zijn macht laten zien aan de de Egyptenaren. Farao heeft magiërs in dienst en deze mannen krijgen het de eerste 2 plagen kregen deze magiërs het voor elkaar deze plaag na te doen. De boze word ook wel de aap van God genoemd, ook hij kan wonderen doen, maar bij de 3e plaag houd het voor hem op. Gods macht is groter !
Dat was een eye-opener voor mij, het was me nog nooit eerder opgevallen.
In hoofdstuk 9:16 moet Mozes tegen deze koppige, verharde Farao namens God zeggen als hij de 7e plaag aankondigt : "Maar juist hierom heb Ik u laten bestaan, om Mijn kracht aan u te tonen, zodat Mijn Naam bekent zal worden op heel de aarde." God doet niets zomaar, alles wat Hij doet is opdat Hij bekend zal worden en Hij de eer zal krijgen die Hem toekomt.
In hoofdstuk 12 lezen we over de instelling van het Pascha, het bloed van het lam dat was geslacht wat aan de deurposten en de bovendorpel moest worden gemeerd zou hen beschermen tegen de engel des doods. Wat mij opviel was dat ze het moesten eten terwijl ze klaar stonden voor vertrek, vers 11 zegt "En zo moet u het eten: uw middel omgord, uw schoenen aan uw voeten..." Dat deed me denken aan Efeze 6 waar we leren over de geestelijke wapenrusting. "Houd stand, uw middel omgord met de waarheid......en uw voeten geschoeid met de bereidheid van het Evangelie van de vrede."
Nooit eerder was die link me opgevallen, maar deze kwam binnen, je moet altijd klaar staan om te vertrekken, bereid zijn om in beweging te komen op Gods stem. Niet verslappen en je kleding laten los hangen. De gordel diende ervoor om te zorgen dat je niet over je lange kleding zou struikelen, met je gordel om kon je als het nodig was snelheid maken. Het zei mij iets over niet verslappen, ben ik geestelijk ten alle tijden paraat om Zijn stem te horen en daarop te reageren, in beweging te komen.
Als de Farao het volk uiteindelijk weggestuurd zorgt God ervoor dat de Egyptenaren op verzoek van de Israëlieten hun allerlei rijkdommen meegeven, maar de Israëlieten moesten er wel om vragen : ze moesten in actie komen op bevel van God.
Dan trekken ze het land van de slavernij uit richting de Schelfzee, God leid hen niet gelijk via de kortste weg, maar via de weg die God het beste lijkt, vers 13 van hoofdstuk 13 zegt "....dat God hen niet leidde langs de weg door het land van de Filistijnen, hoewel dat korter was. Want God zei: Anders zal het volk berouwen bij het zien van oorlog en wil het naar Egypte terug keren."
God weet dat het volk dat nog niet aankan en neemt hen in bescherming, Hij houd van het volk en zal het nooit meer geven als wat ze aankunnen. Hij is duidelijk aanwezig door een wolkkolom, voor iedereen was Hij zichtbaar, Hij wees hen de weg en zelfs 's nachts lichte Hij op zodat Hij zichtbaar bleef en zij niet in het donker de weg zouden kwijt raken.
De Farao krijgt spijt omdat God zijn hart verhard en hij komt achter het volk aan, als het opgemerkt word gaat het als een lopend vuurtje, binnen de kortste keren is het hele volk op de hoogte en breekt er min of meer paniek uit : waren we hier maar nooit aan begonnen. Weg zijn de herinneringen aan de wonderlijke uittocht, aan de God die hen tot daar toe heeft geleid.
Maar dan zegt Mozes in hoofdstuk 14:13-14 "...Wees niet bevreesd, houd stand, zie het heil van de Heere dat Hij vandaag voor u zal bewerken ! Want de Egyptenaren die u vandaag ziet, zult u tot in eeuwigheid niet meer terugzien. De Heer zal voor u strijden, en ú moet stil zijn."
Het volk is angstig en onrustig, maar Mozes doet wat God hem zegt lezen we in vers 21-22 "Toen stak Mozes zijn hand uit over de zee, en de Heer liet de zee die hele nacht wegvloeien door een krachtige oostenwind. Hij maakte de zee droog, en het water werd doormidden gespleten. Zo gingen de Israëlieten midden in de zee op het droge. Het water was voor hen aan hun rechter- en linkerhand een muur."
Het was nacht, maar de vuurkolom was hun licht, er stond een krachtige oostenwind. Ik ken die wind als koud en guur, niet prettig, maar die wind werd wel gebruikt door God om de zee te splijten. Rechts en links van je van die hoge muren van water lijkt me ook best beangstigend, ik kan me voorstellen dat dat ook wel een flink geluid kan hebben gegeven. Een wandeling dus die niet echt relaxed was, maar toen ze handelde op Gods bevel en over het pad wat was ontstaan gingen lopen kwamen ze wel veilig aan de andere kant van de zee.
Ook dit was weer een gedachte die niet eerder bij me was opgekomen. Ineens las ik deze geschiedenis heel anders, en wat een lessen zaten hier voor mij in. Een flinke tijd heb ik hier op door lopen kauwen, nog regelmatig brengt God aspecten hieruit in m'n gedachten, herinnerd Hij mij.
Dank U wel Vader dat U Uw Levende Woord voor mij opent en U me uit dit boek dat ik mijn leven lang al ken zomaar ineens lessen leert die tot dan verborgen voor mij waren.
Hoe de weg ook gaat, U leid mij en U bent altijd bij me en weet welke route het beste is voor dat moment.
ONDERWEG naar Hem en met Hem.
dinsdag 12 november 2019
Geduld
In het hele proces van de training van geloofs-spieren waar ik vorige week over schreef heb ik iets over mezelf ontdekt. Geduld is niet iets wat ik van nature heb. Als ik heel eerlijk ben viel me dat vies tegen, ik vond mezelf eigenlijk best geduldig.
Geduldig tot ik het zat werd, en dat is nou net het punt, tot ik.......
Ik hield vol als geduld nodig was en riep "hier leer ik geduld van" maar eigenlijk zat daar best een wrange ondertoon in.
Mijn hart was niet geduldig, aan de buitenkant leek ik gewoon te wachten maar in mijn hart was onrust, boosheid, naar anderen of vaak vooral naar mezelf omdat ik gewoon geen geduld had. Het moest maar eens over zijn. En die houding maakt dat je datgene waar geduld in vereist is af gaat wijzen, mezelf ging afwijzen omdat het te lang duurde en ik het geduld niet opbracht. Ik wilde de quike-fix, de snelle oplossing.
Niet morgen maar gisteren, het liefst nog eergisteren.
Toen ik in zo'n tijd van volhouden en geduld oefenen eens door YouTube zat ze zoeken kwam ik dit voor mij tot dan onbekende lied tegen van een groep die ik erg kan waarderen en die kwam flink binnen. Met een vrolijk melodie sprak God stevige taal : Good things just take time, goede dingen hebben tijd nodig.
Dat deed me denken aan Fillipenzen 1:6 "Ik vertrouw erop dat Hij Die in u een goed werk begonnen is, dat ook voltooien zal tot de dag van Jezus Christus." Niet op mijn tijd maar op Zijn tijd dus.
Zoals dit lied zo mooi zegt, alles heeft tijd nodig, het ene wat korter dan het andere, het andere duurt heel erg lang, maar Hij is aan het werk en er gebeurd iets, er is beweging. Of mijn menselijke oog dat nu kan waarnemen of niet. Er gebeurd iets in het tempo dat Hij goed acht. Als het sneller zou gaan zou het resultaat minder sterk of gedegen kunnen zijn en zal het effect ook niet zijn wat Hij voor ogen heeft.
An acorn grows a mighty oak
Een eikel groeit uit tot een machtige eik
A stream can cut through a rock
Een stroompje kan een rots door midden snijden
A house becomes a home sweet home
Een huis kan een thuis worden
A baby learns to walk
Een baby leert te lopen
Paint will be a masterpiece
Verf kan een meesterwerk worden
And words can make a rhyme
Woorden kunnen een rijm maken
A boy will turn into a man
Een jongen zal een man worden
Good things just take time
Goede dingen hebben tijd nodig.
Don't give up, don't give in
Geef niet op, geef niet toe
That hill was made to climb
Die hevel is gemaakt om beklommem te worden
With some food and fortitude
Met wat eten en standvastigheid
You will be just fine
Komt het goed met je
Great is worth its weight in gold
Super goed is z'n gewicht in goud waart
Easy ain't worth a dime
Makkelijk is nog geen dubbeltje waard
Staying for the long, long haul
Volhouden voor de lange, lange reis
Good things just take time
Goede dingen hebben tijd nodig
A child can be a wise man
Een kind kan een wijze man worden
A sinner can be a saint
Een zondaar kan een heilige worden
A brick can be a temple
Een steen kan een tempel worden
A link can be a chain
Een schakel kan een keting worden
Some notes can be a love song
Wat woorden kunnen een liefdeslied zijn
Steel can be a chime
Staal kan een klokkenspel zijn
A moment can last forever
Een moment kan voor eeuwig duren
Good things just take time
Goede dingen hebben gewoon tijd nodig
Don't give up, don't give in
Geef niet op, geef niet toe
That hill was made to climb
Die hevel is gemaakt om beklommem te worden
With some food and fortitude
Met wat eten en standvastigheid
You will be just fine
Komt het goed met je
Great is worth its weight in gold
Super goed is z'n gewicht in goud waart
Easy ain't worth a dime
Makkelijk is nog geen dubbeltje waard
Staying for the long, long haul
Volhouden voor de lange, lange reis
Good things just take time
Goede dingen hebben tijd nodig
Dank U wel Vader dat U zoveel geduld hebt dat U mij geduld kan leren, en dat Uw uithoudingsvermogen onbeperkt is. Dat U steeds weer opnieuw het geduld hebt om naast mij te komen zitten en me te laten zien waarom U me dit wilt leren, wat voor effect het op mijn leven zal hebben als ik leer om mijn hart zuiver te houden tijdens het wachten. Om mij te leren wat U dan met mij kan doen, wat U dan door mij heen kan doen.
Heer wat heb ik U hart nodig, wat ben ik blij dat ik met U onderweg ben naar U. U bied mij tijdens deze reis zoveel aan en Heer ik wil ontvangen, leren te ontvangen wat U voor mij heeft.
ONDERWEG naar Hem en met Hem.
dinsdag 5 november 2019
Uit geloof
De afgelopen tijd is echt een training voor mij geweest, een training van mijn geloofs-spieren zoals Joyce Meyer ze zo mooi noemt, van m'n geloofs ogen en oren. En dat vond ik best heel lastig. Regelmatig kwam de tekst uit 2 Korinthe 5:7 in me op "Want wij wandelen door geloof, niet door aanschouwen." door Zijn woord maar ook op andere manieren moedigde God me aan vol te houden, door te gaan, te vertrouwen.
Hebreeën 11:1 zegt "Het geloof nu is de vaste grond van de dingen die men hoopt, en een bewijs van de zaken die men niet ziet."
Heel Hebreeën 11 spreekt van mannen en vrouwen die door hun geloof vast hielden aan Gods beloften, dat gaf hun hoop en moed om door te gaan. Hebreeën 12:1 noemt hen een wolk van getuigen, en roept ons op om hun voorbeeld te volgen. en met volharding de wedloop te lopen die voor ons ligt.
Eigenlijk ben ik alles behalve sportief, ik heb een periode regelmatig gewandeld maar daar is flink de klad in gekomen moet ik bekennen, een wedloop is dus niet echt mijn ding. Het gaat hier gelukkig niet over een fysieke wedloop, maar een geestelijke wedloop valt me ook niet echt mee.
Ik vond dit prachtige lied waarvan ik vooral de capella uitvoering heel mooi vind.
By faith we see the hand of God
Door geloof zien wij de hand van God
In the light of creation’s grand design
In het licht van scheppings mooiste creatie
Door geloof zien wij de hand van God
In the light of creation’s grand design
In het licht van scheppings mooiste creatie
In the lives of those who prove His faithfulness
In de levens van hen die Zijn trouw bewijzen
Who walk by faith and not by sight
Die door geloof wandelen en niet door aanschouwen
By faith our fathers roamed the earth
Door geloof zijn de voorvaderen over de aarde gegaan
With the power of His promise in their hearts
Met de kracht van Zijn belofte in hun hart
Of a holy city built by God’s own hand
Van een heilige stad door Gods eigen hand gebouwd
A place where peace and justice reign
Een plaats waar vrede en recht regeerd
We will stand as children of the promise
Wij willen staan als kinderen van de belofte
In de levens van hen die Zijn trouw bewijzen
Who walk by faith and not by sight
Die door geloof wandelen en niet door aanschouwen
By faith our fathers roamed the earth
Door geloof zijn de voorvaderen over de aarde gegaan
With the power of His promise in their hearts
Met de kracht van Zijn belofte in hun hart
Of a holy city built by God’s own hand
Van een heilige stad door Gods eigen hand gebouwd
A place where peace and justice reign
Een plaats waar vrede en recht regeerd
We will stand as children of the promise
Wij willen staan als kinderen van de belofte
We will fix our eyes on Him our soul’s reward
Onze ogen gericht op Hem de beloner van onze zielTill the race is finished and the work is done
Tot de race is gelopen en het werk is gedaan
We’ll walk by faith and not by sight
We zullen door geloof wandelen en niet door aanschouwen
By faith the prophets saw a day
Door geloof zagen de profeten de dag
When the longed-for Messiah would appear
Dat de lang verwachtte Messias zou verschijnen
With the power to break the chains of sin and death
Met de kracht om ketenen te breken van zonde en dood
And rise triumphant from the grave
En tromferend zou verrijzen uit het graf
By faith the church was called to go
Door geloof werd de kerk geroepen om te gaan
In the power of the Spirit to the lost
In de kracht van de Geest naar het verlorene
To deliver captives and to preach good news
Om gevangene te bevrijde en het goede nieuws te prediken
In every corner of the earth
In iedere hoek van de aarde
We will stand as children of the promise
Wij willen staan als kinderen van de belofte
We will fix our eyes on Him our soul’s reward
Onze ogen gericht op Hem de beloner van onze ziel
Till the race is finished and the work is done
Tot de race is gelopen en het werk is gedaan
We’ll walk by faith and not by sight
We zullen door geloof wandelen en niet door aanschouwen
By faith this mountain shall be moved
Door geloof zal deze berg worden verplaatst
And the power of the gospel shall prevail
En de kracht van het Evangelie zal zegevieren
For we know in Christ all things are possible
Want we weten dat in Christus alles mogenlijk is
For all who call upon His name
Voor hen die Zijn Naam aanroepen
We will stand as children of the promise
Wij willen staan als kinderen van de belofte
We will fix our eyes on Him our soul’s reward
Onze ogen gericht op Hem de beloner van onze ziel
Till the race is finished and the work is done
Tot de race is gelopen en het werk is gedaan
We’ll walk by faith and not by sight
We zullen door geloof wandelen en niet door aanschouwen
Door geloof is het of ik zo nu en dan even door een klein kiertje mag spieken en vraag ik : Heer zie ik dat goed ? U bent aan het werk hé, ik kan U vertrouwen. U doet wat goed is, U weet het het beste. Toen zag ik met mijn natuurlijke ogen ook iets gebeuren en werd ik zo verschrikkelijk blij. Maar met een stap in de juiste richting is nog niet de hele wedloop gelopen en de finish behaald. Meer kregen mijn natuurlijke ogen (nog) niet te zien, ik moest verder met mijn geloofs-ogen, maar de Bijbel staat vol voorbeelden van deze geloofshelden die een wolk van getuigen zijn, en het grootste Voorbeeld aller tijden : Jezus. "Terwijl wij het oog gericht houden op Jezus, de Leidsman en Voleinder van het geloof. Hij heeft om de vreugde die Hem in het vooruitzicht was gesteld, het kruis gedragen en de schande en veracht en zit nu aan de rechterhand van de troon God." (Hebreeën 12:2)
Dank U wel voor Uw voorbeeld Jezus, U keek niet naar wat U werd aangedaan, U keek naar de vreugde die U in het vooruitzicht was gesteld. Help mij niet te kijken naar wat ik graag zou willen zien gebeuren, maar help mij mijn ogen op U mijn Leidsman en Voleinder gericht te houden. Om door geloof en niet door aanschouwen door deze wereld te gaan.
ONDERWEG naar Hem en met Hem
dinsdag 29 oktober 2019
Dochter zijn
Omdat de relatie tussen mij en mijn aardse vader niet erg best was, heeft God mijn denken over hoe Hij als Vader is flink moeten bijstellen.
Langzaam begon God mij te leren dat Hij absoluut te vertrouwen is, dat Hij alles weet en alles ziet en dat Zijn ogen vol liefde onafgebroken op mij gericht zijn. Dat Hij mij niet veroordeeld en er niet vanuit gaat dat ik het weer zal verknoeien, en dat Hij het ook nooit met mij zal opgeven. Hij verwacht ook geen gehoorzaamheid van mij vanuit plichtsgevoel, Hij ziet veel liever dat ik Hem gehoorzaam vanuit liefde en vertrouwen.
Hij is geïnteresseerd in mij en wil ook heel graag Zijn gedachten met mij delen als ik wil luisteren. Ik kon en wilde wel wennen aan zo'n Vader, want leven met zo'n Vader zou me nooit ongelukkig maken.
Het riep ook een andere vraag in mij op : Wat is een gezonde Vader - dochter relatie, wat is de gezonde houding van een dochter ?
Dat de relatie tussen mijn aardse vader en mij niet zo lekker liep lag zeker niet alleen aan mijn vader. De redenen doen er hier niet zo toe, maar er ontstond een hele scheve verhouding. Mijn houding was enorme defensief tegenover mijn vader, alsof hij de vijand was. Ik moet bekennen dat ik ook behoorlijk overheersend kon zijn naar hem toe, ik werd de sterkere.
Ik herinner me het kantelpunt daarin : We stonden behoorlijk verhit tegenover elkaar in de woonkamer voor de kachel. Mijn vader die vaak dreigde met "een pak op mijn sodemieter", zoals hij dat noemde, en ik die hem uitdaagde om dan ook maar een keer de daad bij te woord te voegen en me daadwerkelijk te slaan. Demonstratief wees ik op mijn onderkaak. Je begrijpt dat dit niet op een vriendelijke spreektoon ging.
Mijn vader droop als een geslagen hond met z´n staart tussen zijn poten af.
Ik had zogezegd gewonnen maar voelde me afschuwelijk, alle respect (als die er al was) en ontzag (of was het angst) voor deze man was weg, ik wist dat ik hem de baas was. Ik verafschuwde de man, het zaadje van haat was in mijn hart geplant.
Geloof me dat is niet goed voor een pubermeisje van een jaar of 14 denk ik dat ik was, ik wist dat ik goed fout zat ook al wilde ik dat toen absoluut niet toegeven en overschreeuwde ik elke reactie in mij of van anderen.
Zo´n relatie kan en wil ik niet hebben met Vader God, maar hoe is dan de houding van een dochter ten opzichte van haar Vader ?
Doordat ik ging ervaren dat Hij zo'n goede en liefdevolle Vader was voor mij kwam er een verlangen om mij om een goede dochter te zijn. Op een avond heb ik Papa gevraagd of Hij mij wilde gaan laten zien hoe een dochter op een gezonde manier naar haar Vader kijkt, of Hij me dat wilde leren.
Een paar dagen later kwam het in me op hoe een kind trots kan zeggen : Dat is mijn Papa. Het kind is ten volle overtuigd van het kunnen van Papa. Alsof God zei : Jij mag trots zijn op Mij.
Toen ik daar over na dacht realiseerde ik me dat dat zou betekenen dat ik dan het volste vertrouwen zou hebben in Hem, in mijn Papa, en ja dat vertrouwen in mijn Papa groeit met de dag, Hij is zo goed voor me.
Weer een paar dagen later was ik een stukje aan het fietsen om mijn hoofd leeg te maken omdat zorgen en verdriet mijn rust wilde roven. Hoe reëel een situatie ook kan zijn, ik mag die bij Papa brengen en Hem vertrouwen en rusten in Zijn kunnen. Er kwam weer kwam er iets in mij op : een Vader kan soms zonder dat z'n kind weet wat Hij precies doet iets voorbereiden of organiseren, iets wat het kind blij zal maken. Het kan zijn dat het kind een vermoeden krijgt dat Papa een plannetje aan het uitbroeden is, maar Papa houd z'n kaken stijf op elkaar want anders zou de verassing eraf zijn. En het was alsof God zei : Zo is het ook met deze situatie die jij zo moeilijk vind en waar jij niets aan kan veranderen en die jou probeert te roven uit Mijn rust die Ik jou geef. Achter de schermen, daar waar jij het niet ziet, ben Ik bezig en jij mag Mij vertrouwen, verwachtingsvol zijn, en als de tijd daar is zal je het zien, Ik zal je verrassen.
Deze gedachten kwamen diep binnen en ontroerde me diep, zo is mijn Papa. En als gezonde dochter van Hem mag ik alle vertrouwen hebben en er blind vanuit gaan dat Hij voor mij en voor alle betrokkenen bij de situatie die ik zo moeilijk vind zorgt. Het loopt Papa NOOIT uit de hand, en Hij is voor 1000% te vertrouwen.
Het raakt me diep dat Papa precies weet wat een gezonde houding van een dochter is, en dat Hij me dat wil laten zien en leren.
De houding van Papa maakt me stil en maakt dat de stekels die af en toe nog dreigen overeind te komen steeds minder scherp worden, en de reflexen worden ook minder scherp.
Deze dochter ontdekt dat Papa écht veilig is, dat er niets en niemand meer verdedigt hoeft te worden, er gaat geen dreiging van Papa God uit. Het vertrouwen groeit meer en meer, het maakt dat ik ontdek dat ik misschien wel kan ontspannen in de buurt van deze Papa.
We hebben nog een weg te gaan, Papa en ik, maar dat gaat wel goed komen, want deze Papa is best wel geweldig, ik geloof niet dat ik ooit nog teleurgesteld zal raken in Hem.
ONDERWEG met Hem en met Hem
P.S. de relatie met mijn aardse vader was niet best maar hij was geen slecht mens, gewoon een man die zelf getekend was door het leven en op zijn manier zijn best deed.
Langzaam begon God mij te leren dat Hij absoluut te vertrouwen is, dat Hij alles weet en alles ziet en dat Zijn ogen vol liefde onafgebroken op mij gericht zijn. Dat Hij mij niet veroordeeld en er niet vanuit gaat dat ik het weer zal verknoeien, en dat Hij het ook nooit met mij zal opgeven. Hij verwacht ook geen gehoorzaamheid van mij vanuit plichtsgevoel, Hij ziet veel liever dat ik Hem gehoorzaam vanuit liefde en vertrouwen.
Hij is geïnteresseerd in mij en wil ook heel graag Zijn gedachten met mij delen als ik wil luisteren. Ik kon en wilde wel wennen aan zo'n Vader, want leven met zo'n Vader zou me nooit ongelukkig maken.
Het riep ook een andere vraag in mij op : Wat is een gezonde Vader - dochter relatie, wat is de gezonde houding van een dochter ?
Dat de relatie tussen mijn aardse vader en mij niet zo lekker liep lag zeker niet alleen aan mijn vader. De redenen doen er hier niet zo toe, maar er ontstond een hele scheve verhouding. Mijn houding was enorme defensief tegenover mijn vader, alsof hij de vijand was. Ik moet bekennen dat ik ook behoorlijk overheersend kon zijn naar hem toe, ik werd de sterkere.
Ik herinner me het kantelpunt daarin : We stonden behoorlijk verhit tegenover elkaar in de woonkamer voor de kachel. Mijn vader die vaak dreigde met "een pak op mijn sodemieter", zoals hij dat noemde, en ik die hem uitdaagde om dan ook maar een keer de daad bij te woord te voegen en me daadwerkelijk te slaan. Demonstratief wees ik op mijn onderkaak. Je begrijpt dat dit niet op een vriendelijke spreektoon ging.
Mijn vader droop als een geslagen hond met z´n staart tussen zijn poten af.
Ik had zogezegd gewonnen maar voelde me afschuwelijk, alle respect (als die er al was) en ontzag (of was het angst) voor deze man was weg, ik wist dat ik hem de baas was. Ik verafschuwde de man, het zaadje van haat was in mijn hart geplant.
Geloof me dat is niet goed voor een pubermeisje van een jaar of 14 denk ik dat ik was, ik wist dat ik goed fout zat ook al wilde ik dat toen absoluut niet toegeven en overschreeuwde ik elke reactie in mij of van anderen.
Zo´n relatie kan en wil ik niet hebben met Vader God, maar hoe is dan de houding van een dochter ten opzichte van haar Vader ?
Doordat ik ging ervaren dat Hij zo'n goede en liefdevolle Vader was voor mij kwam er een verlangen om mij om een goede dochter te zijn. Op een avond heb ik Papa gevraagd of Hij mij wilde gaan laten zien hoe een dochter op een gezonde manier naar haar Vader kijkt, of Hij me dat wilde leren.
Een paar dagen later kwam het in me op hoe een kind trots kan zeggen : Dat is mijn Papa. Het kind is ten volle overtuigd van het kunnen van Papa. Alsof God zei : Jij mag trots zijn op Mij.
Toen ik daar over na dacht realiseerde ik me dat dat zou betekenen dat ik dan het volste vertrouwen zou hebben in Hem, in mijn Papa, en ja dat vertrouwen in mijn Papa groeit met de dag, Hij is zo goed voor me.
Weer een paar dagen later was ik een stukje aan het fietsen om mijn hoofd leeg te maken omdat zorgen en verdriet mijn rust wilde roven. Hoe reëel een situatie ook kan zijn, ik mag die bij Papa brengen en Hem vertrouwen en rusten in Zijn kunnen. Er kwam weer kwam er iets in mij op : een Vader kan soms zonder dat z'n kind weet wat Hij precies doet iets voorbereiden of organiseren, iets wat het kind blij zal maken. Het kan zijn dat het kind een vermoeden krijgt dat Papa een plannetje aan het uitbroeden is, maar Papa houd z'n kaken stijf op elkaar want anders zou de verassing eraf zijn. En het was alsof God zei : Zo is het ook met deze situatie die jij zo moeilijk vind en waar jij niets aan kan veranderen en die jou probeert te roven uit Mijn rust die Ik jou geef. Achter de schermen, daar waar jij het niet ziet, ben Ik bezig en jij mag Mij vertrouwen, verwachtingsvol zijn, en als de tijd daar is zal je het zien, Ik zal je verrassen.
Deze gedachten kwamen diep binnen en ontroerde me diep, zo is mijn Papa. En als gezonde dochter van Hem mag ik alle vertrouwen hebben en er blind vanuit gaan dat Hij voor mij en voor alle betrokkenen bij de situatie die ik zo moeilijk vind zorgt. Het loopt Papa NOOIT uit de hand, en Hij is voor 1000% te vertrouwen.
Het raakt me diep dat Papa precies weet wat een gezonde houding van een dochter is, en dat Hij me dat wil laten zien en leren.
De houding van Papa maakt me stil en maakt dat de stekels die af en toe nog dreigen overeind te komen steeds minder scherp worden, en de reflexen worden ook minder scherp.
Deze dochter ontdekt dat Papa écht veilig is, dat er niets en niemand meer verdedigt hoeft te worden, er gaat geen dreiging van Papa God uit. Het vertrouwen groeit meer en meer, het maakt dat ik ontdek dat ik misschien wel kan ontspannen in de buurt van deze Papa.
We hebben nog een weg te gaan, Papa en ik, maar dat gaat wel goed komen, want deze Papa is best wel geweldig, ik geloof niet dat ik ooit nog teleurgesteld zal raken in Hem.
ONDERWEG met Hem en met Hem
P.S. de relatie met mijn aardse vader was niet best maar hij was geen slecht mens, gewoon een man die zelf getekend was door het leven en op zijn manier zijn best deed.
dinsdag 22 oktober 2019
Ik ben bij je
Op een ochtend las ik m'n dagelijkse mail van IkWonderJou en deze had als titel : Jou leven kan levens van anderen veranderen !
Al van jongs af aan heb ik het verlangen iets voor een ander te beteken, en mijn verstand weet dat God ook mensen gebruikt om mensen te helpen. Wij mensen zijn Gods handen en voeten hier op aarde. Aan de andere kant vind ik het soms ook lastig om er vertrouwen in te hebben dat God mij ook echt kan gebruiken, is daar nog regelmatig de twijfel of ik daar dan wel goed genoeg voor ben. Deze twijfel komt zeker niet bij mijn liefdevolle Hemelse Vader vandaan en daarom mag ik deze ook aan de kant schuiven als een leugen.
In de mail werd een stukje uit Rechters (ik noem het nog altijd Richteren) 6:12-16 gedeeld over Gideon, een man die door God geroepen werd, en ook niet zo zeker was van zijn eigen kunnen en God zelfs tot twee keer toe om een bevestiging vroeg voor hij eraan durfde te beginnen : "De engel van de Heer ging naar hem toe en zei : Dappere held, de Heer is met je ! Maar Gideon antwoordde : Als de Heer met ons is, waarom overkomt ons dan zoveel ellende ? Waar zijn dan al zijn wonderen waarover onze vaders ons hebben vertel ? Zij zegge dat de Heer ons uit Egypte heeft bevrijd. Maar nu heeft de Heer ons in de steek gelaten. Hij heeft ons in de macht van de Midianieten gegeven. Toen zei de Heer tegen hem : Ga erop af zoals je bent. Bevrijd Israël uit de macht van de Midianieten. Ik stuur je, dus je kan het. Maar Gideon zei : Heer hoe zou ik Israël kunnen bevrijden ? Mijn familie is de armste van de stam van Manasse ! Bovendien ben ik de jongste van de familie ! Maar de zei tegen hem : Ik ben met je. Daarom zul je de Midianieten kunnen verslaan alsof het maar één man was."
De mail ging verder : "Haal dit uit de tekst van vandaag : God roept je, God zendt je en God is met je. Je hoeft niet perfect te zijn. Wees gewoon oprecht, want God kiest niet zoals de mens kiest. Het maakt niet uit waar je vandaan komt of wat je hebt gedaan; God kiest jou en helpt jou om te leven naar Zijn wil. Je draagt de liefde en het licht van Christus in je. En daarom kan jouw leven de levens van anderen veranderen."
Zo simpel is het dus eigenlijk, God roept - Hij roept al Zijn kinderen. God zendt je - Hij zend al Zijn kinderen in deze wereld om een licht te zijn en te leven vanuit Zijn kracht en autoriteit. En God is met je - Je staat er niet alleen voor, wat Hij ook van je vraagt, in voor het oog kleine of grote dingen die jou afschrikken, zoals Gideon best wel even schrok van de opdracht die God hem gaf. God is met je.
Heer laat die wetenschap dat U altijd bij me bent, ook als ik dingen voor U mag doen die mij de bibbers geven. Het gaat er niet om dat ik goed genoeg ben, maar dat U goed genoeg bent.
En toen kwam er een oud lied in mij opborrelen :
U kent mij door en door, U weet wat U door mij heen kunt doen, leer mij naar mijzelf kijken zoals U mij ziet en geef mij de moed om te doen wat U graag wilt dat ik doe, dat ik de plannen mag uitvoeren die U voor mij heeft. Plannen die mij misschien te groot lijken, maar waarvan U zegt : Ik roep je, Ik zend je, en Ik ben bij je.
ONDERWEG naar Hem en met Hem
Al van jongs af aan heb ik het verlangen iets voor een ander te beteken, en mijn verstand weet dat God ook mensen gebruikt om mensen te helpen. Wij mensen zijn Gods handen en voeten hier op aarde. Aan de andere kant vind ik het soms ook lastig om er vertrouwen in te hebben dat God mij ook echt kan gebruiken, is daar nog regelmatig de twijfel of ik daar dan wel goed genoeg voor ben. Deze twijfel komt zeker niet bij mijn liefdevolle Hemelse Vader vandaan en daarom mag ik deze ook aan de kant schuiven als een leugen.
In de mail werd een stukje uit Rechters (ik noem het nog altijd Richteren) 6:12-16 gedeeld over Gideon, een man die door God geroepen werd, en ook niet zo zeker was van zijn eigen kunnen en God zelfs tot twee keer toe om een bevestiging vroeg voor hij eraan durfde te beginnen : "De engel van de Heer ging naar hem toe en zei : Dappere held, de Heer is met je ! Maar Gideon antwoordde : Als de Heer met ons is, waarom overkomt ons dan zoveel ellende ? Waar zijn dan al zijn wonderen waarover onze vaders ons hebben vertel ? Zij zegge dat de Heer ons uit Egypte heeft bevrijd. Maar nu heeft de Heer ons in de steek gelaten. Hij heeft ons in de macht van de Midianieten gegeven. Toen zei de Heer tegen hem : Ga erop af zoals je bent. Bevrijd Israël uit de macht van de Midianieten. Ik stuur je, dus je kan het. Maar Gideon zei : Heer hoe zou ik Israël kunnen bevrijden ? Mijn familie is de armste van de stam van Manasse ! Bovendien ben ik de jongste van de familie ! Maar de zei tegen hem : Ik ben met je. Daarom zul je de Midianieten kunnen verslaan alsof het maar één man was."
De mail ging verder : "Haal dit uit de tekst van vandaag : God roept je, God zendt je en God is met je. Je hoeft niet perfect te zijn. Wees gewoon oprecht, want God kiest niet zoals de mens kiest. Het maakt niet uit waar je vandaan komt of wat je hebt gedaan; God kiest jou en helpt jou om te leven naar Zijn wil. Je draagt de liefde en het licht van Christus in je. En daarom kan jouw leven de levens van anderen veranderen."
Zo simpel is het dus eigenlijk, God roept - Hij roept al Zijn kinderen. God zendt je - Hij zend al Zijn kinderen in deze wereld om een licht te zijn en te leven vanuit Zijn kracht en autoriteit. En God is met je - Je staat er niet alleen voor, wat Hij ook van je vraagt, in voor het oog kleine of grote dingen die jou afschrikken, zoals Gideon best wel even schrok van de opdracht die God hem gaf. God is met je.
Heer laat die wetenschap dat U altijd bij me bent, ook als ik dingen voor U mag doen die mij de bibbers geven. Het gaat er niet om dat ik goed genoeg ben, maar dat U goed genoeg bent.
En toen kwam er een oud lied in mij opborrelen :
U kent mij door en door, U weet wat U door mij heen kunt doen, leer mij naar mijzelf kijken zoals U mij ziet en geef mij de moed om te doen wat U graag wilt dat ik doe, dat ik de plannen mag uitvoeren die U voor mij heeft. Plannen die mij misschien te groot lijken, maar waarvan U zegt : Ik roep je, Ik zend je, en Ik ben bij je.
ONDERWEG naar Hem en met Hem
dinsdag 15 oktober 2019
Knipoogje
Zo af en toe vraag ik me af hoe mijn moeder met haar geloof in God beleefde, hoe haar relatie met haar Vader was. Mijn moeder was een vrouw die een zwaar leven heeft gehad met veel teleurstelling en verdriet, het leven viel haar niet mee, zo kwam het op mij over.
Ik denk dat ik meer de sfeer oppikte als dat er daadwerkelijk over gesproken werd en dat vind ik nu zo jammer, ik had zo graag het geloof van mijn moeder willen leren kennen, ik had zo graag willen zien hoe mama zich vast hield aan de Enige die haar helpen kon, want dat ze dat deed weet ik zeker.
Tegenwoordig probeer ik anders naar moeilijke dingen te kijken, ze te zien als uitdagingen (hoe ga ik er mee om) of kansen, kansen om me aan Hem vast te klampen, groei momenten/periodes.
Ik wil zo graag onder dat zware, beklemmende deken uit kruipen.
Ja die moeilijke dingen zijn nog steeds als worstelen in de modder. Maar vanuit die plek in de modder wil ik op kijken naar die hemel en weten dat daar mijn hulp vandaan komt, en me niet meer zo zwaar neer laten drukken.
Die zwaarte heb ik zo mee gekregen, zit het in mijn genen ?
Ik weet het niet, maar ik geloof wel dat het niet zo hoeft te zijn en blijven, dat er een ander perspectief is. Dat mijn denken kan veranderen en mijn gevoel daarin mee zal gaan.
Nederland Zing stuurt regelmatig een mail rond met mooie liederen en in de zomer stond daar de afspeellijst van Joke Buis bij. Zij heeft de oude liederen waar zij mee op is gegroeid van Johannes de Heer zo hier en daar wat aangepast in de tekst en er al veel opnieuw uitgebracht en ze komen diep bij me binnen.
Bij het lied "Lichtstad met uw paar'len poorten" moet ik altijd aan mijn moeder denken en regelmatig beginnen mijn tranen dan weer te stromen, het was het lievelingslied van mijn moeder.
Lichtstad met uw paar'len poorten
wondere stad zo hoog gebouwd
nimmer heeft men hier op aarde
ooit uw heerlijkheid aanschouwd
Heilig oord vol licht en glorie
waar de boom des levens bloeit
en de stroom van levend water
door de gouden God'sstad vloeit
Daar zal ik mijn Heer ontmoeten
luist'ren naar Zijn liefde stem
daar geen rouw meer en geen tranen
in het nieuw Jeruzalem
Schoon tehuis voor moede pelgrims
komend uit de zandwoestijn
waar zij rusten van hun werken
bij de springende fontein
Daar zal ik mijn Heer ontmoeten
luist'ren naar Zijn liefde stem
daar geen rouw meer en geen tranen
in het nieuw Jeruzalem
Wat een vreugde zal dat wezen
Straks vereend te zijn met Hem
in die stad met paar'len poorten
in het nieuw Jeruzalem
Daar zal ik mijn Heer ontmoeten
luist'ren naar Zijn liefde stem
daar geen rouw meer en geen tranen
in het nieuw Jeruzalem
Ik kan me alleen een voorstelling maken van waar mama aan dacht als ze zong "daar geen rouw meer en geen tranen", was het aan het gemis van haar moeder, haar zoon, het onrecht dat haar is aangedaan, de eenzaamheid ? Alleen zij en God weten het en dat is goed, dat hoef ik ook niet te weten.
Het doet me goed te weten dat ze daar nu is, inmiddels al weer ruim 7 jaar, zij kent geen tijd meer. Voor haar is 1 Korinthe 13:12 waarheid geworden, zij ziet nu zoals het daar zo mooi staat "van aangezicht tot aangezicht." Mama ziet nu in Wie zij gelooft heeft, ook zo'n oude zin uit een Johannes de Heer lied. Ik deel 'm er gewoon lekker bij.
Het doet me goed te weten dat ze daar nu is, inmiddels al weer ruim 7 jaar, zij kent geen tijd meer. Voor haar is 1 Korinthe 13:12 waarheid geworden, zij ziet nu zoals het daar zo mooi staat "van aangezicht tot aangezicht." Mama ziet nu in Wie zij gelooft heeft, ook zo'n oude zin uit een Johannes de Heer lied. Ik deel 'm er gewoon lekker bij.
Een tijdje geleden vond een boek in mijn boekenkast waarvan ik door het kaartje wat er als bladwijzer in zat weet dat het een boek is dat van mijn moeder is geweest. Het heette "Zij durfde anders te zijn" van Hugh Steven en werd uitgegeven door Open Doors. Op het kaartje stond in haar handschrift een aantekening in haar handschrift met de datum van haar verjaardag in 2000, 22 november : Psalm 68:20-21 "Geloofd zij de Heere, dag aan dag overlaadt Hij ons, Die God is onze zaligheid. Die God is ons een God van volkomen zaligheid; bij de Heere, de Heere, zijn uitkomsten tegen de dood."
Het vinden van dit kaartje raakte me, ik wist dat mama met God wandelde, naar Wie moest zij anders gaan ? Ik ben er van overtuigd dat ze het Simon Petrus na zei.
Soms vraag ik me af hoe ze dat had gedaan, hoe zij met haar hemelse Vader omging, ik had er zo graag daar eens met haar over willen spreken nu ik zelf die Vader heb mogen leren kennen.
Ik zie het vinden van dit kaartje als een knipoogje van God : zo dus. Hij kent ons en weet van onze verlangens en Hij is zo goed.
Het vinden van dit kaartje raakte me, ik wist dat mama met God wandelde, naar Wie moest zij anders gaan ? Ik ben er van overtuigd dat ze het Simon Petrus na zei.
Soms vraag ik me af hoe ze dat had gedaan, hoe zij met haar hemelse Vader omging, ik had er zo graag daar eens met haar over willen spreken nu ik zelf die Vader heb mogen leren kennen.
Ik zie het vinden van dit kaartje als een knipoogje van God : zo dus. Hij kent ons en weet van onze verlangens en Hij is zo goed.
Ik ben dankbaar voor een moeder met een ik denk groot geloof in God, ik geloof dat mama veel voor deze dochter heeft gebeden, deze dochter die zo op zoek was naar zichzelf en die nog niet de rust had gevonden om te luisteren naar de wijze raad van een moeder die zo enorm veel van haar hield, maar niet in staat was dat te communiceren op een manier die de dochter kon ontvangen.
Op haar sterfbed was het goed, we hadden beide ons best gedaan met wat we hadden en konden het loslaten. Het heeft geen zin meer om te kijken naar het gemis van wat het nooit hebben gedeeld. Eerlijk is eerlijk, ik stond er ook niet erg voor open en toen er in mij een opening kwam was zij al flink aan het dementeren. Het verleden is niet meer terug te draaien, maar deze ontdekking geeft mij hoop. God verhoorde haar gebeden en het kwam goed met haar vaak opstandige dochter.
Dit geeft mij zoveel hoop.
Op haar sterfbed was het goed, we hadden beide ons best gedaan met wat we hadden en konden het loslaten. Het heeft geen zin meer om te kijken naar het gemis van wat het nooit hebben gedeeld. Eerlijk is eerlijk, ik stond er ook niet erg voor open en toen er in mij een opening kwam was zij al flink aan het dementeren. Het verleden is niet meer terug te draaien, maar deze ontdekking geeft mij hoop. God verhoorde haar gebeden en het kwam goed met haar vaak opstandige dochter.
Dit geeft mij zoveel hoop.
ONDERWEG naar Hem en met Hem
Abonneren op:
Posts (Atom)
Je kroon dragen
Ik was te gast bij Johanneke Plaggenmarsch van Waardevol en uniek voor haar nieuwe serie " je kroon dragen " Hier de eerste ...
