Opzettelijk

Iets wat mij van alle kanten steeds meer duidelijk word is hoe belangrijk het is bewust te leven en God heel serieus te nemen. Ik zag een (Engelstalig) filmpje en één zin daaruit haakte in mij vast : Live on-purpose, not on auto-pilot - Leef opzettelijk, niet op automatische piloot. Hoe vaak ga je als mens op automatische piloot, gewoonte, zonder na te denken. Een groot deel van ons leven verloopt op deze manier, je aankleden, eten drinken, je tanden poetsen, je denk er niet eens bij na. 1 Korinthe 10:31 zegt "Of je nu eet of drinkt of iets anders doet, doe alles tot eer van God." Dit is toch altijd een beetje een tekst geweest waar ik een "oei" gevoel had, waarschijnlijk door het woordje "eet" omdat dat toch wel een heikel puntje is geweest in mijn leven. 

Door het onderwijs van o.a. Robert Henderson over de Hemelse rechtbanken werd het me steeds meer duidelijk dat ons gedrag heel veel plekken creëert voor de boze om ons aan te vallen. Elke plek waar wij niet vergeven, waar wij ons niet houden aan de grenzen die God in liefde aan de mens gesteld heeft, elke plek waar bewust even iets doen -omdat het maar een keer moet kunnen, of waar we onszelf wijs maken dat het niet uitmaakt, of omdat we het nu gewoon zo graag willen, of ...... - waarvan we eigenlijk weten in ons hart dat we dat beter niet kunnen doen, en we het toch doen, waar we onze eigen wil boven Zijn wil plaatsen, daar zetten we een deur open, al is het maar op een kier. Of zoals ik het ook wel mooi heb horen benoemen : we creëren een landingsplek voor de boze in ons leven waar hij zijn kwaad kan laten landen, we geven hem op die manier legale grond.

Dit heeft te maken met Gods principe van zaaien en oogsten, oorzaak en gevolg, als je dezelfde dingen blijft doen moet je geen andere gevolgen verwachten. Eigenlijk is God in Zijn liefde heel geduldig hierin blijven druppelen in mij, heel veel druppeltjes worden een plasje, en een plasje word een plas en op een keer kun je er niet meer omheen en zal je moeten erkennen : hier moet iets anders. 

God was een tijdje geleden begonnen met te spreken over : Kijk in Mijn ogen, ik schreef daarover in de blog Zien wat het word. En later over op Zijn voeten staan terwijl mijn ogen in Zijn ogen bleven gehaakt, ik schreef daarover in de blog Dansen God begon tegen me te spreken over de veiligheid van grenzen. Ik hoorde eens vertellen dat kinderen bij een school waar er geen begrenzing staat om het schoolplein de neiging hebben dichter bij de te blijven spelen. Als er wel een begrenzing staat zijn ze meer geneigd tot de begrenzing te gaan en alle terrein erbinnen te benutten om te spelen. Grenzen zijn niet bedoeld als beperking maar als vrijheid om alle terrein erbinnen te benutten en uit te buiten. 

Het was of God zei : binnen Mijn begrenzing ben je veilig, in dat gebied mag je ontspannen, ik heb daar over geschreven in de blog Ontspannen en genieten, ook dat is een uitdaging. Ontspannen en genieten zijn niet dingen die ik mee heb gekregen als kind dat van jongs af aan alert was op zorgen (voor mijn ouders). Dat is niet bewust op me gelegd maar wel zo in mij gegroeid en zijn deze terreinen die God voor een mens bedoeld heeft ondergesneeuwd. Nu is het tijd om ook deze terreinen te ontwikkelen omdat God het bedoeld heeft dat je ontspannen mag leven en ook mag genieten van het leven, van Hem, van je leven met Hem. God heeft niet bedoeld dat we het leven alleen maar serieus nemen en ik heb wel een behoorlijk serieuze inslag en daar mag best wat meer ontspanning in komen en dat is Gods wens voor mij, dat vind ik zo mooi, zo liefdevol. Ontspannen en genieten gaan denk ik hand in hand, en het hoopvolle is dat het aan te leren is, nieuw inzicht en nieuw gedrag is aan te leren. 

Dingen veranderen niet vanzelf, als je andere resultaten wil hebben zal je andere dingen moeten gaan doen, zal je dingen opzettelijk anders aan moeten gaan pakken. Er is een bewuste opzettelijke keus nodig om God alle ruimte te geven om dat wat Hij in de mens gelegd heeft te laten ontplooien in het leven. Hij wil niets liever dan alle beperking die het leven/de boze op ons heeft gelegd ontwarren en van ons af nemen, genezing en herstel brengen, Hij wil niets liever dan ons in de vrijheid te zetten waarin we ontspannen kunnen genieten, kunnen dansen op Zijn voeten. En toen realiseerde ik me dat ik pas echt kan leren dansen als ik ontspannen geniet van het leerproces. 

Toen ik op een mooie middag weer eens door de polder fietste en de koeien in de wei stonden viel het mij ineens op dat er een omheining/begrenzing omheen stond en kwam er een herinnering in mijn op aan een beeld dat iemand een aantal jaar geleden voor mij had van dat ik aan het dansen was - als een kind aan het ronddraaien was met m'n armen uitgespreid - en nu ik dit schrijf moet ik denken aan een uitbundige lacht op m'n gezicht - in de grazige weiden van Psalm 23. Binnen Gods beschermende beperkingen mag ik elke millimeter van die groene weide benutten om te dansen en te genieten, te ontspannen van het leven met en voor Hem. 

Dank U wel Heer dat U zo liefdevol, zo geduldig aan het werk bent in mijn leven, mij leert en onderwijst, dingen voor mij ontvouwd en visualiseert, me dingen leert uitspreken en mag weten dat daar kracht aan verbonden is. U schiep door te spreken en wij mogen doen wat U deed, opzettelijk scheppend woorden van leven spreken, woorden die door het gehoor bij mij binnen komen - de Bijbel zegt in Romeinen 10:17 "Zo is het geloof uit het gehoor en het gehoor door het Woord van God."- en die dan rondgaan in mijn denken en die invloed gaan hebben op mijn daden. U spreekt Uw woord heel bewust opzettelijk in mijn leven en daar wil ik U voor bedanken.

ONDERWEG naar Hem en met Hem

Twijfel niet !

In mijn blog van vorige week vertelde ik al dat God tegen me had gezegd :  Twijfel niet ! Daarna leek het wel of God het vanaf allerlei kanten op andere manier bevestigde, en me steeds zei : jij kunt Mij vertrouwen, Ik ben betrouwbaar, altijd, vergeet dat niet, twijfel daar niet aan ! 

Hij gebruikte een paar zinnen uit verschillende liederen, ik ga ze met je delen. "Hij draagt mij, Hij draagt mij" woorden uit het kinderliedje Elke morgen van Elly en Rikkert, daar werd ik verschillende ochtenden mee wakker, alsof Hij het me in wilde prenten : Vergeet dat niet, vergeet dat nooit, Ik draag je. en dan moest ik denken aan Dansen op Zijn voeten waar ik over schreef in de blog Dansen Een vriendin deelde het lied Ways for me met me, en toen ik het begon te luisteren kwam het heel diep binnen. God had al zo vaak tegen me gezegd : Ik ben de Way Maker, of jij het nu voelt of niet, of je het ziet of niet, Ik ben de Way Maker. En dan zegt het lied dat mijn vriendin met me deelde "You keep on making, keep on making ways for me. For everything You've promised, I know I ain't seen a thing, You keep on making, keep on making was for me." U blijft maken, U blijft de weg voor mij maken. Alles wat U hebt beloofd, Ik heb nog niets gezien, U blijft maken, U blijft wegen voor mij maken. Alsof God zei : ga dit in vertrouwen uitspreken, Ik ben een weg begonnen en Ik maak het af, vertrouw Mij, belijdt het met je mond, spreek het uit. Romeinen 10:17 zegt "Zo is het geloof uit het gehoor en het gehoor door het Woord van God." Spreek/preek tegen jezelf, tegen je ziel, net als David. 

Ook werd ik dagen achter elkaar wakker met verschillende woorden uit het lied The blessings, gebaseerd op de zegebede uit Numeri 6:24-26 "De Heere zegene u en behoede u ! De Heere doe Zijn aangezicht over u lichten en zij u genadig ! De Heere verheffe Zijn aangezicht over u en geve u vrede !" Die uitroeptekens staan er echt bij in de HSV vertaling. Dit zijn Gods Woorden tegen Mozes die hij tegen Aaron en zijn zonen moet zeggen, zo moesten ze de Israëlieten zegenen. In Titus 1:2 staat een heel belangrijk tussenzinnetje ".....God, Die niet liegen kan....." en daar is dan die stem weer in mijn achterhoofd : Twijfel niet ! 

Samen met twee andere mooie vrouwen (we hebben ook een zussen-app)doe ik al een aantal jaar het ene Bijbel leesrooster na het andere op doordeweekse dagen, zo kostbaar. Het samen doen is zo stimulerend, en we leren zo enorm veel van elkaar. Het bijzondere is dat we alle drie uit een totaal ander christelijke hoek komen, en misschien is dat juist de kracht wel. We ervaren het alle drie als een cadeau van God dat Hij ons aan elkaar heeft gekoppeld op deze manier. We wonen zelfs niet bepaald bij elkaar om de hoek en hebben elkaar dus ook nog nooit ontmoet, maar dat hindert ons niets. Het leesrooster Houd moed heeft veel los gemaakt, ook bij mij. Er is moed voor nodig om niet te twijfelen. Dat woordje moed komt ook steeds vaker bij me terug en het deed me weer denken aan een kaartje dat ik Pasen 2019 bij een Paasontbijt kreeg met een tekst gebaseerd op 1 Korinthe 16:13 "Wees waakzaam, volhard in het geloof, wees moedig en sterk" en dat wees moedig staat er dan ook in grotere letters tussen. Het is niet een optie maar een opdracht. 

Tijdens dit leesrooster deelde een van deze zussen het lied Yes and Amen, een lied naar aanleiding van 2 Korinthe 1:20 "Immers, zovele beloften van God als er zijn, die zijn in Hem ja en in Hem amen, tot verheerlijking van God door ons." Het begon te klinken als : haal het niet eens in je hoofd ! Twijfel niet !! Alles wat Ik zeg is Ja en Amen, Ik kan niet eens liegen. Dit alles komt neer op keuzes maken, ook zo'n onderwerp waar God zeer regelmatig met mij over heeft onderwezen, ik heb daar over geschreven in de blog Keuzes Ik kom steeds weer terug bij vertrouwen, volharden in vertrouwen, niet twijfelen. Daar heb je geloof voor nodig, geloof is niet passief, ook niet iets wat je hebt en klaar, geloof is een werkwoord hoorde ik eens iemand zeggen. 

Ik lees meerder boeken door elkaar heen, en regelmatig beland er een boek op een stapel. Ik heb er twee, één naast m'n bed (de grootste) en één op een tafel in de woonkamer bij het plakje waar ik meestal zit. En dan ineens moet je weer eens door die stapel kijken en springt er een boek uit waarvan je weet : die moet ik weer oppakken. Dat gebeurde met het boek "Gehazie, hoe hij zijn bediening miste" van Jan Zijlstra. Gehazie was de knecht van Elisa en we lezen over hem in 2 Koningen 3 t/m 5, ik ging verder waar ik was gebleven. Geloof moet groeien, hoe groeit geloof, door er mee aan de slag te gaan, het in de praktijk te brengen, en dan lees ik de zin : Altijd komt de vraag : Wat doen wij met het Woord van God ? Een ding is zeker : Hij die het beloofd heeft is betrouwbaar. Jan schrijft : er is geen excuus voor ongeloof. Als je niet ten volle gelooft is het ongeloof. Klein geloof is zwak geloof, is geloof dat twijfelt. Ja Jezus spreekt in Mattheus 13 over geloof als een mosterdzaad, maar Hij zegt nergens dat het zo klein als mosterdzaad moet blijven, als dat alles is wat je hebt mag je ermee naar Jezus komen en heb je een verantwoordelijkheid om het te -laten- voeden en met liefde te -laten- verzorgen zodat het gaat groeien en een boom word waar de vogels in nestelen. Dat mosterdzaad moet sterven zodat er nieuw leven uit voort kan komen en er een boom uit komt, net als bij die Les van de kamerplant waar ik het vorige week over had.

Als je niet bereid bent om de dingen op Gods manier te doen, als je niet bereid ben je eigen ideeën en verwachtingen los te laten - Gehazie had zo zijn eigen ideeën over het handelen van Elisa, en die ideeën maakte dat hij tegen Elisa inging en dat kwam hem duur te staan. Hij liep alles mis wat God voor hem had en hij werd gestraft met melaatsheid, niet alleen hijzelf maar ook zijn nageslacht. Rebellie heeft verstrekkende gevolgen, niet alleen voor jezelf maar ook voor je nageslacht. We roepen in deze maatschappij zo makkelijk : dat maak ik zelf wel uit, maar er zijn in de geestelijke wereld geestelijke wetmatigheden die net zo werken als de zwaartekracht op deze zichtbare aarde. Best wel iets om me bewuster van te zijn en goed om eens over na te denken. Heer wat heb ik nog een hoop te leren.

God heeft al verschillende keren tegen mij gesproken over Zijn beloften en daar vanuit Zijn Woord teksten bij gegeven, maar me ook gezegd, dat het alleen op Zijn manier  tot uitvoer zal komen, met mijn voeten op Zijn voeten, met mijn ogen in Zijn ogen en Zijn armen om mij heen. Dat betekend dat ik alle controle, al mijn manieren en ideeën los moet laten en in lijn moet brengen met Zijn plan en daar geen moment aan moet twijfelen. Dan komt er weer een zin uit een lied in mijn gedachten, het lied One day at a time, sweet Jesus, "Lord help me today, show me the way, one day at a time" Heer help me vandaag, wijs me de weg, één dag tegelijk. Heer help.

ONDERWEG naar Hem en met Hem  

Les van een kamerplant

Hoe bijzonder, God ging één van mij kamerplanten gebruiken om mij iets te leren, of eigenlijk verschillende dingen te leren. Ik heb overigens geen idee hoe deze plant heet, maar ik kreeg hem jaren geleden van een ernstig zieke man die heel veel indruk op mij maakte. Hij zei : God is goed, altijd, altijd is God goed, en dat raakte me diep omdat Hij het leefde op zijn sterfbed.

Ik wist dat deze plant zelf stekjes maakt vanuit zaad dat hij voortbrengt alleen bij mij had ik het nog niet vaak gezien en was het niet erg succesvol, een stek die best wel groot was geworden ging zomaar ineens dood, en dat vond ik zo jammer. In mijn kinderlijke geloof heb ik God om stekjes gevraagd.... en ik kreeg ze, inclusief geestelijke lessen die heel diep bij me binnenkwamen omdat ze zo tastbaar werden.

Zo'n zaadje word pas een stekje nadat het in de grond is kapot gegaan, opengegaan zodat het kiemplantje eruit kan komen. Het grappige van deze plant is dat de zaadjes soms wegspringen, ik hoor ze dan op de vloer vallen, pak ze op en leg ze in de potgrond en spuit er wat water op met de plantenspuit. Met dat ik dit schrijf bedenk ik me dat God al voor het zaadje ontkiemt extra aandacht aan het zaadje geeft , het bevochtigt zodat het in de goede conditie komt om kapot te gaan, te sterven om open te breken om nieuw leven ruimte te geven. Het komt als eerste als met een kromming boven de grond, de toekomstige blaadjes zitten nog in het velletje van het zaadje. Pas als het kopje omhoog komt en de blaadjes groter worden valt dat schilletje eraf. Dat is het moment dat ik een klein potje of beker neem, vul met potgrond en er met m'n vinger een diep gat in prik waar ik het stekje inzet. 

Dan krijgt ie een plekje in de vensterbank zodat ie wat meer licht krijgt in onze best donkere kamer omdat er grote bomen voor ons raam staan. Dit beeld van donker deed me ineens denken aan dansend door het dal van diepe duisternis waar ik over schreef in m'n blog Dansen

Op een  avond, toen de boze erg z'n best deed leugens in mijn hoofd te planten zag ik ineens weer een klein groen begin van een stekje, en het was of God zei : Het maakt niet uit hoe jij je voelt, Ik ben aan het werk, Ik maak iets nieuws. "Ik ben aan het werk" was voor mij een link naar het lied Way Maker en "Ik maak iets nieuws" naar Jesaja 43:19 "Zie, Ik maak iets nieuws. Nu zal het ontkiemen. Zult u het niet weten ? Ja, Ik zal een weg aanleggen in de woestijn, rivieren in de wildernis."  Ik werd hier zo door getroost en bemoedigd. Inmiddels staan er 6 stekjes, 1 al wat groter bij de moederplant in de pot en 5 in aparte potjes waar ze in mogen wortelen en opgroeien. 

Zo voelt het op het moment een beetje voor mij, een stekje : leren voelen, een stekje : dieper vertrouwen wat zichtbaar word in dieper los laten, een stekje : danken voor en in alle omstandigheden - zelf voor een hoop stekjes wat zo wiebelig voelt - Een stekje : gezin (waar ik heel bewust niet over schrijf),  een stekje : ontwikkeling (zelf)leiderschap, een stekje : volharden. Aan volharden voegde God iets voor mij toe toen ik het filmpje Don't doubt it van Dutch Sheets luisterde : Twijfel niet, of eigenlijk TWIJFEL NIET ! Twijfel niet aan Mijn werk in jou, twijfel niet aan wat je kunt/zult zijn door Mij (Filippenzen 4:13), twijfel niet aan wat Ik in je gelegd hebt. 

Deze laatste herinnerde me aan woorden die in februari 2019 over mij uit zijn gesproken waarin God zei : Over de droge gescheurde grond van jou leven giet Ik Mijn water (dat staat voor Zijn Woord)  en in eerste instantie verdampt het op de warme grond, maar Ik blijf gieten net zo lang als nodig en langzaam verdwijnen de scheuren uit de grond. Ik maak de grond weer vruchtbaar en dan zal het zaad dat Ik erin geplant heb ontkiemen. En dan herinnerd God me aan Psalm 1, de boom geplant aan waterstromen die op zijn/Zijn tijd vrucht draagt en waarvan de bladeren niet zullen verdorren. Bij de waterstromen moet ik ook denken aan Ezechiel 47, zwemmen in Gods rivier, kopje onder, doorweekt : soaken. Ook daar heeft God al vaak over tegen me gesproken en het word me steeds meer duidelijk dat Hij daar voor mij Zijn Woord daarmee bedoeld, dompel je onder in Mijn Woord, doordring je met Mijn Woord. 

Heer dan heb ik Uw openbaring nodig, Uw Heilige Geest die Uw Woord levend en krachtig in mijn hart doet landen en tot leven brengt. Dank U wel dat U de zaadjes die U laat ontkiemen in mij met Uw liefde en zorg zult omringen en dat ze mogen uitgroeien tot bomen die U eren. Met dat ik dit schrijf moet ik denken aan een oud lied uit mijn jeugd : God's volk word uitgeleid naar aanleiding van Jesaja 55:12, waar gesproken wordt over bomen die klappen voor U. De natuur gehoorzaamd en eert U en zo zal ik dat ook doen. En dat brengt me bij een ander lied : So will I

ONDERWEG naar Hem en met Hem

Ontspannen

Het is of God de laatste tijd steeds tegen me zegt : ontspan. Alsof Hij zegt : doe nu eens iets minder hart je best. Ik houd van je, Ik zie je als goed genoeg, je hoeft niet zo verschrikkelijk hart je best te doen. Papa God ziet jou "in Christus", Hij ziet Mij, jou in Mij, aanvaard, omarmd - weet je nog, Mijn arm is om jou heen terwijl wij elkaar in de ogen kijken - Je hoeft niets te bewijzen, geniet gewoon lekker met en van Mij. Ik verlang naar ontspannen tijd doorbrengen met jou, gewoon van elkaar genieten door de dag heen. 

Eén van de oudere dames waar ik mag helpen is daarin een enorm groot voorbeeld, ze kan zo smaakvol vertellen hoe ze dan met God door de dag heen "keuvelt", hoe ze dan zegt : o Heer wat is het toch gezellig zo met U.....ik ga even lekker dit of dat doen, heb ik zin in..... Hoe ze heel simpel zegt : Hij neemt weg wat weg moet, en Hij geeft je zin in wat goed is. Dan vertelt ze hoe ze ontdekte dat ze ergens ineens geen zin meer in had in wat ze vroeger zo leuk vond, hoe ze dat ook bij haar man zag gebeuren. Ze leerde me : dat kan je zelf niet veranderen, je kan ook de ander niet veranderen, dat doet Hij. Bid er maar voor, praat maar gewoon met Hem, niet met een hele boel woorden maar simpel. O wat houd ik van dat lieve mensje, zo'n cadeautje dat God ons in elkaars leven heeft gebracht. 

Ik las de blog Doorrennen of de stilte opzoeken op Waardevol en Uniek en daarin deelde Johanneke een stukje uit Koester je hart van Mirjam van der Vegt en dat begon met : Je hart wil geen afleiding maar liefde. BAM dat kwam binnen. Liefde, ook zo'n onderwerp waar God steeds weer op terug komt bij me : Ik houd zo enorm veel van je, je bent geliefd, je bent mooi, je bent waardevol, je bent door Mij aanvaard, je bent kostbaar, je bent uniek - en zo heb Ik je ook bedoeld, wees ook maar wat liever voor jezelf, iets minder streng. En dan zit ik op een donderdagochtend met een bakje thee bij mijn geliefde kostbare oudje op de bank en die zegt heel wijs : als je dat nooit hebt geleerd gaat dat ook niet vanzelf, maar nu mag je het leren, gewoon lekker ontspannen. 

Nee, ik heb het nooit geleerd, zowel vroeger thuis bij mijn ouders als later in mijn huwelijk toen onze kinderen nog thuis woonde liep ik altijd "op scherp", opletten, alert om in te kunnen springen. En nu is het of Papa God zegt : Ik wil zo graag dat je dat leert, Ik verlang ernaar jou te zien ontspannen, jou te zien genieten, met Mijn Zoon Jezus, met de mensen die Ik je heb toevertrouwd, van de natuur die Ik heb geschapen en waarin Mijn grootheid gereflecteerd word, Ik wil jou zien genieten van Mijn liefde voor jou, van het werk dat Ik in en door jou heen doe terwijl jij het niet eens door hebt. Ik ben bij je, altijd, Ik laat je nooit alleen, ontspan maar, geniet maak, geloof Me maar.

En dan moet ik denken aan Johannes 11:40 "Jezus zei tegen haar : Heb Ik u niet gezegd dat u, als u gelooft, de heerlijkheid van God zult zien." Geloven is vertrouwen, Vertrouw je Mij ? Geloof je dat je Mij kunt vertrouwen ? Ik heb toch gezegd dat als je Mij vertrouwd je de heerlijkheid van God zult zien, de glorie van God zegt een andere vertaling. Ik zocht synoniemen van heerlijkheid op en vond o.a. blijdschap, genot, ingenomenheid, plezier, tevredenheid, vreugde, voldoening, vrolijkheid, bevrediging. Als jij mij gelooft zal Ik jou Vervulling zijn op alle terreinen van je leven. 

Ik moest denken aan het verlangen dat Hijzelf in me gelegd heeft om meer en meer op de Heer Jezus te gaan lijken. Jezus is Volmaakt, Heel, Shalom, ik heb dat eens heel mooi horen verwoorden als : nothing lacking, nothing broken, nothing missing - niets ontbreekt, niets kapot, niets missend. Hoe meer ik op de Heer Jezus ga lijken, hoe meer heel ik word, want Hij is heel. Dat zal helemaal en alleen Zijn werk in mij zijn, en Hij kan alleen werken als ik me ontspan en rust in Hem. 

Heer ik snap waarom U zo graag wilt dat ik me ontspan, dat geeft rust en juist in die rust kunt U in alle rust Uw werk aan en in en door mij heen doen.

ONDERWEG naar Hem en met Hem

Leiderschap

Inmiddels ben ik in het 2e jaar (track) van de online-Bijbelschool van Frontrunners begonnen en de de 2e module gaat over leiderschap. Daar heb ik best even tegenaan zitten hikken want ik zag mezelf absoluut niet als (potentiele) leider. Maar God begon me te laten zien dat iedereen een leider is, in eerste plaats te beginnen over zijn of haar eigen leven. Je bent niet bedoeld om willoos met elke beweging van de golven mee te bewegen en zo op de levenszee te dobberen. Je hebt meer invloed dan je denkt !

Opgroeiend heb ik dat niet bewust meegekregen, het is naar om te zeggen maar ik groeide eigenlijk op in een omgeving waar een zekere mate van slachtoffer sfeer hing, de onmogelijkheden waren heel duidelijk en wat kon je er aan doen, je moest er maar het beste van maken. Onbewust neem je dat over en ook al begin je te horen dat het anders kan is het in praktijk brengen een volgende stap die je niet één, twee, drie zet. Ja ik ben enorm anders gaan denken de afgelopen 5 jaar, en heb daarin ook zeker stappen gezet, maar dit voelde als een hele grote stap, alsof de volgende trede op de ladder ineens veel groter was. Een wijze vriendin zei tegen me : Waarom maak je er dan geen kleine stapjes van, en die opmerking liet me niet los. 

Ik besloot een moment te prikken waarop ik met deze module zou beginnen. Omdat we in die tijd vol spanning op ons 4e kleinkind wachtte en wij in zouden springen om grote broer als het moment daar zou zijn op te vangen besloot ik na de geboorte m'n studie weer op te pakken. Een week na zijn geboorte heb ik de keuze gemaakt me aan mijn voornemen te houden en het weer op te pakken, en één van de eerste dingen die ik hoorde dat leiderschap voor iedereen is en dat het begint bij je eigen leven, precies wat God me al had duidelijk gemaakt. 

Leiders maken keuzes, laat God daar nu al een tijdje met me bezig zijn over bewust-worden en -zijn, keuzes maken. Leiders hebben oog voor de lange termijn, ze kijken verder dan korte termijn oplossingen. Kijken naar de lange termijn i.p.v. op korte termijn verlangens bevredigen, ook dat onderwerp was God  begonnen in mij aan te aan te stippen. Toen kwam ik een (Engelstalig) filmpje tegen met een gesprek met Helen Roseveare, een vrouw die voor de WEC (Worldwide Evangelisation for Christ) in Congo had gewerkt en daar hele heftige dingen had doorgemaakt. Deze vrouw vertelde dat God haar een vraag had gesteld : Can you thank Me for trusting you with this experiance even if I never tell you why ? Kun jij me danken dat Ik jou heb vertrouwd met deze ervaring, ook als Ik je nooit uitleg waarom ? 

Ik moest weer denken aan mijn blogs Herkauwen, Herkauwen (vervolg), De ladder op klimmen en Danken voor alles) God danken in situaties waar je menselijker wijs niet echt vrolijk van wordt, maar kiezen om God te danken en te vertrouwen dat het alles in Zijn perfecte plan pas. Ineens realiseerde ik me : dat is leiding geven, regeren, jijzelf bepaalt hoe je reageert. En omdat de wereld om je heen ziet hoe jij door Gods kracht en hulp kan reageren zien ze iets van Wie Hij is, dan zien ze het verschil en dat is Zijn getuigenis in deze wereld. Jezus riep ons op om Zijn getuige te zijn, gewoon op de plek waar God jou geplaatst heeft, midden in deze wereld. En op die plaats word zichtbaar dat jij niet ván deze wereld bent omdat jij anders reageert, niet vanuit je pijn, boosheid, frustratie, maar vanuit Zijn liefde. Jij hebt Iemand die al jou pijn, boosheid en frustratie voor je gedragen heeft aan het kruis van Golgotha en daarom hoef jij er niet zelf mee rond te zeulen, je brengt het bij Hem en je krijgt er rust, vrede, vreugde voor terug te midden van jou omstandigheden. 

Dat is een heleboel om op te kauwen voor mij, en ik realiseer me dat ik nog een hele weg te gaan heb, dat ik me meer bewust mag worden van mijn afhankelijkheid van Hem. Dat ik op moet passen dat ik mezelf niet op de borst sla dat ik al ben gekomen waar ik nu ben, want ik heb nog maar een paar baby stapjes gezet, er ligt nog een hele weg voor me en daar heb ik Hem enorm hart bij nodig. Maar wat een bijzondere weg ook. Wat mij enorm raakte in het verhaal van Helen was dat ze zei : het is een voorrecht, dat lijden, die moeilijke dingen zijn een voorrecht, ik vind het heel wat dat ze dat kon zeggen. Maar is dat ook niet precies wat wat de Bijbel ons in 1 Petrus 4:12-16, 19 leert, je niet te verbazen over de vuurproef. En dan zegt Paulus in 2 Korinthe 12:9-10 "Maar Hij zei tegen mij : Je hebt niet meer dan Mijn genade nodig, want kracht wordt zichtbaar in zwakheid. Dus laat ik mij veel liever voorstaan op mijn zwakheid, zodat de kracht van Christus mij kracht schenkt, schep ik vreugde in mijn zwakheid : in beledigingen, nood, vervolging. In mijn zwakheid ben ik sterk."

Om in de Geest van God te reageren op zulke zware dingen in het leven, of zoals ik het iemand wel eens heb horen noemen : in een tegenovergestelde geest, dwars tegen je eigen gevoel in, dat vraagt leiderschap, leiderschap over jezelf. Ik heb nog een hele boel om op te herkauwen, om bewust mijn denken in te vernieuwen, om te leren, erin te groeien. Gelukkig is leiderschap ook niet iets wat je ineens zomaar even doet, je mag erin groeit. Ik heb besloten dat ik dat wil, te beginnen in mijn eigen leven en daar heb ik al een hele kluif aan als ik eerlijk ben.

ONDERWEG naar Hem en met Hem

In het verborgene

Het gebeurt me vaker, maar bij deze blog dacht ik echt : Heer hoe leg ik dit uit...... Soms vind ik het zo lastig om dingen onder woorden te brengen, en juist dat is waar God mij enorm in aan het aanmoedigen is. Hij begon tegen me te zeggen als m'n gevoel me teveel werd en het lastig werd om er verder naar te kijken : Vertel het maar aan Mij, en er kwam een zin uit een oude hymn in mijn gedachten : Tell it to Jesus, tell it to Jesus, He is a Friend that's well known, you've no other such a friend or brother, tell it to Jesus alone. (Vertel het aan Jezus, vertel het aan Jezus, Hij is een hele bekende Vriend, je hebt niet zo'n andere vriend of broer, vertel het aan Jezus alleen)  Alles, alles kunnen we Hem vertellen, en als we niet uit onze woorden kunnen komen is Hij nog vol aandacht en neemt Hij alle tijd om naar ons te luisteren. Ik ben in mijn onmacht en wanhoop geneigd het maar op te geven uit m'n woorden te komen, maar Hij geeft het niet op om te luisteren. Hij weet al lang wat er in mij roert, maar Hij weet dat het voor mij belangrijk is dat ik het onder woorden leer brengen naar Hem toe. 

Spreuken 4:23 "Bescherm je hart boven alles wat te behoeden is, want daaruit zijn de uitingen van het leven." is een tekst die ik al vaak gedeeld heb in m'n blogs, steeds brengt God me daar terug, en steeds meer gaat Hij mij de diepte van dat vers laten zien. Het gaat om wat er in het verborgene gebeurd, alles wat in het verborgene gebeurd heeft invloed op het zichtbare. 

God ging me heel erg laten zien wat Hij graag zou willen in het verborgene tussen Hem en mij, in een intieme relatie die Papa God met mij (ons) Zijn geliefde kind(eren) wil hebben. Over oogcontact, vertrouwen, niet opgeven, volharden, ook in leren onder woorden te brengen wat je bezighoud, vertellen wat gebeurtenissen in je los maken. In die intimiteit ga je ook steeds meer ontdekken wie Hij is en wie jij bent in Hem. Door Johannes 15 liet Hij me steeds weer en meer zien hoe de enige weg was door verbondenheid met Hem, zonder enige barrière die die stroom zou hinderen, er is geen andere manier om ten volle te leven met - in - en door Hem, en Hij door mij. 

Jezus droeg de dood die ik verdiende en gaf mij het leven dat Papa God voor mij bedoeld had, toen ik dat offer aanvaarde betekende dat het einde van mijn oude leven waarin mijn vlees regeerde als gevolg van de zondeval, dat leven stierf aan het kruis samen met Jezus. En met Jezus mocht ik opstaan in een nieuw leven. Romeinen 6, ik vind de Bijbel in gewone taal hier heel mooi en duidelijk, vers 12 zegt : "We leven nog als sterfelijke mensen met verkeerde verlangens. Maar daar mogen we niet aan toegeven ! Want dan zou de zonde opnieuw macht over ons krijgen. Wij zijn vanuit de dood naar het leven gegaan. Doe daarom geen verkeerde dingen mee. Want daarmee leef je in dienst van de zonde. Maar doe het goede, want alleen dan leef je in dienst van God." Romeinen 12:21 zegt dan ook : "Laat je niet overwinnen door het kwaad. Maar overwin het kwaad door het goede." Dat brengt me bij de keuzes waar ik vorige week over schreef. 

Dat eeuwige leven is Jezus kennen zegt Johannes 17:3, je leert iemand alleen echt kennen in een intieme relatie, in zo'n relatie zijn geen geheimen, geen onuitgesproken dingen. Ik begon te begrijpen dat als ik dingen niet verwoord naar Hem ik ze eigenlijk geheim houd voor Hem. Natuurlijk weet Hij het wel, Hij weet en ziet alles, maar Hij wil het zo graag uit mijn eigen mond horen. Hij houd zo enorm veel van mij dat Hij geïnteresseerd is in ieder detail van mijn leven, in alles wat mij bezig houd. Er is niets waarvan Hij zegt : dat hoef ik niet te weten, teveel informatie, daar kan Ik niets mee, sorry nu even niet.  Dat  geldt voor mijn lichaam, mijn gewicht, mijn eten, tot dan toe had ik dat wel met Hem gedeeld, maar vond het vaak ook een lastige, ik vertelde meer niet dan wel. Ik moffelde het graag weer uit het zicht als ik de kans kreeg en dan was het weer in het verborgene waar schuld en schaamte er weer op doken en die maken het niet mooier. 

Ik ontdekte dat als er dingen in het verborgene zijn het dan lastiger is om Hem in de ogen te kijken, ik schreef daar over in de blog Dansen dat was dat verborgene me niet waard ! In het blog van vorige week had ik het ook even over nieuwsgierigheid, Edith Eva Eger zegt daar boek Het geschenk verder over : Nieuwsgierigheid is van levensbelang. Dat is wat ons in staat stelt risico's te nemen. Als we vol angst zitten, leven we in het verleden dat al heeft plaatsgevonden of in de toekomst die nog niet is. Als we nieuwsgierig zijn, zijn we hier in het heden, we zijn enthousiast om te ontdekken wat er hierna gaat gebeurden. Het is beter om risico's te nemen en te groeien, en dan misschien te mislukken, dan dat je gevangen blijft zitten zonder te weten hoe het had kunnen zijn." Schaamte, schuld in het verborgene geeft angst. 

Jan Sjoerd Pasterkamp zei het in dit  filmpje heel duidelijk, als je de meest intieme gevoelens van je hart niet uit naar God, en ze verborgen houdt, word dat het werkterrein van de vijand. Nou die kwam wel even binnen moet ik je eerlijk zeggen. Voor mij rede genoeg om te willen leren al mijn gevoelens te verwoorden naar God toe, want de vijand, de dief die komt om te roven en te stelen legale grond geven was ik niet van plan, dat is een heel bewuste keuze.

Heer dank U wel dat U mij uit het verborgene in het Licht lokt met Uw Liefde, met Uw aanzoek om alles met U te delen in een intieme relatie. Ik ben U zo dankbaar voor Uw geduld en Uw genade, voor wat U mij allemaal leert en nog wil leren. Ik mag leren genieten van deze reis, op Uw voeten staan, in Uw armen, met mijn ogen in Uw ogen gehaakt, leren dansen, zelf in de regen. U leert mij kiezen om uit het verborgene te komen en U helpt mij woorden te vinden voor mijn gevoelens die er mogen zijn om mij te helpen. 

ONDERWEG naar Hem en met Hem

Keuzes

 In m'n vorige blog kon je het er al een beetje doorheen proeven, keuzes maken, wel of niet iets toelaten in je denken, wel of niet iets doen. Ik word me steeds meer bewust van de duizenden keuzes die je op een dag maakt, vaak onbewust, maar het is juist zo belangrijk om je ervan bewust te worden. Spreuken 4:23 is toch wel een steeds terugkerende tekst in mijn gedachten "Bescherm je hart boven alles wat te behoeden is, want daaruit zijn de uitingen van je leven." Dit heeft met constante bewuste keuzes te maken. 

Een tijdje geleden schreef ik al een aantal blogs zoals Kostbare lessen en Confronterende lessen waarin ik vertelde over Edith Eva Eger en dat haar boeken De keuze en Het geschenk flink bij mij binnen zijn gekomen, dat laatste boek heb ik toen halverwege even onderop de stapel gelegd omdat het me op dat moment iets teveel werd, maar als God er mee verder wil brengt Hij het weer onder je aandacht. En het was gelijk weer raak, ik deel gewoon even een paar zinnen die bij me binnen kwamen : Als we boos zijn, komt dat vaak omdat er een gat zit tussen verwachting en realiteit. Gelijk wist ik dat ik naar mijn verwachtingen moest gaan kijken, wat waren/zijn mijn verwachtingen, wat is reëel en kies ik er voor om ze bij te stellen.

Nog zo'n zin die binnen kwam : Aan elke keuze hangt een prijskaartje ; iets wat je erdoor wint, en iets wat je erdoor verliest. De keuze die we altijd kunnen maken is niets doen, om te besluiten geen besluit te maken om op dezelfde manier door te gaan. Wegkijken is ook een keuze, net zo goed als geen keuze maken, ook dat is een keuze, maar de consequentie is dat als je je hart vergelijkt met een glazen vaas met helder water (een schoon hart dus) er vuil in je hart terecht komt omdat je wegkijkt en geen keuzes maakt over wat er in de heldere water terecht komt. Eigenlijk is ons hart van nature een glazen vaas met vuil water, en is het aan ons te zorgen dat er schoon water in komt waardoor het vuile water steeds meer wijkt voor het schone water en je uiteindelijk omdat er geen vuil meer bij komt alleen maar schoon water er een schoon hart over blijft. Edith zegt : Elk gedrag bevredigt een behoeft. Iedere keuze bevredigt dus een behoefte, welke behoefte wil ik bevredigen, de behoefte van mijn oude vlees of de behoefte van Gods Geest die in mij woont en die verlangt naar een schoon hart in Zijn kind waardoor Zijn beeld vrij heen kan stromen naar de mensen om Zijn kind heen.

De tijden veranderen, en wij veranderen met de tijd mee. Wij zitten niet vast in het verleden, of in onze oude patronen en gedrag. We zijn hier in het heden, en wij bepalen waar we aan vasthouden, wat we laten gaan, en waar we naar streven. Alles is jou keus. Misschien heb je niet altijd wat te kiezen in de omstandigheden, maar je hebt wel altijd wat te kiezen in de manier waarop je er op reageert, ik heb altijd een keus. Als ik hier over nadenk realiseer ik me dat ik zo vaak in het leven als het me te moeilijk werd gekozen heb om weg te kijken omdat blijven kijken en bewust keuzes maken te moeilijk voor me was geworden, dit was een patroon geworden in mijn leven. Maar het is een patroon waar ik dus niet aan vast zit, ik ben de enige die in staat is dat patroon te doorbreken, en dan lees ik de volgende zin die inslaat als een bom.

Ik heb het boek inmiddels al een aantal keer weg gelegd om even wat anders te gaan doen, maar ik kies ervoor om het weer op te nemen en de confrontatie met wat het in me losmaakt aan te gaan. "Ik kan niet"....is een leugen,...het betekent dat je hulpeloos bent, dat geldt alleen als je een peuter bent, anders niet. Als we zeggen "Ik kan niet" zeggen we eigenlijk "Ik wil niet "Ik wil dit niet accepteren.....Als we ons verzetten, doen we heel erg hard ons best om nergens heen te gaan. We ontzeggen onszelf groei en nieuwsgierigheid. We draaien in kringetjes rond, ontwikkelen ons niet, sluiten ons af voor mogelijkheden om te veranderen" Waren de uitspraken die ik eerder deelde al flink confronterend, deze sloeg in als een bom. 

Dit wilde ik niet meer ! 

Ook al zei ik niet "Ik kan niet", vluchten, wegkijken, heeft hertzelfde effect. Als ik niet bewust kies ontzeg ik mezelf groei en nieuwsgierigheid, de mogelijkheid om te veranderen. Juist door dit woord nieuwsgierigheid sloeg dit zo in, niet zo heel lang geleden ontdekte ik dat dit dus nieuwsgierigheid (een onderdeel van de emotie verbazing) een emotie in mij is die God in mij gelegd heeft, en die lang onderdrukt is geweest in mij, daar ging ik niet meer aan meewerken, ik vind 'm juist zo leuk, die wil ik wakker houden en verder ontwikkelen. Maar als ik wegkijk en geen keuzes maak beperk ik weer de ruimte voor deze emotie. 

Het boek, waar ik dus ook een gelijknamig blog over schreef Goed voelen, brengt nog steeds dingen bij me boven, het heeft dus heel wat los gemaakt bij me en God werkt er nog steeds mee door. Ik vind het nog steeds een pittige, maar ik realiseer me ook dat het betekent dat ik leef. Ik kreeg een nieuwe kans toen God Pasen 2016 zei : Ik zie jou, en Ik wil je hart genezen. Geen keuzes maken is eigenlijk op de rem trappen, is dat wat ik wil, alleen omdat het regelmatig zo verschrikkelijk oncomfortabel is. Aan de andere kant laat God me op zulke bijzondere manieren weten dat Hij erbij is , dat Hij voor me zorgt, dat Hij verlangt naar een leven van genieten en intimiteit met mij, Zijn kind. Hij wil me leren dansen in dit leven, zelfs in de regen. Leren vraagt training om te ontwikkelen, te groeien, het vraagt volharding, het gebeurd allemaal in de strech-zone. Nee dat is niet comfortabel, maar daar gebeurt het wel, daar vind het leven plaats, daar voel je en ben je je bewust dat je leeft.

Heer help me alert te blijven, bewust te worden, en te zijn, te blijven, van alle keuzemogelijkheden die er voorbij komen op een dag, in het leven. Vaak moet ik dan weer denken aan wat ik leerde van een hele kostbare wijze oudere vrouw uit mijn leven : Je kruis opnemen en Jezus volgen doe je op elk kruispunt van je leven. Elke keuze die je maakt is een kruispunt waar je kiest om te kiezen of niet te kiezen, ook niet kiezen is een keuze, neem ik mijn kruis op en volg ik Hem of ga ik mijn eigen weg, waar ik op dat moment zin in heb, de gang van het vlees. Niet kiezen is denk ik je vlees volgen, vuil toelaten, je hart niet bewaken. Ik wil leven Heer met en voor U, dank U wel voor de lessen die U me leert, voor waar U me bewust van wil maken.

ONDERWEG naar Hem en met Hem

Roer recht

God heeft me in de afgelopen tijd hele mooi, maar ook hele moeilijke dingen laten zien en steeds borrelde het door elkaar weer op en bleef het bij me rommelen. Ik vroeg wel eens : Heer hoe dan, wat bedoeld U precies, laat het me maar zien. Op een gegeven moment waren er twee liederen die steeds bij me opkwamen en waar ik ook regelmatig mee wakker werd : Nimmer alleen, vooral de zin : Neen, nimmer alleen, neen, nimmer alleen, Hij zal u nimmer verlaten, nimmer laat Hij u alleen. Voor mij een heel bekent lied omdat ik opgroeide met o.a. Johannes de Heer. Ook het lied Blessings dat gebaseerd is op Numeri 6: 24-25 "De Heere zegene u en behoede u ! De Heere doe Zijn aangezicht over u lichten en zij u genadig ! De Heere verheffe Zijn aangezicht over u en geve u vrede !" Alsof God steeds maar zei : Ik ben bij je, Ik laat je nooit alleen, Ik zegen je. Terug naar de beelden die God me in de afgelopen tijd gaf : Houd je oog alleen op Mij gericht, ga maar op Mijn voeten staan, Ik houd je vast, Ik leer je te dansen, zo gaan we samen door dit donkere dal.....als jij wilt. Hij weet van de situatie maar Hij kan niet de juiste keuzes voor mij maken, dat moet ik zelf doen, maar als ik die juiste keuze maak is Hij daar om kracht te geven om erin te volharden. 

Toen bracht Hij me ook Jacobus 1:6-8 in gedachten "Maar laat Hij er in geloof om vragen en daarbij niet twijfelen. Immers, wie twijfelt, lijkt op een golf van de zee, die door de wind voortgestuwd en op- en neergeworpen wordt. Want zo iemand moet niet denken dat hij iets ontvangen zal van de Heere. Hij is een dubbelhartig man, onstandvastig in al zijn wegen." God liet me zien dat dat niet alleen voor gebed geld maar ook voor het bepalen van de richting in ons leven. Als je aan het roer van een schip staat en je manoeuvreert steeds van links naar rechts dan vaar je geen rechte koers, dat is niet stabiel en de kans dat je valt als je erop moet lopen is veel groter dan wanneer je een stabiele koers vaart. Even naar het koord uit het beeld waarop Jezus met mij liep (ik schreef daarover in Zien wat het word) als het koord heen en weer zwabbert lig je er heel snel af. 

Toen las ik in het leesrooster Vrij van schaamte het volgende : God heeft een doel met alles wat we meemaken.....ongeacht het specifieke doel van onze omstandigheden, God wordt in alles geopenbaard. Als we Hem groots liefhebben, mogen we ernaar streven Hem in alle omstandigheden te eren en te verheerlijken. God danken in alles (ik schreef daarover in de blogs Herkauwen, Herkauwen (vervolg), De ladder op klimmen en Danken voor alles) is Hem eren in alle omstandigheden. God bracht me weer terug bij mijn lichaam, beter gezegd mijn houding, denken ten opzichten van mijn lichaam. Ik heb mijn koerst niet recht, niet vast, vanuit....???.... begin ik steeds weer heen en weer te zwabberen, en zo ga ik niet het doel dat God voor mij heeft bereiken, zo blijf ik heen en weer zwerven over de -woeste- golven en de boze zweept de golven met liefde nog wat op. 

Ik moest denken aan Deuteronomium 6:4-5 "Luister, Israel ! De Heere onze God, de Heere is één ! Daarom zult u de Heere, uw God, liefhebben met heel uw hart, met heel uw ziel en met heel uw kracht." met heel je hart, resoneerde het in me. Met alles, blijkbaar is er nog een stuk van mijn hart hierin dat nog niet volledig aan Hem was toevertrouwd, nog niet volledig het roer had overgegeven aan Hem om het door Hem te laten besturen. Heer wat, waar, waar wringt het nog, wat zit er nog verborgen, bang, in de verdediging, misschien wel in rebellie. Soms zou ik zo graag met een vingerknip het opgelost zien, maar het is een weg er door heen, een lange weg, veel langer dan mij lief is, maar er bestaat onkruid wat je hele tuin overneemt als je het niet grondig tot het laatste stukje wortel uitroeit en zo voelt dit proces met eten en mijn lichaam. 

In het lied van Blessings staan de woorden : He is for you (Hij is voor jou) Heer U bent niet tegen mij, U bent voor mij, U heeft met deze weg een heel bewust doel. Ever verder met een stukje tekst uit dit lied wat ik gemakshalve maar gelijk een beetje vrij vertaal in het Nederlands omdat het voelt alsof Hij dat tegen me zegt : Mijn aanwezigheid gaat voor je uit, Ik ben achter je, Ik ben naast je, overal om je heen, Ik ben binnenin je. In de ochtend, in de avond, als je komt, als je gaat, als je huilt, als je blij bent, Ik ben voor je. (May His presence go before you, and behind you, and beside you, all around, and within you. He is with you, He is with you. In the morning, in the evening, in your coming, and your gaing, in your weeping, and rejoicing, He is for you) Alsof Hij zegt : Deze weg heeft een doel, je leert terwijl je deze weg gaat, het zal uiteindelijk tot vreugde leiden, tot heelheid, het zal je in staat stellen om te ontvangen en van daaruit zal je weer uit kunnen delen. 

Heer help, leer me, vorm me, breng me maar daar waar het goed is voor mij en waar ik in de juiste positie ben voor U om alles te ontvangen wat U voor mij heeft en door mij wil doorgeven aan de ander. Dank U wel voor Uw tedere liefde en leiding, dat U me zo bijzonder laat weten dat U erbij bent en me nooit alleen zal laten.

Wat ook wel enorm bij me binnen kwam in deze context was een boodschap van Marjon Rijswijk, ik had nooit eerder van haar gehoord, maar als God wil dat je iets hoort/ziet brengt Hij je er wel. Ik deel 'm gewoon erbij.

ONDERWEG naar Hem en met Hem

Dansen

Het is 1e Pinksterdag als ik deze blog schrijf. Midden in mijn strijd met mijn lichaam en God die me mijn boosheid, woede zoals Hij het noemt laat zien gebeuren er ook hele bijzondere dingen. Al in 2018 sprak God voor het eerst tegen me over dansen. Iemand zag een beeld waarin ik danste - met mijn armen wijd rondjes draaide als een kind - in groene weide (Psalm 23) Ik had toen geen idee wat ik daar mee moest. Later was er iemand die een beeld deelde wat ze had gehad met de groep in het algemeen en God zei : Toen je een baby was heb ik Ik je opgepakt en heb ik met je gedanst. Ik wist dat Hij tot mij sprak. Kort daarvoor had God een geboorte trauma bij mij open gelegd en mij genezen. In de blog Samen dansen heb ik al geschreven geschreven dat God toen al bezig was met mij over dansen. 

Op een gegeven moment lied God me mij en Hem "zien" (ik zie geen plaatjes maar een soort beeld in mijn gedachten) op een koord, Hij zei dat ik mijn ogen alleen gericht moest houden op Zijn ogen, zelfs niet op Zijn handen, alleen op Zijn ogen. Weken kwam steeds dit beeld weer bij me boven en was het of Hij zei : Kijk naar Mijn ogen, blijf naar Mijn ogen kijken, zo kom je hier doorheen. Ik schreef daar over in de blog Zien wat het word

Op een gegeven moment zat m'n hoofd zo vol dat ik op m'n fiets gestapt, regelmatig heb ik daar hele gesprekken met Papa en juist omdat ik dan bezig ben kan ik het veel dichterbij laten komen. Terwijl ik daar door de polder reed was het weer alsof Hij mijn aandacht trok met Zijn ogen, van een afstandje. Van een afstandje vind ik dat ook helemaal prima, net als op dat koord, dat voelt veilig. Maar Hij kwam steeds dichterbij en ik begon het wat ongemakkelijk te vinden, maar Hij bleef liefdevol oogcontact met mij zoeken. Ik vroeg hoe dichtbij Hij eigenlijk was en Hij zei : M'n arm ligt om je heen, en Hij lachte liefdevol. Oei dat is wel heel dichtbij. Ik zei dat ik het best eng vond, zo dichtbij, en ik begreep niet waarom. Hij was toch veilig voor mij ? 

Toen vroeg Hij me op Zijn voeten te gaan staan, en ik moest denken aan hoe een kind zijn voeten op de voeten van papa of mama zet en zo mee loopt. Mijn eerste reactie was : Maar dat is toch veel te zwaar !  Ineens realiseerde ik me dat ik het eng vond om in Zijn ogen te kijken door het beeld dat ik van mijzelf had. Zijn beeld en mijn beeld kwamen niet overeen en dat gaf frictie. 

Ik schaamde me voor mijn lichaam, ik was boos op mijn lichaam, mijn lichaam paste niet in mijn plaatje van wat een lichaam zou moeten zijn (ook al heb ik ook geen idee van wat het dan wel zou moeten zijn) Zijn liefdevolle antwoord was : Ik ben sterk. Hij kon mij wel dragen. Daarna was het weg, maar het had behoorlijk wat in mij los gemaakt, en ook dat bleef weer weken bij me, er was er die vraag in mij : durf ik het aan om op Zijn voeten te gaan staan ? En dan proefde ik weer Zijn verlangen om samen met mij zo te dansen. 

Op Zijn voeten gaan staan houd in dat Hij het ritme en de passen bepaalt en zet, Hij krijgt de volledige leiding. Alleen op die manier kunnen we volmaakt samenvloeien in één dans, gefocust op elkaar door oogcontact, stralen, genieten, blij zijn. In de vroege ochtend van 1e Pinksterdag ging dit beeld verder : Ik stond op Zijn voeten en we danste, ik schaterlachte het uit, dolle pret, volmaakte vreugde, compleet veilig, het was vertrouwd veilig op Zijn voeten en mijn handen stevig in Zijn handen. Hij liet me niet los. Onbevangen was het woord dat bij me opkwam.  

Ik moest denken aan Psalm 23:4 "Al ging ik ook door een dal vol schaduw van de dood, ik zou geen kwaad vrezen, want U bent bij mij...." Het was of Hij zei : Ik dans met jou door dat dal, door die donkere enge kloof tussen de rotsen. (Ik heb ooit een uitleg gehoord van dit dal en het is een nauwe doorgang tussen de hoge rotsen waar geen licht komt.) Hij zei : Ik zie de uitgang en ik dans je daar heen en Ik breng je eruit. Het was of Hij zei : Laten we dansen. Ik heb niet zo veel met Nederlandse muziek en zeker niet de seculiere maar ik wist dat ik deze zin moest opzoeken en vond  Laten we dansen, en het ging om het eerste stukje : "Ik ben hier als je me nodig hebt, hier als je me zoekt. Pak m'n hand vast nog een keer, nog één keer op verzoek. Laten we dansen tot je voeten niet meer kunnen. Dansen tot het licht wordt en opnieuw beginnen. Laten we dansen." Tegelijk moest ik denken aan het lied Dansen in de regen, een lied wat ik een paar dagen daarvoor had gezien en wat enorm bij me binnen was gekomen, vooral de woorden : "Je hoeft niet te schuilen. Je hoeft niet te schuilen voor het leven. Zoek je geluk maar bij de Levende. Als de wolken huilen, hoef je niet te schuilen, maar mag je leren dansen in de regen." En terwijl dit allemaal gebeurde goot het buiten van de regen......

Jezus bood mij aan te leren dansen in de regen, op Zijn voeten, in Zijn armen, Zijn handen die de mijne stevig vasthielden. Zijn ogen, Zijn hele gezicht lachte terwijl Hij naar mij keek en me onbevangen zag stralen en genieten terwijl we danste. 

Ik moest denken aan dansles, leren, ontwikkelen, het doen en doen en nog eens doen, steeds weer opnieuw. Genieten van de dans en ondertussen is het ook een oefening, het je volledig eigen maken zodat het iets natuurlijks word. Ook dit is wat ik beschreef in de blogs Eng maar goed en Eng maar goed (vervolg) eng maar goed, ik durf nu te zeggen : Ja Heer ik wil leren dansen, dansen met U in de regen en er zo van genieten dat ik niet meer gehinderd word door de regen en de donkere rotsen die me overschaduwen in het dal van de schaduw. Dat vers uit Psalm 23:4 gaat verder met woorden die God al zo vaak ik mijn gedachten heeft gebracht en waar ik me aan vast mocht houden "....Uw stok en Uw staf die vertroosten mij." en vers 5 "U maakt voor mij een tafel gereed voor de ogen van mijn tegenstanders." Dan moet ik weer denken aan Louie Giglio's (Engelstalige) preek: Don't give the enemy a seat at your table. De Heer richt voor ons die dis aan voor de ogen van onze vijanden maar wij hebben ook een verantwoordelijkheid die vijand niet aan onze tafel toe te laten. 

Als mijn ogen gericht zijn op de ogen van Jezus, mijn voeten staan op Zijn voeten en mijn handen in Zijn handen kan ik geen oog hebben voor wat om mij heen gebeurd, kan de boze geen oogcontact met mij maken en me niet afleiden. Met dat ik ik dit schrijf valt het kwartje : het gaat om oogcontact ! Helemaal opgaan in de Ander, of een ander, aan mij de keus.

ONDERWEG naar Hem en met Hem.

Woede (vervolg)

 Ik vind dit onderwerp woede zo lastig om er echt naar te kijken, ik loop er liever van weg. En dan kijk ik een andere filmpje van Jan Sjoerd Pasterkamp in de serie Demonie & bevrijding en daarin zegt hij : waarom vertel je het niet aan God, Hij weet het allang en Hij valt echt niet van z'n troon af hoor.  Hij zegt : de meeste mensen zijn bang hun diepste gevoelens aan God te vertellen. Ik realiseerde me dat hij daar zeker een punt kan hebben, maar eigenlijk ben ik nog het meest bang om er zelf naar te kijken, het liefst wil ik het niet weten want dan moet ik er ook iets mee gaan doen. Weten geeft verantwoordelijkheid. Eigenlijk is het je kop in het zand stoppen, want hopen dat wat je niet ziet er niet is dat is een leugen. 

O Heer help.....ik ben bereid een heleboel dingen onder ogen te zien, dat heb ik denk ik ook gedaan, maar mijn lichaam vind ik een hele lastige. God begon me voor mij zomaar uit het niets, volkomen onverwacht dingen in herinnering te brengen die linkte het lichaam. Voor Hem was het denk ik niet zomaar uit het niets, Hij zal er wel naar toe hebben gewerkt, maar het was mij niet opgevallen. Een ervan wil ik hier delen. Als tiener zag ik mijn moeders vergroeide zeer regelmatig naakt omdat zij niet in staat was zichzelf helemaal af te drogen, ze had mijn hulp nodig voor haar klompvoet (het gevolg van medisch ingrijpen waarbij een varkenspees in haar van geboorte gezonde voet was gezet) haar tenen lagen over elkaar heen en het was belangrijk daar goed tussen af te drogen maar door haar slechte rug kon ze daar niet bijkomen. Ik weet niet hoe zij zich bij haar lichaam voelde, en zoals met zo veel dingen ging mijn verstand op nul en deed ik gewoon wat ik moest doen. Doordat God het terug bracht in mijn herinnering ontdekte ik dat er afwijzing in mijn hart zat, en dat had woede in mij opgewekt.

Als eerste mocht ik de artsen vergeven die mijn moeder lichaam zo verminkt hadden, maar ook God vergeven dat mijn moeder polio had gehad en dat ze als gevolg daarvan in die medische molen kwam waarin dit gebeurt was. Maar wat ook heel veel invloed op mijn moeders lichaam heeft gehad was mijn geboorte, uren van persen terwijl ik er niet op de natuurlijke wijze uit kon komen omdat ik niet in de baarmoeder zat maar erbuiten. Ik schreef daar de blog Bijzonder over. Mijn moeder was zwaar getekend door het leven, geestelijk en lichamelijk. God ging weer een stukje dieper om mij meer inzicht te geven in mijn eigen onderbewustzijn en denken, patronen waar ik mee af moest rekenen, erkennen, en wat ik nog wel het lastigste vond er woorden aan geven, vergeven. Het was allemaal te beredeneren, maar daarmee kijk je niet naar wat er werkelijk zit, wat er onbewust speelt, en dan heeft het de ruimte om verder te etteren en breekt het je vroeg of laat weer op. Wonden moeten goed schoon gemaakt worden willen ze op een gezonde manier genezen.

Dit hele gedoe maakte dat mijn eetgedrag weer flink uit de bocht vloog en ja dat maakte me eigenlijk ook best kwaad. Heer ben ik boos op mijn eigen lichaam ? Kwaad omdat mijn lichaam functioneerde naar Gods scheppingsorde : als je er meer instopt dan het verbruikt slaat het het op in de vorm van kilo's die je niet wilt hebben. Die boosheid is dan zo onterecht. Het is zo dubbel, een slanker lichaam vind ik eigenlijk ook best een eng idee (vanwege het onbekende) en een dikker lichaam daar word ik inmiddels dus boos om. Er is een marge van een kilo of vier waartussen ik heen en weer blijf hobbelen maar dat ervaar ik niet als prettig. Heer U heeft mij daar toen onder gebracht nadat ik 30 kilo was afgevallen nadat U me genas van een eetstoornis, en daar wil ik eigenlijk naar terug omdat dat goed is voor mijn lichaam.  Pffffff, Heer ik word hier zo moe van, en ik realiseer me dat boze wil dat het me moedeloos maakt, dat ik opgeef, Hem opgeef, maar dat ga ik dus niet doen.  Heer als U mij hier doorheen leidt, dan wil ik hierin ook U volgen omdat ik weet dat U weet wat U doet. Regelmatig liet Hij me wakker worden met een zin uit het lied Nimmer alleen van Joke Buis: Nimmer zal Hij u verlaten, nimmer laat Hij u alleen.  Steeds weer was het of Hij zei : Ik ben erbij, Ik weet het, Ik zie je, Ik houd je vast, houd Mij vast, je komt hier doorheen. 

Ik weet dat God mij dit lichaam gegeven heeft, dat Hij het met heel veel liefde en zorg heeft geformeerd in de schoot van mijn moeder. Ik moet erkennen dat ik er niet zo heel zuinig en verstandig mee om ben gegaan, gewoon niet eigenlijk. Dat heeft natuurlijk consequenties, ook als er vergeving is zijn de gevolgen niet weg, maar dan is God daar wel om je te helpen daar mee om te gaan en dat vind ik in de praktijk een hele lastige. Soms denk ik wel eens : Heer moet dit, wat heeft dit voor nut ? Ik snap dat "oud vuil" opgeruimd moet worden zodat er genezing kan komen.....ach misschien is dit dan ook wel weer iets waar U dan doorheen kan werken om een ander te zegenen, maar ik vind het een pittige en soms maakt het me heel boos en stop ik het weer weg onder een laag eten zodat ik er maar niet naar hoef te kijken. En ja, ik zie verschil, God vraagt mij regelmatig : Zie je het verschil ? Inmiddels begint het me inderdaad zelf ook op te vallen : Ja Heer ik zie het verschil en ik weet dat dat Uw werk is, het is dus allemaal niets voor niets. 

Heer help me eerlijk naar mijn woede te kijken, help me er woorden aan te geven zodat ik het aan U kan vertellen en er met U samen naar mag kijken, mag vergeven, vergeving mag ontvangen, mag leren omarmen en accepteren, op waarde mag leren schatten, het mag leren niet alleen maar te beredeneren, maar het ook zo mag leren voelen, mag leren liefhebben dat wat ik zo moeilijk vind om ervan te houden, mijn lichaam. Help me Heer ook in dit proces te volharden, dank U wel dat U volhard en het nooit opgeeft, mij niet opgeeft.

ONDERWEG naar Hem en met Hem.

Woede

De afgelopen weken heb ik geschreven over hoe God met me bezig ging over dankbaarheid en blijdschap. Maar die blijdschap daar haperde het nogal eens aan, God liet me zien dat ik nog veel te veel in mijn hoofd zit, in voldoen aan de regeltjes omdat het zo hoort, dat is wettisch en geeft eerder gelatenheid dan echte vreugde (geïnitieerd door Heilige Geest) Toen ik m'n blog Hoop weer las en ik de tekst aanhaalde die in mijn ouderlijk huis aan de muur hing : geduldig zijn in de verdrukking, was nu eigenlijk een houding van geduldig zijn in het genezingsproces, door de oude pijn heen om genezing te ontvangen, dat ook willen en nastreven want ik wil zo graag alles wat Hij voor mij heeft ontvangen van Hem. Maar het gemis van de vreugde daarin begon te knellen. 

Ik vroeg God wat daar de wortel van was en het antwoord was nou niet bepaald wat ik verwachte : woede. Woede ?!?! Heer wat dan, waar dan, waarom?? Woede die zich tegen mijzelf keerde en die zich in de vorm van overeten.....weer was dat struikelblok opgedoken, en ja daar was ik niet heel blij van geworden., misschien inderdaad ook wel onbewust boos. Ik ontdekte wel dat aan de woede ook een component angst zat, angst voor het onbekende, het nieuwe dat God voor me heeft en wat ik diep van binnen ook doodeng vind, terwijl ik het ook zo graag wilde hebben, zo dubbel.

Is het woede omdat het zo anders gaat dan.....  - het duurt langer en het is intensiever, ook al zie ik ook dat het zo goed is, dat het nodig is en dat het  Zijn liefde is die me deze weg laat gaan - Woede omdat er steeds weer dingen boven komen  - dingen die ik niet meer wist , en die ook niet fijn zijn om weer te herinneren - omdat God ze ziet en aanwijst omdat Hij weet dat het opgeruimd moet worden zodat de boze geen legale grond meer heeft om me daarin aan te vallen. Woede om er steeds weer doorheen te moeten, ik begreep het eigenlijk niet.

Ben ik dan boos op U God ? Ik mag toch helemaal niet boos zijn, zeker niet op U. U bent zo goed voor mij, U heeft toch het beste met mij voor, U houd van mij, daar ben ik wel van overtuigd. Maar als U dit zegt wil ik het als waarheid aannemen, want ik weet uit ervaring dat U altijd gelijk hebt. Laat me dan maar zien hoe het zit, legt U de wortels maar dieper vrij.

Ik had in die tijd onderwijs van Jan Sjoerd Pasterkamp geluisterd wat voor mij enorm leerzaam was : Demonie & Bevrijding en een zinnetje van hem  kwam terug in mijn gedachten : wordt maar eens een keertje flink boos. Ik mag dus boos zijn....... In Efeze 4:26 staat  "Word boos, maar zondig niet, laat de zon niet ondergaan over uw boosheid." Word boos, Jezus werd soms ook boos op onrecht. Maar laat ik dan ook wel boos zijn op het juiste, Hij liet me zien dat ik niet boos was op Hem en Zijn proces in mijn leven boos was, maar dat teleurstelling en twijfel wel op de loer lagen. Hij liet me zien dat ik ook niet boos op mezelf hoef te zijn omdat ik tekort schiet en niet aan de regeltjes voldoe. Hij vraagt mij niet aan regeltjes te voldoen. Ik kan daar ook niet aan voldoen en hoef ook niet te voldoen, Jezus heeft voldaan voor mij aan het kruis op Golgotha en ik heb door geloof Zijn offer aanvaard., in Hem ben ik rechtvaardig verklaart. Door Zijn genade heeft Hij voldaan.

Ik zou boos moeten zijn op de boze die zo gemeen en slinks is en mijn leven - of in ieder geval delen van mijn leven - in zijn grip probeert te houden. Die het liefst wil dat ik dom en onwetend blijf over rechtmatige gronden waarop hij kan inspelen om mij gevangen te houden in zijn netten, hij wil dat ik me overweldigd voel door zijn gebrul en niet durf op te staan om mijn grenzen te verdedigen, gelatenheid omdat ik er diep van binnen niet van overtuigd ben dat ik in staat ben dit gevecht te winnen. Maar God zegt : Ik ben jou kracht, met Mij kan je alles aan en hoef je je niet bang te laten maken.

Verkeerd gerichte  woede ontneemt de ruimte aan vreugde, vreugde die het gevolg is van dankbaarheid in elke situatie, vertrouwen dat Hij echt van mij houd en dat elke situatie waar ik in zit onderdeel is van Zijn perfecte plan met mijn leven, volharding in die overtuiging ook als de situatie niet veranderd. Ik moest denken aan het boek Goed voelen waar ik eerder ook een gelijknamig blog over schreef. Achterin dat boek staat een bijlage waarin de basisemoties in diverse intensiteiten worden beschreven en daar stond iets wat mij aan het denken zetten. Boosheid - woede heeft ook kracht in zich, kracht die je op een gezonde manier kunt leren gebruiken. Ik moest ook weer denken aan het onderwijs van Audrey Mack over "standing up on the inside" naar aanleiding van Mattheus 11:12, ik schreef daar over in mijn blog Regeren. Stel een grens en zeg : tot hier toe en niet verder ! Ik herinnerde me dat ik toen tegen God had gezegd dat ik die boosheid, die kracht niet in mezelf had en dat ik Hem gevraagd had me een heilige boosheid te geven om op te staan tegen de boze, maar had dat nog niet echt ervaren, had het daarmee te maken ?

Soms lijken dingen een onmogelijke spagaat, dankbaarheid over een situatie en tegelijk opstaan tegen de boze en je grenzen aangeven en bewaken, maar ik geloof dat Hij het in me uitwerkt, me helpt, het me leert, me Zijn weg wijst.

God bracht een lied in mijn gedachten Hurt by hurt Pijn word opgebouwd situatie voor situatie, zo gaat het een muur vormen, maar ook het afbreken gaat situatie voor situatie, alles tegelijk zou ik niet aankunnen. Daarbij is het belangrijk dat ik situatie voor situatie ga zien waarom ik reageer zoals ik reageer en verantwoordelijkheid ga nemen voor mijn eigen aandeel daarin en dat met God ga schonen en ga reageren op Zijn leven gevende manier zodat daar genezing kan komen. De zin die steeds maar bij me opkwam was : Hurt by hurt, You healed them all one hurt at a time. (Pijn bij pijn, U genas ze allemaal, één pijn per keer) en dat is wat ik zie gebeuren in mijn leven. Ik herinnerde me dat God tegen mij had gezegd in 2016 : Ik zie jou en Ik wil jou hart genezen. Hij wil niets liever dan in Zijn liefde voor mij mijn hart genezen, en Hij gaf zelfs nog meer, ik ontving ook genezing in mijn lichaam.

Kijken naar het hoe en wat van woede was niet leuk, ik schrok er wel een beetje van eigenlijk toen Hij dat benoemde, het was verwarrend, maar het heeft me weer laten zien dat er nog meer bewustwording en bewustzijn nodig is in mijn leven. Bewust blijven, genadig zijn naar mezelf, tekortkomingen en je verkeerde denken (ook als het onbewust was) belijden en ons bekeren, je ervan afkeren. Hij staat klaar om te vergeven en zo worden er deuren voor de boze gesloten en hem legale grond ontnomen om mij Zijn kind daarin langer gevangen te houden. Bewustzijn van Hem en Zijn weg en manier, maar ook bewustzijn van de slinkse manieren van de vijand. Het is goed te weten met welke vijand je te maken hebt in de strijd maar nog belangrijker te weten hoe je er zelf voorstaat en door Wie dat mogelijk is gemaakt, en alles wat je in Hem hebt in te zetten tegen de vijand.

Nadat ik gestopt ben met de post en er meer ruimte kwam qua tijd hebben mijn vriendin en ik onze studie naar aanleiding van het boek van Robert Henderson,  De hemelse rechtbanken weer opgepakt, ik ben er zo blij mee. Ook al had dat bijna 1,5 jaar stil gelegen, we merkte daar niets van, zo soepel vervolgde we onze studieochtenden weer, zo bijzonder. Dank U wel Heer dat U deuren hebt geopend om dit weer op te kunnen pakken en meer te leren over gebed en over legale gronden. waarop de boze recht heeft om ons aan te vallen, en hoe we die deuren kunnen sluiten. U bent zo goed, U wilt niet dat Uw kinderen onwetend zijn.

Ik heb zo'n vermoeden dat dit onderwerp nog niet klaar is dus waarschijnlijk wordt vervolgt.

ONDERWEG naar Hem en met Hem

Danken voor alles

Ik dacht na vier blogs gerelateerd aan het boek Van kramp naar kracht, dat ik er nu wel genoeg over geschreven had maar dat dankbaar zijn en God danken in/voor alles blijft me maar bezig houden. Opeens viel me ook iets op in Filippenzen 4:4-7 "Verblijd u altijd in de Heere, ik zeg het opnieuw : Verblijd u. Uw welwillendheid zij alle mensen bekend. De Heere is nabij. Wees in geen ding bezorgd, maar laat uw verlangens in alles, door bidden en smeken, met dankzegging bekend worden bij God, en de vrede van God, die alle begrip te boven gaat, zal uw harten en uw gedachten bewaken in Christus Jezus." 

Bidden en smeken, dat klinkt zo logisch als de nood van je hart je tot de lippen staat, je geen menselijke oplossing meer ziet. Maar de houding van ons hart maakt het grote verschil, Spreuken 4:23 " Bescherm je hart boven alles wat te behoeden is, want daaruit zijn de uitingen van het leven." is een tekst die zo enorm vaak bij mij boven komt. Ook bij danken gaat het om de motivatie in mijn hart, dank ik om verandering te zien, liefst zo snel mogelijk. Of dank ik omdat ik oprecht dankbaar ben voor de situatie die zo moeilijk is omdat ik wéét dat ook hierin Hij van mij houd en dat ook dit in Zijn plan past en dat Hij alles zal doen meewerken ten goede als ik geloof.

Deze houding van dankbaarheid en je verblijden in Hem in elke omstandigheid zet de deur open voor Gods vrede die ons verstand te boven gaat. Nu moet ik bekennen dat ik niet zo sterk ben in stil zijn, toch weet ik dat God mij de opdracht heeft gegeven te soaken, dat is onder andere je denken stil zetten. Ik kwam in die tijd iets moois tegen over  De kracht van Bijbels mediteren ook dat gaat om stil zijn en je gedachten richten op Jezus, net als bij soaken. Ook al zijn het hele verschillende insteken, het draait beide om stil worden en je op Jezus richten en dat geeft rust, vrede, intimiteit, dé plaats waar vanuit Hij kan werken in ons leven, in ons hart, in de situaties waar wij bij betrokken zijn.

De vrede van God is de bescherming van mijn hart en gedachten als ik al mijn zorgen door gebed en smeking met dankzegging bekend ga maken bij God. Dankzegging brengt vrede. Filippenzen 4 gaat verder in vers 8 "Verder broeders, al wat waar is, al wat eerbaar is, al wat rechtvaardig is, al wat rein is, al wat lieflijk is, al wat welluidend is, als er enig deugd is en er iets prijzenswaardigs is, bedenk dat." Het is dus van groot belang waar ik mijn gedachten op los laat, mediteer dus eigenlijk. Constant je bewust zijn van je denken dus, consequent zijn ook daarin, maar hoe makkelijk gaan gedachten hun eigen weg.... 

Eigenlijk spreekt de Bijbel ook vaak over dingen doen met je hele hart. Mattheus 22:37 zegt "Jezus zei tegen hem : U zult de Heere, uw God liefhebben met heel uw hart, met heel uw ziel en met heel uw verstand." Marcus 12:30 "En u zult de Heere, uw God liefhebben met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand en met heel uw kracht. Dat is het eerste gebod." Spreuken 3:5-6 "Vertrouw op de Heere met heel je hart, en steun op je eigen inzicht niet. Ken Hem in al je wegen, dan zal Hij je paden recht maken." David bid in Psalm 119:10 "Ik zoek U met heel mijn hart, laat mij van Uw geboden niet afdwalen."

Er staan zoveel teksten in de Bijbel over het hart, Spreuken 4:24 zegt "Bescherm je hart boven alles wat te behoeden is, want daaruit zijn de uitingen van het leven." En dan lees ik in Psalm 119:111 "Uw richtlijnen zijn mijn eeuwig bezit, ze zijn de vreugde van mijn hart." of Mattheus 5:8 "Gelukkig wie zuiver van hart is, want zij zullen God zien." Je hart en gedachten zuiver houden, dat moet je actief doen, dat gaat niet vanzelf, voor mij is dat een proces van bewustzijn en constant bewustwording, groei en ontwikkeling. 

Spreuken 4:20-22  heeft nog een hele goede raad "Mijn zoon, sla acht op mijn woorden, neig je oor tot wat ik zeg. Laat ze niet wijken van je ogen, bewaar ze in het binnenste van je hart. Ze zijn immers leven voor wie ze vinden, en genezing voor heel je vlees." Als ik me alleen richt op Gods Woord , op Jezus, op Zijn aanwezigheid door Heilige Geest door meditatie, door soaken, ervaar ik Zijn vrede, ben ik in staat te horen wat Hij tegen me wil zeggen, kan ik de liefde die ik voor Hem heb naar Hem uitspreken, ontstaat er een gesprek. Om een relatie gezond te houden moet je in gesprek blijven, dat vraagt tijd en aandacht, het is goed daar bewust tijd voor te reserveren, zeker in het drukke leven van alle dag. 

Psalm 86:11 "Wijs mij uw weg, Heer, laat mij wandelen op het pad van uw waarheid, vervul mijn hart met ontzag voor uw naam." Als ik over dit vers nadenk word ik dankbaar, dat zo'n grote God naar mij omkijkt, mij wil helpen en leren Hem te danken in en voor alles. Dat te doen met mijn volle verstand, Hij vraagt mij niet geen vragen te hebben, Hij vraagt mij Zijn liefde en Zijn goede plan en intenties te vertrouwen. 

Diep van binnen wil ik niets liever, maar de Bijbel zegt ook in Jeremia 17:9 "Arglistig is het hart, boven alles, ja, ongeneselijk is het, wie zal het kennen ?" en dat arglistige hart daar worstel ik nog wel eens mee. Dat bracht me bij God danken voor het hart dat Hij me gegeven heeft, Hij weet wat daarin is, dat heb ik al zo vaak mogen ervaren in mijn wandel met Hem, hoe Hij me in situaties brengt waarin ikzelf ontdek wat er in mijn hart is, terwijl Hij het al lang wist, en toch van mij hield. 

Ik vind deze weg van dankbaarheid voor de moeilijke dingen, de moeizame relaties, best een uitdaging Heer, maar U houd van mij met alles wat in U is en U hebt een verlangen in mij gelegd om van U te houden met elke vezel van mijn wezen. Ik mag leren steeds meer vastberaden te volharden, me uit te strekken naar U alleen, en zo te groeien. Dan moet ik denken aan een zin uit opwekking 488 De kracht van Uw liefde : Heer, ik kom tot U, neem mijn hart verander mij, als ik U ontmoet vind ik rust bij U.......Houd mij vast, heel dicht bij Uw hart. Ja Heer breng mij  met een dankbaar hart, heel dicht bij Uw hart.

ONDERWEG naar Hem en met Hem.

De ladder op klimmen

Ik kauw nog even verder op wat ik las in Van kramp naar kracht, dit boek maakt heel veel in mij los, wat ik daar lees resoneert met Gods Geest in mij die al zoveel dingen eerder in mijn proces heeft aangetipt, maar ook hele diep weggestopte herinnering nieuw leven in lijkt te blazen.  De schrijver Merlin Carothers verteld over een beeld wat hij van God krijgt over de lucht die heel mooi en vol licht is. Daarboven een zwarte compacte zwarte wolk waarachter je niets kan zien. Een ladder vanaf de grond rijkt tot in de zwarte wolk. Mensen staan te wachten op hun beurt om die ladder te beklimmen omdat ze hebben gehoord dat er boven die zwarte wolk nog veel mooier zou zijn. Iemand klimt snel omhoog en bereikt al snel de zwarte wolk maar die persoon valt naar beneden. In de wolk was ie alle gevoel voor richting  verloren. Uiteindelijk mag de schrijver zelf naar boven klimmen, in de duisternis van de wolk kon hij de macht ervan voelen, Stap voor stap ging hij door en ineens zag hij het helderste licht dat hij ooit gezien had. Zolang hij naar het licht keek kon hij zonder problemen op de zwarte wolk lopen, als hij naar de wolk ging kijken zakte hij er doorheen. 

God legde hem uit dat het onderste licht het gebied is waar vele christenen in leven en dat heel normaal vinden. De ladder is de ladder van lofprijzing. Mensen die hun geloof verliezen glijden terug en bezeren anderen die de hoop koesteren een weg te vinden om voortdurend in vreugde en lofprijzing te leven.  Degene die door de moeilijke periode (zwarte wolk) heenkomen bereiken een nieuwe wereld en worden zich ervan bewust, dat het leven dat ze eerst als normaal beschouwden niet te vergelijken is met het leven dat Ik bereid heb voor degene die Mij prijzen en geloven dat Ik zorgvuldig over hen waak.

Bij de ladder moest ik gelijk denken aan Jacob en een blog wat ik schreef over je geen zorgen maken : Stop worrying ! Als we ons zorgen maken is er geen ruimte voor dankbaarheid en lofprijs en aanbidding. Je kan niet God groot maken en je zorgen maken tegelijk. Door de zwarte wolk heen zei me iets over volharden, mijn thema dit jaar. 

Als beschrijving van het gebied boven die zwarte wolk verwijst de schrijver naar Efeze 1 en 2. Ik vind de verzen 17-23 van hoofdstuk 1 een heel mooi gebed wat ik ook regelmatig bid, Heer geef mij een Geest van wijsheid en openbaring in het kennen van Hem, verlichte ogen van mijn verstand, om te weten wat de hoop van Zijn roeping is, en wat de rijkdom is van de heerlijkheid van Zijn erfenis in de heiligen. Wij mogen vragen, we mogen leergierig zijn, de Bijbel roept er ons toe op. Zo bid ik ook regelmatig : Heer open mijn geestelijke ogen en oren, ik wil alles horen en zien wat U me wilt laten horen en zien, ik wil U dieper kennen, naar het Licht blijven kijken.

Die ladder van losprijzen, dankbaar zijn, God danken ook voor de moeilijke dingen is voor mij een proces van bewust worden, bewust kiezen, hoe vreemd het ook klinkt het gewoon te doen en niet één keer maar het te blijven herhalen. Het viel me op dat je zo heel makkelijk de hele dag momenten hebt dat je loopt te bidden zoals 1 Thessalonicenzen 5:17 ons oproept te doen. Wat is er veel om God voor te danken door de dag heen, en ja als ik erin volhard word ik er blij van. Wat ik ook merkte is dat het me door die moeilijke momenten heen help.

Degene die me al een tijdje volgen weten van mijn weg met eten die niet altijd vlekkeloos is. In mijn zoeken en stoeien met dit alles kwam ik een filmpje tegen van Cornelis van der Dussen waar hij spreekt over Alles werkt mede ten goede Hij zei iets heel moois : bevrijding (maar ik denk dat dat ook voor genezing geld)  is ook een groeiproces, verandering van denken, jij moet in je denken de baas worden. Dat deed me denken aan de blog : Regeren. Ik wist dat God me vroeg, durf je dat laatste stuk ook met Mij te gaan, je angst dieper loslaren, je dieper aan Mij overgeven, je helemaal laten doordrenken, soaken in Mijn Heilige Geest Ik schreef daar al wat over in de blog Knipoogje (vervolg) er is maar één manier, mijn oog alleen maar op Hem gericht houden.

Vaak ging het minder met eten als ik niet alert was op wat er bij mij vanbinnen gebeurde als reactie op wat ik las of keek, als ik doorstoomde in plaats van even stil stond en de tijd nam om goed te kijken wat er bewoog en wat het me wilde zeggen. God leerde me om dan gewoon even te stoppen met waar ik mee bezig was en heel bewust Hem te gaan danken dat er iets in me roerde, Hem danken dat ik het niet wist, Hem danken dat ik de neiging had om te gaan eten, Hem danken dat mijn lijf eng aanvoelde, Hem danken dat Hij het wel wist, Hem danken dat Hij het verlangen in me had gelegd om hier met Hem doorheen te gaan, Hem danken dat mijn volwassen Danielle weet dat Hij te vertrouwen is, Hem te danken dat Hij mijn kracht is. Dan ging ik heel bewust muziek luisteren en meezingen, Hem grootmaken, net zo lang tot ik weer rustig werd. 

Het vroeg en vraagt en zal altijd volharding blijven vragen denk ik, niet verslappen. Bewustzijn, bewust kiezen om actief te rusten in, en mezelf over te geven aan Hem.

Toch is een leven van  lofprijzing en aanbidding geen truckje.  Het is niet zo van : Als ik dat doe zorgt U dat alles wordt opgelost. Het leven van lofprijs en aanbidding draagt ons door het leven heen, wat de omstandigheden ook zijn. Met dat ik dit schrijf bedenk ik me dat ik dat in het leven van mijn moeder ook heb gezien, ze strekte zich daar met vallen en opstaan naar uit. God kan werken in een dankbaar hart dat voor Hem open staat, dat op Hem gericht is, Hij kan het reinigen en heiligen van foute motieven en een dubbele agenda. Het is sterven aan jezelf en Hem in en door  jou laten leven, jij word minder, Hij wordt meer, zoals Johannes 3:30 zegt "Hij moet meer worden , maar ik minder"

Openbaring 19:5-6 "En er kwam een stem uit de troon, die zei : Loof onze God, al Zijn dienstknechten, en die Hem vrezen, kleinen en groten ! En ik hoorde zoiets als een geluid van een grote menigte en als een gedruis van vele wateren en een geluid als van zware donderslagen : Halleluja, want de Heere, de Almachtige God, is Koning geworden." 

Hem komt altijd al onze lof en eer toe, ongeacht onze omstandigheden. Nee dat is niet altijd makkelijk, klinkt niet altijd logisch. Voor mij is het een keuze geworden en daar moet ik mezelf nog wel eens aan herinneren moet ik er eerlijk bij zeggen. Als dit Zijn manier is dan wil ik op Zijn manier leven, Hij is mijn maker, Hij kent mij beter dan wie dan ook, zelf beter dan ik mijzelf ken. 

Ik vond het best spannend om hier over te bloggen want ik realiseer me dat het flink kan prikkelen en ervoor kan zorgen dat het bij de lezer de stekels overeind kan zetten, dat is alles behalve mijn bedoeling geweest. Naar Gods opdracht heb ik alleen gedeeld wat Hij deed en doet in mijn leven. Het is mijn interpretatie, mijn weergave van mijn beleving van mijn leven met Hem. Het boek is nog verkrijgbaar en absoluut de moeite waard om Zijn verslag uit de eerste hand zelf te lezen en laat Heilige Geest Zelf jouw laten zien wat Hij daardoor tot je te zeggen heeft. 

ONDERWEG naar Hem en met Hem. 

Herkauwen (vervolg)

Ik kauw nog even verder op het boek Van kramp naar kracht. De Bijbel leert ons in Romeinen 8:28 "En wij weten dat voor hen die God liefhebben, alle dingen meewerken ten goede, voor hen namelijk die overeenkomstig Zijn voornemen geroepen zijn." Ik ga een stukje uit het boek delen omdat ik niet weet hoe ik het in eigen woorden zo krachtig kan zeggen. 

Juist de daad van lofprijzing maakt dat de kracht van God in een reeks omstandigheden gaat werken en stelt God in staat ze te veranderen als dat Zijn bedoeling is. Heel vaak is het onze eigen houding die de oplossing van een probleem verhindert. God is soeverein en zou beslist onze verkeerde gedachtenpatronen en houding kunnen doorkruisen. Maar Zijn volkomen plan is het om een ieder van ons tot aanbidding en gemeenschap met Hem te brengen, en daarom laat Hij omstandigheden en gebeurtenissen toe, die maken dat wij het verkeerde van onze houding gaan zien.

Ik ben tot de overtuiging gekomen, dat het gebed van lofprijzing de hoogste vorm van gemeenschap met God is en altijd een grote kracht in ons leven brengt. Het prijzen van Hem is niet iets wat we doen omdat wij ons prettig voelen, het is veeleer een daad van gehoorzaamheid. Heel vaak wordt het lofprijzingsgebed enkel en alleen uitgesproken in de kracht van een vastberaden wil. Toch, als we erin volharden, dan wordt de kracht van God op de een of andere manier in ons en de situatie geopenbaard. In het begin misschien alleen druppelsgewijs, maar later in een steeds wassende stroom die ons tenslotte overspoelt, en de oude verwondingen en littekens wegneemt.

Dat aanbidding gemeenschap met Hem is liet me denken aan het soaken waar God zo over bezig is met mij. Genezing is onderdeel van het reinigings en heiligingsproces wat God door Zijn Geest in ons leven doet. Dankbaarheid, je verblijden in Hem ongeacht de omstandigheden is genezend.  Op een gegeven moment heb ik God gevraagd Zijn blijdschap in mij vrij te zetten, het lijkt wel of ik met een soort rem daarop leef. Er was ook weinig vreugde in het huisgezin waarin ik opgroeide, dat zou er best mee te maken kunnen hebben. Maar als God ons oproept altijd blij te zijn in Hem heeft Hij dat ook voor mij bedoelt en in mij gelegd en mag het uit het hoekje komen waar het tot nu toe zit verstopt en ten volle tot leven komen zoals God het bedoeld heeft. Best een spannende uitdaging maar dan komt toch ook mijn nieuwsgierigheid om de hoek kijken die Hij in me heeft gelegd en die er mag zijn, hoe zou dat zijn om voluit blij te zijn ?  Laat ik zeggen, hierdoor is de kier weer een beetje verder open gegaan en ik gluur er steeds een beetje langer doorheen. 

Ik weet dat God al een tijd geleden gesproken heeft dat Hij mijn levensvreugde wil herstellen - levensvreugde doet me denken aan blijdschap,  je verheugen - mijn eerste gedachte was toen : heb ik die dan ? (eerder schreef ik daar de blog Vreugde over) Toch nu ik daar iets van ben gaan proeven in mijn weg met Hem, vind ik het toch ook best spannend om ook daar verder/dieper in te groeien en er verder vrij in te komen, wat zal dat inhouden ? 

Wat ik ook merk is dat ik de dingen die ik ontdek, leer, die God nieuw leven inblaast in mijn leven moet blijven voeden, anders is het weer geneigd weg te kruipen in het hoekje waar het vandaan kwam. Oude patronen hebben tijd en oefening nodig om te veranderen in gezonde patronen. Ik vind ook dat best een uitdaging. maar eigenlijk is dat ook een soort van herkauwen. Ik vind het lastig want het word zo makkelijk een kramp, oppassen dat het niet weer fout gaat, in plaats van rusten in Hem en Hem Zijn werk in mij laten doen en me daar gewillig voor openen en aan over geven. Hij waakt over Zijn werk, Filippenzen 1:6 zegt "Ik vertrouw erop dat Hij Die in u een goed werk begonnen is, dat voltooien zal tot op de dag van Jezus Christus." Tot de dag dat ik voor goed hier op aarde mijn ogen sluit of de dag dat de Heer Jezus terug komt blijft dit een doorgaand proces waarin ik mag groeien in het blij en dankbaar zijn ongeacht de omstandigheden, ook al gaat het dwars tegen m'n gevoel in. God heeft ieder detail van het/mijn leven in Zijn hand, er niets dat Hem ontgaat en wat Hij niet ten goede kan/zal keren als ik doe wat Hij van mij vraagt : Hem dank ook voor de moeilijke dingen.

Ook hierin geld dat volharding nodig is, dan moet ik denken aan een zin uit het lied Hou vol, Hij laat niet los. Heer geef mij genade dat ik met mijn denken en mijn houding Uw werk niet zal frustreren, geef me genade gewillig mee te bewegen met Uw Heilige Geest. Om U te danken ook als ik er niets van begrijp, maar gewoon gehoorzaam te zijn aan Uw opdracht uit de Bijbel, U alleen bent de Enige echte oplossing voor welke situatie dan ook waar ik in mijn leven mee geconfronteerd word. Dan komt toch Spreuken 4:23 weer in me opborrelen "Bescherm je hart boven alles wat te behoeden is, want daaruit zijn de uitingen van het leven." Hoe houd je je hart schoon, door je aan Gods wetten/leefregels/richtlijnen te houden.

ONDERWEG naar Hem en met Hem.