Opstaan (vervolg)

Ik borduur even verder op het blog van vorige week, en ik vind het een hele uitdaging om het in de juiste woorden te gieten, maar Hij helpt me, ik zie deze blog dan ook als Zijn blog. Daar gaan we...... Ik realiseerde me dat mijn denken dieper vernieuwing nodig had, maar ik begon me ook steeds meer te realiseren dat ik dat niet zelf kon, dat ik daarin zo afhankelijk ben van leiding van Heilige Geest in wat Hij wil dat ik kijk, luister, lees, tot me neem door de poorten van mijn ogen en oren. Daar ligt mijn verantwoording, Hij geeft mij met Zijn zachte liefdevolle stem de ideeën, aan mij weer de verantwoording om die Stem steeds beter te leren kennen en te volgen. Eerlijk gezegd merk ik dat ik mezelf er regelmatig op betrap dat er een glimlacht om mijn mond komt tijdens dit leerproces, Hij verrast me regelmatig, dan stuurt Hij het zo anders dat ik had gedacht, dat vind ik leuk. Waarschijnlijk dwaal ik nu helemaal af, maar met dat ik dit schrijf bedenk ik me dat mijn man het heel leuk vind om mij te verrassen, dan regelt hij iets bijvoorbeeld voor een speciale gelegenheid waar ik niets van af weet en dan straalt hij als hij me verrast en ziet hoe ik reageer. Zo voelt het met Papa God ook een beetje, ik stel me zo voor dat Hij er lol in heeft mij te verrassen door het net even anders te doen dan ik verwachtte. Dit is denk ik onderdeel van de intimiteit in onze relatie.

Uit ons denken komt alles voort in ons leven, onze daden, onze emoties. Ik vind het bijzonder hoe Papa God zo liefdevol, teder en geduldig mijn kijk op het leven, mijn kijk op mezelf, mijn kijk op Hem bijstelt en in lijn brengt met hoe Hij het bedoeld heeft. Ook dat vraagt een opstaan van mij in mijn hart, een doelbewuste houding en instelling : Dat wil ik hebben ! Dat is wat Papa God voor mij bedoeld heeft ! Dat is mijn rechtmatige erfenis die ik heb verkregen door de dood en opstanding van de Heer Jezus. Ik ontdekte dat Hij ook bezig ging met mijn kijk op het avondmaal, of in het Engels communion - gemeenschap, dat vind ik nog veel mooier verwoord, daar spreekt ook weer die intimiteit uit. Ik moet ineens denken aan het lied Goodness of God, God is zo liefdevol, zo goed, Hij faalt nooit in Zijn zorg en liefde voor mij/ons, Hij verlangt intens naar intimiteit met mij/ons mensen, Zijn creaties, Zijn schepselen. 

Aangeboden liefde, de vraag naar het delen van je leven, naar intimiteit vraagt om een antwoord, daar moet de ander op ingaan, daar moet die ander voor in actie komen. Zo werkt het in het natuurlijke maar ook in het geestelijke. Het was of Hij me vroeg, durf je te gaan staan ? Ik sta naast je, en ik moest weer denken aan het beeld dat ik kreeg van dat bange meisje wat door Jezus achter Zijn rug werd weggehaald en naast Hem werd gezet, ik schreef daarover in de blog Zijn weg. Jij mag er zijn, jij mag gezien worden, durf je op te staan met Mij naast je ? Hij zei er te zijn, maar ik moest op staan, m'n schouders gaan rechten, m'n borst vooruit, kin omhoog, niet meer timide, niet meer angstig, niet meer passief, maar actief, vol van (Zijn) kracht staan, en Zijn Waarheid sprekend in de geestelijke wereld : Dit ben ik en ik mag er zijn omdat Papa God zegt en de Heer Jezus de prijs heeft betaald.

Ik merk dat ik langzaam maar zeker steeds meer durf te gaan staan zoals ik net hierboven beschreef, ik begin vertrouwen te krijgen, langzaam land het steeds dieper in elke vezel van mijn wezen en raak ik dieper gegrondvest (mijn one-word voor dit Joodse kalenderjaar 5782 wat loopt van september 2021 t/m oktober 2022) in de Rots, in de Liefde zoals Efeze 3:16-17 zegt.

Om te staan is het nodig dat je jezelf accepteert, dat je accepteert wat God in Zijn Liefde en Wijsheid in jou gelegd heeft toen Hij je schiep in de schoot van je moeder. Dit raakte me toen ik las in het (Engelstalige) leesplan Promises for your everyday life  n.a.v. het gelijknamige boek van Joyce Meyer, waar Joyce zegt : Hoogmoed is niet goed, maar het is wel belangrijk om door zelfacceptatie je beeld van jezelf bij te stellen. Dit kwam bij me binnen. Ze gaf de waardevolle tips : * Spreek niet negatief over jezelf, erken het goede in jezelf door de Heer Jezus. * Voorkom dat je jezelf gaat vergelijken met anderen. Ze haalt daar Johannes 21:21 bij aan, en dat is ook precies wat God jaren geleden tegen mij heeft gezegd ".....wat gaat dat jou aan ? Volgt u Mij!" * Laat God je waarde bepalen, herinner je dat je al door Hem bent geaccepteerd. * Houd je gebreken in het oog, het is goed om te zien waar verbetering nodig is, maar waardeer wel je vooruitgang. * Ontdek je ware Bron van zelfvertrouwen. Plaats je vertrouwen in God, dan zal je een gezonde houding ontwikkelen. Doe je best en laat het resultaat aan Hem over. 

Mij helpen deze adviezen wel om een gezonde kijk op dit hele proces te hebben en te houden. Dat ik mag staan, dat ik sta, komt door Hem, Hij is Degene waardoor ik kan staan, Hij is Degene die mij zegt te staan. Heer doordring mij dieper en dieper van het feit dat ik zonder U niets kan doen en dat ik door U alles kan wat U zegt dat ik mag/moet doen. Maak mij met elke vezel van mijn wezen gewillig om in totale afhankelijkheid van U alleen te leven, werkt U het maar in me uit Heer, dan zal ik staan op de plaats en op de manier die U van mij vraagt.

ONDERWEG naar Hem en met Hem. 

Opstaan

Al een aardig poosje geleden, in 2020 schreef ik de blog Regeren, een jaar later rond diezelfde tijd kwam de blog Woede online, blijkbaar wilde God me iets duidelijk gaan maken over één van de basis emoties waar Hij de mens mee heeft geschapen : Boosheid. Ik ben opgegroeid met teksten uit Efeze 4:26-27 "Word boos, maar zondig niet, laat de zon niet ondergaan over uw boosheid, en geef de duivel geen plaats." Er staat "word boos" maar dat hoorde ik er niet bij, ik hoorde Niet boos worden, dat is zonde, dan geef je de duivel plaats. Ik kan me niet meer herinneren of het ook zo gecommuniceerd werd, maar ik heb het zo opgepakt. Toen ik opgroeide was er een hoop boosheid in mij die afgekeurd werd, waar geen plaats voor was, je hoorde lief te hebben, te vergeven. 

Toen ik op internet ging zoeken vond ik een heel rijtje met Bijbelteksten over boosheid en vele kwamen me erg bekend voor, de boodschap waar ik mee opgroeide was : vermeid ruzie, niet dat me dat erg lukte, ik moet eerlijk zeggen dat ik vreselijk veel ruzie heb gemaakt thuis met mijn vader. Ik was zo verschrikkelijk boos in mijn jonge tienerjaren. Op mijn 16e greep God in in mijn leven en maakte ik een zichtbare verandering door, ik schreef daarover in de blog De Geestelijke Wapenrusting. Maar ik leerde nog niet om om te gaan met emoties van boosheid. Ik vergaf mijn vader, en dat was een flinke hobbelige weg, maar aan de andere kant begon ik boosheid steeds meer weg te stoppen, dat was niet goed, dat mocht er niet zijn. Maar zo werkt het niet, als je niet naar je emoties luistert, en niet met Papa God er naar leert kijken en ze niet in het licht brengt bij Hem gaat het rommelen en word het een beerput die vroeg of laat open klapt. Dat is dan ook wat er bij mij gebeurde en dat bracht me niet veel goeds.

Toen God begon te spreken over m'n emoties vond ik dat best spannend, de meeste daar zag ik het nut wel van in, maar boosheid....... Oei wat vond ik die lastig, waarschijnlijk omdat er schaamte aan kleeft voor mij, angst dat het niet te hanteren is en uit de hand loopt, waarschijnlijk heeft het ook te maken met een vertekend beeld dat ik er van heb. En ik bad : Heer help, ik vind dit zo verschrikkelijk eng. 

Ik kwam weer bij het (Engelstalige) onderwijs van Audrey Mack The violent take it by force wat me de eerste keer dat ik het hoorde al enorm raakte. Nu realiseerde ik me hoe de boze had gemaakt dat ik passief en stil was geworden omdat ik geloofde dat die emotie niet goed was. Deze emotie was minder makkelijk weg te stoppen voor mij dan andere, misschien wel omdat ie zo sterk was en me dat ook wel bang maakte. Ik heb deze emotie nooit leren om in te zetten waar hij voor bedoeld was, om datgene wat de emotie in me opriep een halt toe te roepen, om te zeggen : STOP, tot hier toe en niet verder. Om te gaan staan voor dat wat mij rechtmatig toebehoord en dat niet langer te laten roven. Boosheid zegt : geef je grenzen aan. 

In die tijd kwam regelmatig opwekkingslied 358 in me op : Uw tederheid genas, wat bitter in mij was, Uw heil neem ik aan o Heer. Uw liefde overwon, keerde al mijn boosheid om, Uw heil neem ik aan o Heer. Deze tekst raakte me steeds weer, God veroordeelde mijn boosheid niet, Hij zag mijn onvermogen en vragen hoe ik er dan mee om moest gaan, mijn pijn en verdriet, ook omdat ik mijn boosheid zo vaak tegen mezelf keerde. Hij liet me zien dat ik mijn boosheid in mocht zetten tegen de daadwerkelijke vijand, de dief die komt om te roven en te stelen (Johannes 10:10) wat ik rechtmatig door de dood van Jezus heb geërfd : Leven, gezondheid, vrede, goedheid. Ik hoef niet langer te accepteren dat de boze mij beroofd van...... omdat Jezus door Zijn dood aan het kruis alles voor mij (ons) heeft vrijgekocht wat de Vader voor ons bedoeld had om te hebben. 

Ik heb wel eens gebeden : Heer leer me dan maar boos zijn op Uw manier. Toen ik Audrey Mack weer  beluisterde realiseerde ik me dat ik inderdaad last heb van passiviteit, omdat ik niet goed weet hoe ik op zijn aanvallen d.m.v. symptomen in mijn lichaam moet reageren reageer ik niet of heel zwakjes en drukt hij me langzaam maar zeker in een hoek waar ik helemaal niet wil wezen. In de blog Omweg en Omweg (vervolg) vertel ik hoe ik geloof dat God sprak dat ik mocht stoppen met smeren van een bepaalde zalf op een specifieke plek van mijn lichaam omdat Hij me had genezen. In geloof stopte ik daarmee. Ik denk dat Hij deed wat alleen Hij kon doen en dat het toen aan mij was die genezing ook vast te houden. Daarvoor was het nodig dat ik diep doordrongen raakte van mijn positie die ik van Hem heb gekregen en ik moest denken aan Jozua 1:3 "Elke plaats die uw voetzool betreedt, heb Ik u gegeven, overeenkomstig wat Ik tot Mozes gesproken heb." maar ook aan Lucas 17:14 ".......En het gebeurde, terwijl zij heengingen, dat zij gereinigd werden." Zowel Jozua als de 10 melaatsen moesten in beweging komen. Dat zien we op meer plaatsen in de Bijbel, geloof is niet passief, geloof is actief, doelbewust en doelgericht. 

God heeft het laatste woord, niet de dief die Zijn Koninkrijk geweld aan doet. Vanaf dat Johannes de Doper de komst van het Koninkrijk der hemelen aankondigde in Mattheus 11, ik lees vers 12 graag in de AMPC vertaling : "And from the days of John the Baptist until the present time, the kingdom of heaven has endured violent assault, and violent men seize it by force (as a precious prize-a share in the heavenly kingdom is sought with most ardent zeal and intense exortion)" De boze heeft de aanval geopend op dat Koninkrijk omdat hij weet wat dat Koninkrijk inhoud en dat hij dat beter weet dan de meeste onderdanen van dat Koninkrijk. Ik had en heb het nodig me meer bewust te worden van de houding die ik moest aannemen om te staan voor mijn erfenis inclusief gezondheid, heelheid. Daar bereik ik niets met passiviteit, dat vraagt inspanning, niet in eigen kracht maar in Zijn kracht, het vraagt een doelbewust uitstrekken van mijn kant naar Hem en Zijn Koninkrijk. Wij hebben de opdracht gekregen er beslag op te leggen. Mattheus 6:33 zegt niet voor niets "Maar zoek eerst het Koninkrijk van God en Zijn gerechtigheid, en al deze dingen zullen u erbij gegeven worden." 

Papa God ik heb nog zo ontzettend veel te leren hierin, dit gaat zo in tegen mijn menselijk denken en ik realiseer me dat ik tegen een volgende valkuil aan liep, de valkuil van : niet op mensen hun tenen te willen trappen, mensen niet willen kwetsen, want dit is een heel gevoelig onderwerp. Heer help me in liefde en wijsheid, zonder veroordeling te delen wat U in mijn leven doet, wat ik denk dat U me leert. Dit voelt eng en kwetsbaar. Dank U wel dat U steeds op dingen terug blijft komen tot het moment dat ik in lijn kom met Uw Waarheid voor mijn leven. Dank U wel dat U mijn denken veranderd. 

ONDERWEG naar Hem met Hem.

Laat ze er zijn

Degene die mijn blog een beetje volgen zal het niet ontgaan zijn dat ik de laatste tijd flink aan het stoeien ben rond het onderwerp emoties. Ze er laten zijn, er naar kijken zonder er een goed of fout label aan te hangen, veel verder kwam ik er nog niet mee want dit vond ik regelmatig al ingewikkeld genoeg. Regelmatig schoot ik in oude mechanismes zoals vluchten in eten, of m'n emoties weer op slot gooien : even niet voelen, of maar tot op zekere hoogte, wat ik niet kon of wilde handelen op dat moment moest gewoon wegwezen. Toch geeft me dat systeem geen bevrediging meer. Het Engelstalige leesplan - ik haalde het al eerder aan -  Accepting where you're at, surrender the journey van maar 3 dagen heeft mij veel langer bezig gehouden, telkens kwam het zo enorm binnen en moest ik het later weer opnieuw lezen en kwam ik weer een stukje verder, en zo ging het maar door. 

Ik merkte dat God me steeds vaker liefdevol aanmoedigt tijd te nemen en er met Hem naar binnen te kijken, wat was daar, wat voelde ik. Hij zegt : Ik heb jou zo gemaakt, voel maar, en op de 3e dat las ik : Pay attantion to what I am doing in your heart - with your emotions, your thoughts. Ask Me to show you dicipher them. Ask Me to show you why you feel the way you feel. But these emotions ? Feel them. And show them to Me. The open-hearted surrender of your emotions to Me will help you to see Me in the storm, in the madness you feel when emotion is all you know and nothing else makes any sense. Will you let Me inside ? Geef aandacht aan je emoties, laat ze aan Mij zien, vraag Mij je te laten zien en waarom je ze voelt, vraag Mij ze te ontcijferen, vraag Mij waarom je je zo voelt. Met een open hart je emoties overgeven aan Mij zal je helpen Mij te zien in de storm, als alles krankzinnig voelt en je alleen nog maar emoties voelt en je er niets meer van begrijpt. Wil je Mij binnen laten. ?

Het heeft me echt een paar dagen gekost voor ik dit door durfde laten dringen. Vragen stormde door me heen, vragen als :  Help, word het zo heftig ? Is dit Uw bedoeling ? Moet dit ? Is dit nodig ? Maar meer en meer kwam de overtuiging in me : Met U kan ik dit aan. Met U is het veilig. Hoe mooi kan dit worden ? En dan moest ik weer denken aan het liedje  Dansen op Papa's voeten wat ik deelde in m'n blog : Wie ben ik ? Papa heeft me zo gemaakt, met die hele verscheidenheid aan emoties.

Een ander Engelstalig leesplan waar ik mee bezig was : Guide your mind, guard your heart, grace your tongue, heeft me ook geholpen (het lezen van dit plan verliep overigens net als het andere plan wat ik eerder deelde, het koste me soms dagen om verder te komen of liet het ook weer een tijd rusten, het kwam zo binnen bij me) Het bracht me bij Efeze 4:25-26 en ik deel 'm in de TPT vertaling omdat die me erg aansprak : "So discard every form of dishonesty an lying so that you will be known as one who always speaks the truth, for we all belong to one another. But don't let the passion of your emotions leed you to sin ! Don't let anger control you or be fuel for revange, not for even a day." Twee dingen sprongen er voor me uit : spreek altijd de waarheid, ook tegen jezelf. Het was of God zei : je emoties wegstoppen is liegen tegen jezelf, wees eerlijk naar jezelf. Wat er ook uitsprong was : de passie van je emoties. In andere vertalingen staat het woord emoties niet maar gaat het daar over boosheid, maar het was of God zei : dat geld al je emoties. Laat ze er zijn, maar laat je er niet in meeslepen, denk ook niet dat het dan pas goed is. Het is goed als je ze signaleert, ze ziet, ze erkent, ze er laat zijn en ze naar Mij ophoud en Mij Mijn waarheid erover laat spreken, meer vraag ik niet van je.

Op een gegeven moment liet God me zien dat mijn emoties er mochten zijn zolang een ander er maar geen "last" van had, en eigenlijk bedoelde ik met "last" dat een ander ze niet in die mate zou opmerken dat ik ze zou moeten uitleggen. Mijn verstand weet dat een ander best mijn emoties mag zien en dat ik ze niet hoef uit te leggen. Toen ik hier over nadacht ontdekte het dat het te maken had met emoties die ik zelf minder acceptabel vond, of maar tot op zekere hoogte. Ik vind het best een flinke uitdaging om eerlijk te zijn naar mezelf over m'n emoties. 

De lastigste emotie vind ik wel boosheid, ik heb geleerd dat je niet boos mocht zijn, alleen nu begint God mij te leren dat Hij die woorden uit de Bijbel anders heeft bedoeld. Laat ik dat maar voor een ander blog bewaren, voor volgende week, ik hoop dat het me lukt om dat goed te gaan verwoorden. Je emoties er te laten zijn is één ding, maar ze verwoorden vind ik ook een uitdaging.

ONDERWEG naar Hem en met Hem

Accepteer waar je nu bent

In mijn vorige blog linkte ik naar een Engelstalig leesplan van 3 dagen met als titel (even naar het Nederlands vertaalt) : Accepteer waar je nu bent, geef je over aan de reis. Ik realiseerde me dat overgave inhoud dat je los laat. Op internet vond ik de volgende betekenis/definitie in het "Groot woordenboek der Nederlandse taal -1950" : niet vasthouden, vrijlaten, met rust laten, toelaten dat iets in beweging komt, niet vast blijven zitten. 

In die periode kwam ik steeds weer uit bij vooral Johannes 15 waar Jezus zegt dat Hij de Ware Wijnstok is en Zijn Vader de Landman is en wij de ranken. Maar regelmatig trok Hij het breder : Johannes 14 tot en met 17, de laatste woorden, onderwijzingen van Jezus voor Hij gevangen werd genomen en Hij als het perfecte, smetteloze lam van God leed en stierf voor de zonden van de hele wereld. 

Wat een GENADE !

Genade is meer dan een onverdiende gunst, het is Gods inwonende Kracht in ons die ons in staat stelt om te leven onder leiding van Heilige Geest. Hebreeën 4:16 zegt : "Laten wij dan met vrijmoedigheid naderen tot de troon van de genade, opdat wij barmhartigheid verkrijgen en genade vinden om geholpen te worden op het juiste tijdstip." 

Jezus deed nooit Zijn eigen wil, Hij deed alleen maar de wil van de Vader, de Vader en Jezus zijn één, de Vader werkte door Jezus heen. Johannes 14: 10 zegt dat heel duidelijk :  "Gelooft u niet dat Ik in de Vader ben en de Vader in Mij is ? De woorden die Ik tot u spreek, spreek Ik niet uit Mijzelf, maar de Vader, Die in Mij blijft, Die doet de werken."  

In het dagboek "Gods beste geheimen" van Andrew Murray las ik het volgende en dat raakte me : Vrucht is dat wat de boom of wijnstok opbrengt ten goede goede van zijn eigenaar. Precies zo moet alles wat de Heere Jezus ons geleerd heeft over Zijn blijven in ons en wij in Hem, ons doen begrijpen dat het niet tot ons voordeel is, maar dat het tot Zijn welbehagen en de eer van de Vader is.....U bent vergeten dat het doel van de gemeenschap en omgang is : vrucht dragen door het redden van anderen. Hebt u niet teveel aandacht geschonken aan uw eigen heiligheid en vreugde, terwijl u zich niet herinnerde dat, zoals Christus Zijn zegen en heerlijkheid van de Vader zocht in het opofferen van Zichzelf voor ons, ook wij geroepen zijn alleen te leven om Christus aan anderen te brengen ? Tot dit doel worden wij takken aan de hemelse Wijnstok, met als doel het werk dat Hij begon op dezelfde manier, dus met ons hele hart, voort te zetten. 

Ik heb het zo nodig om me dieper bewust te zijn van wat het betekend dat Hij in mij is en ik in Hem, zoals Hij (Jezus) in de Vader is en de Vader in Hem en wat dat voor effect heeft in het leven van alle dag. In het boek De priesterlijke bruid van Anna Rountree (een boek dat echte eyeopener was voor mij) las ik : God heeft de mens geschapen opdat Zijn Zoon door de mens openbaar zou worden, zoals de Zoon alleen de Vader geopenbaard heeft. 2 Korinthe 4:10-11 zegt "Wij dragen altijd het sterven van de Heere Jezus in het lichaam mee, opdat ook het leven van Jezus in ons lichaam openbaar wordt. Want wij die leven, worden voortdurend aan de dood overgegeven om Jezus' wil, opdat ook het leven van Jezus openbaar wordt in ons sterfelijk vlees." Ik heb hier aardig op moeten kauwen want ook hier komt weer zo'n : Geloof je het écht ? vraag, ben ik hier echt van doordrongen, en van de gevolgen daarvan. Dat gaat mijn vlees niet leuk vinden, dat weet ik wel zeker. 

In de waterdoop stierf ons oude leven met Jezus in de dood en stond met Hem op in nieuw leven, Zijn leven. In mijn geest werd ik een nieuw mens, maar het moet nog wel door m'n ziel en lichaam heen om zichtbaar te worden voor deze aardse wereld, en dat ik een proces Een proces dat niet altijd prettig en comfortabel is, helemaal niet eigenlijk en ik ben regelmatig erg ongeduldig en ongenadig naar mezelf hierin, en ik zal absoluut niet de enige zijn. Maar ik denk dat we mogen accepteren wat het is op dit moment, accepteren dat ik nu ben waar ik nu ben en ook dat is een leerproces. 

Iemand die me daar regelmatig aan herinnert is Johanneke van Waardevol en Uniek, ik kan haar als mens, mede blogger en coach enorm waarderen, zo bijzonder hoe ze zich laat leiden door Heilige Geest in het vooruit helpen van mensen. Ga ervoor zitten, sluit je ogen, kijk naar binnen, wat is daar, wat voel je, geen oordeel, alleen waarnemen en het er laten zijn. Deze vrouw is echt een cadeautje voor mij, zo bijzonder hoe God mensen in elkaars leven brengt, ook al is het contact op afstand, Hij werkt er doorheen en laat zo een kostbare relatie ontstaan en daar ben ik Papa God heel dankbaar voor en op deze manier wil ik Johanneke eren als Zijn schepsel en de manier waarop zij zich uitstrekt om te leven voor Hem. 

God sprak in mijn leven over verbinden en dan brengt Hij ook de mensen op je weg waar Hij mee wil dat je verbind, en zo bracht Hij er meer, dat was best spannend voor mij, maar ik mocht leren het te zien als een mooie wandeling de berg op, met in m'n rugzak alles wat ik onderweg nodig heb en een staf om het wandelen te veraangenamen, Al gaande kom ik mensen tegen waar ik vriendelijk naar mag lachen om te groeten, soms met woorden, met sommigen mag ik verbinden voor kortere of langere tijd. Bij elke stap mag ik leren aanvaarden dat die is zoals die is en mag ik aanvaarden waar ik ben. Mag ik leren om met de liefdevol ogen van Papa God naar mezelf te kijken. 

Ook dat is genade, God leert me dat Hij me die ruimte heeft gegeven, dat ik de tijd mag nemen, en dat ik  mag zijn er van mag leren genieten. Hij heeft geen haast, Hij heeft geen last van ons tijdsbesef, Hij staat boven de tijd. Hij moedigt me aan om me heen te kijken, de mensen te zien die hun eigen mooie wandeling maken. En het mooiste is dat Papa God met ieder persoonlijk meewandelt, ik weet dat kan ons menselijke verstand niet bevatten maar dat mag ik loslaten en gewoon als waarheid aannemen, geloven heet dat, en er met volle teugen van leren genieten.

ONDERWEG naar Hem en met Hem

Ik kan het onderwijs van Andrew Wommack erg waarderen, zijn uitleg heeft me regelmatig enorm geholpen om de diepte van Gods Woord te begrijpen, daarom deel ik als toegift op m'n blog nog een artikel van hem over dit onderwerp : Genade : de kracht van het Evangelie.

Geloof je het écht ? (vervolg)

Een tijdje geleden deel dik de blog Geloof je het écht ? Toen deze blog online kwam raakte de titel me, want ik worstelde enorm met Gods genade, geloofde ik echt dat Zijn genade niet afhangt van wat ik doe, hoe ik me gedraag, van mijn gehoorzaamheid en inzet. Dat niets van wat ik doe of laat iets veranderd aan Zijn genade voor mij. Natuurlijk is het belangrijk dat we de juiste dingen doen, daarvoor kregen we een eigen wil en de vrijheid die in te zetten. Natuurlijk is gehoorzaamheid belangrijk en een sleutel in het Koninkrijk van God. Johannes 14:21 is duidelijk "Wie Mijn geboden heeft en die in acht neemt, die is het die Mij liefheeft, en wie Mij liefheeft, hem zal Mijn Vader liefhebben en Mijzelf aan hem openbaren." Zijn geboden houden doe je uit gehoorzaamheid gemotiveerd door liefde, je wilt niet anders, je wilt je Geliefde geen pijn doen.  Maar ik merkte dat het toch wat anders is om er diep van doordrongen te zijn dat Zijn liefde en Zijn genade niet afhangt van wat ik doe. Hij is genadig zegt Psalm 116:5 "De Heere is genadig en rechtvaardig, onze God is een Ontfermer." 

God ging me laten zien hoe diep nog de drang om goed genoeg te zijn in mij verankert zat en hoe dat mijn vrij ontvangen van Zijn genade me in de weg zat. Ik worstelde daarmee, ik proefde in mezelf iets van mezelf niet goed genoeg voelen, en zo kijkt Papa God niet naar mij, dat wist ik heel zeker. Papa God houd van me, Hij heeft mij gewild, Hij heeft me geschapen, me samengesteld zoals ik ben, met liefde en met een doel : mij te voorzien van alles wat ik in deze wereld nodig heb om de opdracht uit te voeren waarmee ik naar deze aarde ben gekomen om uit te voeren voor Hem, om Zijn Koninkrijk zichtbaar te maken op deze aarde waar de boze nog rondgaat als een brullende leeuw. Als, hij doet zich voor als, maar hij is het niet, want Jezus is dé, de enige echte brullende Leeuw, de Leeuw van Juda. Maar zijn pogingen om als een brullende leeuw te zijn kunnen mij flink van m'n stuk brengen. De leugens die hij brult, daar zijn mijn oren niet altijd zo doof voor als dat ze zouden moeten zijn. Met die leugens weet hij leugens te raken die ik nog steeds geloof, het "voor wat hoort wat" systeem waar de hele wereld van doordrongen is in alle lagen van de bevolkingen, en waar op een afschuwelijke manier misbruik van word gemaakt. Ik denk dat daar een wortel van trots in zit en de Bijbel is daar heel duidelijk over in Spreuken 8:13 "Wie ontzag heeft voor de Heer, haat het kwaad. Ik verafschuw trots en hoogmoed, valsheid en leugens." 

In die tijd las ik een (Engelstalig) leesplan Accepting where you're at, surrendering the journey en in de 2e van de 3 dagen stond een stukje waar ik tegenaan liep. Het is geschreven vanuit God : I have already rescued you from yourself. I have already rescued you from your sin. Mij Son was the cost. There is no other debt to pay -the dept of rescue, the dept of failure, of failing, of pride, of disbelief- that He did not take care of with His death. With the death of my Son, your sin was washed clean....." De woorden mislukken en falen haakte er bij me in. Zijn Zoon, het perfecte offer, het Lam van God dat voor mij geslacht werd was genoeg. Ergens in mij was er iets dat daar tegenaan knalde, wat steigerde, wat het blijkbaar niet écht kon geloven. Geloven is niets anders dan Gods Woord voor waarheid aannemen. De boze wil niets liever dat ik zijn leugen geloof dat ik (net) niet goed genoeg ben, hij fluistert : je bent een eind gekomen -en dat is knap- maar net niet ver genoeg, net voor de streep faal je omdat de prijs toch te hoog is, je gebruikt je vrije wil om op te geven, dat mag, dat recht heb je, het is genoeg geweest, ergens is de grens, en die is hier. Vuile leugens die blijkbaar nog meer wortel in mijn denken heeft dan ik dacht.

En dan stuurt iemand me een potcast waarin Jorieke in gesprek is met Jan Pool, en op het eind van het gesprek er word gelinkt naar zijn boek Buitensporige genade en dat blijkt in m'n kast te staan en ik weet dat het tijd is om het te gaan lezen. Het maakt heel wat in me los. Ik denk dat God tegen me zei : laat de leugens los. Hij had al heel vaak gesproken over m'n ogen alleen op Hem gericht te houden, maar nu sprak Hij over m'n oren, om die alleen op Hem afgestemd te hebben. Onze ogen en oren zijn poorten waar van alles door binnenkomt, bewaak je poorten ! Wat geloof je, wat neem je aan als waarheid. 

Het vraagt een heel scherp onderscheidingsvermogen om stemmen te onderscheiden. De liefdevolle Stem van Heilige Geest, de Geest van Papa God en Koning Jezus, of de stem van de leugenaar die zo logisch klinkt en waar altijd wel een kern van waarheid in zit als we eerlijk zijn. Dat is nou juist het probleem, een kern van waarheid is niet de volle Waarheid van God. 

Als je Iemand écht kent wéét je wat Diegene zou zeggen, en herken je Zijn liefdevolle Stem. Johannes 10:27 zegt "Mijn schapen horen Mijn stem en Ik ken ze en ze volgen Mij." in vers 5 zegt Jezus : "Maar een vreemde zullen zij beslist niet volgen, maar ze zullen van hem wegvluchten, omdat zij de stem van de vreemde niet kennen." De leugenaar van de beginne kent de Bijbel beter dan mij, en met mij  waarschijnlijk dan heel veel mensen. Is dat een excuus, nee, absoluut niet. Het was of Papa God zei : Leer Mijn Woord beter kennen, leer Mijn Stem beter kennen. Hoe doe je dat, hoe leer je iemand/Iemand beter kennen ? Door meer tijd met elkaar te besteden. 

Is dit waarom Hij me maande om een tandje langzamer te gaan, om te leren ontspannen, gewoon te zijn, te zijn bij Hem. Ik denk dat ik in de laatste bijzondere jaren met Hem ook best op mezelf gericht ben geweest als ik heel eerlijk ben. Het was of ik zoveel wilde inhalen, en dat sputtert nog steeds in me. Maar Papa God zegt : kom nou eens rustig bij Mij zitten, aan de voeten van Jezus. En dan schiet er een zin door m'n gedachten die me verbaasd : Gezellig rond de troon. En ik moet denken aan tijd met elkaar nemen, genieten van elkaars aanwezigheid. Ik mag genieten van de Zijne en Hij wil genieten van de mijne. Geloof ik dat écht ? En eigenlijk hoeven we niet eens altijd te praten, we kunnen ook genieten van gewoon stil bij elkaar zijn. Papa God is niet bang voor de stilte, ik vind het soms best ongemakkelijk, maar Hij niet, Hij geniet van de rust, Hij is rust, vrede. In Johannes 14:27 zegt Jezus zelf : "Vrede laat ik u, Mijn vrede geef Ik u, niet zoals de wereld die geeft, geef Ik die u." 

Hij zegt er nog iets achteraan : "Laat uw hart niet in beroering raken en bevreesd worden.", Mijn hart was flink in beroering, steeds was daar weer die twijfel of ik het wel goed deed, of ik niet tekort was geschoten. Dat is niet Gods rust. Ik ben vrij van aanklacht door het offer wat de Heer Jezus bracht op Golgotha. Vrij, helemaal vrij, geloof ik dat écht ? Dat is een vraag waar ik nog flink op door kauw regelmatig. Ook hier klinkt weer Spreuken 4:23 "Bescherm je hart boven alles wat te behoeden is, want daaruit zijn de uitingen van het leven."

Dank U wel Heer dat U me zo bewust maakt van wat er in mijn hart is en van de manier waarop het in mijn hart terecht komt en dat U mij leert mijn oog en oor poorten te bewaken en te beschermen. U hebt me daar voor toegerust met een bovennatuurlijke wapenrusting (Efeze 6:10-16) Wat heb ik nog een hoop te leren Heer, en wat bent U liefdevol en geduldig om dat proces met mij aan te gaan en te verdiepen. Dan moet ik denken aan een oud lied uit mijn jeugd : Dieper, dieper, laat mij dieper zinken uit de bundel Glorieklokken. Ja Heer laat mij dieper zinken, doordrenk mij van een kennen van U dat mijn verstand te boven gaat en maak dat ik Uw Waarheid geloof met elke vezel van mijn wezen.

ONDERWEG naar Hem en met Hem