Je kroon dragen

 Ik was te gast bij Johanneke Plaggenmarsch van Waardevol en uniek voor haar nieuwe serie "je kroon dragen"

Hier de eerste aflevering waarin ik te gast was

Hier de link van mijn uitgebreidere en geschreven getuigenis van die eerste Paasdag in 2016 toen God mij bijzonder aanraakte.

Ook wil ik het Engelstalig (zonder Nederlandse ondertitels) onderwijs delen waarin Audrey Mack uitlegt over "Standing up on the inside" wat ik aanhaal in het eind van het gesprek met Johanneke.

Deel 1

Deel 2

Later vond ik dit filmpje, kort(er) en krachtig

Audrey spreekt over hardnekkig vasthouden aan Gods waarheid. 

Jacobus 4:7 leert ons 

"Onderwerp u dan aan God. Bied weerstand aan de duivel en hij zal van u wegvluchten."

Papa bracht me bij opnieuw een Engelstalig filmpje van het getuigenis van een vrouw die aanhaalt dat als iemand je met je hoofd onder water duwt en blijft duwen je vecht voor je leven, zo mogen wij roepen naar God. Dit deed me denken aan Hebreeën 12:4 

"U hebt nog niet tot bloedens toe weerstand geboden in uw strijd tegen de zonden." 

Dit getuigenis raakte me, en ik heb heel sterk het idee dat ik het hierbij mag delen. 

Overgave

In de blog Heiligheid schreef ik over het boek Heiligheid is geen optie, dit is een boek wat me enorm prikkelt en me tot nadenken zet. Toen ik daar mee bezig was kreeg ik van iemand anders het boek Algehele overgave van Andrew Murray. Ik bleek het al in m'n kast te hebben staan, maar het liet me wel weten dat het tijd was om ook dat boek te lezen. God legde ze naast elkaar en dat maakte aardig wat los. Ik ervaar zo dat het voor God alles of niets is. Met iemand die niet bereid is zich volkomen in te zetten en er alles voor te geven is het heel lastig samenwerken. Hij kan alleen werken tot de hoogte waarin ik mijzelf overgeef aan Hem. Daar los van staat de gave die Hij op je leven legt. Het voorbeeld van Petrus dat Andrew aanhaalt raakte me enorm. Petrus had zieken genezen, demonen uitgedreven, en daarna wanneer Petrus vol vuur vanuit zijn vlees reageert dat Jezus niet moet zeggen dat Hij gedood gaat worden, want dat zal niet gebeuren volgens hem, zegt Jezus tegen hem in Mattheus 16:23 : "Ga weg achter Mij, satan ! U bent een struikelblok voor Mij, want u bedenkt niet de dingen van God, maar die van de mensen."

Best heftig. Ons vlees moet in algehele overgave onderworpen zij aan de Heilige Geest. Ons vlees is met Christus gekruisigd, dood. Niet mijn vlees stond met Jezus op uit de dood. In de doop stond ik op in het nieuwe leven met Christus. 1 Korinthe 6:19-20 zegt : "Of weet u niet dat uw lichaam een tempel is van de Heilige Geest, Die in u is en en Die u van God hebt ontvangen, en dat u niet van uzelf bent ? U bent immers duur gekocht. Verheerlijk daarom God in uw lichaam en in uw geest, die van God zijn." Deze woorden gingen mij steeds dieper raken en ik proefde een steeds dieper verlangen om Hem waardig te leven, in volkomen overgave aan Hem, geleid door Zijn Heilige Geest, niet leunend op mijn eigen inzichten of het denken van deze wereld. Afgezonderd, apart gezet voor Hem. Andrew haalt de tempel aan die door Salomo werd gebouwd aan, die was compleet aan de God van Israël toegewijd, alles aan dat gebouw stond symbool voor Die God en Zijn Heiligheid. Er was totaal geen ruimte voor iets of iemand anders op die plaats, alles stond in dienst van God. Zo zijn wij ook een tempel voor God. 

Toen hoorde ik iemand zeggen : Heiligheid kan niet zonder eerlijkheid. Deze uitspraak raakte me enorm. Volkomen eerlijkheid, transparantie van mij naar God toe, maar ook naar mezelf. Eerlijk kijken naar wat er in mijn hart is, eerlijk onder ogen zien wat ik nou werkelijk geloof en me daar waar nodig is bekeren. 

Dit houd mij enorm bezig en ik verlang hierin te ontwikkelen tot eer van God, uit mijzelf kan ik dat niet, maar ik geef Hem toestemming dit in mij uit te werken. Ik kan mijzelf niet veranderen, dat is iets waar ik me meer en meer bewust van word, wat ik wel kan is me uitstrekken naar Hem en Hem toestemming geven Zijn werk in mij te doen. Vorm mij naar Uw beeld Heer, op Uw manier, Uw tijd en de plaatst die U verkiest om te werken. Laat me nooit meer vergeten dat dit leven dat ik leef van U is, dat U het hebt gegeven en tot nu toe in stand hebt gehouden, help mij het te leven tot Uw eer ongeacht de omstandigheden waarin ik terecht kom. 

Het is of U me steeds meer aanmoedigt dag bij dag te leven, en soms is het bij het dagdeel, in het volle vertrouwen dat U bij me bent, van me houdt en voor me zorgt en dat er niets zal gebeuren dat mij van U kan scheiden. Dat ook alles wat ik tegenkom op mijn weg U dat zal laten meewerken te goede. Dat ik mag leren ontspannen te leven omdat ik veilig ben in/bij U.

Ik heb nu bijna 5 jaar geblogd (3 Februari 2018 kwam m'n eerste blog online) over wat God gedaan heeft en doet in mijn leven. Het afgelopen jaar begon ik het lastig te vinden het in woorden te vatten die geen aanstoot zouden geven, die niet veroordeelde. Dit is mijn proces, heel persoonlijk, ik ben er enorm dankbaar voor en wil niet liever dan hierin groeien en ontwikkelen. Ik heb ook de indruk dat ik met de wekelijkse blog zoals het tot nu toe was mag stoppen. Eind september, misschien begin oktober, schreef ik deze blog, denkend dat het mijn laatste zou zijn. Het was voor mij een opluchting dat ik mocht stoppen. 

Maar.........alleen het bovenstaande stuk is gebleven en het onderstaande stuk heb ik herschreven.

Na een maand of twee ging het toch bij me knagen, mede omdat ik 2 reacties kreeg (en ik krijg weinig reactie en vind dat ook helemaal prima, het is ook geen makkelijk, luchtig blogje, wat moet je er op zeggen) waarin werd aangegeven dat mijn blog iets in mensen raakte en dat raakte mij. Is het niet waardevol om de lessen die ik mag leren in mijn eigen proces door te blijven geven, we ontvangen om uit te delen Mattheus 10:8 zegt "U hebt het voor niets ontvangen, geef het voor niets." Ik weet dat dit over de gaven van genezing en demonen uitdrijven gaat, maar ik denk dat het op alle gebieden geld. Je ontvangt van God om door te geven, zo verspreid je Zijn licht.

Het was of God zei : Wat wil jij, wat je ook besluit, Ik zal altijd van je houden. Dit was de 2e keer dat God me zo vroeg wat ik wilde en mij de keus liet. De eerste keer kwam dat enorm binnen, God vroeg aan mij wat ik wilde ??? ik kon daar niet bij. Ik vroeg niet eens aan mezelf wat ik wilde, en blijkbaar was dat nou precies wat Hij wilde dat ik ging doen. Hij heeft mij geschapen met een vrije wil en met een persoonlijke voorkeur. Ook nu raakte het me weer. Zijn liefde zou ik hoe dan ook niet verliezen. Het is best nog wennen om te bedenken wat ik wil. Het was of Hij zei : Je hoeft het niet te doen als opdracht, Ik zoek jou hart, ik verlang naar jou liefde, niet het werk van jou handen, niet naar jou eigen kracht. 

Ik heb een tijdje zitten denken aan 1 keer per maand een blog te plaatsen, maar ik wist ook niet zo goed hoe ik dat dan het beste kon invullen, er gebeurd zo veel en het is zo'n intens proces, hoe ga ik dat vatten  in minder woorden ? Ik weet het nog niet precies. 

Uiteindelijk kies ik er toch voor om inderdaad te stoppen met deze blog, het is goed geweest zo. Schrijven blijf ik zo en zo doen, maar voor nu weer voor mezelf. Er zijn in de afgelopen tijd verschillende keren woorden uitgesproken over een boek, mij klinkt dat als veel te groot voor mij in de oren, maar bij God is iets nooit te groot. Als dat Gods weg is met mij dan zal Hij dat leiden, ik zie nog niet hoe of wat. Maar als ik terug kijk zijn er meer dingen gebeurd die ik nooit had gedacht dat ze zouden gebeuren, neem bijvoorbeeld deze blog. Deze blog is in mijn ogen altijd Zijn blog geweest, en als er een boek komt zal ook dat ook Zijn boek zijn, ik ben van Hem en alles wie ik ben en wat ik doe vloeit daar uit voort, wil ik geven als eer aan Hem. Een ding weet ik zeker I can trust Jesus, dit lied komt de laatste tijd regelmatig in me opborrelen. Waar de weg ook gaat, ik kan Jezus vertrouwen, aan Hem wil ik leven in volledige overgave.

Ik dank degene die hier hebben gelezen voor het lezen, misschien zelfs wel volgen. ook wens ik jullie een mooie jaarwisseling en een bijzonder nieuw jaar met Papa God. Geniet van elkaar en het leven dat God geeft, koester je in Zijn liefde. Ik bid jullie Gods zegen op alle terreinen van je leven toe en een jaar waarin je je liefhebben Vader nog beter mag leren kennen en mag genieten met en van Hem.

ONDERWEG naar Hem en met Hem.

Heiligheid

De blogs van de laatste tijd waren geen luchtige kost, het was voor mij een proces wat soms voelde als ploegen door de modder, zoeken wat God toch bedoelde te zeggen, waar de weg heen ging. En die vraag heb ik Hem vaak gesteld. Op een gegeven moment was het alsof Hij zei : Ik heilig je zodat Ik je meer kan toevertrouwen. Ja ik heb Hem vaak gevraagd mij te reinigen en te heiligen omdat het mijn verlangen is zuiver voor Hem te zijn, Hij is dat waard. Hij die mij kocht met Zijn kostbaar bloed verdient het beste van wie ik ook maar zou kunnen zijn. Maar ik realiseer me ok meer en meer dat ik die beste versie van wie ik zou kunnen zijn absoluut niet kan zijn in eigen kracht. Ik heb Hem nodig dat in mij uit te werken.

Ik was ergens de mogelijkheid tegen gekomen om me aan te melden voor  overdenkingen van Derek Prince, en dat had ik gedaan. Ik kan het onderwijs van deze man die inmiddels juicht voor Gods troon enorm waarderen. Bij één van de overdenkingen die ik las stond een aanbeveling voor zijn boek Heiligheid is geen optie en ik wist dat ik die moest gaan lezen. Het bleek zelfs in mijn kast te staan en ik ben er in begonnen. Eigenlijk kwam het woord "heilig" al regelmatig bij me voorbij. Ik bad : Heer geef mij een diep ontzag voor U, want ik was me bewust van mijn gebrek daarin. En ik bad ook : Heer laat mij maar zien wat Uw heiligheid inhoud, Wie U bent : een Heilig God, wat dat werkelijk betekend en wat dat inhoud voor mij. Ik wil Uw hart kennen. 

Bij God gaan Zijn Liefde en Zijn Heiligheid hand in hand, met dat ik dit schrijf komt het woord "zuiverheid" in me op, zo zuiver dat je jezelf erin kan spiegelen. Dat is Gods doel met Zijn kinderen, dat ze zo zuiver zullen zijn dat Hij in hen weerspiegeld word.  Ook al heb ik het boek nog niet uit wil ik een paar stukjes die me tot zover enorm hebben geraakt hier delen : "Als we Zijn heerlijkheid zien, dan wordt Hij ontzagwekkend, en dit inspireert ons om Hem te prijzen en verheerlijken. Als we Hem prijzen, dan doet Hij wonderen, Wat een prachtige openbaring. Wanneer je Gods heiligheid op waarde schat dan prijs je Hem zoals Hij geprezen moet worden, dan beginnen wonderen te gebeuren. Dat is Gods volgorde." Toen ik dit las bad ik : Dat zou ik willen Heer, want mijn aanbidding is niet wat U recht doet, ik mis daarin iets, het doet U niet de eer aan die U verdient.

Verderop las ik : "Heiligheid is het delen in Gods eigen wezen." Derek zegt : "In het bestuderen van de Bijbel ben ik tot de conclusie gekomen dat het hoogste wat God ons te bieden heeft, de openbaring is van Hemzelf. Maar we moeten voor die openbaring worden klaargemaakt. Veel dingen in ons moeten eerst worden aangepast. Onze prioriteiten moeten misschien veranderen, voordat God Zijn eigen wezen kan laten zien." Deze woorden zegt Derek terwijl hij het boek Job aanhaalt. Eerder zei Derek : "Hij (God) bracht Job naar de plaats waar Hij hem kon confronteren met de openbaring van Hemzelf." Ineens viel bij mij het kwartje : De weg van pijn, confrontatie met mijn eigen houding in het verleden naar mijn ouders, mijn oordeel, ik moet daarvan gezuiverd worden. Mijn hart moet in lijn komen met Zijn hart, wie ben ik te oordelen - vanuit mijn eigen pijn - Ik zie niet het hele plaatje, Hij wel. Het is nodig dat ik mijn rechten opgeef en Hem groot maak. God is mij geen uitleg verschuldigd, ik ben Hem mijn dank, eer, lofprijs en aanbidding verschuldigd. 

Het proces van het vuur opstoken om het (vloeibare) edelmetaal nog meer te verwarmen zodat het vuil boven komt drijven en het eraf kan worden geschept doet zeer, maar het vuil komt los en ik wil niets liever dan dat het vuil uit mij los komt. Het zit op plekken waarvan ik me vaak niet eens bewust ben, maar Degene die mijn leven bewerkt met heel veel Liefde en precisie weet het wel, en Hij weet ook precies hoe Hij het eruit kan krijgen op zo'n manier dat ik erin mee kan werken, want dat is een vereiste. Hij doet niets buiten mijn wil om. In elke moeilijke situatie - en die horen bij het leven - heb ik steeds weer de vrije keus over hoe ik erop ga reageren : ga ik het op mijn manier doen, of ga ik het op Zijn manier doen ? Dat is denk ik wat de Bijbel noemt : je kruis opnemen en Hem volgen wat Jezus zegt in Lucas 9:23 "Hij zei tegen allen : Als iemand achter Mij wil komen, moet hij zichzelf verloochenen, zijn kruis opnemen en Mij volgen." Ik heb besloten dat ik dit leven op Zijn manier wil doen. Hij gaf mij dit leven en ik wil het op Zijn manier leven, uit dankbaarheid, om Hem te eren, maar ook omdat Hij de Enige is die er ten volle uit kan halen wat Hij erin heeft gelegd. En dat is nou juist waar ik steeds nieuwsgieriger naar word, wil ik zien. 

Ik ben enorm dankbaar dat Hij een tipje van de sluier heeft opgelicht en dat ik iets mag zien van waar we heen gaan, van welk doel dit alles dient. Dit geeft me moet, ik ben in de handen van een goede, wijze Vader die absoluut het allerbest met mij voor heeft. Het gaat Hem niet om mijn korte termijn ervaring, het gaat Hem om de lange, het eeuwige termijn. Dit leven hier is maar zo'n klein stukje op de eeuwigheid. Heer leer mij de dingen zien in Uw perspectief, door Uw ogen en Uw hart. 

ONDERWEG naar Hem en met Hem

Zoekend leren (vervolg)

Terwijl ik verder las in het boek De tranen van God dat geschreven is door Joni Eareckson Tada en goede vriend Steven Estes realiseerde ik me dat ik ook op het gebied van leren omgaan met lijden, maar vooral in hoe daarin te reageren op mensen die lijden enorm zoekend aan het leren ben. Omdat ik van jong kind af aan ergens mijn gevoel op slot had gezet omdat het te pijn deed kon ik flink tactloos en bot uit de hoek komen. Nadat God mij met Pasen 2016 heel bijzonder had aangeraakt stond het als een paal boven water dat Jezus het enige antwoord is op alles waar je in je leven tegenaan loopt. En hoewel dat een waarheid is als een koe in mijn ogen, het maakt een groot verschil hoe je het brengt naar een mens in nood. Ook daar vestigde God mijn aandacht op door dit boek. Joni zegt het heel mooi : "God vindt het belangrijker mij te vormen naar het beeld van zijn Zoon dan mij een gemakkelijk en comfortabel leventje te geven. God is meer geïnteresseerd in mijn innerlijke kwaliteit dan in mijn uiterlijke omstandigheden. Hij wil mijn geloof verdiepen, mijn hart nederiger maken, mijn gedachten reinigen, mijn karakter versterken, enzovoort. Geen slecht antwoord, maar niet altijd het beste antwoord. Soms zijn goede antwoorden niet toereikend." Dit stukje raakte me diep.

Het bracht me bij herinneringen uit mijn jeugd, waar Gods Woord werd geciteerd in bepaalde situaties, maar waar ik niets mee kon. Je kan met ware woorden mensen verwonden. 1 Korinthe 13 zegt een aantal keer : Als ik de liefde niet had..... Zonder liefde/Liefde, is waarheid, zelfs de Waarheid en pijnlijk wapen, en ik heb die fout heel erg vaak gemaakt. Daar kan ik excuses voor aanvoeren als : ik heb dat zelf ook niet meegekregen, en wat je niet hebt geleerd kan je ook niet doorgeven, maar het blijft heel pijnlijk en dat raakt me nu. 

Joni ging verder : Antwoorden, hoe goed ze ook zijn, vormen niet de ultieme oplossing voor het probleem van het lijden. Gelouterd geloof is nooit een doel op zichzelf, het bereikt het hoogtepunt in God. Ons karakter wordt niet sterker gemaakt omwille van het karakter zelf , maar omwille van God. Levende hoop is vuriger omdat deze op de Heer gericht is. Als we dit vergeten, wordt ons geloof aangetast en ons karakter verzwakt en valt onze hoop in duigen." En dan haalt Joni 2 Petrus 1:8 aan "Want als deze dingen bij u aanwezig zijn en toenemen, zullen ze u niet doelloos en onvruchtbaar laten wat de kennis van onze Heere Jezus Christus betreft." Het laatste zinnetje wat ik dik gedrukt heb benadrukte zij, het gaat allemaal om het beter leren kennen van de Here Jezus. En dan moet ik weer denken aan de blog Andere waarden waarin ik het voorbeeld aanhaal wat Joni aanhaalt van Michelangelo Buonarri. 

Ik werd op een ochtend vroeg wakker en er was een vraag in mij, en ik weet dat dat God's vraag aan mij was : Mag Ik het doen op Mijn manier ? En tegelijk was daar een zin uit het lied Thank You Jesus for the blood, een lied waar ik echt weken mee wakker ben geworden, soms dagen achter elkaar met dezelfde zin, soms weer een andere. De ochtend was het de zin : There is nothing stronger then the wonder working power of the blood (er is niets sterker dan het wonder werkende bloed) God heeft al in verschillende periodes mijn aandacht op Zijn bloed gevestigd. Durfde ik mijn agenda op te geven, durf ik mijn verwachtingen los te laten. Psalm 51:12-13 is mijn gebed "Schep in mij een rein hart, o God, en vernieuw in mijn binnenste een standvastige geest. Verwerp mij niet van voor Uw aangezicht en neem Uw Heilige Geest niet van mij weg."

Op een gegeven moment was het of Hij vroeg : wil je je verwachtingen loslaten. Toen deed ik het zus, die andere keer deed ik het zo, de volgende keer, mag ik het dan doen op Mijn manier, Mijn tijd, Mijn plaats, ook als dat niet de manier is die jij verwacht of gelijk herkend als Mijn hand ? Daar heb ik een poosje mee geworsteld, want als mens weet ik graag wat ik kan verwachten. Maar Hij hielp me los te laten, te vertrouwen, ik mocht struikelen en weer opstaan, leren, en dat doe ik nog steeds. En zo mag ik ook leren omgaan met mensen, vriendschappen, met het reageren op lijden dat anderen met me delen of dat ik zelf zie bij anderen of bij mezelf.  De (Engelstalige) Viering van het leven van Beni Johnson heeft enorme indruk op mij gemaakt. Er werd verteld dat toen Beni ziek en in enorme pijn was God tegen haar heeft gezegd : Just love Me, heb me gewoon lief. Dat is Gods Vaderhart, heb Mij gewoon lief, om Wie Ik ben. Ik zorg voor jou, vertrouw Mij, geloof Mij, stel je hoop alleen op Mij. 

Dan kom ik weer bij wat God tegen Mij heeft gezegd : Kijk naar Mijn ogen, niet naar Mijn handen, ik schreef daarover in de blog Zien wat het word. Ogen weerspiegelen de ziel, het hart. God wil niets liever dat we Zijn hart kennen, Hem liefhebben om Wie Hij is. Heer U bent bij mij in de zoektocht, en ik mag leren, leer en onderwijs mij alstublieft.

ONDERWEG naar Hem en met Hem

Zoekend leren

De lessen die God mij heeft geleert in de afgelopen periode en waar ik verschillende blogs (Liefdevolle Heelmeester, Andere waarden, Andere waarden (vervolg))  over heb geschreven, over Hem danken voor alles, ook voor de menselijk bijna onverteerbare dingen kunnen bij mensen zeer gemengde gevoelens oproepen. Ik snap dat, ik heb die ook gehad, maar steeds druppelde mijn liefdevolle Vader druppeltjes van Zijn Waarheid voor mij in mijn hart. Ik wil echt benadrukken dat het mijn persoonlijke proces is en dat kan en mag je denk ik dan ook niet op een ander drukken en dat is ook zeker niet wat ik wil doen.

Op een gegeven moment had ik het idee dat er even wat adempauze kwam om alles te laten bezinken. Ik kwam bij een boek wat alweer een tijdje onderop de stapel lag : Goliath de baas van Max Lucado, en eigenlijk was ik blij dat het even wat luchtiger werd. Maar dan lees ik dat satans primaire doel is ons van onze vreugde te beroven en ineens gaat er bij mij een licht op. Als je je vreugde verliest ligt moedeloosheid op de loer, dan ben je geneigd om op te geven en ga je niet meer vooruit. Stilstand is achteruitgang. Je wandelt niet meer in je bestemming, je dreigt weg te drijven bij God vandaan omdat je op de omstandigheden gaat zien, en dan heeft satan je precies waar hij je hebben wil. Ineens zag ik waarom God zegt : Wil je mij danken voor.....al die enorme moeilijke dingen. Dankbaarheid zet vreugde vrij. Als je dankbaar bent kies je voor vertrouwen dat Hij alles in Zijn machtige hand heeft en dat het Hem niet uit de hand loopt en dat Hij alles doet meewerken ten goede. Of zoals ik het later ergens las : Vreugde is meer dan een gevoel, het is volkomen tevredenheid in God ongeacht je omstandigheden.

Het is pas klaar als Hij zegt dat het klaar is. Papa weet wat Hij doet en Papa weet hoe het moet. Ik heb Hem het roer van mijn leven in handen gegeven, Hij mag bepalen wat Hij aanraakt, of ik me er bewust van ben of dat het iets is wat verborgen zit in het duister omdat ik er geen raad mee weet. Hij mag het aanraken waar, wanneer en hoe Hij wil, en dat geeft nogal eens wat verassingen die ik niet aan zag komen zoals nu ook weer. Het is of ik langzaam af en toe inkijkjes krijg van waar het heengaat en dat geeft me vreugde : mijn liefdevolle Vader is zo te vertrouwen ! Al een tijd geleden zei God tegen me : Kijk naar m'n ogen, niet naar mijn handen, ik schreef daarover in de blog Zien wat het word. Als je vertrouwd dan stel je geen vragen, dan geloof je dat het allemaal goed komt, dat degene/Degene die de zaken regelt alles onder controle heeft. 

Ik begon me af te vragen : vertrouw ik God echt ? Als ik Hem echt vertrouw, waarom is er dan nog zorg over mijn benen, en twijfel ik zo of ik het wel goed doe door ervoor te kiezen me hierin alleen door Zijn Geest te laten leiden ? Wat je gelooft, heeft invloed op hoe je bid. Ik weet dat God mij geroepen heeft voor gebed en ik kreeg steeds meer iets van : dan wil ik ook dat mijn gebeden naar Zijn wil zijn, dat het gebeden zijn die uit Zijn hart komen. Ineens viel het me op dat God me al bezig was te brengen naar boeken over gebed, en ik kwam ineens een artikel tegen bij Zij lacht over voorbidder Corrie ten Boom, ze vertelt daarin hoe Betsie haar zus hardop bid terwijl ze voor een bunker staan midden in een concentratiekamp en ze verwachten gedood te zullen worden. Als ik daaraan denk zou ik op die plaats waarschijnlijk al in tranen zijn uitgebarsten bij het eerste woord dat ik zou willen bidden, als ik het zou willen weet ik niet of ik het zou kunnen. Mijn emo's kunnen soms zo hoog zitten als ik hardop wil bidden, ook al heb ik daar nu iets minder moeite mee, soms vind ik het nog lastig. 

Ik begon te lezen in boeken als Bidden door de kracht van de Heilige Geest en De vrolijke voorbidder, wat ik daarin las was dat bidden gaat om Hem groot maken, Zijn hart zoeken en dat uitbidden, stil zijn en vragen wat Hij je door Heilige Geest in gedachten wil brengen of wil laten zien waar je voor mag bidden, waar je mee mag instemmen. Laat je eigen agenda, je eigen verlanglijstje thuis. Dit was best confronterend want ik moet eerlijk bekennen dat mijn eigen noden toch regelmatig over mijn lippen komen in gebed. Ja ik kies ervoor Hem te danken, maar ondertussen wil ik heel graag dat Hij het voor me oplost omdat het me soms beangstigd. Dat is geen volkomen tevredenheid, vertrouwen dat bij Hem niets uit de hand loopt. Dat is best een worsteling voor me, want ik wil het op Zijn manier doen. 

Corrie ten Boom zei : Zelf als wij door ons gebed geen verschil zien ontslaat het ons niet van onze opdracht om te bidden. Tot nu toe heb ik die opdracht van God om te bidden als wat ongemakkelijk ervaren, maar het laat me ook niet los, Hij bracht me zelfs in een gebedsgroep. En eigenlijk weet ik pas sinds kort dat dat ik daar ook echt op m'n plaats ben, dat heeft bijna een jaar geduurd, een jaar waarin ik regelmatig dacht : ik zit God hier alleen maar in de weg, wat doe ik hier. Ook al weet ik nu dat ik daar op mijn plaats ben betekent niet dat het nu gesneden koek is. Ik heb eerder het idee dat de reis nu pas gaat beginnen. Bidden is God zoeken, Amos 5:4 raakt mij dan ook "Want zo zegt de Heere tegen het huis Israël : Zoek Mij en leef !" Dit geld niet alleen voor het fysieke volk Israël, maar voor alle gelovigen in Jezus Christus, door het geloof in Jezus zijn we geënt op het volk Israël. Er is maar één manier om te leven, dat is door God te zoeken, Hem zoeken op Zijn manier, met een zuiver hart, los van je eigen agenda. je kan God niet voor ons karretje spannen. Heer help me mijn agenda los te laten en U te vertrouwen ongeacht de omstandigheden.

Dank U wel Vader dat U mij de ruimte geeft om te zoeken, dat ik mag leren, mag struikelen en weer mag opstaan. U vind het fijn als ik U zoek want U wilt niets liever dan dat ik leef.

ONDERWEG naar Hem en met Hem 

Andere waarden (vervolg)

Ik borduur nog even verder op het blog van vorige week Andere waarden  Toen ik deze blogs schreef kwam mijn blog Vier Mijn overwinning online, en deze woorden die God toen tegen me zei kwamen ook in het verband van deze blogs bij me binnen. Ik ga het proberen uit te leggen want ik kan me voorstellen dat dit niet helemaal duidelijk over komt. Dat God uiteindelijk door een diepe weg mijn hart wist terug te brengen bij Hem is een absolute overwinning die gevierd mag worden, net als het leven. Niet meer overleven maar leven/Leven in en met Hem. Opnieuw door de oude pijn om het door Vaders liefdevolle ogen te leren zien is ook een overwinning. Ik moest denken aan Mattheus 16:18 "......en de poorten van de hel zullen haar niet overweldigen." Dat zegt Jezus over de gemeente, maar ik ben onderdeel van Zijn gemeente, dus dat geld ook voor mij. Dat bracht me bij Kolossenzen 2:15, een tekst die ik in dit proces voor mezelf vaker ben gaan uitspreken "Hij (Jezus) heeft de overheden en de machten ontwapend, die openlijk te schande gemaakt en daardoor over hen getriomfeerd." Jezus heeft overwonnen, Hij heeft over al die machten die hebben geprobeerd mij kapot te maken getriomfeerd. Zolang die oude pijn nog in mij verstopt zit heeft het invloed op mij. Daarom was het zo belangrijk dat ik me daar weer doorheen liet leiden door mijn liefdevolle Vader, door mijn liefdevolle Heelmeester.

Ik haal nog iets aan wat Joni  aanhaalde in haar boek De tranen van God, ze schreef dat er eens aan Michelangelo Buonarri werd gevraagd hoe hij zulke mooie beelden zag in enorme blokken marmer, hij schijnt geantwoord te hebben dat hij gewoon met hamer en bijtel alles weg begon te hakken wat niet bij het beeld hoorde. En dan zegt Joni : wat als het lijden nou Gods hamer en beitel is ? God geeft het kwaad niet, maar Hij werkt wel door het kwaad heen. Als iemand kwaad in de zin heeft zal Hij daar doorheen werken hoe onbegrijpelijk ik het ook vind, maar Hij gaat nooit tegen iemands vrije wil in. 

Het lijkt wel hoe verder ik kom in mijn reis met Hem naar Hem toe of ik steeds minder zeker ga weten, maar wel steeds zekerder ga weten dat Hij zo ontzettend goed is en dat Zijn liefde zo onbegrijpelijk is en dat dat in mij een intense liefde naar Hem toe oproept. Wat ben ik dankbaar dat ik mag leren om door Zijn ogen heen te kijken naar mensen, dat ik oog mag krijgen voor de afschuwelijke gebrokenheid in mensen (of ze dat zelf zo zien of niet) en te weten dat Hij daar oog voor heeft, dat Hij mensen zoekt die die mensen voor Zijn troon willen benoemen. 1 Timotheüs 2:1 "Ik roep er dan voor alles toe op dat smekingen, gebeden en dankzeggingen gedaan worden voor alle mensen." 

Ik weet dat God mij geroepen heeft voor gebed, maar het bidden vind ik soms nog een hele uitdaging als ik heel eerlijk ben, ik bid dan ook regelmatig : Heer leer mij maar bidden, bid U met Uw Geest maar door mij heen.  Het is regelmatig stoeien, ook omdat ik vaak niet zo goed ben in het vinden van woorden om het te verwoorden, dat gaat me op papier makkelijker af. In het boekje wat ik 's morgens gebruik in mijn tijd met God staat dus niet alleen wat God mij in die tijd te binnen brengt maar ook met zinnen die eigenlijk gebeden zijn. Maar ik kan moeilijk de hele dag met pen en papier in de weer zijn, soms moet het gewoon verbaal of in gedachten verwoord. God vraagt niet om mooie woorden, dat weet ik, Hij wil gewoon dat ik mijn hart met Hem deel, dat ik met mijn eigen woorden met Hem deel wat Hij mij in her hart legt. 

Hij houd er zulke andere waarden op na als ik geneigd ben te doen. Zijn visie op het leven is heel anders dan de mijne heel lang vanuit mijn pijn is geweest. Ik ben zo dankbaar dat Hij mij daarop aangesproken heeft en ik hoop daar echt verder in te groeien. Ik snap nu ook dat mensen vaak vanuit hun eigen angst en pijn reageren, en daarmee ook flink uit de bocht kunnen vliegen, ver bij Gods liefdevolle waarheid vandaan die bedoeld is om ons te beschermen. We passen God aan aan wat wij kunnen verteren, waar wij mee overweg kunnen. Het mooie is dat Hij ons zo geschapen heeft dat wij zulke overlevingsmechanismen hebben, maar het is niet het beste wat Hij voor ons heeft. Hij verlangt ernaar dat we met onze pijn bij Hem schuilen en Hem vertrouwen ook als wij door alle bomen het bos niet meer zien. 

Jacobus 1:13-15 zegt "Laat niemand zeggen, als hij verzocht wordt : Ik word door God verzocht. God immers kan niet verzocht worden met het kwade en Hijzelf verzoekt niemand. Maar ieder mens wordt verzocht, als hij door zijn eigen begeerte wordt meegesleurd en verlokt. Daarna, wanneer de begeerte bevrucht is, baart ze zonde, en wanneer de zonde volgroeid is, baart ze de zonde."   Je kan er als mens niet altijd de vinger op leggen wat de bron van de narigheid is, hoe graag ik dat soms ook zou willen, maar de Bijbel zegt dat niet God ons verzoekt, ons vlees, en het vlees van een ander mens bezorgt ons al genoeg verzoekingen. En zelfs als de boze het op m'n bord gooit, wat er ook gebeurd, er gebeurd niets wat mijn hemelse Vader niet weet en niet toelaat, ook als het Hem pijn doet. Maar Hij ziet het grotere plaatje en Hij heeft goede gedachten over de mensen zegt Jeremia 29:11 "Ik immers, Ik ken de gedachten die Ik over U koester, spreekt de Heere. Het zijn gedachten van vrede en niet van kwaad, namelijk om U een toekomst van hoop te geven."

Heer U mag alles van mij afhalen wat verhinderd dat Uw mooie creatie zichtbaar word, soms doet dat pijn, soms schuurt het alleen wat, de ene keer voelt het als grof schuurpapier, de ander keer als fijn. En dan moet het beeld ook nog gepolijst worden zodat het er op z'n best uit zal zien. Het is een levenslang proces. Ik kies ervoor om tijdens het hele proces U te vertrouwen en te danken, ook als het pijn doet. En ieder stukje wat weer doorgewerkt is een overwinning, een rede om U te eren voor het geweldige mooie werk dat U in mij doet. En Heer help mij ondertussen te doen wat Paulus ons leert in Filippenzen 2:14-16 "Doe alle dingen zonder morren en meningsverschillen, opdat u onberispelijk en oprecht zult zijn, kinderen van God, smetteloos te midden van een verkeerd en ontaard geslacht, waaronder u schijnt als lichten in de wereld, door vast te houden aan het Woord van het leven, mij tot roem met het oog op de dag van Christus, dat ik niet tevergeefs heb hardgelopen en niet tevergeefs heb ingespannen." En dan zegt hij in Filippenzen 3:1 nog "Verder, mijn broeders, verblijd u in de Heere......" Je kan niet dankbaar zijn en morren tegelijk, het is het één of het ander, en van een dankbaar hart wordt je blij. 

Ja het is regelmatig een uitdaging maar Gods waarden brengen leven/Leven voort, Heer ik wil getraind  worden door U om de dingen op Uw manier te doen. Leer mij te volharden in het doen van Uw wil zodat mijn wortels diep in U gegrondvest zullen raken, gegrondvest, mijn one-word van 2022, U heeft mij dit jaar dat al weer bijna op z'n eind loopt heel veel mogelijkheden gegeven om mijn wortels dieper in U uit te slaan, ik heb veel van U mogen leren en veel gekregen om over na te denken en daar wil ik U voor danken.  

ONDERWEG naar Hem en met Hem

Andere waarden

Ik heb geen idee hoe ik dit op een wijze en liefdevolle manier in een blog moet gieten maar ik ga mijn best doen. Door twee boeken waar ik in bezig ben heeft God mijn denken flink op de kop gezet over hoe ik kijk naar de moeilijke dingen in het leven, het lijden. Het ene boek is Van kramp naar kracht, ik ben daar al een tijdje mee bezig en regelmatig verdween het weer onderop de stapel omdat ik het zo lastig vond om te verteren. Uiteindelijk belande het naast mijn bed en las ik voor het slapen gaan een paar stukjes en bad ik : Heer als dit Uw Waarheid is werk het dan maar in mij uit. Hoe meer ik nadacht over God danken voor alles, ook de dingen die in eerste instantie nou niet een dankbaar gevoel oproepen, daar heb ik enorm mee geworsteld. Toch was er iets in mij dat me zei : Dit is Mijn wil. 1 Thessalonicenzen 5:18 is duidelijk "Dank God in alles. Want dit is de wil van God in Christus Jezus voor u." 

Na het blok van mijn 12e tot mijn 16e jaar waar God me liefdevol doorheen leidde om te verwerken en te genezen, ik schreef daarover in de blog Liefdevolle Heelmeester bracht Hij me naar de jaren 2003, het jaar dat mijn vader stierf, tot 2012, het jaar dat mijn moeder stierf. Negen jaren die een enorme wissel hebben getrokken op ons gezin. Ik wil niet te veel ingaan op details, maar God begon mij te laten zien dat mijn kijk toen op de waarde van leven niet Zijn kijk was en dat ik daar mee af moest rekenen. Zijn vraag was : Ben je dankbaar voor de dingen die toen zijn gebeurd, waar jij en je gezin doorheen zijn gegaan en wat de gevolgen zijn geweest. Wil je Mij danken en geloven dat Mijn hand daarin was ? Ik vond het een hele lastige. Ik had inmiddels geleerd dat steigeren niet zou helpen, ik wist : God is goed, ik kan Hem vertrouwen. Ik wist ook : ook hier moet ik doorheen om genezing te kunnen ontvangen, om hier vrede mee te gaan krijgen. 

Het andere boek is De tranen van God waarin Joni een gesprek beschrijft tussen haar en een vrouw wiens lichaam als gevolg van diabetes steeds verder uitvalt, en lichaamsdelen kwijt raakt. BAM dat kwam enorm binnen want beide mijn ouders zijn overleden aan complicaties als gevolg van diabetes. Deze vrouw uit het gesprek zag niet meer in waarom ze nog verder zou moeten leven, ze wilde sterven en naar haar hemelse Thuis, en o wat snap ik dat. Ik heb dat zo vaak voor mijn moeder gewenst omdat ik het niet meer trok. Toch was mijn dementerende moeder steeds weer blij als ze terug kwam van het randje van de dood, en daar heb ik heel wat mee afgeworsteld. Dan komt het gesprek (ik ga even kort door de bocht) op Filippenzen 1:21-24 waar Paulus zegt : "Want het leven is voor mij Christus en het sterven is voor mij winst. Maar blijf ik leven in het vlees, dan betekent dit voor mij vruchtbaar werk, en wat ik verkiezen zal weet ik niet. Want  ik word door deze twee gedrongen, ik heb de begeerte om heen te gaan en bij Christus te zijn, want dat is verre weg het beste, maar in het vlees te blijven is noodzakelijk voor u." Joni zei heel voorzichtig tegen deze vrouw : "Je bent nog hier op aarde, niet in de hemel. Dat betekent dat God er Zijn rede voor heeft." Vooral de laatste zin die ik dikgedrukt heb kwam ook bij mij binnen. 

Wie ben ik over het leven te oordelen wat waarde heeft als God nog steeds de adem in longen geeft en dus leven. Mijn moeder was blij als ze weer van het randje van de dood wegkwam. Mag ik dat leven bestempelen als geen leven van waarde ? Welke waarde ? Wie bepaalt de waarde van een leven ?  Dat bracht mij ook bij mijn vader, hij koos ervoor na zijn beenamputatie (eerst zijn onderbeen, een week later zijn bovenbeen) het leven op te geven en te stoppen met eten en drinken. Hij kon niet met het verlies van zijn been leven. Heb ik of iemand anders het recht om hem daarom te veroordelen ? God verhoorde niet het gebed van onze dochter om opa beter te maken, daardoor kan zij nog steeds niets met God. Maar wat als mijn vaders gebed was : Heer haal me maar Thuis, en zijn gebed wel is verhoord ? 

Ik bleef achter met een enorme puinhoop en zag  (laat ik het even houden op 2) levens van mensen die behoorlijk ontwricht raakte. Door al het ge-zorg voor de ene, en het daardoor niet voldoende aandacht kunnen geven aan de ander. Dit zien, en het er zelf niet met die onmogelijke spagaat om kunnen gaan bracht mij letterlijk aan het eind van mijn latijn, ik stortte compleet in. 

Joni schreef een paar dingen die me niet los laten : als je niet gelooft dat God Zijn hand heeft in het lijden dan ben je overgeleverd aan de grillen van de satan. God laat soms dingen toe die Hij afschuwelijk vind om een hoger doel te bereiken, dat de mens aan Zijn hart komt. Door dit afschuwelijk dal heeft Hij mij terug gebracht aan Zijn hart, en ik ben enorm dankbaar dat Hij nooit heeft opgegeven. Ik heb gezegd : ja Heer leer mij U maar te danken voor als die moeilijke dingen die er in die jaren zijn gebeurd, en waar ik nog steeds wat gevolgen van zie. Ik kies ervoor U te danken. 

Jozef ging een diepe weg om uiteindelijk op de plaats te zijn waar God hem hebben wilde en hij zei tegen zijn broers in Genesis 45:8 "Nu dan, niet jullie hebben mij hiernaartoe gestuurd, maar God. Hij heeft mij aangesteld als een vader voor de farao, als heer over heel zijn huis en als heerser over heel het land Egypte."  Job zegt in Job 2:10 tegen zijn vrouw ".....Zouden wij het goede van God ontvangen en het kwade niet ontvangen ?...." En dan staat er nog achter : "..In dit alles zondigde Job met zijn lippen niet." Job kwam niet in opstand tegen God om wat hem overkwam. En dan nog een voorbeeld uit de Bijbel wat ik anders ben gaan bezien. Naomi, ze leed grote verliezen, man, 2 zonen, maar als zij hier niet doorheen was gegaan was ze nooit met haar schoondochter Ruth terug gekomen in Bethlehem, waar Ruth met Boaz trouwt, waar Obed uit geboren is, een van de voorvaders uit het Geslachtsregister van Jezus.

Is het nu klaar, heb ik nu nergens geen moeite meer mee, nee, dat kan ik niet zeggen, maar mijn liefdevolle hemelse Vader, mijn Heelmeester durft aan mijn overtuigingen te schudden en dat doet Hij omdat Hij van me houd. Hij wil graag dat ik de moed neem om met Hem in gesprek te gaan, Hem mijn hart te laten zien en te leren luisteren naar Hem, ook als ik dan dingen hoor of denk te horen waar ik moeite mee heb. Hij is daar niet bang voor, en ik hoef dat ook niet te zijn. Hij zal mij nooit dwingen, Hij zal nooit over me heen walsen. 

ONDERWEG naar Hem en met Hem

P.S. Ik kan me goed voorstellen als deze blog heel veel vragen en misschien wel irritaties oproept, maar ik deel hier alleen mijn eigen persoonlijke proces, ik wil niemand iets opleggen. 

Liefdevolle Heelmeester

In mijn vorige blog Op reis (vervolg) Vertelde ik al iets over mijn vragen rond het lijden dat ik in mijn leven gezien had en wat een periode van mijn jeugd, van mijn 12e tot mijn 16e enorm in de knoop heeft gebracht, mede doordat ik me in die tijd nergens, niet thuis, niet op school en niet in de kerk, gezien of gehoord voelde. In die periode gebeurde er dingen in mijn leven die te zwaar waren voor een jong, naïef meisje, zeker als je geen antwoord kan vinden op de vragen die je niet eens weet hoe te formuleren. Het stapelt allemaal op in je binnenste en begint te gisten. Ik proefde dat God hiermee aan de gang wilde, dat het tijd was om hier samen met Hem doorheen te gaan.

Ineens begonnen er dingen samen te vallen. Al een tijdje viel mij een boek in mijn kast op : De tranen van God wat geschreven is door Joni Earecson-Tada en Steven Estes. Ik wist wat dat betekende maar het trok me niet erg. Uiteindelijk heb ik het opgepakt en toen begon het balletje van herinneringen te rollen en ontdekte ik dat ik met deze periode uit mijn jeugd te maken had. Bij de blogspot Frisse kijk op oude waarheden kwam het blog Tot eer van Zijn Naam (2) online en dat was een enorme eyeopener voor mij : Als wij vergeving aannemen of een ander vergeven word God geëerd. En toen ik daar wat op liep na te kauwen was het of God zei : Ik heb jou geschapen om mij te eren. Hij bracht mij een bepaalde gebeurtenis in gedachten en ik wist dat ik moest vergeven. Ook al had ik dit al gedaan, het was nodig om dit uitgebreider en dieper te doen met de kennis die ik inmiddels had gekregen van Hem over de enorme waarde van vergeving. 

Nadat ik dat gedaan had kwam een droom die ik een aantal weken daarvoor gehad had, en had opgeschreven terug in mijn herinnering. Ik zocht 'm weer op en ik wist dat het met delen van mij te maken had (ieder mens bestaat uit "delen" zoals een boom uit jaarringen heeft waaraan je z'n levensloop kan aflezen, zo heeft een mens "delen" waarin herinneringen zijn opgeslagen, gezonde delen doen nog gewoon mee in je dagelijkse leven, getraumatiseerde delen zijn vaak weggestopt zodat ze minder pijn veroorzaken, maar toch hebben ze ook dan vaak meer effect op het dagelijkse leven als dat je denkt, er ontstaan ook situaties waarin ze zich niet meer weg laten stoppen) Verder kwam ik er niet achter wat God hier toch mee wilde zeggen. In de droom zag ik tot drie keer toe een oude motor, bepakt en bezakt, bereden door rijders zonder helm, in verschillende snelheden aan me voorbij gaan. Ze parkeerde hun motor op in de grasberm en verdwenen in de bossages die langs het grasberm stonden. Na het lezen van de blog van Marja had ik de indruk dat ik mijn droom moest delen met een vrouw van het gebedshuis waar ik onderdeel van ben en haar moest vragen of zij mij kon helpen met het begrijpen van deze droom omdat ik er zelf niet verder mee kwam. Bij het antwoord wat zij mij gaf wist ik direct : dit is het. De delen van mij hadden zich het bos in gestuurd gevoeld, niet gezien, niet erkend. God had mij door een droom laten weten dat Hij wist van de situatie, en dat Hij het niet vergeten was en dat ik nu met Hem door deze periode heen mocht gaan om te vergeven en te genezen.

Ook al was dit verschrikkelijk pijnlijk, het was ook heel kostbaar. Papa wil niets liever dan ons hart genezen, dat is ook wat Hij Pasen 2016 tegen mij zei. In het boek dat ik begon te lezen las ik dingen die ik nog nooit zo gezien had, en waar ik nu ook voor open stond. Het was en is mijn gebed dat Hij door Heilige Geest mij Zijn Waarheid en Weg laat zien. Ik vind het balanceren tussen allerlei verschillende uitleggingen van de Bijbel soms een lastige, zeker als ik proef dat er niet altijd even respectvol op elkaar word gereageerd. Ik heb het daar al eerder over gehad in mijn blogs. De pink weet niet hoe het leven er als lever uitziet en andersom ook niet, maar beiden zijn ze wel een onderdeel van het lichaam van Christus en ze helpen dat lichaam niet door om elkaar te lachen of nog vervelender, elkaar te bekritiseren. 

Heer wat een liefdevolle Heelmeester bent U, dank U wel dat U de tijd neemt, en het proces opbouwt en alles zorgvuldig voorbereid. Ik mocht weer los komen van een moeilijk stuk trauma wat als een betonblok voelde achteraf gezien, en in de ruimte die is ontstaan  is er ruimte om de pijn van het lijden te verwerken dat ik heb gezien bij mijn moeder en vader, bij de vrouw waar ik al zo lang mantelzorger voor ben, maar ook de pijn in ons eigen leven. De pijn en het lijden waar ik zo vaak geen raad mee weet, wat ik vaak ook maar weg heb gestopt en wat er nu mag zijn, wat gehoord en gezien mag worden, net als die delen van mij door U wel werden gezien en gehoord en die hersteld mochten worden als onderdeel van mij. U maakt mij heel, ik mag er zijn, elk onderdeel van mij mag uit de schaduw in Uw licht komen en één worden met mij en er gewoon zijn.

Dank U wel dat ik mag leren zien waar U was in dit alles en dat U goed bent, dat Uw motivatie altijd liefde is, ook als U dingen toelaat die U afschuwelijk vind. Dank U wel dat U mensen nooit dwing, U geeft ze altijd de vrije keus, ook als iemand keuzes maakt die U afschuwelijk vind en die andere mensen pijn doen. Toch bent U daarin en werkt U daar doorheen. Nee, ik begrijp het niet allemaal, ik heb zeker geen pasklare antwoorden meer. Het lijkt wel of ik die steeds meer kwijtraak. Maar ik weet één ding Heel zeker : U houd van mij en van ieder mens op deze aarde, Uw lievelings planeet in het hele heelal dat U schiep. U koos ervoor op deze planeet leven te scheppen in water en land, de natuur, de dieren, en als kroon op Uw werk de mensen. De mens keerde zich van U af maar U liet de mens niet los, U liet mij niet los, ook niet toen ik van U wegliep. U hield mij in het oog, dank U wel daarvoor.

ONDERWEG naar Hem en met Hem

Op reis (vervolg)

De reis die ik maak door dit leven heeft flinke dieptepunten gekend, en hele mooie bijzondere hoogtepunten. God is er altijd bij geweest, daar ben ik inmiddels van overtuigd en daar ben ik Hem enorm dankbaar voor. Ik mag weten wie ik ben en ik mag mijn reis met Hem gaan op de manier die ik kies, ook als dat keuzes zijn die anderen niet begrijpen of waar anderen een andere mening over hebben.

Ik heb bijzondere wonderen meegemaakt, wat het meeste indruk op me heeft gemaakt gebeurde Pasen 2016. Ik leerde God op een hele andere manier kennen en Hij leidde mij langs wegen die ik nooit had kunnen bedenken. Toch zit ik nu sinds half april van dit jaar in een periode waarin ik worstel en ik met heel veel vragen zit waar ik niet 1,2,3, een antwoord op heb, en als ik het denk te hebben gebeurd er weer iets waardoor ik me afvraag : is dat wel zo ? Dan komt een tekst als Jacobus 1:6-8 in me op "Maar, laat hij er in geloof  om vragen en daarbij niet twijfelen. Immers, wie twijfelt, lijkt op een golf van de zee, die door de wind voortgestuwd en op- en neergeworpen wordt. Want zo iemand moet niet denken dat hij iets ontvangen zal van de Heere. Hij is een dubbelhartig man, onverstandig in al zijn wegen." Ik vond dat heen en weer ge-slinger in mijn denken, tussen verschillende dingen die ik geleerd heb door onderwijs wat ik luister (waar op zich niets mis mee is en wat ik ook geloof), wat ik gezien heb bij mijn ouders, vooral bij mijn gehandicapte moeder, en nu mijn eigen worsteling met beperking door pijn en stijfheid in mijn lichaam. Het is mijn keuze om het van God alleen te verwachten en niet van mensen/dokters, en te luisteren naar wat Heilige Geest mij zegt te doen. Dat is zoeken, en het duurt lang voor mijn gevoel, maar ik ervaar ook dat Hij bij me is en tot mijn hart spreekt. Vrijwel elke ochtend is daar Zijn bemoediging, door een lied, Zijn Woord, dingen die Hij me in herinnering brengt.

Op een avond (eind juli) vroeg ik of Hij me wilde laten zien wat er nou toch allemaal aan de hand was, of Hij mij iets wilde laten zien van waar dit heen gaat. Ik voelde me dippig en wilde niet afglijden naar wanhoop.  Ik wist dat ik deze vraag mocht stellen omdat Hij me zelf had laten weten dat ik die vraag moest stellen in plaats van de vraag hoelang dit nog ging duren. Ik schreef daarover in de blog Waar gaat dit heen ? Inmiddels weet ik dat ik rustig moet wachten en dan op een gegeven moment weet ik : dit is het antwoord. De volgende ochtend werd ik weer wakker met een zin uit een lied Yeshua waar Hij me al weken mee wakker maakte : My beloved is the most beautiful among thousands and thousands. Ik las een linkje van wat iemand me toe had gestuurd en kwam daarvandaan terecht bij een uitleg over beproeving die mijn aandacht trok. Op de site van Herschepping vond ik er een heel hoofdstuk/Bijbelstudie over. Kort daarna springt de titel van een spreekbeurt van Jack van der Tang, een spreker die ik enorm kan waarderen, van de Messiaanse Shamar gemeente, waar ik zo nu en dan naar luister er voor mij uit : Wat als onze verwachtingen van God niet uitkomen. Deze toespraak zetten mij enorm aan het denken.

Denk ik te vaak het zeker te weten, zelfs gebaseerd op Gods Woord, en geloof ik het ook, maar ervaar ik ook dat het niet altijd gebeurd. Er gebeuren gewoon dingen in het leven die je niet verwacht, of die heel anders lopen ondanks dat je het echt geloofd en niets liever wil dat het ook gebeurd en het waarheid word en dat God erdoor geëerd zal worden denk je er dan nog (vroom) bij en dat wil je dan ook nog wel echt. Dan bespringen mij allerlei vragen zoals : wat doe ik fout, wat heb ik gemist, Heer help, laat me het alstublieft zien, maar ook andere : gaat dit veranderen, Heer wat als.......

Ik heb in mijn leven heel veel lijden gezien als gevolg van ziekte/zwakte, mijn beide ouders, mijn broertje, de vrouw waar ik al jaren mantelzorger ben, het verhaal van Joni Eareckson Tada waar ik al vroeg mee in contact kwam door mijn moeder. Joni is nooit genezen, mijn moeder is niet genezen, mijn vader ook niet, mijn broertje overleed ook al jong. Ben ik niet vaak te makkelijk geweest in mijn oordeel : Jezus alleen is het antwoord. En dat is ook wat ik werkelijk geloof. Maar hoe ga je daar mee om als je reis anders verloopt dan dat je had gehoopt/verwacht ? Zit daar eigenlijk niet een heleboel, angst, boosheid, onzekerheid, misschien nog een restje bitterheid, in mij waar ik eigenlijk niet goed naar durf te kijken ? Brengen mijn omstandigheden me nu een hoek waar ik gelukkig inmiddels wéét dat ik weet dat mijn liefdevolle Vader God, mijn hemelse Papa die zo intens veel van mij houd bij me is, dat alles wat Hij doet gemotiveerd is door Zijn intense liefde voor mij, is Papa nu gemotiveerd door Zijn liefde die wortels bloot gaat leggen ? 

Is Hij eerst jaren vol liefde en geduld bezig geweest om mij te doordringen van Zijn liefde, en me te helpen mezelf te zien zoals Hij mij ziet, iets wat ik soms nog wel een dingetje vind als ik eerlijk ben. Wilde Hij eerst dat ik daar zo van doordrongen was voor Hij dit volgende onderdeel van de reis met mij aanging. 

Niet zo lang geleden moest ik denken aan landbouwgrond die ontgonnen moest worden. Alle stenen moeten eruit, alle oude wortels moeten eruit zodat ongewenste gewassen (bolwerken waar ik over schreef in de blogs Bolwerken verslaan en Op reis) niet meer kunnen opkomen. Hij heeft het onderwerp boosheid al eerder aangestipt in de afgelopen tijd, en dat vond ik niet fijn en net makkelijk, ik schreef daar al over in de blogs Woede, Woede (vervolg) en Mogen zijn Zelfs als ik dacht dat ik het nu echt doorleeft had wist ik eigenlijk wel in m'n achterhoofd dat er nog meer laagjes zaten, en nu is het blijkbaar weer tijd voor nieuwe laagjes.

Ik realiseer me dat het hiermee niet de luchtigste en makkelijkste blogs worden om te lezen, maar het is mijn opdracht om te schrijven van wat Hij heeft gedaan en doet in mijn leven, en dat ik wat ik zal en wil doen. Mijn verhaal kan iets voor anderen betekenen. Eigenlijk is het mijn getuigenis, en getuigenis betekend : doe het opnieuw. Wat God heeft gedaan - wat we ook lezen in de Bijbel - doet Hij nog steeds, want zoals Hebreeën 13:8 zegt : "Jezus Christus is gisteren en heden Dezelfde en tot in eeuwigheid." De Bijbel staat vol met verhalen over Gods trouw, steeds weer, keer op keer, ondanks de ontrouw van mensen.

Jack sluit af met de beslissen God te vertrouwen wat er ook gebeurd, ook ik heb dat besloten voor mijn leven, Hij is trouw en ik wil het op Zijn manier doen en niet anders. Spreuken 3:5-8 zegt : "Vertrouw op de Heere met je hele hart, en steun op je eigen inzicht niet. Ken Hem in al je wegen, dan zal Hij je paden rechtmaken. Wees niet wijs in je eigen ogen : vrees de Heere en keer je af van het kwade. Het zal een medicijn wezen voor je vlees en lafenis voor uw gebeente."  Ik blijf doorgaan, stap voor stap, aan Vaders hand in een groeiend vertrouwen in/op Hem, Hij laat mij niet los, Hij weet alles, Hij kent mij beter dan ik mijzelf ken. Ik geef Hem regelmatig toestemming om alles in mijn leven aan te raken, dat waar ik me van bewust ben, maar ook dat waar ik me niet bewust van ben, op de manier, de tijd en de plaats die Hij kiest. Mijn leven is van Hem, Hij heeft het voor een hele dure prijs gekocht en betaald, het behoord Hem toe en Hij mag er mee doen wat Hij wil om het te reinigen en heiligen voor Zijn doel. Snap ik het altijd....nee, ik snap hier niets van, maar Hij is mij geen uitleg verschuldigd, ik ben Hem mijn dank en aanbidding verschuldigd. Hem wil ik eren met mijn leven en daar is mijn blog onderdeel van. 

U komt de eer en glorie toe

ONDERWEG naar Hem en met Hem

Op reis

God bleef maar doorgaan over de verandering van mijn denken. Het onderwijs dat Hij gebruikt in mijn leven komt echt van allerlei kanten, ik ga proberen er een samenhangend verhaal van te maken. Toen ik mijn leven aan Jezus gaf was dat het begin van een levenslange reis. Een reis/proces waarin ik door het werk van de Heilige Geest in mij veranderd zou gaan worden naar het beeld van de Heer Jezus. Bekering is zoveel meer dan een ticket naar de hemel, het is het begin van een leven met God om te leren te leven onder leiding en door de kracht van de Heilige Geest. 

God gaf de wet aan Mozes op de berg Sinai, de wet is Gods standaard voor heiligheid. De wet laat ons zien dat wij daar als mens in onze eigen kracht onmogelijk aan kunnen voldoen. Jezus zegt in Mattheus 5:17 "Denk niet dat Ik gekomen ben om de Wet of de Profeten af te schaffen, maar te vervullen." God is een heilige God en zal dat ook altijd blijven. Petrus haalt in 1 Petrus 1:16 woorden uit Leviticus aan waar God zegt : "Wees heilig want Ik ben heilig."  Daarmee bedoelde God precies wat Hij zei, toen en nu. Ons proces van gaan lijken op de Heer Jezus is een proces naar heilig worden zoals God heilig is. Dat begint in je denken en daar moeten bolwerken voor worden geslecht. Dingen waar ik al over schreef in de blogs ,Helm van het heil, Helm van het heil (vervolg), Bolwerken verslaan. Deze hele reis heeft één doel : Het hart van God. Toen dat tot me door ging dringen was dat een enorme eyeopener voor mij. 

In het (Engelstalige) leesplan Brick by brick las ik Nehemia en wat ik daar las raakte me. Nehemia krijgt van Arthahsasta, voor wie hij werkt als schenker, de koning van het land waarin hij en een deel van zijn volk in ballingschap leeft, toestemming om terug te gaan naar Jeruzalem om de stad te herbouwen. De koning voorziet hem van de nodige papieren om naar Juda te reizen, de koning geeft zelf een brief mee aan Asaf, de bewaker van het kroondomein om Nehemia van de benodigde materialen te voorzien. Wat een gunst krijgt deze man door deze koning die niet eens in God gelooft. In Nehemia 1  is te lezen hoe Nehemia namens zijn volk God om vergeving smeekt voor zijn volk en familie omdat het zich van God heeft afgekeerd en daardoor in deze ballingschap terecht is gekomen, maar ook met het gevolg dat dat Jeruzalem, Gods woonplaats, verwoest is. Dit heeft Gods gunst in werking gezet. 2 Kronieken 7:14 zegt "A's Mijn volk, waarover Mijn Naam is uitgeroepen, in ootmoed buigt en bidt, en zij Mijn aangezicht zoeken, en zij zich bekeren van hun slechte wegen, dan zal Ik vanuit de hemel horen, hun zonden vergeven en hun land genezen."

Maar als Nehemia in Jerusalem komt zitten ze niet te wachten op zijn boodschap en op wat hij komt doen. Het volk dat met hem meekomt bouwt uiteindelijk liever eerst hun eigen huizen dan Gods huis, terwijl God zegt : Bouw eerst Mijn huis. (Dat zei God toen en nu nog steeds Mattheus 6:33) En de andere volken die daar ook wonen doen er alles aan om het werk te frustreren. Ze ontmoedigen door wat ze zeggen en als dat niet werkt  zoeken ze naar andere manieren. Nehemia 4:3 raakte me "En Tobia, de Ammoniet, stond naast hem en zei : Ook al bouwen ze, als er slechts een vos op klimt maakt hij een bres in hun stenen muur." Ik moest denken aan Hooglied 2:15 "Vang voor ons de vossen, de kleine vossen, die de wijngaard ten gronde richten, nu onze wijngaarden bloeien." Ik vond een mooi artikel waar de uitleg duidelijk is dat de kleine vossen gedachten zijn die ons denken ondermijnen. De satan heeft een heel leger kleine vosjes tot zijn dienst, ze lijken zo schattig, wollig en aaibaar en ze worden je makkelijk aangepraat als nuchter verstand, logisch. Maar ze ondermijnen Gods Waarheid. En wat die kleine vosjes teweeg brengen kan uitgroeien tot een bolwerk van een leugen die je bent gaan geloven en die tussen jou en God is in komen te staan waardoor je geen open verbinding meer hebt met het hart van God. 

Ik moest denken aan een stuk grond wat rijp moet worden gemaakt om er zaad in te kunnen zaaien, de grond moet vrij zijn van stenen en oude wortelresten, het moet bemest worden (met Gods zuivere Woord van de Waarheid) zodat het zaad kan sterven en ontkiemen, groeien en tot wasdom kan komen en uiteindelijk zelf vrucht gaat dragen. Dat is denk ik het levenslange proces waar we aan beginnen als we Jezus Heer van ons leven maken. Dan leggen we onszelf als een levend offer op Zijn altaar. Romeinen 12:1 "Ik roep u er dan toe op, broeders, door de ontferming van God, om uw lichamen aan God te wijden, als een levend offer, heilig en voor Gods welbehagen : dat is uw redelijke godsdienst." Als ik dat dus doe dan geef ik alle rechten om te beslissen over mijn lichaam/leven op. Dit heeft me de nodige tijd gekost om dat te verteren. Mijn weg met eten waar ik in het verleden regelmatig over heb geschreven is daar als ik nu terug kijk een onderdeel van geweest. Het was nodig dat ik kwam op het punt dat ik ging zeggen : mijn ziel (wil, emoties, denken) jij hebt Jezus nodig, en als een goed rentmeester van het lichaam dat ik van God heb gekregen om te doen wat Hij in mijn hart heeft gelegd, ga ik jou alleen nog geven wat jou leven brengt, waarvan ik weet dat God wil wat ik jou geef. 

Ik kwam tot de ontdekking dat ik op diezelfde manier ook met mijn lichaam om wilde gaan ten aanzien van allerlei symptomen. Ik had tegen God gezegd : ik wil in alles in mijn leven het alleen nog op Uw manier doen, ik kies ervoor eerst naar U te gaan met de dingen die ik op mijn weg vind, het lied All is for Your glory kwam dan ook heel vaak in mijn gedachten, U op de eerste plaats, U krijgt altijd voorrang, alles voor Uw glorie, alles voor Uw Naam. 

De enige manier waarop zo'n leven mogelijk is is door de kracht van Heilige Geest, Hij stelt ons in staat om zo te leven. Ik ben niet maar gewoon een mens, ik ben een met Heilige Geest kracht vervuld kind van God en dat maakt een groot verschil. Wanneer ik vanuit mijn vlees leef ga ik de mist in, wanneer ik vanuit de Geest leef ben ik in Christus meer dan overwinteraar zegt Romeinen 8:37 "Maar in dit alles zijn wij meer dan overwinnaars door Hem die ons heeft liefgehad." en dan gaat Paulus verder in vers 38-39  "Want ik ben er van overtuigd dat nog dood, noch leven, noch engelen, noch overheden, noch krachten, noch tegenwoordige, noch toekomstige dingen, noch hoogte, nog diepte, noch enig ander schepsel ons zal kunnen scheiden van de liefde van God in Christus Jezus, onze Heer." Het is regelmatig met vallen en opstaan, jezelf opnieuw realiseren waar je staat, en hoe je bedoeld bent, waar je bedoeld bent te gaan en waar je naar op weg bent. Ik ben zo dankbaar voor Gods Woord in 2 Timotheus 2:13 "Als wij ontrouw zijn, blijft Hij getrouw, Hij kan Zichzelf niet verloochenen." 

God van trouw, U veranderd nooit !

ONDERWEG  naar Hem en met Hem

Bolwerken verslaan

Waar liefdevolle Papa God steeds maar over door blijft gaan zijn twee dingen : Zijn Liefde voor mij, ik ervaar steeds meer dat er nog zoveel plekken in mijn leven zijn waar het hoofdkennis is van een diep weten dat ik weet dat ik weet en het ook zo ervaar. Nog steeds druppelt God Zijn liefde op die plaatsen en daar gaat Hij mee door net zo lang tot ze doordrenkt zijn van Zijn Waarheid. 

Het tweede is mijn denken. Van een dierbare vriendin kreeg ik het Engelstalige boek Defeating strongholds of the mind - Versla bolwerken van het denken - Van allerlei kanten komt het hier steeds weer op neer. Ook al ben ik nog maar net begonnen in dit boek, in hoofdstuk 1sprongen er al een aantal dingen voor me uit die me niet meer los laten. 

* Waar we over denken is wat we geloven en met de tijd  Onze gedachten zijn de pioniers die de weg banen en zullen werkelijkheid worden in ons, in onze persoonlijk, emotioneel en geestelijk leven zal dat zijn wat we worden. Waar wij bij stil staan zal zelfs beïnvloeden hoe wij in Gods plan voor ons leven stappen. 

* Ons verkeert laten denken over God is cruciaal in het plan van de vijand z'n plan. Wat wij over God geloven zal beïnvloeden wat wij over onszelf, anderen en situaties in ons leven zullen geloven, evenals onze emotionele conditie en houding en acties. Alle leugens over God komen van Satan, als wij daar aandacht aan geven worden het open deuren om bolwerken in onze gedachten te ontwikkelen. 

Dit liet mij zien dat de wortel nog dieper zit als dat ik me bewust was tot nu toe. Het begint bij wat ik geloof over God. Geloof ik echt dat Hij is wie Hij zegt dat Hij is. 

Niet alle problemen waar we tegenaan lopen hebben een bolwerk als basis, het kan ook een karakterding zijn of een persoonlijke zwakte waar we heel bewust correctie in moeten aanbrengen met hulp van Heilige Geest. We hebben daar ook Zijn openbaring voor nodig en die wil Hij ook maar al te graag geven. Situaties kunnen het gevolg zijn van niet zulke slimme keuzes die we hebben gemaakt, of slechte gewoontes, dan hebben we de geestelijke gave van discipline nodig om daarin toe te passen. We moeten ook onze verantwoordelijkheid nemen en ervoor kiezen samen te werken met de leiding van Heilige Geest. Romeinen 8:1 zegt : "Dus is er geen verdoemenis voor hen die in Christus Jezus zijn, die niet naar het vlees wandelen maar naar de Geest." en dan vers 12 "Welnu broeders, wij zijn aan het vlees niet verplicht om naar het vlees te leven."  Dit vers was me tot voor kort niet eerder opgevallen in de Bijbel. Op grond van Gods Woord / Waarheid kan ik tegen mijn vlees zeggen : ik ben jou niets verplicht, ik laat mij leiden door Heilige Geest van mijn liefdevolle Vader God en ik kies ervoor te doen wat Hij zegt en jij zal mij (die een geest is geschapen naar het beeld van God die ook geest is) daarin volgen. Ik spreek regelmatig tegen mijn denken, mijn emoties, mijn lichaam dat zij onder de leiding van Heilige Geest moeten komen. Ik zou bijna zeggen : volg ! of je nou wil of niet, je hebt geen keuze want ik (mijn geest) ben de baas. 

Heer leer mij te herkennen in in wat voor seizoen ik zit, waar ik mee te maken heb en het dan op de door U gegeven daarvoor bestemde manier te benaderen. Voor ieder spel zijn eigen spelregels, de spelregels van handbal zijn niet van toepassing op voetbal. 

En dan lees ik in het boek Van kramp naar kracht, waar ik ook nog steeds in bezig ben 2 zinnen die me raken : "Omstandigheden die de muren van onze zelfgenoegzaamheid doen scheuren zijn verborgen zegeningen van God." en "Elke uitdaging, elke beproeving of gelegenheid tot groei zal ons beter toerusten om kanalen voor zijn liefde en kracht te zijn." Deze zinnen raken me, ik was vergeten om in deze periode waar ik doorheen ga, die me zwaar valt de groeimogelijkheden te zien, de zegen hierin. 

En toch, het is niet allemaal zwaar en moeilijk want Papa God me van allerlei kanten, en op hele bijzondere manieren weten dat ik zo intens geliefd ben. Eén verassing was een Bemoedigingspakket vol lieve dingen en teksten die ik echt huilend heb zitten uitpakken, en nu staan er in mijn huis allerlei tastbare dingetjes die me aan dat pakket herinneren en die me zeggen : Ik ben bij je, Ik houd van je, er word aan je gedacht. Juist als het leven soms voelt als een struggle dan is Papa ook regelmatig voor mijn gevoel zo nabij. Maar mijn gevoel bedriegt me, Hij is constant heel dichtbij, ook als ik dat even niet zo voel , dan zijn vaak mijn ogen afgedwaald van Zijn ogen naar mijn omstandigheden en bescherm ik mijn denken niet zoals ik zou moeten doen door het te vullen met Zijn waarheid over mij. 

In het Bemoedegingspakket zat dit schilderijtje met de tekst uit Johannes 13:7 "Jezus antwoordde en zei tegen hem (Petrus) : Wat Ik doe, weet u nu niet, maar u zult het later inzien."

Deze tekst kwam enorm binnen, ik snap veel niet van wat er nu gebeurd maar ik weet Hij is bij mij, Hij weet waar we naar toe gaan, ik weet dat dit proces mij zal reinigen en heiligen, en ja daar geef ik Hem toestemming voor. Hij is mij geen uitleg verschuldigd, Bill Johnson sprak daarover een paar dagen nadat zijn vrouw overleed in een (Engelstalige) preek die mij enorm raakte. Ik ben Hem mijn dank en aanbidding verschuldigd, en die zijn niet afhankelijk van mijn omstandigheden. Hij is mijn Schepper, mijn Heer en mijn God, mijn Papa die voor mij zorgt. 

ONDERWEG naar Hem en met Hem

Relatie-prioriteit

Ik verbaas me steeds weer hoe God dingen naast elkaar legt in wat ik lees of luister en hoe Hij het dan in elkaar weeft en mij de boodschap doet begrijpen die Hij aan me over wil brengen, en het als een puzzel in elkaar doet vallen en ik ineens zie : dát bedoeld U dus, dat is waar dit heen gaat. De boekjes waar ik de laatste 2 blogs Helm van het heil en Helm van het heil (vervolg) naar verwees zijn pittige boekjes die ik soms echt weer een poosje aan de kant leg omdat ze zoveel in me los maken. Ik pakte een ander boekje op wat nog op de stapel naast m'n bed lag Laat je liefde werken van Danny Silk, ook een boek wat veel in me losmaakt, ik schreef er al over in de blog Relaties. 

Nog helemaal vol over de diepere openbaring dat angst satan in beweging brengt zoals geloof God Zijn kracht vrijzet en wat dat voor licht werpt op mijn leven las ik een stukje over relaties en grenzen stellen en prioriteiten stellen. Prioriteit stellen aan je relatie met God, de Enige die de ruimte die Hij in ons hart heeft geschapen echt kan opvullen. Danny noemt dat de God-plek, hij zegt dat als we geen prioriteit geven aan onze relatie met God we die plek gaan opvullen met "mens" en dat is afgoderij. Krachteloze mensen geven iemand anders die God-plek en dat maakt dat hun grenzen gaan vervagen en verdwijnen, het worden bange mensen en kunnen gemanipuleerd worden of zelf gaan manipuleren. 

God op nummer 1 zetten is niet in strijd met relaties met mensen, het zal je juist beschermen omdat één van Gods prioriteiten in zijn relatie met een mens is dat Hij die mens leert hoe ze van andere mensen kunnen houden die Hij in hun leven heeft geplaatst. Ineens ging er bij mij weer zo'n bekent lampje branden. Het is Gods liefde en Zijn verlangen om mij te beschermen en mij gezond te leren om te gaan met relaties dat Hij steeds weer zegt : Kijk naar Mij, laat Mij alles voor jou zijn, laat Mij genoeg voor jou zijn, wees niet bang, vertrouw Mij. 

Je legt het enen weg omdat het even moet bezakken allemaal en je pakt het andere omdat je de indruk hebt dat je die dan moet pakken en dan sluit het vanuit een andere hoek weer naadloos aan, en wijst het me weer naar Hem. Psalm 139:7-12 zegt het zo mooi "Waar kan ik Uw Geest ontgaan, waar Uw aangezicht ontvluchten ? Al steeg ik op naar de hemel, U bent daar, of legde ik mij neer in de hel, zie, U bent daar. Nam ik vleugels van de dageraad, woonde ik aan het einde van de zee, ook daar zou Uw hand mij leiden, en Uw rechterhand mij vasthouden. Zei ik : Ja, de duisternis zal mij opslokken ! dan is de nacht een licht om mij heen. Zelfs de duisternis maakt het voor U niet duister, maar de nacht licht op als de dag, de duisternis is als licht." 

Het is ook niet zo raar dat God me zo goed kent en precies weet hoe Hij tot die plekken in mij door kan dringen op Zijn manier vol liefde om mij dat te leren wat Hij zo graag in elke vezel van mijn wezen wil etsen : Ik houd van je en Ik wil alles voor jou zijn als jij mij dat toestaat. Ik wil je zelfs helpen al je angsten los te laten, Ik ben zo enorm veilig en betrouwbaar. Deze waarheid moet nog meer van mijn hoofd naar mijn hart zakken en elke vezel van mijn wezen moet nog meer doordrenkt raken van deze enorme liefdevolle waarheid. 

Psalm 139:13 en 15-16 gaat verder "Want U hebt mijn nieren geschapen, mij in de schoot van mijn moeder geweven......Mijn beenderen waren voor U niet verborgen, toen ik in het verborgene gemaakt ben en geborduurd werd in de laagste plaatsen der aarde. Uw ogen hebben mijn ongevormd begin gezien, en zij alle werden in Uw boek beschreven, de dagen dat zij gevormd werden toen er nog niet één van hen bestond." Dan kan ik alleen maar mee jubelen met vers 14 "Ik loof U omdat ik ontzagwekkend wonderlijk gemaakt ben, wonderlijk zijn Uw werken, mijn ziel weet dat zeer goed." 

Het raakt me steeds weer als ik ontdek dat Papa met zoveel liefde de plekken wil aanraken en er Zijn liefde in wil masseren die schade opgelopen hebben aan het leven, die Hij vanuit het duister terug wil brengen in Zijn licht zoals Job 12:22 het zo mooi zegt "Hij openbaart het diepste van de duisternis, en de schaduw van de dood brengt Hij in het licht." en Psalm 103:5 "Die uw mond verzadigt met het goede, uw jeugd vernieuwd als die van een arend."

Papa geneest, Papa brengt tot leven wat voor dood weggestopt zit op plaatsen waar ik niet meer bij kon komen, me soms niet eens meer bewust van was, maar Hij wist het wel want Hij kent mij beter dan ik mijzelf ken. Dat ik mag leren leven zoals Hij het leven bedoeld heeft en dat daarin de relatie tussen Hem en mij prioriteit mag hebben, ik mag er die prioriteit aan leren geven, Hij heeft het Zijn prioriteit allang gegeven. Terwijl ik daarin groei en ontwikkel kijkt Hij vol liefde naar mij, en is Hij vol geduld en ontfermd Hij zich over die plekken die nog steeds niet zijn zoals Hij ze bedoeld heeft maar die wel zichtbaar beginnen te worden en er inmiddels mogen zijn van mij. 

Vader dank U wel dat Uw liefde echt werkt, dat ik daarin geworteld en gegrondvest raak in Uw niet te bevatten liefde voor mij. Leer mij ook zo naar ander mensen te kijken, hen lief te hebben zoals U van mij houd, in het bijzonder van Uw andere kinderen waarmee ik samen één lichaam vorm, Uw bruid. U schiep mij voor verbinding, met U en met andere mensen. U maakte mij een mensen mens en U weet precies hoe U dat wilt uitwerken in de praktijk, hoe ik iets mag betekenen voor de mensen die U op mijn weg brengt, in persoon of digitaal. U weet waar U mij voor schiep, maar in de eerste plaats schiep U mij om U te aanbidden en U op de eerste plaats te zetten in mijn leven, mijn nummer 1 relatie, boven mijn man, mijn kinderen en kleinkinderen en de ander lieve mensen die U op mijn weg bracht. Dank U wel lieve Papa voor wie U bent.

ONDERWEG naar Hem en met Hem 

Helm van het heil (vervolg)

In de blog borduur ik verder op mijn blog van vorige week, waar ik vertelde dat toen de blog Keuzevrijheid online kwam ik het boek De kracht van verbeelding, weer op moest pakken, maar ook het boek Beperk God niet haalde ik daarin aan en ik wist dat ik deze ook weer moest pakken. Ik had de indruk dat ik deze boeken naast elkaar moest lezen, voor mij sluiten ze naadloos op elkaar aan. Onze emoties zijn het gevolg van ons denken, het is ons denken waar alles om draait en daar is God denk ik heel erg mee bezig bij mij. Ik vind het best pittig maar het is ook goed want alhoewel  ik al een hele tijd in mijn WhatsApp heb staan : Live on-purpose, not on auto-pilot, ik mezelf realiseerde hoe je geleidelijk toch weer in die automatische piloot verzand en minder on-purpose (opzettelijk) leeft. En ik realiseerde me dat dat niet was wat ik wilde en me had voorgenomen toen ik me dat bewust werd en het als onderschrift in m'n WhatsApp zette.

In het boek Beperk God niet verteld Andrew onder andere over de les die hijzelf hierin van God leerde in 2002. Hij realiseerde zich toen dat hij God beperkte vanwege angst. Dit raakte me en ik realiseerde me dat ik precies hetzelfde doe. Hij legt uit dat er verschillende soorten angst zijn die ons kunnen hinderen in het doen wat God van ons vraagt of door ons heen wil doen.

 Onze angst brengt satan in beweging en zet zijn kracht vrij op precies dezelfde manier als geloof in God Zijn kracht vrijzet. 

Deze uitspraak van Andrew raakte me, wat dit is niet wat ik wil doen en toelaten in mijn leven. Hier moet ik mezelf heel erg bewust van gaan worden en er mee aan de slag. Angst verlamt je en geloof in God geeft kracht. Ben ik niet veel te laks in het beheren en regeren van mijn denken, loop ik met een vergiet op m'n hoofd denkend dat het een helm is , en gebeurd dat ook nog omdat ik gewoon niet expres oplet ? 

Angst voor mensen is een grote, ik denk dat deze daarom ook in Spreuken 29:25 word genoemd "Mensenvrees legt iemand een valstrik, maar wie op de Heere vertrouwt, wordt in een veilige vesting gezet." Verwacht ik alles echt alleen van mijn hemelse Vader God, is Hij op elk terrein van mijn leven genoeg voor mij ? God tegen Paulus zei in 2 Korinthe 12:9 ".....Mijn genade is u genoeg.....", deze woorden hingen op een wandbordje in mijn ouderlijk huis, maar is het ook echt waaruit ik leef ? Dan zou angst verleden tijd moeten zijn in mijn leven. Zijn genade is Zijn liefde, en volmaakte liefde sluit angst uit zegt  1 Johannes 4:18 "Er is in de liefde geen vrees, maar de volmaakte liefde drijft de vrees uit. De vrees houdt immers straf in, en wie vreest is niet volmaakt in de liefde." dat zijn best stevige woorden, maar het zijn wel Gods Woorden en die zijn levend en krachtig zegt Hebreeën 4:12,  ze zijn waar en hebben als doel leven in mij voort te brengen.

En dan kom ik weer bij m'n denken, waar vul ik mijn denken mee, vul ik mijn denken met deze stevige Waarheid van Gods Woord ? Het doet me ook denken aan balanceren op een koorts en dat herinnert me aan een beeld dat wat God me eens liet zien : wandelend over een koorts, Hij liep tegenover me een zei : kijk alleen naar Mijn ogen. Ik schreef daarover in de blog Zien wat het word. Het is alsof Papa steeds weer zegt : verwacht het alleen van Mij, vertrouw alleen op Mij, kijk alleen naar Mij, en wees niet bang. Vrees niet, zou het om die reden zo vaak in de Bijbel staan, ik heb wel eens behoort dat het er 365 x in staat, ik heb het nooit nageteld, maar het staat er vaak, genoeg voor elke dag, zo vaak als je het nodig hebt te horen. 

Het vullen van mijn gedachten met Hem en Zijn Woord, Zijn Waarheid is mijn verantwoordelijkheid, niet de Zijne. Hij heeft alles al gegeven waar ik me mee kan vullen, en Hij heeft mij ook van alles voorzien om dat te kunnen doen. Het gaat niet om wat ik heb, maar wat ik aan Hem overgeeft bepaalt de uitkomst. En dan moet ik denken aan aan de jongen die zijn 5 broden en 2 vissen bereid was aan Jezus te geven, Jezus dankte ervoor en zegende het en brak het en duizenden werden ermee gevoed lezen we in Johannes 6:5-15. Met dat ik dit opschrijf realiseer ik me dat Jezus eerst zegende en toen brak om uit te delen. Breken is nodig om als zegen uitgedeeld te kunnen worden. Je denken vernieuwen houd in dat oude patronen en denkwijzen (af)gebroken moeten worden, maar dat gebeurt nadat Hij je gezegend heeft, het gebeurd in liefde. Ik hoef er niet bang van te worden, er zit iemand op de loer die een hele goed neus heeft voor mijn angst er er als de kippen bij is om er misbruik van te maken. 

Dit was een eyeopener voor mij, het legde een wortel bloot en het wijst mij op mijn eigen verantwoordelijkheid. In Efeze 6:10-20 word het ook zo beschreven, ik word geacht die wapenrusting aan te trekken als ik beschermd wil blijven. Niet Gods verantwoordelijkheid. Hij voorziet in de wapenrusting, ik moet 'm aan trekken. Een volwassen zoon is intens geliefd maar heeft tegelijkertijd z'n verantwoordelijkheden te dragen. Hebreeën 5:11-14 is duidelijk, wordt volwassen, je bent toe aan vast voedsel, gedraag je dan ook zo, neem je verantwoordelijkheid. Aan mij de keuze. Een Vader voed zijn kind op, wel liefde gemotiveerd, maar het is niet altijd prettig. 

ONDERWEG naar Hem en met Hem

Helm van het heil

Toen de blog Keuzevrijheid online kwam wist ik dat ik het boek De kracht van verbeelding weer op moest pakken, de schrijver Andrew Womack is recht voor z'n raap en eigenlijk houd ik daar wel van ook al is het soms meer au dan amen. Een statement wat mij raakte was : Je gevoelens volgen je gedachten. De vrede die God belooft in Filippenzen 4:7 "En de vrede van God die alle begrip te boven gaat, zal uw harten en uw gedachten bewaken in Christus Jezus." is het gevolg van je gedachten alleen op God gericht houden, door je steeds te herinneren wat Hij allemaal al voor je gedaan heeft, je daarover te verblijden, Hem daarvoor te danken, je te realiseren dat Hij nabij is, je absoluut geen zorgen te maken over je natuurlijke omstandigheden, je verlangens bij Hem bekend te maken door bidden en smeken en ze dan in vertrouwen dat je hebt ontvangen, zoals Marcus 11:24-25 zegt, los te laten  en je te koesteren in de vrede die Hij je geeft zoals de verzen 4-6 ervoor zeggen. Vers 8 geeft je de wijze raad alleen te bedenken wat waar is, Zijn Waarheid, wat eerbaar is, wat rechtvaardig is, wat rein is, wat lieflijk is, wat welluidend is, om dat te bedenken wat deugd is, wat prijzenswaardig is. Beetje oude woorden in de HSV vertaling, de BasisBijbel zegt : wat waar, eerlijk, heilig, vriendelijk, mooi en goed is. 

Er is zo hier en daar een groot verschil in van de wereld voor waarde aan deze woorden hecht of welke God aan die woorden hecht, maar ik denk dat het duidelijk is dat Gods waarde doorslaggevend zijn in mijn ogen. De Bijbel roept ons op om onze ogen alleen op God gericht te houden, dat zal het grote verschil maken in ons leven omdat we door dat te doen alleen gevuld zullen zijn met Zijn Waarheid over onszelf en situaties. Het is bij mij een steeds terugkerend onderwerp waar en ik word me steeds meer bewust van het belang ervan. 

In die tijd kwam ik ook bij "de helm van het heil" terecht, een onderdeel van de geestelijke wapenrustig waar we in  Efeze 6:10-20 lezen. Ik ging daar op verder zoeken om daar een duidelijker beeld van te krijgen, en ik vond een paar mooie stukken over die ik gewoon ook maar even deel voor degene die ze wil lezen, één van Derek Prince, één van het Zoeklicht en één van Salt of the earth. Ik werd me door alles wat ik doormaakte in mijn lichaam, ik schreef daarover in de blogs War gaat het heen ? en Vernieuwing van mijn denken over geloof, maar ook op relationeel gebied, ik schreef daarover in de blogs Mogen verschillen en Mogen zijn, en hoe me dat allemaal raakte dat ik me weer bewuster moest worden van mijn denken en de effecten van me daar niet bewust mee bezig zijn, hoe makkelijk je dan meegesleurd word in je gevoel, hoe twijfel dan binnen de kortste keren op je nek zit. De helm van het heil is het weten dat we vrijgekocht zijn door het bloed van de Here Jezus en weten wie wij zijn in Hem, het vernieuwen van ons denken. 

De boze is op zoek naar wie hij kan verslinden zegt 1 Petrus 5:8 "Wees nuchter en waakzaam, want uw tegenpartij, de duivel, gaat rond als een brullende leeuw, op zoek naar wie hij zou kunnen verslinden." Hij valt ons altijd aan op ons denken, hij zal ons denken proberen te beïnvloeden door welke prikkel hij maar kan, door wat we zien, horen, voelen, ruiken, proeven. Zijn enige doel is ons denken daaromheen te gaan laten draaien in plaats van om Gods Waarheid. Dat kan hij alleen maar doen als ikzelf hem daar de macht/ruimte voor geef, bewust of onbewust. Zijn enige doel is mij verslinden. Het is mijn taak om heel bewust mijn gedachten, mijn hart te bewaken, te beschermen, te vullen met Gods Woord en Waarheid, zoals Spreuken 4:23 zegt "Bescherm je hart boven alles wat te behoeden is, want daaruit zijn de uitingen van het leven." 

Ik heb heel erg het idee dat dat eens steeds belangrijke noodzaak word in de tijd waarin we overspoeld worden vanuit de maatschappij, de media, maar ook persoonlijk door alles wat de boze doet om verdeeldheid te zaaien en ons van onze kook te brengen. Het doet me zo pijn dat christenen, maar ook bedieningen onderling lopen te waarschuwen voor wat zij denken wat een dwaling is. Ik bad hier over en Marcus 9 kwam in mijn gedachten waar de discipelen is vers 38 zeggen "En Johannes antwoordde Hem : Meester wij hebben iemand gezien die demonen uitdreef in Uw Naam, iemand die ons niet volgt, en wij hebben het hem verboden, omdat hij ons niet volgt." En dan geeft Jezus een antwoord wat ze waarschijnlijk niet hadden verwacht in vers 39 en 40 "Maar Jezus zei : Verbied het hem niet, want er is niemand die een kracht doen zal in Mijn Naam en kort daarna kwaad van Mij zal kunnen spreken. Want wie niet tegen ons is, die is voor ons."  

Als iemand of een bediening Jezus Christus als de Zoon van God beleid die gestorven is en opgestaan is uit de dood, dan hebben ze misschien een ander inzicht maar wil dat niet zeggen dat dat niet van God is. Het gaat om de Here Jezus Christus, Hem komt het oordeel toe, niet aan mij. Als ik moeite heb met de uitleg van een ander mag ik dat in gebed bij God brengen en die ander zegenen. Ik bid regelmatig : Heer wat zegt U hierover, mis ik iets, zit ik ergens vast in mijn eigen denkpatroon ? Het kan goed zijn dat mijn pijn of het niet hebben van een bepaald inzicht mij in de weg zit en dat de boze daar graag op gaat zitten om verdeeldheid te zaaien. De bedoelingen van mensen kunnen zo goed en oprecht zijn, en dan toch..... Ik vind dat een heel lastig ding, maar hier op deze aarde zullen we hier mee te maken hebben omdat de boze hier nog rondgaat als een brullende leeuw zoals we net lazen in 1 Petrus 5:8. 

Heer leer mij de ander te zien zoals U die ander ziet, leer mij naar situaties te kijken zoals U ze ziet, om mijn ogen alleen op U gericht te houden en de helm van het heil heel stevig over m'n hoofd heen getrokken te houden als een warme beschermende muts tegen de koude wind die er waait en die het voorzien heeft op mijn gedachten. 

Ik wil 2 Korinthe 4:18 nog delen " Wij houden onze ogen niet gericht op de dingen die men ziet, maar op de dingen die men niet ziet, want de dingen die men ziet, zijn tijdelijk, maar de dingen die men niet ziet, zijn eeuwig." Andrew legt uit : de dingen zien  die men niet ziet doe je met je verbeelding. Verbeelding, is met je hart zien wat je niet met je natuurlijke ogen kunt zien, het vermogen om in geloof te wandelen, een onderdeel van wie we zijn geworden in Christus. 2 Korinthe 5:7 zegt "Want wij wandelen door geloof, niet door aanschouwen."  Het denken en het hart werken dus heel nauw samen. In geloof zien wat Gods Waarheid is, dat vraagt oefening en training, maar ik wil het leren zien. Vader leer mij te wandelen in geloof, leren zien in mijn verbeelding wat U zegt. 

Dan realiseer ik me dat dit proces verband houd met mijn one-word voor dit jaar :  gegrondvest. Mijn denken, de bron waar mijn leven uit voortvloeit gegrondvest in het Woord, Jezus zelf is het Woord, mijn denken, mijn voorstellingsvermogen gevuld met Zijn Woord en Waarheid over elke situatie in mijn leven, dieper met mijn wortels de grond in om steviger gegrondvest te zijn in Hem, in de Liefde.

ONDERWEG naar Hem en met Hem