Twijfel niet (vervolg)

In de tijd dat de blog Twijfel niet ! online kwam begon ik steeds meer te twijfelen. Ik verbaas me steeds weer hoe accuraat een blog dat zo'n 3 maanden eerder is geschreven kan zijn als het online komt. Het was in mij een enorme mengelmoes van emoties en diep in mij zou ik het liefst op de vlucht slaan.....maar wat schiet ik daar mee op. Na verloop van tijd loopt ik dan weer tegen dit punt aan, dat heeft de ervaring me wel geleerd. Het is zo'n kruispunt waar je een keuze moet maken, en geen keuze maken is ook een keuze maken. Ik bad vaak : Heer help, houd me vast, ik wil de goede weg van U gaan.

Versta ik Gods Stem echt wel goed, het lijkt soms of Zijn Stem minder duidelijk is voor me. Heeft het te maken met het gevoel dat de stretch-zone waar ik in zit nog wat gestretcht wordt ? Het voelt alsof m'n bordje nu wel erg vol komt met dingen die ik enorm spannend en eng vind. Het grappige is dat God me op mijn taalgebruik aanspraak, ik zei anders vaak :"it scars the hell out of me", en het was of God zei : hoezo de hel, jij bent niet van de hel, waarom zeg je niet gewoon dat je het heel eng vind, en dat ben ik dus ook gaan doen. 

Ik ontdekte dat ik het nog zo belangrijk vond om het goed te doen, op zich niet erg maar het moet niet iets worden waar je je identiteit aan op hangt. In het Engelstalige leesplan I am : 7 key's to unlock your future (Ik ben : 7 sleutels om je toekomst te ontgrendelen) iets wat enorm bij me binnenkwam over zelfverzekerd zijn : Zelfverzekerd zijn / zelfvertrouwen hebben geeft ons de vrijheid om te leren, groeien en te ontwikkelen. Het staat ons toe om falen te riskeren als onderdeel van het leerproces, omdat we het niet nodig hebben om perfect over te komen om een goede indruk op een ander te maken of om een goed gevoel te hebben over onszelf. Ik denk dat God daar een stukje blootlegde wat nog steeds diep in mijn hart verankert zit en dat begin ik flink vervelend te vinden. 

Misschien moest er daarom ook wel tandje langzamer. In die gelijknamige blog vertelde ik over de een online curses en de vierde week was het thema : geen lat maar hangmat, en die raakte me enorm. De hangmat was een tweepersoons hangmat, een beeld van rust nemen, niet alleen maar bij Jezus. Jezus en ik, toen ik daar over nadacht vond ik dat een heel mooi beeld. Ik stelde me de hangmat tussen twee bomen in voor aan de rand van een bos met uitzicht op het open veld. Als eerste dacht ik aan hoe ik met mijn rug naar Hem toe in Zijn armen lag, genietend van elkaars nabijheid, de rust en het uitzicht. Ik realiseerde me dat ik graag wilde zien wat er op me af zou komen terwijl ik daar lag. Dat was goed, het was niet goed of fout, het was zoals het was en ik vind dat nog best een lastige, dat het mag zijn zoals het is, zonder veroordeling, kijken met liefde, Zijn liefde naar mijzelf en het punt waar ik op dat moment ben. Toen was het of Hij zei : waarom draai je je niet om naar Mij toe, leg je hoofd maar op Mijn schouder/borst, en ik realiseerde me dat ik vanuit die houding ook makkelijker in Zijn ogen kon kijken. In de blog Zien wat het word schreef ik hoe God tegen me begon te spreken over alleen naar Zijn ogen kijken, en nu herinnerde Hij me daar liefdevol aan. 

Ik realiseerde hoe ik mag leren rusten bij Hem, gewoon maar te zijn, ik vind dat nog zo lastig, maar het was niet de eerste keer dat Hij daar over tegen me sprak, ik beschreef dat al in de blog Ontspannen, het is blijkbaar nog iets wat ik nog niet echt onder de knie heb maar wat wel nodig is om te leren. Net als leren om me bewust te zijn, te weten dat ik weet dat ik weet dat Hij altijd bij me is en vol liefde naar me kijkt, dat niets wat ik doe of niet doe daar iets aan kan veranderen. Ik ben zo dankbaar dat ik mag weten dat Hij mij op mijn weg met Hem alle ruimte en tijd geeft om te leren, dieper gegrondvest te raken in Hem. En dan is dat nog Zijn werk ook en niet het mijne, ook laat Hij me liefdevol regelmatig weten : Ik doe 24/7 Mijn werk in jou, of jij het nu voelt of niet, geloof het maar, vertrouw Mij maar. Rust jij maar in Mij, twijfel niet, vertrouw Mij, twijfel er niet aan of je Mijn Stem wel goed verstaat, je kent Mijn zachte Stem, kom in de stilte, daar zal je 'm beter verstaan. 

Ik vind het vaak best eng, het voelt zo wiebelig, maar ik zie ook Zijn werk in mij, en dat maakt me blij en geeft me moet om door te gaan op deze weg van leren de regie helemaal bij Hem te laten, te ontspannen, rusten. Ik moet ineens denken aan een zin uit Psalm 127:2 ".....de Heere geeft het Zijn beminden in de slaap." Het is uiteindelijk Zijn werk terwijl ik rust bij Hem. In die tijd werd ik dagen achter elkaar wakker met zinnen uit het lied Geef me Jezus : Ik wil niets liever dan Jezus, Hem alleen......alles wat deze wereld me bied valt in het niet bij Jezus. En ik wist, het is God zelf die dit enorme verlangen naar Hem in me heeft gelegd, het is Hij die ernaar verlangt om in de rust, in de stilte tijd met me door wil brengen, die me steeds meer wil laten zien wie Hij werkelijk is, me wil doordringen van Zijn liefde, er naar verlangt dat ik die liefde dieper ga/kan indrinken, me dieper bewust word van Zijn liefde voor mij. 

ONDERWEG naar Hem en met Hem

Worstelen (vervolg)

Ik schreef vorige week dat ik vaak als alles me aanvloog en beangstigde bad : Heer help, houd me vast, ik wil de goede weg van U gaan. Nadat ik de blog gepland had en verder ging met m'n dag zei Hij : Waarom zeg je niet in plaats van : "Heer help", "U bent bij mij", spreek dat maar uit tegen jezelf, dat dat bewustzijn maar bij je landen door het keer op keer te herhalen. Dit ervaarde ik als zo liefdevol en tegelijk corrigerend. Onze woorden hebben kracht en Hij wil ons helpen, leren om woorden van leven te spreken. 

Bijna tegelijk kwam het lied  Ways for me in m'n gedachten : I'll know You'll keep on making ways for me...For everything that You've promised, I know I ain't seen a thing, You keep on making, keep on making ways for me. (Ik weet U blijft wegen voor mij banen....Van alles wat U hebt belooft, heb ik nog niet alles gezien, U blijft wegen banen, U blijft wegen voor mij banen) En ik wist : Hij gaat Zijn plan in mij uitwerken, het is Zijn werk. 

De dag erna kwam ik een Engelstalig filmpje van John Bevere tegen Seasons of refinement are prepeparation for your destiny en toen wist ik hoe ik dit proces, dit seizoen moest duiden en wist ik het antwoord op de vraag waar ik nog geen antwoord had zoals ik vorige week schreef. Hij wist wat dat in mijn hart nog een enorm bang mens verstopt zat, dat zat er al die tijd al, alleen ik wist niet dat het zo diep zat. John haalt Jesaja 48:9-11 aan "Omwille van Mijn Naam stel Ik Mijn toorn uit, omwille van Mijn roem zal Ik Mij bedwingen, u ten goede, zodat Ik u niet zal uitroeien. Zie, Ik heb u gelouterd, maar niet als zilver, Ik heb u beproefd in de smeltkroes van ellende. Omwille van Mij, omwille van Mij doe Ik het, want hoe zou Mijn Naam ontheiligd worden ! Ik zal Mijn eer aan geen ander geven." en Maleachi 3:2-4 "Maar wie zal de dag van Zijn komst verdragen ? Wie zal bij Zijn verschijning standhouden ? Want Hij is als een vuur van de edelsmid, als zeep van de blekers. Hij zal zitten als iemand die zilver smelt en reinigt : Hij zal de Levieten reinigen en hen zuiveren als goud en zilver. Dan zullen zij de Heere een graanoffer brengen in gerechtigheid. Dan zal het graanoffer van Juda en Jeruzalem voor de Heere aangenaam zijn, zoals van de oude tijden af, zoals in vroegere jaren." 

Ik wist, dit is een reinigingsproces, Hij vraagt mij om dieper te verbinden met mensen en dat gaat dingen in mij losmaken die ik bij Hem mag brengen en die Hij dan kan wegnemen. In een ander filmpje : What is your destiny, zegt hij dat ieder mens een roeping van God op zijn/haar leven heeft, en dat vind ik zo mooi om te horen. Ik heb regelmatig gedachten als : wie denk je nou helemaal, jij geroepen, gekozen, door God ? Maar dat is een leugen van de bodem van de hel. Ja, ik ben geroepen, gekozen, dat is niet mijn idee maar het Zijne. Aan de mens de keus om op Zijn roep in te gaan. Ik moet eerlijk bekennen dat ik dat soms een hele worsteling vind, want het vuil uit mijn hart wat komt bovendrijven als Hij met Zijn Heilig Vuur mij opstookt laat mij dingen zien die ik liever niet zie. Maar het is Zijn genade dat Hij ze laat boven drijven want het zijn dingen die mij weerhouden van het doen waar Hij mij voor geroepen heeft, om de werken te doen die Hij voor mij heeft voorbereid. Efeze 2:10 "Want wij zijn Zijn maaksel, geschapen in Christus Jezus om goede werken te doen, die God van tevoren bereid heeft opdat wij daarin zouden wandelen." Dat is waar ik in wil wandelen, hoe eng ik het idee nu ook vind, en dan heb ik alleen nog maar een vaag idee. 

Dan moet ik weer denken aan wat Hij in 2019 tegen me zei in een profetisch woord : Ik heb alle tijd die je wilt. Nu mag ik leren mezelf alle tijd te gunnen, dat Tandje langzamer waar ik over schreef in het gelijknamige blog. En dan moet ik denken aan Psalm 62:6-7 en  de TPT vertaling zegt het voor mij heel mooi "For He alone is my save place. His wraparound presence always protects me as my champion defender. There's no risk of failure with God ! So why would I let worry paralyze me, even when troubles multiply around me ? God's glory is all around me ! His wraparound presence is all I need, for the Lord is my Saviour, my hero, and my life-giving strength." - Hij alleen is mijn veilige plaats. Zijn om mij heen gewikkelde aanwezigheid beschermd me, mijn kampioen verdediger. Er is geen kans op falen bij God. Dus waarom zou ik me door zorgen laten verlammen, zelfs als de problemen zich opstapelen. Gods glorie is om mij heen, Zijn om mij heen gevouwen aanwezigheid is al wat ik nodig heb, want de Heer is mijn Redder, mijn held, mijn leven-gevende kracht.

Paulus zegt in Romeinen 8:31 "Wat zullen wij dan over deze dingen zeggen ? Als God voor ons is, wie zal tegen ons zijn ?" en dan moet ik denken aan Spreuken 29:25 "Mensenvrees legt iemand een valstrik, maar wie op de Heere vertrouwt, wordt in een veilige vesting gezet." 

Het raakte me wat John vertelde hoe God zijn vrouw een passie gaf voor waar Hij haar voor geroepen had terwijl ze die niet van nature had. Hij zal mij een passie voor mensen geven, Hij zal in mij uitwerken wat Hij in mij gelegd heeft, Hij zal Zijn liefde voor mensen in mij uitgieten, en de training begint heel dicht bij huis, daarover misschien later in een ander blog.

Dank u wel Heer voor Uw liefde en geduld, dat U me steeds weer herinnerd aan Uw Woord en Uw Waarheid, dank U wel dat U niet bang bent om het vuurtje op te stoken om mij dieper te reinigen zodat ik zal worden wie U nodig hebt voor de taak die U voor mij hebt. U weet al lang wat er in mij verborgen zit, U wilt alleen dat ik dat ook ga zien en dat ik de juiste keuze maak en het aan U geef zodat U het eraf kunt scheppen en ik zo zuiverder en zuiverder zal worden voor U, een Heilig God. U gaat steeds een laagje dieper, en dat kan mij enorm verwarren en voelen als worstelen, maar U weet precies wat U doet en waar deze weg heen leidt.

ONDERWEG naar Hem en met Hem

Worstelen

In de tijd dat de blog Twijfel niet ! online kwam begon ik steeds meer te twijfelen. Ik verbaas me steeds weer hoe accuraat een blog dat zo'n 3 maanden eerder is geschreven kan zijn als het online komt. Het was in mij een enorme mengelmoes van emoties en diep in mij zou ik het liefst op de vlucht slaan.....maar wat schiet ik daar mee op ? Na verloop van tijd loop ik dan weer tegen dit punt aan, dat heeft de ervaring me wel geleerd. Het is zo'n kruispunt waar je een keuze moet maken, en geen keuze maken is ook een keuze maken. Ik bad vaak : Heer help, houd me vast, ik wil de goede weg van U gaan.

Versta ik Gods Stem echt wel goed, het lijkt soms of Zijn Stem minder duidelijk is voor me. Heeft het te maken met het gevoel dat de stretch-zone waar ik in zit nog wat gestretcht wordt ? Het voelt alsof m'n bordje nu wel erg vol komt met dingen die ik enorm spannend en eng vind. Het grappige is dat God me op mijn taalgebruik aanspraak, ik zei anders vaak "it scars the hell out of me", en het was of God zei : hoezo de hel, jij bent niet van de hel, waarom zeg je niet gewoon dat je het heel eng vind, en dat ben ik dus ook gaan doen. 

Ik ontdekte dat ik het nog zo belangrijk vond om het goed te doen, op zich niet erg maar het moet niet iets worden waar je je identiteit aan op hangt. In het Engelstalige leesplan I am : 7 key's to unlock your future (Ik ben : 7 sleutels om je toekomst te ontgrendelen) iets wat enorm bij me binnenkwam over zelfverzekerd zijn : Zelfverzekerd zijn / zelfvertrouwen hebben geeft ons de vrijheid om te leren, groeien en te ontwikkelen. Het staat ons toe om falen te riskeren als onderdeel van het leerproces, omdat we het niet nodig hebben om perfect over te komen om een goede indruk op een ander te maken of om een goed gevoel te hebben over onszelf. 

Ik denk dat God daar een stukje blootlegde wat nog steeds diep in mijn hart verankert zit en waar ik steeds weer tegenaan loop, en tegelijk vind ik de woorden die ik eraan geef zijn het eigenlijk net niet. Ik denk dat het er in de kern op neerkomt dat ik worstel met het dieper aanvaarden van mijn identiteit in Christus, en dat ik daar helemaal niet aan kan en hoef bij te dragen, dat niets doen is blijkbaar iets wat ik moeilijk kan aanvaarden. Als ik dat niet doe, geloof ik het eigenlijk niet als Gods Waarheid, dat komt neer op ongeloof, en dat vind ik een pittige om onder ogen te zien. Waarom worstel ik hier zo mee, waar komt dit vandaan.....die vraag daar heb ik nog geen antwoord op. 

Mijn hart, mijn gevoel en mijn verstand kunnen soms mijlenver uit elkaar liggen en dat is best lastig als je het zo graag goed wil doen omdat je al zoveel jaren hebt "verspeeld" met overleven, nee dat was geen vrije keus, dat was wat het was, maar het voelt een beetje zo, alsof ik wat in moet/mag halen. In de blog Tandje langzamer schreef ik over de ervaring dat Jezus me achter Hem vandaan haalde en me naast zich neerzette, en in dit hele geworstel lijkt het of Hij zegt : je mag rechtop staan met je hoofd omhoog, en dan denk ik aan Psalm 3:4 "U echter, Heere, bent een schild voor mij, mijn eer, U heft mijn hoofd omhoog." Steeds weer is het of Hij zegt : Je mag er zijn, Ik heb je gekozen, Ik heb je gekocht en betaald met Mijn bloed, je bent van Mij, hef je hoofd maar op, kijk maar om je heen naar alles wat Ik voor je heb. Kijk maar in je geest naar alles, alle werken die Ik voor jou heb voorbereid, waar ik de potentie voor in jou heb gelegd, waarvan Ik weet wat Ik er van maken kan. 

Een van de dingen die Hij mij vraagt is om meer achter mijn veilige muurtje weg te komen en me kwetsbaar op te stellen en te verbinden met de mensen om me heen. En hoe raar dat ook klinkt, dat begint met mijn man, onze kinderen en kleinkinderen, mijn hart kwetsbaarder open stellen en open laten als dat lastige emoties oproept omdat er diepe herinneringen getriggerd worden die ik  opnieuw onder ogen mag komen en er nu samen met Hem doorheen mag gaan. Die emoties toelaten, ze doorleven en zoeken naar woorden om er met Papa over te praten, het is of Hij steeds weer zegt : vertel het me maar, Ik weet het, maar Ik wil het zo graag uit jou mond horen. 

Jezelf zien zoals Hij je ziet, na wat ik de laatste jaren al heb doorgemaakt qua genezing, herstel, groei, ontwikkeling, had ik niet gedacht dat ik dit zo enorm lastig zou vinden, zowel het kijken zoals Hij mij ziet als het verwoorden wat er in me roert. Toch wil ik me blijven vasthouden aan Hem, weglopen is geen optie, Hij houd mij vast. 

ONDERWEG naar Hem en met Hem

Tandje langzamer

Het hele proces wat ik in de afgelopen 3 blogs (Zijn weg, Zijn weg (vervolg) en Zijn weg is confronterend) heb beschreven gaf me ook een beetje het gevoel van : Help, dit is veel.  Toen ik daar met m'n vriendin over sprak kreeg zij een beeld : God legt een wapenrusting op je, je hoeft 'm niet zelf aan te trekken, Hij zegt Ik doe het. Dat kwam enorm bij me binnen. 

En Hij zei : Je gaat voor 100 % voor Mij en je wilt maar door, maar wat Ik je vertel wil ik je over 5 jaar ook nog vertellen. Als je wilt dat Ik het je nu vertel, vertel Ik het je nu, maar je mag ook wat langzamer, Ik ben blij met je. Mijn eerste gedachte was : Heb ik die 5 jaar dan nog ?

Ik realiseerde me dat er in mij nog een gedachtekronkel die niet in lijn is met Gods Waarheid. Iets in mij denkt dat de eerste 50 jaar van mijn leven "verloren jaren" zijn geweest, omdat ik 50 jaar aan het overleven ben geweest. En het was of God zei : Hoezo verloren ? Ik was er bij. 

Sinds God mij Pasen 2016 zo bijzonder aanraakte ben ik gaan leven, innerlijk maar ook lichamelijk gaan genezen, gaan groeien en ontwikkelen. Ik wil niet anders, ik ben enorm hongerig geworden naar meer, het leven met God, Zijn Stem, Zijn Woord, enorm gedreven om niet te blijven waar ik ben maar te groeien, te ontwikkelen naar Hem toe, meer en meer in lijn te komen met Zijn wil voor mijn leven, die dieper ontdekken en me er naar uitstrekken. Ja ik ga er voor de volle 100 % voor, en steeds weer kom ik tot de conclusie dat ik de prijs wil betalen omdat Hij me zo enorm dierbaar is en ik meer van Hem wil. 

Maar aan de andere kant is er ook nog iets in me dat het denkt te moeten/willen verdienen, iets dat Hem niet teleur wil stellen, iets dat niet wil falen, iets dat z'n gezicht niet wil verliezen. 

In die zelfde tijd had Johanneke van Waardevol en uniek me gevraagd haar (vernieuwde) online curses "Ik ben waardvol niet om wat ik doe, maar om wie ik ben" nog eens te doen om er achteraf een recensie voor haar voor te schrijven, en de eerste week was het thema : In de rust, word ik bewust. Ik realiseerde dat God ook vanuit die kant zei : Doe het eens wat rustiger, tandje langzamer, word je bewust van alles wat het in je los maakt. Kijk naar je emoties, ze mogen er zijn. Ze zijn niet goed of fout, het is oké, kijk er eens naar zonder oordeel. Het was niet de eerste keer dat God hierover tegen me gesproken had, ik heb daar al eens over verteld in m'n blog Goed voelen blijkbaar was ik dat weer wat kwijtgeraakt en  weer teug in de "vol gas" modes. 

God heeft niet een reis met de sneltrein in gedachten, Hij dacht meer aan een gezellige wandeling. de berg op, genietend van elkaar en het uitzicht en met oog voor de andere wandelaars die we daar tegen zouden komen.   

Vol voor Hem gaan is ook niet verkeerd, daar verlangt Hij ook naar 2 Kronieken 16:9 zegt "Want de ogen van de Heere trekken over de hele aarde, om Zich sterk te bewijzen aan hen van wie het hart volkomen is met Hem....", maar Hij verlangt een intieme relatie met zulke harten, intimiteit vind plaats in de rust. 

Ik realiseerde me dat Hij wel eens tegen me had gezegd : Doe nou eens één ding te gelijk, neem er de tijd voor, doe het bewust, geniet ervan. En Hij bracht me woorden uit een profetie uit 2019 in mijn gedachten waarin Hij zei : Ik heb alle tijd die jij wilt. En ik bedacht me ook : Dansen doe je ook om ervan te genieten, daar raas je ook niet snel doorheen om verder te gaan. Ik mag leren genieten van de reis, de wandeling en ik mag kijken naar de emoties die daar bij vrijkomen, ik mag met Hem praten over wat het met me doet. Ik mag ontspannen, 

Ik werd weer wakker met het lied Nimmer alleen, weer zei Papa God : Ik laat jou nooit alleen, wees maar niet bang. In de blog Zijn weg schreef ik hoe Jezus mij achter Zijn rug vandaan haalde en me naast Hem neerzette, op de ochtend dat ik weer wakker werd met dit lied moest ik ook denken aan de tekst uit Psalm 139:5 "U sluit mij in van achter en van voren, U legt Uw hand op mij" Ik realiseerde me dat ik nog als een beetje in elkaar gedoken meisje naast Hem naast stond en het was of Hij zei : je mag rechtop staan, hoofd omhoog, en je mag gezien worden, je mag zonder angst rondkijken. Ik sta naast je, Mijn hand is op je, je bent waardevol en uniek, je mag je kroon op je hoofd zetten en die waardig dragen.  

Dank U wel Papa God, dank U wel Heer Jezus, dank U wel Heilige Geest, voor Wie U bent, dank U wel voor Uw werk in mij, dank U wel voor Uw weg met mij, dank U wel dat U mij bewust wil laten zijn van wat er in me roert en er zonder oordeel naar te kijken, dank U wel dat ik wat ik voel mag leren doorleven, dank U wel dat U wilt dat ik geniet van de reis met U door dit leven, de berg op. Dank U wel dat U nooit moe wordt om mij er opnieuw aan te herinneren, Dank U wel dat U alle tijd voor me heeft en dat U zo geduldig en liefdevol mij leert leven in een ander tempo, en dat U alle angst om niet genoeg te zijn en daardoor het beste meisje van de klas te willen zijn, verdrijft daar waar ik het aan U geef en me laat doorstromen met Uw liefde.   

ONDERWEG naar Hem en met Hem

Zijn weg is confronterend

Naast dat God onderwijs en boeken over de hemelse gewesten en de geestelijke wereld onder de aandacht bracht wist ik dat ik naast gebed ook uit moet gaan stappen in geloof en dat God vroeg of ik ook wilde gaan handelen zodat Zijn Koninkrijk zichtbaar zou worden door mij heen. Tijdens het eerste jaar van de online Bijbelschool kwam Marcus 16: 17-18 voorbij "En hen die geloofd zullen hebben, zullen deze tekenen volgen : in Mijn Naam zullen zij demonen uitdrijven, in vreemde talen zullen zij spreken, slangen zullen zij oppakken, en als zij iets dodelijks zullen drinken, zal het hen beslist niet schaden, op zieken zullen zij de handen leggen en ze zullen gezond worden." Toen zei God tegen me : Je spreekt in nieuwe tongen, waarom doe je de rest dan niet. Dat was best een schok, maar het heeft me niet meer los gelaten.

Het zal geen verassing zijn dat dit meer leren over de geestelijke wereld aardig wat in me los maakt. Demonen zijn nou niet bepaald iets wat ik op wil zoeken, maar ze zijn er wel en heel reëel. Zieken de handen op leggen, pfffff . Jezus zegt dat niet tegen een paar speciaal daar voor opgeleide mensen, Hij zegt het tegen elke mens die tot geloof in Hem komt. Iedere gelovige zou dat moeten doen als onderdeel van het gewone christelijke leven. Dat maakt aardig wat in me los, want mijn praktijk ziet er zo nog niet uit.

Wat is dan mijn geloof dat elk woord uit de Bijbel waar is en dat als Hij het zegt ik het ook doe waard ? Zegt Jacobus 2:14-26 niet heel duidelijk dat geloof zonder werken dood is.

Het is flink confronterend, God laat me zien wat er in mijn eigen hart is. Spreuken 4:23 "Bescherm je hart boven alles wat te beschermen is, want daaruit zijn de uitingen van het leven." In mijn hart zaten theologienen die verklaarde waarom ik het niet deed, en angst om in het leerproces mensen te beschadigen. Waar is de balans tussen Gods waarheid spreken en aanstoot geven. Mensen nemen heel makkelijk aanstoot, het lijkt wel of we steeds teerdere zieltjes krijgen in deze maatschappij, zeg vooral niets wat ik kan oppakken als een aanval, jij aanvaart mij niet. Ik vind het maar een ingewikkelde toestand geworden, je moet constant op eieren lopen. Waar is het met elkaar eens zijn dat je het niet eens bent en misschien ook niet zult worden maar elkaar nog wel kunnen respecteren, liefhebben zelfs zegt Jezus.  

Maar kloppen mijn ideeën met het Woord van God, dat is best zwart wit, je bent voor Mij of tegen Mij. Het is niet de eerste keer dat ik langs deze weg kom, maar hij wordt ook nog steeds niet eenvoudiger Mijn roep werd : Heer hoe dan !? Ik wil U gehoorzamen maar ook niemand voor het hoofd stoten, laat staan beschadigen. Wat is de beste manier, ik wil geen mensen in het harnas jagen, en ik realiseerde me dat ik graag een "maniertje" heb, dan weet je waar je aan toe bent, dat is veilig, maar God werkt niet met "maniertjes", Hij werkt door leiding van Heilige Geest. Jezus kwam niet met fluwelen handschoentjes, zeker niet als het om denkpatronen ging die het Koninkrijk van God verhinderde zichtbaar te worden.   

Dan komen er nog eens schepjes boven op door (Engelstalige) filmpjes als Is God sovereign ? - Is God soeverein ? - van Dutch Sheets, en Religie, de grootste vijand van de Heilige Geest van Tom de Wal. Ik moet heel eerlijk erkennen dat ik niet vrij ben van religieus denken en angst voor mensen. En dan is daar Gods vraag : Wil jij Mijn werk in /door jou (laten) beperken ? 

Dat is zoals dat wel vaker gebeurd met wat God in mijn leven spreekt weer iets waar ik flink op moest kauwen. Iets in mij zegt : Nee, want ik weet Wie en hoe Hij is, ik heb Zijn liefde ervaren. Maar daar is ook een ander deel in mij wat in elkaar krimpt. Naar welke stem ga ik luisteren. Deuteronomium 30:19 "Ik roep heden de hemel en de aarde tot getuigen tegen u : het leven en de dood heb ik u voorgehouden, de zegen en de vloek ! Kies dan het leven, opdat u leeft, u en uw nageslacht." Dit is zo'n kruispunt waar een keuze moet worden gemaakt. Mattheus 16:24 "Toen zei Jezus tegen Zijn discipelen : Als iemand achter Mij aan wil komen moet hij zichzelf verloochenen, zijn kruis opnemen en Mij volgen." Mattheus 11:28-30 "Kom naar Mij toe, allen die vermoeid en belast zijn, en Ik zal u rust geven. Neem Mijn juk op u, en leer van Mij dat Ik zachtmoedig ben en nederig van hart, en u zult rust vinden voor uw ziel, want Mijn juk is zacht en Mijn last is licht." 

Eigenlijk weet ik : Doe het op Gods manier, Hij weet waar Hij je voor gemaakt heeft, Hij weet wat Hij in je gelegd heeft en waarvoor, dat ik Hem in alles kan vertrouwen, ook als Hij mij vraagt om uit te stappen in geloof en te doen wat Hij als het gewone leven ziet van degene die gelooft.

Ik verlang naar groei, maar daar hangt een prijskaartje aan, en dan is de keus aan mij of ik de prijs wil betalen. Bij ieder opstapje naar diepere groei komt deze vraag weer voorbij, niet makkelijk maar wel nodig, groei gaat niet vanzelf, het gaat met opzet.

ONDERWEG naar Hem dan met Hem

Zijn weg (vervolg)

Als je m'n blog van vorige week nog niet heb gelezen is dat misschien wel handig om de verhaallijn wat makkelijker op te kunnen pakken. Ik vind dit nog steeds best een lastige om te schrijven maar ik weet dat ik het moet doen, ik wil nog steeds gewoon eerlijk zijn, maar soms voelt dat best ongemakkelijk en is het bijna pijnlijk.

Jezus had me dus achter Hem weg gehaald en naast Hem neer gezet en later sprak God : Fit in with Me -pas je aan aan Mij- en : Stand firm - sta vast - Ik realiseerde me dat Hij eerst heel liefdevol een basis van geliefd weten en vertrouwen bij me had gelegd door me te leren in Zijn ogen te kijken, me te leren op Zijn voeten te gaan staan en samen met Hem te leren dansen, ik schrijf daarover in de blog Dansen. In de blog Opzettelijk (vervolg) schrijf ik over de weg naar 3 maaltijden op een dag en hoe God me daar steeds meer in overwinning bracht. Deze blog ga ik van een pijnlijke struikel partij vertellen, maar vooral van Gods liefde en genadige vergeving. 

Maar eerst even naar een verassing, waar ik vergeet, vergeet God niet en kreeg ik van m'n vriendin een appje met een foto en de tekst : We hadden ervoor gebeden en God gaf een doorbraak, allebei de boeken, tweedehands voor 5 euro. Ik was best verbaasd en verrast, dit had ik niet aan zien komen. 

Ik wist : oké God wil dus dat ik ze lees, Hij wil me hier iets mee leren, Hij wil dat ik het weet.  En ik begon te lezen, het koste me wat moeite omdat het me in de eerste hoofstukken niet echt pakte. Ik bad ervoor en de volgende dag werd ik gelijk door het verhaal gegrepen, en meer, het begon flink wat in me los te maken en dat voelde niet prettig. Ik begon terug de denken aan de woelige jaren die ons gezin had doorgemaakt, en me te realiseren dat dit onder invloed was geweest van de strijd in de hemelse gewesten. Twee partijen doelbewust gericht op ons gezin, maar ook op ieder persoon afzonderlijk eropuit waren gestuurd met een duidelijke missie. De ene om te roven, te stelen en te vernietigen, en de andere om te redden en leven te geven. Regelmatig moest ik het boek wegleggen en een eind gaan fietsen om terwijl ik met God in gesprek was tot rust te komen, en dan bleef daarna het boek even voor wat het was tot de volgende dag. Maar ik zei ook : Heer wilt U hiermee, hierdoor maar uitwerken in mij wat U uit wilt werken, leer me maar, onderwijs me maar, open mijn ogen maar voor wat U wilt dat ik zie.

Op één van die dagen werd het geen fietstocht maar een paar wandelingen naar de keukenkast, ik wist dat ik moest stoppen , het moest weggooien maar ik ad het op. Waarom ? Ik realiseerde dat ik niet wilde dat mijn man zou zien dat ik het had weggegooid, ik wilde ook het stiekeme wegmoffelen niet, ik wist ook dat mijn man het waarschijnlijk niet eens zou zien omdat hij daar helemaal niet op let en dat ik eigenlijk mezelf aan het straffen was, het oude : je hebt een keuze gemaakt, je hebt het gepakt, nu zal je het opeten ook, weggooien is verspilling. Allemaal zo verschrikkelijk krom en onlogisch. Toen het op was wilde ik er niet mee rond blijven lopen en ben ik gelijk naar God toegegaan en om vergeving gevraagd.

Later liep ik er nog wat over te malen en vroeg God opnieuw om vergeving en in mijn achterhoofd zei Hij : Ik heb je al vergeven. Ik wist : ik moet mezelf vergeven. Dit had ik nog niet eerder zo gehoord van Hem, Hij leerde me hier : Als ik vergeef is het voor Mij weg, en mag jij het ook jezelf vergeven en loslaten. 

Ik ging wat op de pc kijken en kwam een Engelstalig filmpje tegen waarvan ik wist dat ik het moest kijken : Russ Taff : I still believe, ik had wel van deze man gehoord en ook wel eens van zijn depressies maar me er nooit in verdiept, en nu hoorde ik een verhaal dat me raakte. Een verhaal van gebrokenheid, depressie, verslaving, strijd, en Gods liefde en genade, diepe genezing, en het kwam enorm binnen.

Ik moest denken aan onderwijs dat ik de dag ervoor bij de online Bijbelschool had gehoord, waar de tekst uit 2 Kronieken 16:9 voorbij kwam "Want des Heren ogen gaan over de gehele aarde, om krachtig bij te staan hen, wier hart volkomen naar Hem uitgaat. ..." Hans Oudhoff die de les gaf zei : God lacht als Hij naar je kijkt als je hart volkomen naar Hem uitgaat, je alles opzij zet, daar wordt Hij blij van, dan zend Hij Zijn engelen om ons krachtig bij te staan. Het was of God niet alleen tegen me zei : Ik heb je al vergeven, maar ook zei : Ik ben blij met je. 

Heel eerlijk gezegd vind ik dat best nog lastig om me dat eigen te maken, zeker na wat er die middag was gebeurd, en dan zegt God : Wat is er gebeurd dan, Ik ben het al vergeten. Dat leert mij iets, ik mag anders leren kijken, mijn beeld van wie ik denk dat Hij is heeft het nodig om nog iets scherper bijgesteld te worden, nog meer in lijn te worden gebracht met wie Hij werkelijk is. Ik mag anders naar mezelf leren kijken, als ik van mezelf hou zoals Hij van mij houd brengt dat een lacht op Zijn gezicht. 

Dank U wel Heer voor de weg die U met me gaat, U weet wel hoe U het spannend houdt, het is een avontuur en ik mag er van leren genieten.

ONDERWEG naar Hem en met Hem

PS : Ik wens al degene die dit lezen en degene die me volgen een heel mooi en gezegend 2022, blijf dicht bij Papa God, Hij houd zo ontzettend veel van je en zorgt voor je.

Zijn weg

Dit blog vind ik best een lastige om te schrijven maar ik weet dat ik het moet doen, ik wil gewoon eerlijk zijn, maar soms voelt dat zo ongemakkelijk en is het bijna pijnlijk.

Ik heb eens gebeden dat God me zou laten zien welke taak Hij voor me had, welke opdracht, waar Hij mij voor geschapen heeft en op deze aarde heeft geplaatst en alles heeft gedaan om te zorgen dat ik hier ben en er nog steeds ben is voor degenen die me een beetje volgen wel duidelijk. Het worden te veel linkjes om ze allemaal te plaatsen denk ik. God laat me steeds meer zien, en ik vind het lastig om dit uitgebreider te gaan delen want ik wil niet pochen en ik niet iets zeggen in de trant van : kijk mij nou eens, maar ik denk dat God wil dat ik het deel om Zijn weg met mij te vertellen en dat is de opdracht die Hij me heeft gegeven met deze blog. 

God heeft me geroepen voor gebed, en dat ik inmiddels ook weet dat Hij mij roept om voor mijn stad te bidden, ik vertelde daar over in de blog Verandering Daarnaast weet ik al een tijd dat ik de filmpjes van  GiveHim15 van Dutch Sheets moet volgen, daarvan leer ik enorm veel over bidden voor je land en je stad, er zit ook heel veel diepgaand onderwijs in verweven. God begon al een paar jaar geleden me onderwijs over de Hemelse Rechtbanken onder m'n aandacht te brengen, o.a. door het boek Procederen in de Hemelse Rechtbanken van Robert Henderson (veel Engelstalig onderwijs van hem over dit onderwerp is ook op Youtube te vinden) waar ik samen met een vriendin een studie van ben gaan maken. Zelf gebruik ik ook zijn dagboek 365 Prayers & Activations, door elke dag een klein stukje druppelt er zo door een jaar heel wat diepgaand onderwijs binnen. Eigenlijk vind ik de roeping om te bidden voor mijn stad best heftig, omdat Hij wil dat ik meer doe als alleen mijn stad zegenen. 

Er is een strijd gaande in de Hemelse gewesten over ieder mens, maar ook over ieder gebied, iedere land en die strijd is heftig. Een tijdje geleden al weer wist ik dat ik het boek Lichtinslag moest lezen van Jennifer Guetta, een boek over de strijd die zij en haar man hebben gehad met duistere machten en hun bevrijding daaruit door Jezus. Toen ik God vroeg waarom ik dat boek, een thriller die me niet echt trok, moest lezen zei Hij : omdat Ik wil dat je het weet. Ik herinnerde me dat ik eerder al het boek Bevrijding uit gebieden van gevangenschap had gelezen van Ana Mendez Ferrell, en dat ik dat ook best een pittige had gevonden. Toen ik er met die vriendin waarmee ik de studie over de Hemelse Rechtbanken over sprak zei ze dat ze ooit boeken van Frank Peretti had gelezen die ik dan ook eens moest lezen, ik kon ze niet vinden en liet het voor wat het was. Als God wilde dat ik deze ook zou lezen zou Hij ze wel op mijn weg brengen en ik vergat ze.

Je raad het al, God vergat ze niet. God maakte me duidelijk dat wat er was gebeurd rond mijn onderlichaam en het bezoek aan de gynaecoloog, ik schreef daarover in de blog Omweg  te maken had met de strijd in de hemelse gewesten. Als ik heel eerlijk ben begon ik het ook best een beetje heftig te vinden. Het is één ding om te weten dat die kwade machten (demonen) wel degelijk bestaan, net zo goed als de goede machten (engelen) maar ik bleef toch liever op wat afstand. Alleen denkt God daar anders over krijg ik steeds meer het idee. Omdat ik er alleen niet helemaal doorheen gebeden kwam ben ik met de voor mij zo bekende en dierbare Wonderful Free Life Ministry gaan mailen en daar heb ik een persoonlijke gebedssessie gehad in de Hemelse Rechtbanken waar dingen voor mij duidelijk werden, uit mijn voorgeslacht die invloed hadden op mijn huidige leven, waar ik heb beleden en ben vrijgesproken. 

Tijdens het bidden was het of het bange meisje dat achter Jezus stond weggedoken door Hem naast Hem werd neergezet. Ze mocht tevoorschijn komen, ze mocht zichtbaar worden en leert nu dat ze gezien mag worden, er mag rekening met haar worden gehouden. Heel eerlijk : dit vind ik best eng, maar gelukkig staat Jezus naast me en ben ik niet alleen. Dat is ook wat Hij me steeds weer zegt, dagen achtereen word ik met deze bevesteging wakker. Maar Hij zei op een dag ook : Don't try to fit in with others, fit in with Me - pas je niet aan aan anderen, pas je aan aan Mij. Dat vond ik best een pittige, want ook al weet ik inmiddels dat ik er mag zijn, dat ik kostbaar ben, dat Hij me geroepen heeft, als mens heb je de neiging ergens bij te horen. 

Een aantal dagen later zei Hij : Stand firm - sta vast, direct moest ik denken aan een tekst die ik Pasen 2019 kreeg, 1 Corinthe 16:13 "Wees waakzaam, sta vast in het geloof, wees manmoedig, wees sterk" Deze tekst staat al een tijdje uitgeschreven en ingelijst op ons dressoir. Sta vast, niet in eigen kracht maar in het geloof,  en direct kwam Johannes 11:40 in me op, een tekst die al een tijdje met me meewandelt en steeds weer tevoorschijn komt "Jezus zei tegen haar : Heb Ik u niet gezegd dat u, als u gelooft, de heerlijkheid van God zult zien."

Ik denk dat dit wel een beetje lang blog gaat worden dus volgende week het vervolg.

ONDERWEG naar Hem en met Hem

Wat is er met Kerst mis

We naderen al weer bijna het eind van het jaar 2021, en de feestdagen staan weer voor de deur, dagen waar ik met steeds meer gemengde gevoelens naar ben gaan kijken. Als God mij al een aantal jaar het One-Word geeft rond Rosh Hashanah (het Joodse nieuwjaar) - ik schreef daarover in de blog Gegrondvest - dan trek ik de conclusie dat God meer waarde hecht aan de Joodse feestdagen dan aan de westerse christelijke feestdagen, het heeft mij wel aan het denken gezet.  

Ik vond een interessant filmpje wat Nederlands ondertitelt over de herkomst van ons westerse kerstfeest, voor wie interesse vind : Wat is er mis met Kerst mis ? 

Ik wil deze tijd gebruiken om de énige ware God, de God van de Bijbel, de levende God, de sprekende God, mijn Papa God, die Zijn Zoon naar deze aarde zond om de mensheid te laten zien Wie Hij werkelijk is, om Zijn hart bekend te maken, die Zijn Koninkrijk zichtbaar kwam maken, zijn verlangen naar de mens die Hij schiep naar Zijn beeld, groot te maken. Hem wil ik eren want Hem komt alle lof en eer toe. Dat is de rede waarom ik in deze blog Psalm 145 wil delen. David, is de schrijver van de ze lofzang, er staat boven : 

Loflied op de grootheid en goedheid van de Heere

Mijn God en Koning, ik zal U roemen en Uw Naam loven, voor eeuwig en altijd.

Iedere dag zal ik U loven en Uw Naam prijzen, voor eeuwig en altijd.

De Heere is groot en zeer te prijzen. Zijn grootheid is niet te doorgronden.

Generatie op generatie zal Uw werken roemen, zij zullen Uw machtige daden verkondigen.

Ik zal spreken van de heerlijke glorie van Uw majesteit, en van Uw wonderlijke daden. 

Zij zullen de kracht van Uw ontzagwekkende daden in herinnering roepen, Uw grootheid, die zal ik vertellen.

Zij zullen de mond doen overvloeien van de gedachtenis aan Uw grote goedheid, en vrolijk zingen van Uw gerechtigheid.

Genadig en barmhartig is de Heere, geduldig en groot aan goedertierenheid:

De Heere is voor allen goed, Zijn barmhartigheid rust op al Zijn werken.

Al Uw werken zullen U loven, Heere, Uw gunstelingen zullen U danken.

Zij zullen de heerlijkheid van Uw Koninkrijk in herinnering roepen en van Uw macht spreken,

om mensenkinderen Zijn machtige daden bekend te maken, de glorierijke heerlijkheid van Zijn Koninkrijk.

Uw Koninkrijk is een Koninkrijk van alle eeuwen, Uw heerschappij omvat alle generaties.

De Heere ondersteunt allen die vallen, Hij richt gebogenen op.

De ogen van allen wachten op U, U geeft hun hun voedsel op zijn tijd.

U doet Uw hand open en verzadigt al wat leeft, naar Uw welbehagen.

De Heere is rechtvaardig in al Zijn wegen en goedertieren in al Zijn werken.

De Heere is allen nabij die Hem aanroepen, allen die Hem in waarheid aanroepen.

Hij vervult het verlangen van wie Hem vrezen, Hij hoort hun hulpgeroep en verlost hen.

De Heere bewaart allen die Hem liefhebben, maar alle goddelozen vaagt Hij weg.

Mijn mond zal van de lof van de Heere spreken, alle vlees zal Zijn heilige Naam loven, voor eeuwig en altijd.

Met Psalm 103 roep ik mijn ziel op om Hem groot te maken "Loof de Heere, mijn ziel, en al wat in mij is, Zijn heilige Naam. Loof de Heere mijn ziel, en vergeet niet een van Zijn weldaden. Die al uw ongerechtigheden vergeeft, Die al uw ziekten geneest." Dank U wel voor een jaar dat al weer bijna achter ons ligt, U was er bij, U hebt vergeven, U hebt genezen naar ziel en lichaam, U hebt mij opgeroepen alles in mij en wat U me hebt toevertrouwd aan U te geven zodat U het kan inzetten om Uw Koninkrijk. Hoe bijzonder dat U zich aan mensen hebt verbonden om door hen heen Uw Koninkrijk zichtbaar te maken, en dat ik één van die mensen mag zijn. Geef me genade Heer niets voor U achter te houden maar me naar het voorbeeld van de Heer Jezus alles te geven, dat is het verlangen dat U in mij hebt gelegd en daar wil ik U voor bedanken.

ONDERWEG naar Hem en met Hem

Verandering

Hoe meer ik probeer te leven terwijl ik luister naar de Stem van Heilige Geest, hoe bijzonderder en avontuurlijker ik mijn leven vind worden, en ik merk dat ik er ook enorm van kan genieten. De afgelopen 2 weken is er veel veranderd. De gemeente waar ik onderdeel van ben geweest en waarvan God mij zei te blijven is opgehouden te bestaan. Daarmee is een periode van 12 jaar afgesloten. In 2009 kwam ik op een punt dat ik in mijn nood het uitriep tot God en zei : Heer ik kan niet zonder U, maar wat ik wel met U moet, geen flauw idee. God bracht mij in die gemeente en de eerste 6 jaar kwam ik er erg onregelmatig omdat het zo enorm confronterend was om daar (wat ik toen niet zo kon benoemen) de tegenwoordigheid van God te proeven die mij diep in mijn ziel raakte en mijn pijn aanraakte. In 2015 zei God : Ik wil dat je hier zit, elke week, en dat ben ik gaan doen. Pasen 2016 raakte God mij daar bijzonder aan. In 2018 kwam er een moment dat ik God vroeg of ik weg mocht maar Hij zei : nee, en toen ik vroeg waarom ik moest blijven zei Hij : bidden. Dit antwoord zie ik nu als de roeping van God op mijn leven. Corona kwam en alles veranderde, we gingen over naar Zoom en 26-9-2021 was de laatste Zoom-call. Ik ben God enorm dankbaar voor de tijd die ik daar gehad heb, ik heb er jaren de zondagochtenden huilend doorgebracht en dat vond ik in het begin verschrikkelijk, maar God liet me zien dat die tranen nodig waren om de boel schoon te wassen en dat het de werking van Zijn Geest was. De mensen heb ik zeker tot 2019 op veilige afstand gehouden, maar ze betoonde me Zijn liefde, en ik heb aan die groep mensen 2 bijzondere vriendschappen over gehouden. Ook heb ik heb er enorm veel mogen leren, ik kijk dus dankbaar terug.

Heer wat nu, was mijn vraag en Hij bracht mij woorden in gedachten die op een hele bijzondere plaats voor mij, bij Wonderful Free Life Ministry over mij waren uitgesproken nog voor ik wist dat de gemeente waar ik onderdeel van was zou stoppen : Ik ga jou in kringen brengen, en dat heeft Hij gedaan, in de week na de laatste Zoom heeft God me gebracht in een gebedsgroep die Hij aan het samenstellen is voor de regio waarin ik woon en dat heeft mij diep geraakt.

In de blog Wie ben ik ? schreef ik over mijn zoektocht naar wie God mij gemaakt heeft, maar hoe Hij me gemaakt heeft past in het plan dat Hij heeft met mijn leven. Ook al heb ik wel wat punten waardoor ik ongeveer "weet" welke kant het op zou kunnen gaan, de fijne lijntjes zijn allemaal niet zo duidelijk, en dat is ook niet erg. Hij leidt me door Zijn Heilige Geest elke dag. Hij wil dat bij elk mensenkind doen dat bereid is zijn/haar leven onder Zijn leiding te zetten. Rond deze tijd bracht God een boek onder mijn aandacht van Wilkin van de Kamp : God speelt geen enkele rol in mijn leven....Hij is de Regisseur ! en ik heb gezegd : zo wil ik leven Heer. U bent de regisseur van het leven dat U mij gegeven heeft. Paulus zegt in Galaten 2:20 "Ik ben met Christus gekruisigd, en niet meer ik leef, maar Christus leeft in mij, en voor zover ik nu in het vlees leef, leef ik door het geloof in de Zoon van God, Die mij heeft liefgehad en Zichzelf voor mij heeft overgegeven." Als je deze woorden goed tot je door gaat laten dringen zeggen ze nog al wat. God begon mij verschillende dingen te vragen om te zien of ik in gehoorzaamheid aan Hem wilde leven, en ik ontdekte de vreugde die er ligt in het leven binnen de grenzen die God stelt. De woorden uit Galaten 5: 13-26 dan ook zo kostbaar, vooral vers 16 "Maar ik zeg : Wandel door de Geest en u zult zeker de begeerte van het vlees niet volbrengen." Deze woorden, deze belofte staat in de Bijbel en ik heb laats heel bewust een keuze gemaakt en voor mezelf besloten : ieder woord uit de Bijbel is waar. 

Op zich klinkt dat heel logisch, maar hoe vaak steekt twijfel daar de kop nog op, redenatie, het welbekende 'maar.....' 2 Timotheüs 3:16 zegt "Heel de Schrift is door God ingegeven en nuttig om daarmee te onderwijzen, te weerleggen, te verbeteren en op te voeden in de rechtvaardigheid." Dat betekend niet dat ik de Schrift naast mijn normen en maatstaven ga leggen, maar mijzelf naast Zijn normen en maatstaven, Zijn Woord ga leggen en dat ik mag groeien en ontwikkelen, mag opklimmen tot Zijn niveau, en in Christus is dat zelfs mogelijk, in Hem is alles te vinden wat daar voor nodig is, Hij heeft alles daarvoor tot onze beschikking gesteld. 

Ik hoorde in het onderwijs van de Online Bijbelschool van Frontrunners een hele rake zin van Hans Oudhoff, als je denkt bij iets wat je leest in de Bijbel : Ja, maar..... dan is dat een goed moment om je te bekeren want de Bijbel zegt in 1 Korinthe 1:20 "Immers, zovele beloften van God als er zijn, die zijn in Hem ja en in Hem amen, tot verheerlijking van God door ons." Ik heb besloten dat elk woord uit de Bijbel, ja en amen is voor mij, ik ga daar niet meer aan twijfelen - dat is ongeloof - Als Hij het zegt is het waar en zal ik het doen. Deze keuze heeft consequenties, dat klopt, het is flinke uitdagingen, en dan zegt Hebreeën 13:5, een tekst die God keer op keer terug brengt in mijn gedachten "Laat uw handelswijze zonder geldzucht zijn. Wees tevreden met wat u hebt, want Hij heeft Zelf gezegd : Ik zal u beslist niet loslaten en ik zal u beslist niet verlaten."

In het boek van Wilkin waar ik het eerder over had zegt hij dat het hoog tijd wordt dat we in Europa gaan belijden dat God almachtig, alwetend en alomtegenwoordig is. Ik ben het daar helemaal mee eens. Onze cultuur is doordrongen van het humanisme dat zegt : Er is geen God, de mens is het hoogste wezen wat er is en alle antwoorden zitten in jezelf. Ik heb besloten me daarvan af te keren, ik heb niet de antwoorden in mezelf. Ja ik heb een gezond verstand gekregen, maar niet om daar op te leunen. Spreuken 3:5-7 zijn duidelijk "Vertrouw op de Heere met je hele hart en steun op je eigen inzicht niet. Ken Hem in al je wegen en dan zal Hij je paden rechtmaken. Wees niet wijs in je eigen ogen, vrees de Heere en keer je af van het kwade." De laatste jaren hebben mij geleerd dat Gods woord, ook de woorden die schuren met mijn vlees, waar zijn, en ik wil leven zoals Jezus leefde, en Hij was radicaal, Hij volgde alleen de Stem van Zijn Vader, diezelfde Stem wil mijn/ons leven hier op aarde leiden, die Stem is van Heilige Geest. 

Heer geef mij de moed om op alle terreinen van mijn leven radicaal voor U te leven, en geef daarin Uw wijsheid, Uw geduld, Uw liefde, Uw zachtmoedigheid, Uw nederigheid, Uw genadige houding naar mezelf en anderen. Dank U wel dat ik mag leren en groeien naar Uw beeld, ik ben onderweg met en naar U toe en U leert mij te genieten van de reis en de route die U met me gaat.

ONDERWEG naar Hem en met Hem.

Wie ben ik ?

Sinds Pasen 2016 heb ik al een hele weg af mogen leggen, wat er die dag gebeurde veranderde de richting van mijn leven totaal. De grootste vraag waar ik het antwoord op mocht gaan uitvinden was wie ik nu eigenlijk was zonder ADHD, zonder depressie en zonder eetstoornis. De Enige die mij bij die zoektocht kan helpen is Degene die mij gevormd heeft, en regelmatig was dan ook mijn vraag : Heer ik weet dat U mij zoals Psalm 139:14 zegt ontzagwekkend en wonderlijk gemaakt ben door U, maar wat heeft U dan in mij gelegd, hoe heeft U mij bedoeld, wat is Uw plan voor mijn leven ? 

Inmiddels in het 2e jaar van de online-Bijbelschool bij Frontrunners kwam ik bij de module Leiderschap, nou dat was voor mij geen eenvoudige 1 + 1 = 2, ik zag mezelf echt niet als leider. Dit was tot nu toe wel het meest confronterende blok voor mij, maar ik heb er ook enorm veel van geleerd, en hoe bijzonder om te ontdekken dat God eigenlijk al bezig was om over jezelf leiden, regeren in je eigen leven te spreken. Een van de lessen werd gegeven door Nadine van Rooy van Inspire People en zij sprak over de DISC, ik had daar wel eens van gehoord en ooit zelfs het boek Rijkdom van karakters, juist als het botst..... gekocht van Cock Grandia en Jentine Bogerd-Grandia, maar het gaf me niet echt een beter idee van hoe ik in elkaar stak (dat lag overigens meer aan mij dan aan het boek trouwens) In die les deden ze de gratis 123 test en disk-factor test, ze geven een beetje een beeld en het is grappig om te doen, maar ik was alleen maar heel verbaast over wat er voor mij uitrolde. Ik bad : Heer wat moet ik hiermee ? 

Ik besloot eens op de website van Nadine te gaan kijken en wat informatie te vragen, waar ik heel snel antwoord op kreeg en toen werd het stil. Het was in de vakantie tijd en ik vermoedde dat het daar mee te maken had en bad : Heer als U wilt dat ik dit doe dan gaat U dit lijden, hoor ik niets vind ik het ook prima dan zie ik dat ook als een antwoord van U. Na een paar weken was het of God zei : Kijk bij je mail, maar ik zag niets en toen kwam het woord Spam in mijn gedachten dus keek ik bij m'n Spam en daar was een dag eerder een mail van haar binnen gekomen. Dat was natuurlijk geen toeval voor mij en ik wist dat ik moest doorzetten wat ik overigens ook verschrikkelijk spannend vond. Wat heeft gemaakt dat ik ook daadwerkelijk doorzette was dat God zei : Ik wil dat je weet wat Ik in jou gelegd heb. 

Bij de test krijg je een basisrapportage en die heeft me zeker geholpen. Omdat ik jaren onder stress heb geleefd had ik een vertekend beeld van mezelf gekregen, maar heb ik me ook voor mensen afgesloten, terwijl God mij juist als een mensen-mens heeft gemaakt. Van de zes groeigebieden die werden aangegeven waren er vier waar God al met mij over bezig was en dat vond ik best bijzonder, net als dat Hij mijn hart weer aan het openen is voor mensen en Hij mij bracht op het punt dat ik daar ook toe bereid ben om me weer kwetsbaar op te stellen. Hoe bijzonder is Degene die ons gemaakt heeft !  En dan moet ik weer denken aan die zin uit het liedje Dansen op Papa's voeten : "Papa weet hoe het moet". Ja Papa weet heel goed hoe het moet, en Papa weet wat Hij doet, ik kan Papa volkomen vertrouwen. Ik schreef daarover in de blog Omweg

Een tijdje geleden schreef ik de blog Wat als .... en nu weet ik dat God mij geleid heeft in de zorg voor deze mooie mensen, groot en klein, maar ook dat het goed was om te stoppen met de post en meer tijd te krijgen voor extra aandacht voor één van deze mensen. Maar tegelijk geeft het ook meer ruimte voor mezelf om het wat rustiger aan te doen (wat overigens helemaal past in mijn S.(stabiel) I.(interactief), groen (hoofdkleur)-gele persoonlijkheid) en voor de dingen die ik doe de tijd te nemen, ze te doorleven. Ik heb de laatste maanden echt tijd genomen om te fietsen, ik vind dat zo'n heerlijke manier om tijd met God te hebben en mijn hoofd bij Hem leeg te maken. Het gaat zo vanzelf al trappend door de polder. Misschien klinkt het raar maar ik zit gewoon hardop met Hem te praten en te genieten, ik heb al zulke mooie lessen geleerd op m'n fietsje in de gebieden rond Delft en de omliggende plaatsen. 

Inmiddels kan ik zeggen dat ik mezelf een mooi mens vind, dat ik kostbaar ben, me geliefd weet en van mezelf leer houden. En Heer ik geef U toestemming alles in mijn leven te doen wat nodig is om mij meer en meer op Uw Zoon Jezus te laten gaan lijken, daar ben ik, daar is ieder mens voor gemaakt. God geniet ervan als wij meer en meer op Zijn Zoon gaan lijken en ik vind het fijn als God van mij kan genieten, daar geniet ik dan weer van. Ja ik leer genieten, ontspannen, gewoon zijn zoals Hij mij gemaakt heeft, Hij me bedoeld heeft, zonder kramp. Hoe bijzonder is dat, dan moet ik denken aan het lied What a difference You've in my life, aan U alle eer.

ONDERWEG naar Hem en met Hem 

Geloof je écht ?

Ik borduur nog even verder op de afgelopen 2 blogs.

Was hiermee de strijd gestreden ? Absoluut niet. Ik moest de volgende ochtend heel bewust tegen mijn denken zeggen : mijn denken kom onder de leiding van Heilige Geest, mijn emoties kom onder de leiding van Heilige Geest, mijn lichaam kom onder de leiding van Heilige Geest, mijn ziel wat ben je onrustig in mij : hoop op God (Psalm 42:12) richt je op Jezus, Hij is de Leidsman en de Voleinder van mijn geloof (Hebreeën12:2) want er was zoveel chaos in mij. Maar daar tussendoor was daar ook de zin "I can trust Jesus" uit het gelijknamige lied. Het was of God zei : Kijk niet naar mijn handen, kijk naar Mijn ogen, kijk naar Wie IK BEN. Ook een stukje uit een (Engelstalige) profetie die in 2019 over mij werd uitgesproken kwam in mijn gedachten dus ik zocht die op : "....Healing rivers. For those creaks were not of My Spirit says the Lord, not of My making. But yet I work within all things to bring forth good. I work in them, I didn't necessarily work and made them all, but work in them, nonetheless for your good, to make them work together...."

Ik kon alleen maar bidden : Heer U weet alles, U ziet alles in het juiste perspectief en Uw ogen zijn onafgebroken op mij gericht, U verliest niets, ook in dit proces niet, uit het oog. U werkt door alles heen, het loopt U niet uit de hand. Ik realiseerde me dat dit alles heel veel met mijn denken te maken had, met wat er werkelijk in mijn hart was. Ik werd niet blij van wat ik zag. Angst probeerde steeds de kop op te steken, zelfs paniek, een oude emotie die me in het verleden flink op de hielen had gezeten en waar ik niet blij van werd. Ik bad : Heer laat me maar zien waar ik nog leugens geloof over wie U bent, dan wil ik me daarvan bekeren, openbaar mij Uw Waarheid over U, die wil ik geloven, laat me maar zien welke bolwerken er moeten worden geslecht. Ik las 1 Korinthe 13 en in de TPT vertaling vond ik bij vers 4 een aantekening die mijn aandacht trok : Love transforms the spirit (liefde transformeert de geest) Efeze 4:23 zegt "En dat u vernieuwd wordt in de geest van uw denken."

Ik bad : Heer verander met Uw Liefde mijn denken, U bent de Weg, U bent de Waarheid, U bent het Leven dat ik voluit wil leven, en (alleen) door Uw genade is dat mogelijk, Heer geef me genade, Uw genade is mij genoeg (2 Korinthe 12:9) Heer ik geef U toestemming mijn denken volledig in lijn te brengen met Uw denken, confronteer de leugens maar en geef mij genade me nederig te buigen en te verootmoedigen, ik ben volkomen afhankelijk van U, uit mijzelf kan ik het niet, ik heb U nodig, laat elke vezel van mijn wezen daar van doordrongen zijn Heer. Ik herinnerde me dat God nadat mijn psychotherapeut in 2017 plotseling overleed tegen mij zei : Nu ga Ik zelf met je verder, en ik zei weer : het is goed Heer wat U doet, U bent erbij, U houd mij vast, help me alstublieft.

Tussen de gewone dagelijkse dingen die ook gewoon doorgingen richtte ik me steeds weer bewust op Papa God, ik kon het alleen maar van Hem verwachten. Het was of Hij aan me vroeg : Geloof je écht dat Mij niets uit de hand loopt ? Twijfel begon aan me te knagen. Heer heb ik Uw stem toen wel goed verstaan ? Wat als ik ben misleid en God dat helemaal niet gezegd heeft, wat als het de boze was die zich voordeed als een engel van het licht ?! Dat gaf paniek. Ik zag dat mijn hart niet alleen op Hem gericht was, er was nog een dubbele agenda in mijn hart : mijn ik, mijn 'ik" had last van paniek, omdat dat stuk niet volledig op God vertrouwde. Nee Heer ik wil niet op mezelf gericht zijn, ik wil op U gericht zijn. Ik begon te snappen dat God wel degelijk door dit hele onaangename proces heen werkte.

Het was of God zei : En wat als je het verkeerd verstaan hebt, als het Mijn stem niet was, dan is daar niets meer aan te veranderen, het is gebeurd, het is nu wat het is en Ik ben bij jou, en Mij loopt niets uit de hand. Vertrouw Mij. In mijn hart borrelde weer de zin op uit een lied dat in de laatste dagen zo vaak in mij opkwam "All my life You have been faithful, all my life You have been good, so good, with every breath that I am able, I will sing of the goodness of God", uit het lied Goodness of God. Toen ik de tekst nog eens goed doorlas raakte de woorden van het begin me : I love You Lord, for Your mercy nerver fails me, all my days I've been held in Your hands, from the moment that I weak up, until I lay my head, I will sing of the goodness of God. Altijd, altijd heeft God me vast gehouden, altijd is Hij erbij geweest, nooit heeft Hij me in de steek gelaten, dat zal Hij ook nu niet doen. 

Soms voelde het alsof ik een paniekerige drammerige kind was, en God liet me zien, die tijd ligt achter je, je bent aan het opgroeien naar volwassenheid, dan moet je hier ook als een volwassene mee omgaan : Vertrouw Mij, richt je met alles wat in je is op Mij, Ik heb de boze overwonnen, jij bent van Mijn. 

Met mijn kleinzoon keek ik een filmpje over Noach en  aan het eind is daar een liedje waarvan de tekst bij me binnen kwam : "I'm gonna believe in the Lord and the Power...", ik nam me voor : I'm gonna believe in the Lord and His Power, ik ga me niet door angst, twijfel van Zijn spoor af laten brengen, ik ga me niet bang laten maken, Heb ik een fout gemaakt ? Het kan maar eigenlijk ben ik daar ook niet heel zeker van. God wist hoe dit bezoekje aan de dokter zou verlopen, Hij wist ook dat het heel anders zou lopen als dat ik had gedacht, alles paste in Zijn perfecte plan. Papa weet hoe het moet, Papa weet wat Hij doet. Het was een turbulente tijd, maar ik leerde dat Papa écht niets uit de hand loopt en dat ik Hem weer dieper mocht leren vertrouwen, maar ook dat ik me niet als een klein kind moet gedragen. Ook als volwassene ben ik nog steeds Zijn kind en mag ik met alles bij Papa komen, ik hoef niet te paniekeren, ik mag weten wie ik bent in Hem, Hij voed op tot volwassenheid en daar hoort ook een zeker gedrag bij. 

Laat ik heel duidelijk stellen dat Gods toon niét veroordelend was, maar aanmoedigend : ik heb het je geleerd, je kan het, doe het, hier heb ik het je voor geleerd zodat jij in Mij meer dan overwinnaar kan zijn. In Hebreen 5:12-14  en 1 Korinthe 3:2-3 spreekt Paulus ook over vooruit ontwikkelen naar vast voedsel en niet terug keren naar de melk voor baby's. God wil niets liever dan Zijn kinderen zien opgroeien tot sterke volwassenen die weten wie ze zijn en waar ze voor kunnen staan omdat ze doordrongen zijn van wie hun Papa is, welke positie te bekleden als Zijn kind en welke  autoriteit daarbij hoort. 

Heer dank U wel voor deze weg, dat U erbij bent, dat U mij opvoed tot volwassenheid. Ik ben er nog lang niet, maar ik ben onderweg...

ONDERWEG naar Hem en met Hem

Omweg (vervolg)

De dag na het bezoek aan de dokter werd ik wakker met de woorden : Your goodness is running after, it's running after me, with my life laid down, I'm surrounded now, I give You evrything, Your goodness is running after, it's running after me",  uit het lied : Goodness of God. Ik richt heel bewust mijn gedachten op God en vertel Hem dat ik Hem met elke vezel van mijn wezen Hem wil vertrouwen en vraag Hem om alles in me wat daar moeite mee heeft te overtuigen met Zijn liefde. Regelmatig denk ik over Zijn Koninkrijk en dat Hij er zo naar verlangt dat zichtbaar te zien hier op aarde. Zijn Koninkrijk is heelheid, shalom. Geest, ziel en lichaam is niet gescheiden, het is een eenheid, Zijn heelheid is bedoeld om ieder terrein van ons wezen/leven te doorstomen, dus ook mijn lichaam. Mijn gebed is dat Zijn Koninkrijk in en door mij zichtbaar word. 

Ik krijg het idee dat God me duidelijk maakt dat ik op het moment meer op Zijn handen let dan op Zijn ogen, ik schreef daarover in : Zien wat het word. En het is of Hij zegt : Zoek Mij om Wie Ik ben, en ik begin uit te spreken dat Hij de Morgenster is, de Alfa en Omega, de Zoon van de Levende God, de Goede Herder, mijn Leidsman, mijn Heelmeester...en dan ben ik weer bij Zijn handen. En dan borrelen de woorden : Lord have Your way, Lord have Your way with me, in me op uit het lied : I surrender, ja Heer doe maar wat U wilt met mij, ga Uw weg maar met mij, ik kies ervoor U te vertrouwen en ik wil naar Uw ogen kijken en U groot maken, daar gaat het om in de relatie tussen U en mij, niet om wat ik van U krijg of gedaan kan krijgen. U zorgt voor mij, U houd me vast, Uw arm is om mij heen en mijn voeten staan op Uw voeten en samen dansen we door dat diepe dal wat zo donker is, maar daar hoef ik niet op te letten. U vraagt mij me op Uw ogen te richten.

Hij herinnert me aan hoe Hij me in overgave en overwinning heeft gebracht met eten en hoe veilig Hij daar nu in is. En ik bedenk me dat er onbewust nog zoveel leugens zijn die ik geloof, en hoe nodig het is om me af te keren, te bekeren van die leugens. Eén zo'n leugen is dat de weg naar bekering en genezing zo zwaar en moeilijk is/kan zijn. Het is of God zegt : Ik sta aan jou kant, jij bent in Mij en Ik in jou, Heilige Geest is Mijn wind in jou zeilen die je naar de haven blaast. Er is vreugde in Mij, verheug je, vertrouw Mij, kijk in Mijn ogen, dan zie je Mijn liefde voor jou en voor Mijn schepping die ik door jou heen wil bereiken om Mijn Koninkrijk zichtbaar maken.

De hele tijd praat ik afwisselend met Papa, lees een boek van Derek Prince, en pak geregeld de Bijbel erbij. Na een aantal uur zit m'n hoofd best vol en ik kom op het idee de tv aan te zetten en val bij Family7 in een aflevering van Van binnenuit met Esther Vorsterman, het is de herhaling van de aflevering waar iemand me de dag voor het doktersbezoek iets over vertelde en ik blijf even luisteren. Het gaat o.a. over beschikbaar zijn - had God het daar 2 dagen geleden ook niet over tegen mij in mijn tijd met Hem. En het gaat over niet parkeren in je verdriet - oké Heer, U wilt niet dat ik hier parkeer, we zijn bezig met een omweg. En dan zegt ze : we willen van glorie naar glorie, maar dan gaat de weg van de top door het dal naar de top, via een omweg - weer die omweg.  En dan haalt ze teksten aan uit Psalm 84:6-7 "Gaan ze door het dal van de moerbeibomen, dan maken zij God tot hun bron, ook zal de regen hun overvloedig bedekken. Zij gaan voort van kracht tot kracht, zij zullen verschijnen voor God in Sion." en Psalm 23:4 "Al ging ik ook door een dal vol schaduw en dood, ik zou geen kwaad vrezen, Uw stok en Uw staf die vertroosten mij." De omweg maakt me sterker. 

's Avonds ga ik lezen uit m'n dagboek Gods beste geheimen van Andrew Murray en lees 2 Kronieken 16 over koning Asa, God houd hem voor dat toen hij op Hem vertrouwde dat hij grotere vijandelijke machten had verslagen dan nu hij zijn hulp verwachte van een aarde koning, en ik moet weer denken aan Zijn weg met mij rond eten en Zijn weg waar Hij me in geleid heeft van 3 maaltijden en verder niets en hoe goed dat gaat en ik nu kan zeggen als het eten trekt : nee, ik heb U liever dan eten Heer Jezus, en dan is het klaar. Ga ik zo ook deze weg met Hem, ik heb liever Hem dan een oplossing op menselijke wijze. En dan komen weer de woorden uit een lied wat vaak in mij opborrelt in mijn gedachten : Met mijn ogen op U gericht, Heer toon mij Uw aangezicht, ik bouw mijn geloof op U, vertrouw U mijn leven toe, uit het lied : U wil ik kennen. Ja Heer ik kies ervoor door te gaan met wat U zei : Stop maar met smeren, en te vertrouwen dat U hebt gedaan wat U gezegd hebt dat U mij genezen hebt - niet gaat, maar heeft gedaan - Dat het nog niet manifest is in deze natuurlijke wereld wil niet zeggen dat U niet aan het werk bent en dat er niets gebeurd is. 

De natuurlijke en de geestelijke wereld is een wereld van verschil en voor mij is de geestelijke wereld realiteit, de Bijbel zegt in Efeze 2:5-6  "Ook toen wij dood waren door de overtredingen, met Christus levend gemaakt - uit genade bent u zalig geworden - en heeft ons met Hem opgewekt en met Hem in de hemelse gewesten gezet met Christus Jezus." Ik zit nu met jezus aan de rechterhand van de Vader en leer van Hem door Zijn autoriteit te regeren, te beginnen over mijn eigen gedachten, emoties, lichaam, leven. En dat is een weg van glorie naar glorie, door het dal heen, via een omweg, maar ik kom wel thuis en uiteindelijk Thuis.

Even terug naar het lied waar ik mee begon : All my life You have been faithfull, all my life You have been good, so good, with every breath that I am able, I will sing of the goodness of God. Papa God U bent mijn hele leven trouw geweest, en dat bent U nu ook en zult U altijd zijn. Hebreeën 13:8 zegt "Jezus Christus is gisteren en heden Dezelfde en tot in eeuwigheid." Ik kies deze weg met U te gaan, op Uw manier en U hebt de leiding, geef me genade Heer te genieten van de omweg, te genieten van de extra lange weg met U in Uw aanwezigheid. 

ONDERWEG naar Hem en met Hem

Omweg

Dit delen voelt zo enorm kwetsbaar, maar ik heb de opdracht van God gekregen om te vertellen wat Hij heeft gedaan en doet in mijn leven en dat wil ik dan ook in alle eerlijkheid doen.

Soms lopen dingen zo heel anders dan je denkt, dan toch niet gaan twijfelen of je misschien Gods stem verkeerd hebt verstaan, maar God blijven vertrouwen en danken kan een hele uitdaging zijn.  Het leren verstaan van Gods stem is voor mij vooral sinds Pasen 2016 heel belangrijk en natuurlijk geworden, ik bedoel daar niet mee dat het appeltje eitje is geworden, maar wel iets wat groeit en wat je steeds meer leert te vertrouwen omdat je Zijn stem leert verstaan. In het begin was Zijn stem voor mijn gevoel duidelijker, maar na verloop van tijd werd ie zachter en kwam er meer vertrouwen bij kijken. Ik denk dat dat ook onderdeel van het leerproces was. 

In de dagen na die bewuste 1e Paasdag wist ik heel zeker dat God zei : en bouw die antidepressiva ook maar af want daar heb ik je ook van genezen, en dat heb ik zonder twijfelen gedaan. Zo'n jaar geleden had ik het idee dat God sprak in m'n LS : stop maar met smeren, Ik heb je genezen, en stop ook maar met je incontinentie materiaal want daar heb ik je ook van genezen. Dat eerste deed ik gelijk, het tweede heeft me een paar dagen gekost om er in geloof gehoor aan te geven. Ik mocht leren in geloof te gaan. Ik was niet van plan ooit nog naar de gynaecoloog terug te gaan, maar God dacht daar anders over en ik maakte een afspraak. En toen kreeg ik meer en meer symptomen, ik wist dat dat een aanval van de boze was en bleef proclameren dat God mij had genezen en dat de dokter dat zou bevestigen. Ik wilde niet geloven dat God me naar de dokter zou sturen en me het deksel op m'n neus zou geven. 

In de dagen voor de afspraak kwam mijn blog Dansen online, en iemand stuurde mij het lied Dansen op Papa's voeten en een ander stuurde me in die dagen een berichtje : Hij heeft de leiding. Op de ochtend van de dag voor het doktersbezoek werd ik wakker met de zinnen : Dansen op Papa's voeten.....want Papa weet hoe het moet. en ik moest gelijk denken aan : Hij heeft de leiding, als je op Papa's voeten staat kan je Hem alleen maar laten leiden. 
Op het plekje waar ik mijn tijd met God heb staat een mooi glas met een ingegraveerde vlinder, ik steek 'm weinig aan maar die ochtend had ik het idee dat ik dat moest doen. 

Terwijl ik wat naar naar de vlam keek kwam Joh.3:8 in mijn gedachten, ik las 'm in de TPT vertaling 'For the Spirit-Wind blows as it choose. You can hear its sound, but you don't know where it came from or where it's going. So it is the same with those who are Spirit-born !" Ik las de aantekening die erbij stond en die kwam binnen : The Spirit moves you as he chooses.... (de Geest beweegt jou waar Hij wil) En het was of God zei : Mijn Geest beweegt jou naar de dokter. Daar gelijk achteraan vroeg Hij : Mag Ik jou bewegen waar Ik wil ?  De avond ervoor had ik een stukje gelezen uit het boek Koninklijk & krachtig over koningin Ester : Misschien zit jij wel juist voor deze tijd op deze plaats, zei haar oom Mordechai, en over een haan die als ze 'm het zwijgen op willen leggen in een nachthok stoppen waar hij geen zonsopgang kan zien, en als dat niet help verlagen ze het plafond zodat hij zich niet uit kan strekken om te kraaien. Doe je je mond open of laat je je het zwijgen opleggen door angst. Best een pittige vraag, en ja ik wil wel dat God mij door Zijn Geest beweegt maar ik vind het ook flink eng en dan moet Hij me helpen en heel veel moed geven om m'n mond open te doen. 

Ik ging naar het ziekenhuis en de dokter vroeg hoe vaak ik smeerde en heb eerlijk gezegd dat ik dat niet meer deed. In de stoel zag ze van alles, maar bevestigde niet wat ik hoopte. Ze vroeg waarom ik niet meer smeerde en ik zei eerlijk dat ik geloofde dat God had gezegd dat Hij me had genezen en flapte er achteraan uit dat niets en niemand me daar vanaf kon brengen. Ze maakte er een aantekening van en dan hoefde ik niet meer terug te komen. Zo verliet ik het ziekenhuis en ben een eind gaan fietsen. Ondanks alles was er toch een rust in me en ik zei tegen God dat ik niet teleurgesteld was in Hem, Ik wist dat Hij goed is en dat Hij erbij was. Maar toen kwamen toch ook de emoties en gedachten. Ik vroeg God om opnieuw tot me te spreken, maar wist ook dat vertrouwen niet om bewijs vraagt. 

De weg die ik reed was onderhevig aan werkzaamheden dus ik volgde de pijlen van de omleiding en het was of God zei : Zo is ook Mijn weg met jou, maar je komt wel thuis. Toen ik thuis kwam had ik een appje met het lied Vragen : wat eindigt met de woorden : U bent trouw Heer, U bent trouw Heer, U bent trouw Heer tot aan het eind. Alsof God zei : Vertrouw Mij, Papa weet hoe het moet, Papa weet wat Hij doet. 

Symptomen, twijfel, lichte paniek, het gierde allemaal door me heen, maar één ding stond voor mij vast : Ik ga door op de weg die God mij heeft gewezen, ik stel Zijn woord boven dat van de dokter. Hij is erbij en Hij heeft de leiding en Hij heeft me geleerd : Dank Mij in en voor alles, ook voor die hele moeilijk dingen die je niet begrijpt. Vertrouw je dat ze in Mijn perfecte plan voor jou leven passen ? Durf jij jezelf helemaal aan Mij toe te vertrouwen en alles helemaal los te laten, je aan Mij toe te vertrouwen ?  

Ik schreef over deze lessen in m'n blogs Herkauwen, Herkauwen (vervolg), De ladder op klimmen en Danken voor alles.

ONDERWEG naar Hem en met Hem

Gegrondvest

Ook dit jaar begon God weer rond Rosj Hasjana (6 -8 September) tegen me te spreken over een nieuw One-Word, net als de afgelopen 3 jaren. Dit jaar kies ik ervoor niet te wachten tot 1 Januari om mijn nieuwe woord te delen omdat het woord nu al zo leeft. Het woord dat God me heeft gegeven is Gegrondvest. In eerste instantie vroeg ik me af of ik Hem goed begreep, maar het kwam een paar dagen later weer in me op en toen moest ik denken aan de tekst uit Efeze 3:17 "Opdat Christus door het geloof in uw harten woont en u geworteld en gegrondvest blijft in de liefde" Wortelen was trouwens mijn One-Word voor 2018. Ik ging wat zoeken op wat Van Dale er van zegt : de grondslag voor iets leggen, stichten, oprichten. Dat deed me denken aan Jesaja 43:19 "Zie, Ik maak iets nieuws. Nu zal het ontkiemen. Zult u dat niet weten? Ja, Ik zal een weg aanleggen in de woestijn, rivieren in de wildernis." Pasen 2016 begon God een nieuw werk in mij, een werk van herstel, van oprichten en me op mijn voeten gaan zetten op Hemzelf, de Rots. 

Ik keek ook naar definities op Encyclo.nl, en daar werd ik verrast, daar stond "enten" tussen, en daar stond o.a. bij : laten voortgroeien op, dat vond ik heel mooi. Enten was trouwens een woord wat iemand in die tijd over over mij uit bad : Ent haar Heer. Dan is daar gelijk Johannes 15 in mijn gedachten, de Ware Wijnstok. Ik vond een leuke uitleg : Enten van planten, bomen en rozen, door het enten wordt er versterkt, de grotere onderstam kan veel meer voeding opnemen en die doorgeven aan de kwetsbare ent, het gevolg is een mooier resultaat, ze worden er dus beide beter van. Het is of God zegt : Ik word mooier/beter zichtbaar als jij op Mij geënt bent en Mijn Levenssappen door jou heen kunnen stromen, en tegelijkertijd word jij mooier door Mij. Zonder Mij kom jij niet zo optimaal in bloei en zonder jou word ik minder groot/zichtbaar in de wereld. 

Toen bracht God mij in gedachten dat Hij me had uitgenodigd op Zijn voeten te komen staan, ik schreef daarover in de blog Dansen Die ent kan alleen vergroeien met die stevige onderstam en tot z'n recht komen als hij op de onderstam blijft staan : gegrondvest, de ent is de grondslag voor iets nieuws, een nieuwe vruchtbare tak aan het geheel van een prachtige boom.

Het viel me bij het zoeken in de Bijbel-app op Bijbelteksten waar dit woord in voorkomt op dat er in de psalmen verschillende keren verwezen werd naar de schepping waar God de aarde grondvestte, bijvoorbeeld in Psalm 119:90 "Uw trouw duurt van generatie op generatie, U hebt de aarde gegrondvest, zodat zij blijft staan." Wat God grondvest blijft staan, dat raakt me. Hij doet een goed werk en Hij maakt het af (Filipenzen 1:6) Wat me in dit vers ook raakt zijn de woorden : generatie op generatie. Onze trouwtekst is Lucas 1:50 "En Zijn barmhartigheid is van geslacht op geslacht over hen die Hem vrezen." Hij is trouw, ook voor ons nageslacht, net als Hij dat is geweest in de geslachten voor ons en voor ons. 

Eén ding is noodzakelijk : onlosmakelijk met elkaar verbonden blijven, vergroeid zijn met elkaar. Blijf op Mijn voeten staan ! Houd je ogen alleen op Mijn ogen gericht ! Ik houd je vast, Ik leer je dansen. De wind waait om ons heen, en kan flink tekeer gaan, maar jij bent stevig met Mij verbonden, niets kan jou van Mij scheiden (Romeinen 8:38-39) Ik ga jou nóóit loslaten (Hebreeëns13:5) Vertrouw Mij (One-Word voor 2020 : vertrouwen) Hou vol ! Volhard (One-Word 2121: volharden) in vertrouwen. Hoe bijzonder hoe al die Woorden van de afgelopen jaren in elkaar overlopen en een mooi koord vormen waar ik met Jezus overheen loop. Het koord waar ik over schreef in de blog Zien wat het word, het was de eerste keer dat God zo met een "beeld" tot me sprak en het lijkt inmiddels wel een soort vervolgverhaal, het is me zo dierbaar. 

Toen ik het laats aan iemand vertelde zei deze persoon : Dat is Zijn liefde, zo laat Hij jou Zijn liefde voor jou zien, hoe liefdevol. Waar ik het meer zag als "richtingaanwijzers" herkende deze persoon Gods liefde en dat raakte me. Ja Hij toont mij op een hele bijzondere manier Zijn liefde en dat raakt me diep. Ik die me ooit zo waardeloos en niet liefde waardig voelde word zo bijzonder hersteld en zo enorm diep en intens geliefd door Papa God en Zijn Zoon Jezus. Daarmee kom ik dus ook bij de laatste woorden uit Efeze 3:17 : "....gegrondvest in de liefde." God is liefde (1 Johannes 4:8)

Voor nu heb ik heel sterk het idee dat Volharden en Gegrondvest nog een stukje hand in hand oplopen. Het vraagt tijd, geduld, volharding om een ent met de onderstam te laten vergroeien en de volle vrucht daarvan te gaan zien. Dan grijp ik nog even terug op m'n blog van vorige week, het vraagt opzettelijkheid, heel bewust opzettelijk de ogen van Jezus blijven zoeken, heel bewust opzettelijk besluiten op Zijn voeten te blijven staan. Heel bewust opzettelijk blijven handelen, heel bewust opzettelijk alert blijven, en dat alles op een ontspannen manier terwijl ik leer genieten van mijn "danslessen"

ONDERWEG naar Hem en met Hem

Opzettelijk (vervolg)

Na mijn vorige blog bleven er wat open eindje realiseer ik me, dus die hoop ik in deze blog af te ronden.

Heel praktisch heb ik besloten me echt te gaan houden aan war God mij eens heel duidelijk heeft gemaakt : 3 maaltijden met matige koolhydraten per dag is genoeg voor mij. Ik heb dus besloten het tussendoor eten weer te stoppen, ook ben ik weer een eetdagboek gaan bijhouden om een goed overzicht te krijgen en daar op te kunnen acteren en te zien wat voor verandering vatbaar is ('meten" is weten) Dit gaat me ook zeker helpen de kilo's die er aan gekropen zijn weer kwijt te raken. Dat zal mijn gezondheid zeker ten goede komen en het is denk ik goed om me daar ook weer bewuster van te zijn. Als je een ander resultaat wilt zien zal je andere dingen moeten doen, en wel met opzet. Maar dat betekend tegelijk ook heel opzettelijk mijn blik op de ogen van Jezus richten en niet op de weegschaal of mijn lichaam. Als ik Hem gehoorzaam zorgt Hij ook voor het resultaat en mag ik mijn eigen verwachtingen daarover los laten. 

Daarbij wil ik met opzet me bewust worden van de plaatsen waar ik landingsbanen voor de boze creëer want daar wil ik heel opzettelijk niet langer aan meewerken. Dit heeft alles te maken met leiding geven aan je eigen leven, de plaats waar leiderschap begint. Ook daar heb ik eerder over geschreven in de blog Leiderschap Leiding nemen op een liefdevolle, geduldige manier, ontspannen, het is wel een uitdaging, maar het werkt net als de les van de kamerplant Eigenlijk verwonder ik me meer en meer over de enorme verandering die God in mijn leven heeft gewerkt en daar wordt ik zo blij van, en ook wel een beetje enthousiast, tekenen van het leren genieten, en ook dat vind ik bijzonder. 

Het voelt als verdiepen en tegelijk verbreden, gelijktijdig effect, als het dieper gaat word het ook breder. Het effect van Zijn werk in mijn leven word dieper en breder. Geen idee of dat ook voor de de buitenwereld zichtbaar is maar voor mij wel en die beleving hoef ik met niemand anders te vergelijken. God gaat met mij Zijn unieke weg voor een uniek doel en met een uniek resultaat. Hoe meer ik dit tot me door laat dringen hoe meer ik dat mooi en bijzonder begin te vinden. En zo werkt God met ieder mens, met ieder mens heeft Hij zo'n doel, zo'n weg uitgestippeld, voor een speciale taak, met een speciaal effect, voor een speciaal onderdeeltje van het/Zijn grote geheel, Zijn Koninkrijk dat komt op deze aarde waar wij rondlopen. Daarom zette Hij precies ons als mens op deze aarde, met bewuste opzet. Hij wist en weet precies wat Hij doet, Hij weet precies wat er op die speciale persoon z'n pad komt en hoe dat die persoon zal vormen en hoe Hij daar doorheen kan werken en hoe Hij het dan precies met opzet kan laten passen in Zijn met opzet uitgedachte plan.

Ik ben heel dankbaar dat God voor dat Hij de link tussen dansen en de omheinde grazige weiden waar ik vorige week over schreef heel duidelijk tegen me heeft gezegd : Twijfel niet ! want twijfel lag absoluut op de loer. Maar steeds weer waren daar een aantal liederen die steeds maar weer in me opborrelde : Through all my day's, een lied van Don Francisco die ik in mij jeugd graag luisterde, "I worship You, through all my day's, I raise my hands and sing Your praise. I bless Your name and lift it high, with hart and soul and voice I cry. Jesus I worship You, my God and my King" Een andere was ook al zo'n oud lied I sing praises to Your Name, beide deden één ding : Hem aanbidden en grootmaken. 

In die tijd zat ik een oud "dagboek" terug te lezen uit 2017 en daar las ik dat God ooit tegen me gezegd had : Maak jij Mij nou maar groot, Ik zorg voor de rest. Dat was precies wat Hij door Zijn Geest in mij op liet borrelen, liederen die Hem groot maakte.

Als ik opzettelijk Hem aanbid, mijn ogen opzettelijk in Zijn ogen gericht houd, ik opzettelijk op Zijn voeten blijf staan, opzettelijk me bewust ben van Zijn arm die om mij heen is, opzettelijk niet twijfel, opzettelijk ontspan en opzettelijk geniet, doet Hij al het andere en loopt niets Hem uit de hand.  Dat is wel een hele andere manier van omgaan met omgaan met omstandigheden, emoties die daarbij loskomen, gedachten die in je opkomen. Opzettelijk de automatische-piloot uitzetten. 

Wiebelig ? 

Absoluut ! 

Blijf ik altijd staande ?

Heel vaak wel, maar niet altijd.

Maar er is zo'n enorm verschil in hoe ik nu reageer, er mee omga. En ik meer vastberaden geworden om staande te blijven. Hij is mij meer waard dan alles.

Ging het ineens gemakkelijk ?

Nee, maar het werd steeds makkelijker, ik bleef steeds weer uitspreken : Heer ik wil U, liever dan eten, ik wil Jezus, Koning Jezus.

Het was en is een avontuur, en ik wil dit avontuur bewust en met opzet aangaan omdat ik in mijn hart weet dat Hij veilig is, en dat Hij van mij houd en het beste met mij voorheeft, Hij houdt mij vast, Hij zal mij bewaren, Hij leert mij dansen op Zijn voeten door het dal van diepe duisternis, en ondertussen raken we meer en meer met elkaar verweven, gaan we in elkaar op, verdrinken we in elkaars ogen en groeit de liefde. En vanuit die basis stroomt het naar de mensen om mij heen die ik tegen kom in het dagelijkse leven en dat vind ik nou juist zo mooi. Ik ben niet bedoeld als vat om alles in te bewaren, maar als een pijplijn waar Hij doorheen stroomt. Het is mijn verantwoordelijkheid om die pijplijn zo schoon mogelijk te houden door binnen Zijn grenzen te blijven en geen landingsplaatsen voor de boze te creëren, heel opzettelijk, en dat vraagt volharding, mijn woord voor dit jaar.

Het gaat om het hart, mijn hart. Ik heb Spreuken 4:23 al regelmatig gedeeld in m'n blogs "Bescherm je hart boven alles wat te behoeden is, want daaruit zijn de uitingen van het leven." of zoals de AMPC vertaling zegt : "Keep and guard your heart with all vigliance and above all that you guard, for out of it flows the spring of life." of de TPT vertaling : "So above all, guard the affections of your heart, for they affect all that you are. Pay attention to the welfare of your innermost being, for from their flows the wellspring of life." In de TPT vertaling vond ik de aantekening dat het woord dat vertaalt word met hart is in het Hebreeuws levav dat sluit ook onze gedachten, onze wil, ons inzicht, onze genegenheden. Dat is heel veel om zuiver te houden, daar heb ik Zijn hulp bij nodig en ik ben heel dankbaar dat Hij zelf het verlangen in mijn hart heeft gelegd om me daar naar uit te strekken. Daarvoor moet ik opzettelijk heel dicht bij mezelf blijven om alert te zijn en blijven op wat er in mijn hart roert.

ONDERWEG naar Hem en met Hem